Killer of Sheep (1977)

Lijkt me een interessante film, stond in het boek 1001 films en de plaatjes van die zwarte man enz sprak mij aan. De film had een budget van 5000 dollar en was in 1973 al klaar maar release kwam pas in 1977.

Schijnt een neorealisme-achtige film over de zwarte wijken van LA te zijn. Ben hier erg benieuwd naar. In november komt de regio 1 DVD uit, na letterlijk een paar jaar aangekondigd te zijn geweest. wat dat betreft herhaalt de geschiedenis zich dus.

Het is inderdaad een film die ergens in de verte doet denken aan neo-realistische films als La Terra Trema en Stromboli. maar dan anders.

Op zich niet slecht maar buiten de extreme soberheid wel zeer langdradig...

Oke, er wordt een rauw en realistisch sfeertje neergezet en de muziek is wonderschoon, maar de personages, het acteerwerk en vooral de gebeurtenissen... niet al te bijzonder zeg ik vol understatement.

Een interessante combinatie tussen neo-realisme en blaxploitation. Deze film is in vele opzichten anders dan het blaxploitation-werk van de vroege jaren 70 dat we kennen van Gordon Parks en Melvin Van Peebles. Killer of Sheep is zonder fratsen en zonder glamour. Hard, oprecht en van alle franje ontdaan.

Rossellini zou deze film gemaakt hebben als hij in Watts was opgegroeid als zwarte jongen. Plotloze film die moeilijk te verteren is en soms saai. Ondanks dat een belangrijk tijdsdocument wat zeer weinig bekeken word tegenwoordig. En dat is jammer.

Killer of Sheep is een poëtische neorealist. Eentje die nauwelijks verhaal bevat, zo ergens begint en zo ergens weer eindigt, die niet persé geeft om goed acteerwerk en die hier en daar ineens wegdroomt (onder begeleiding van soul, blues of klassiek). Het is daarmee een nogal ongepolijst werk, maar wie enig interesse voor zo'n tijdsbeeld heeft, wie van neorealisme/naturalisme houdt en wie door wat houterig acteer- en camerawerk (het camerawerk was vooral in de binnenscènes erg stroef en de cameraposities wat ongelukkig, maar dat komt ook enigszins doordat ik de film in 4:3 formaat zag..) heen kijkt vind hier een kleine juweel. Met nog minder dialoog had dit een volledig juweel geweest, geloof ik.

Prachtige film. Bijzondere ervaring wel. Dit is vooral bedoeld als een film die het ware leven in een mindere wijk in LA laat zien en speelt zich gewoon in het nu af, maar de film heb ik soms bijna ervaren als een terugblik naar die tijd, alsof we naar de herinneringen van iemand keken. De film is soms een poëtische droom, soms documentair realistisch en soms haast beide tegelijk.

De film is heel prettig kaal in zijn weergeven van de sfeer in de wijk en romantiseert armoede nergens, maar is ook verre van een sociaal pamflet dat schreeuwt om help. Een mooie slice of life met poëtische trekjes en een fraaie en passende liedjessoundtrack.

Heb me overigens niet gestoord aan het acteerwerk, maar kan me de opmerking van danuz over het camerawerk in sommige binnenscenes wel voorstellen (de film hoort overigens in 4:3). Het zat me niet in de weg om toch behoorlijk in deze film mee te kunnen,

4.0*

Vannacht te zien op TV > ARTE > 00:25 uur

Een samenhangend verhaal moet ge er niet in zoeken wel een aaneenschakeling van scènes waarvan er enkele (de motor) verbluffend goed zijn.

Een rode lijn is er wel, namelijk de sociaal moeilijke omstandigheden waarin enkele families, eigenlijk in achterbuurten, leven : hun werk, hun ambities, hun onmacht, hun onderlinge relaties en hun poging om toch even, hoe dan ook, uit het slop te geraken.

Film heeft beslist niet veel gekost, maar slaagt er toch in een rauw, indringend sfeerbeeld van een achtergestelde bevolkingsgroep uit de grootstad, weer te geven.

Killer of Sheep is qua opzet nogal minimalistisch van aard. Het heeft niet echt een begin of einde en bestaat vooral uit losstaande scenes, die soms maar marginaal met elkaar verbonden zijn.

Ik vond het persoonlijk wel een aardige registratie van het getto leven aldaar in Los Angeles. Hier en daar sleept het wat, maar gelukkig is het bij vlagen ook wel boeiend. De registratie van hoe de zwarte mensen aldaar in hun wijk met armoede omgaan wordt goed vastgelegd. Het acteerwerk is redelijk. Soms best goed, maar soms zie je ook duidelijk dat ze niet al te ervaren waren op dat gebied. De sfeer is rustig en koeltjes en vooral erg sober.

Het was niet vervelend, maar ook niet echt meeslepend. Een paar mooie scenes sprongen eruit, waarvan de reeds genoemde, met de motor, wel de mooiste was. Maar verder heeft het niet veel indruk achtergelaten. Het was vooral een film, die op papier interessanter oogde dan hij uiteindelijk was. Niet slecht, maar wel eentje die me waarschijnlijk niet zo heel lang zal bijblijven.

3,0*

"Burnett regards their faces, lives, children, friends, neighbors, in a loosely strung-together series of episodes that don't add up to much, while they somehow add up to everything."

Ik vond Ebert's review weer eens erg raak... Zou er zo nog twee citaten uit kunnen plukken, die de film mooi karakteriseren.

Killer of Sheep is een film om over je heen te laten komen, waar je even de tijd voor moeten nemen en wellicht wat geduld opbrengen. Flinke plotvoortstuwing hoef je hier niet van Burnett te verwachten.

Gelukkig is dit afstudeerwerk nu gerestaureerd en iets beter verkrijgbaar. Toch wel een belangrijk stukje filmgeschiedenis, wat mij betreft.

Sommige films hebben nogal wat moeite hun publiek te vinden. Dat geldt zeker voor Charles Burnett's 'Killer Of Sheep'. Opgenomen in 1972, 1973 en 1975 en pas in 1977 mondjesmaat uitgebracht. Dertig jaar later zorgde Steven Soderbergh er voor dat de rolprent uitgebreider werd gedistribueerd. Zeer terecht, want dit is een verloren parel uit de onafhankelijke Amerikaanse cinema. Bijna documentaire-achtig filmt Burnett de niet al te florissante levensomstandigheden van een gezin in probleemwijk Watts in Los Angeles. De schapenslachter uit de titel verwijst naar het beroep dat vader Stan uitoefent, ook al liggen de verleidingen van een crimineler bestaan op hem te loeren. Het resultaat is een fraaie combinatie van neorealisme a la Roberto Rossellini en dicht op de huid filmen a la John Cassavetes.

Deze film over een paar dagen uit het leven Sam, een arbeider in een schapenslachterij die de uitzichtloosheid van zijn bestaan moeilijk kan accepteren, staat op de lijst van '100 Essential Films' die is opgesteld door The National Society of Film Critics. Geschoten voor een appel en een ei op locatie in Watts en dat is te merken aan een gebrekkig (zeg maar gerust 'ontbrekend') scenario en amateuristisch acteerwerk. Ook de montage laat nogal eens te wensen over. Feitelijk zit je 80 minuten te kijken naar 'The Dull Life of a Sheep Slaughterer' en de enige verdienste van deze no-budget-film is dat de leegheid van deze filmervaring een aardige weerspiegeling van de leegheid van het bestaan van de hoofdpersonen. Misschien wel de meest overgewaardeerde film aller tijden! Zijn er echt mensen die dit beter/invloedrijker vinden dan Lawrence of Arabia (1962), Metropolis (1927) en On the Waterfront (1954)? Mee tegen de muur zetten, die gasten!

Tegen de muur nog wel. Toe maar.

Nu wil ik 'm echt zien!

Geweldige film. Soort van Black John Cassavetes dit. Echt heel goed om alle ongebruikelijke redenen

Mooie scène wanneer Stan en zijn vrouw langzaam dansen voor het raam met op de achtergrond This bitter earthvan Dinah Washington.