The Man Who Would Be King (1975)

Da's waar, maar een van hen sprak Michael Caine wel aan Shakira Baksh, die de rol van Roxanne speelt.

Hij is er namelijk mee getrouwd.

De authenticiteit van deze film is ver te zoeken.

Ik heb alle definities van authenticiteit voor de zekerheid opgezocht, maar zie nog altijd de reden niet voor anderhalve ster. Verklaar u nader.

Groots avonturendrama.

The Man Who Would Be King bevat allereerst een plot met meer dan genoeg stof voor een interessante uitwerking. Dat is dan nog gelukt ook. Het is luchtig in het begin, nadien volgt de ontnuchtering en krijgen we wat drama voorgeschoteld.
Hoewel ik volledig mee was, ontging me één punt, nl dat van het "contract". Wat was daar de bedoeling van? Ik snap de link tussen Kipling en de 2 'helden' niet helemaal.

Michael Caine en Sean Connery spelen beiden uitstekend. Er zit enorm veel enthousiasme en plezier in hun vertolkingen, dat je zo meeleeft. Connery heeft trouwens geen onaardige zangstem.

John Huston weet de film perfect vorm te geven. De beelden in de bergen zien er bijna 37 na datum nog steeds schitterend uit. Dat in combinatie met de schitterende muziek - heel de film lang, trouwens - zorgt voor een aangename sfeerbeleving.

4

Rosicky schreef :

Sluit me hier bij aan. Gelukkig speelden Connery en Caine prima. Ook de beelden van de landschappen en bepaalde locaties zagen er goed uit.

Helaas vond ik het matige verhaal langdradig en waren er heel wat dialogen die mij niet wisten te boeien. 4/10

Geinig, maar toch niet veel meer dan dat. En dat geinige zit ‘m dan letterlijk in de dialogen tussen en het gedrag van Michael Caine en Sean Connery. Dat was namelijk best leuk, ondanks dat de twee nauwelijks chemie hebben. De karakters op zich zijn dan wel sterk, maar verhaaltechnisch is het vrij zwak. Wat dat betreft valt het op dat John Huston een beroerd scenarist is. Het plot heeft gewoon erg weinig om het lijf. Wanneer het verhaal zich eindelijk naar Kafiristan verschuift wordt het beter, maar de film moet het echt van de individuele acties hebben, en dus de twee onzuivere kerels die zelfs hun moeders zouden verkopen als dat moest. Verder is er hier wat avontuur, daar wat drama. Het nadeel van een regisseur van de oude stempel is toch de moralistische (boontje-komt-om-zijn-loontje)boodschap waar het allemaal om draait. Beetje flauw en kinderachtig eigenlijk.

Het is vooral de humor, die ik hier waardeer. Het label drama vind ik wat ongepast. Daarvoor zit er echt te veel melige Monty Python achtige humor in. De acteurs doen hun werk naar behoren. Zo is het prima ontspannen toeven met deze film, die het dus vooral van de luchtigheid moet hebben. Als je dit serieus gaat nemen, ziet je er echt naast. De beelden uit Marokko blijven me ook bij, prachtig.

Drama slaat inderdaad nergens op.

Uitstekende film waarin twee voormalig Britse legerofficieren besluiten voet te zetten in Kafiristan. Een avontuurlijk verhaal dat, afgezien van de finale, verrassend luchtig van toon. De prachtige locaties zorgen voor veel mooie plaatjes. Sean Connery en Michael Caine zijn samen goed gecast en vormen een leuk duo.

HEERLIJKE AVONTURENFILM van begin tot eind !

Prachtrollen van Sean Connery en Michael Caine in deze geweldige klassieker

Ontzettend vaak gezien. Verveelde me nooit. Beste avonturenfilm ooit?

Aanvankelijk wordt het niet echt duidelijk waar de film nu precies heen wil. Gedurende de film komt daar wel enige verbetering in. Als avonturenfilm is het uiteindelijk redelijk geslaagd, qua humor en drama komt het minder uit de verf. Het acteerwerk van Caine en Connery is in orde. Het plot kon mij echter niet boeien, waardoor de film al met al toch tegenvalt.

Solide avontuur met Caine en Connery in de hoofdrol. Het speelt zich af eind 19e eeuw en deze twee oud-soldaten reizen af naar een onherbergzaam gebied in Afghanistan: Kafiristan. Het verhaal wil dat Alexander de Grote de laatste blanke was die daar rond heeft getrokken. Anyway ze komen daar aan en worden al gauw helden. Connery wordt zelfs koning!

Plottechnisch is de rest wel in te vullen en dat maakt de film niet heel bijzonder. Daarbij moet een tolk (die daar heel toevallig is!) veel vertaalwerk doen tussen onze twee helden en de locals om nog iets van plot over te houden. Ook slaat die typische Engelse humor bij mij nooit aan. Wat nog wel tof is zijn de gefilmde schitterende landschappen.

Ze moesten die twee eens naar het huidige Afghanistan sturen

Overigens fan-tas-ti-sche buddy film.

Weergaloze rollen van Cain-Connery

Empire’s End: John Huston’s ‘The Man Who Would Be King’

I hope you break your neck!
Thank you, sir.

Kostelijke en bijzonder stijlvolle avonturenfilm in oude stijl. Ooit toen ik de film voor het eerst zag ergens zo rond '93, '94 a '95, vermoed ik, maakte de film enorme indruk, mede door het grimmige einde. Na gisteren weer eens gezien te hebben betrap ik me er dan toch op dat zo'n film dan in je beleving beter was dan hij is, desondanks blijft de film nog altijd prima overeind staan voor een product uit '75.

De film heeft een niet bijster interessante aanloop met de kennismaking van Peachy, Danny en Kipling, nagenoeg onherkenbare Plummer, en kleine introductie van het leven daar qua hectiek, drukte en gewoonten. Vooral de scene waarin Caine de onfortuinlijke Indiër uit de trein kiepert is meteen al
hilarisch en zet de niet al te serieus toon prima neer. Eenmaal onderweg naar Kafiristan komt de film echt los in het genre. Vlot en met veel humor wordt hun tocht vertelt en Connery is kostelijk als 'gekke priester'. Sowieso zijn Connery en Caine bijzonder charismatische en overtuigend als de twee boefjes. Ootah is trouwens ook bijzonder geestig als domme stroman die zelf de klos is als hij wreedheden zal uitvoeren. Goed geacteerd door Larbi Doghmi.
De film overtuigd en vermaak verder op het vlak hoe de twee Engelsen door een toevalligheid als Goden gezien worden en succes hebben met hun humoristische aanpak en eigenlijk de boel achter hun krijgen. Halverwege slaat de toon duidelijk om van luchtig naar serieus met steeds grimmigere gebeurtenissen. Behalve dat de prachtige landschappen en locaties opvallen doen de rituelen en grote scenes dat ook. De aanloop naar de trouwerij en ceremonie bezit een bijzondere en onheilspellende sfeer, een perfect uitgespeelde sinistere toon speelt er op de achtergrond. Het einde en de beschrijving, hoewel niet expliciet in beeld, is indrukwekkend en beklijvend te noemen.

Zoals gezegd, de film valt op door zijn bijzonder luchtige en komische toon. De film oogt authentiek qua aankleding, achtergronden, ceremonies en locaties maar zal dat natuurlijk niet zijn qua communicatie en vlotheid, desondanks niet iets waar ik mij aan stoor. De bijzonder vlotte toon is juist de charme van de film en twee uitstekend spelende hoofdpersonen. Halverwege komt er een uitstekend omslag en verandering van toon, deels ingegeven door de omslag van Danny die het allemaal wat serieus begint te nemen en het einde is des te indrukwekkender door de verandering van sfeer. De sfeer dat laatste half uur met nadruk op de ceremonie en trouwerij is intens en sinister te noemen. Al met al een uitstekend en vermakelijk film. Jaffrey en Doghmi zijn nog wel even het noemen waard, vooral Doghmi vind ik persoonlijk geweldig als dommig dorpshoofd. Ten laatste te benoemen dat de bijgaande poster prachtig is. Heerlijke film, stukje jeugdsentiment, overtuigend gebracht en gefilmd, niets mis mee.

Avonturenfilm die worden niet meer gemaakt, in het begin een hoog ‘ Engels gehalte’ later wordt het toch een aangename film om te kijken, moet je wel sympathiek hebben voor het verhaal.

Incoherent. Begint luchtig en best wel spottend tegenover het Brits imperialisme. Op sommige momenten een parodie (mijn favoriet ; tijdens de charge van een veldslag komen plots die monniken aangewandeld en iedereen buigt het hoofd) en schitterende one liners. De personages zijn 'soldiers of fortune' die niet vies zijn van chantage of oplichterij maar steeds met hun code van vrijmetselarij. Een vrije pas voor hun daden. Couleur local ten over in deze mooie gefotografeerde film. Helaas : vanaf het duo in de monniken tempel komen, wordt het ernstiger, dramatischer en donker. Ook de score. In hun eerste gevechten krijg je nog een vrolijk deuntje te horen maar eens in die tempel is het een dreigende klaagzang. Ze krijgen wat ze wilden (worden koning van een land en beschikken over een tempel van goud) maar Connery krijgt het in zijn bol en boontje komt om zijn loontje. Zo is een film die origineel, verfrissend en onderhoudend begint dan toch nog eindigt in een voorspelbaar moraal verhaal en drama. De stijlbreuk werkt niet voor mij. Ook komt plots de filmprofessor in mij boven als ik de titel lees. Waarom enkel refereren naar het personage van Connery als toch duidelijk twee hoofdpersonages zijn in het verhaal ? Dankzij de immer interessante link(s) van de grunt lees ik de parallel met The temple of doom : maar niet alleen de touwbrug die kapot wordt gehakt. Ik zie hier toch veel meer gelijkenissen. Ook de algemene setting nl India, rituelen, volksbijgeloof, de stammenoorlogen waar men kinderen ontvoerd, de blanke als de grote redder, de intrede van de monniken tempel als iets dreigend is toch idem als Indy aankomt in het paleis van van de jonge Raj. Spielberg moet inderdaad grote fan van die film geweest zijn.

Prachtige klassieke avonturenfilm.

Weer zo'n film die wellicht fantastisch was als boek, maar op het grote scherm te ongeloofwaardig is. Sean Connery als koning-god van wat achtergestelde Afghanen? Neen, ik kan nooit echt in het verhaal komen.

Bovendien ligt het 19de eeuwse imperialistische denken er voor mij ook net iets te dik op.

Als je een 12-jarige fan van Kuifje bent, dan is dit wellicht iets voor jou, maar ik kon er niet veel mee.

Er zijn een paar films die als kind veel indruk op mij hebben gemaakt. En dit was er eentje van. Hoewel hij destijds vaker op TV uitgezonden is kon ik me het verhaal niet meer herinneren. Ja ik herinner me de tocht door de besneeuwde bergen en het einde op de brug. Maar tijden en de manier van acteren zijn veranderd. Het schreeuwerige van Michael Caine stoort en je kan een local niet door het raam van de trein gooien omdat zijn gebruiken je niet aanstaan. Uiteindelijk nog steeds een indrukwekkende film maar heeft de tand des tijds niet doorstaan... maar dan heef Kuifje in de Congo ook niet.

Meh.

Filmklassieker met een titel waar vaak naar wordt verwezen. Had er al een langere tijd van gehoord maar nooit gekeken. Dat de film ook niet meer dan 500 stemmen heeft op MovieMeter verbaasd me een beetje. Dit zijn namelijk wel een beetje de films die over de status beschikken, maar klaarblijkelijk trekt het weinig mensen.

Mij trok het ook niet, maar ik kijk al voor een aardig lange tijd wat klassiekers en daar behoort ook deze film tot toe. Verhaal zelf kwam me ook bekend voor, maar de uitvoering kon me nauwelijks boeien. Acteerwerk viel me in het begin ook gelijk al tegen. Connery herhaalt zijn trekjes en past zich pas laat in de film echt aan. Dat vraagt zijn personage uiteraard ook, maar het leek eigenlijk alsof ik gewoon naar James Bond in het Wilde Westen keek. Er wordt te weinig ondernomen om zijn personage voor zijn doen onderscheidend te maken.

Caine is daar tegenover ook redelijk saai. In principe wordt hij naar mijn mening ook niet veel uitgediept, we volgen vooral door middel van situaties het pad van de twee heren. Dat weet nog wel te boeien vanwege de snelle variatie in locaties, maar eenmaal ze gesetteld zijn daalt het niveau aanzienlijk. Nog steeds oogt de productie groots en ambitieus, maar de regiekeuzes deden mijn wenkbrauwen fronzen.

Wat verder een vrolijke film is slaat richting de finale volledig om, en die switch kwam toch niet helemaal lekker te liggen. Opvallend vrolijke film ook voor zo'n uitkomst, want de soundtrack gedurende veldslagen kan gewoon echt niet. Rare toetermuziek die totaal niet in het kader past, vraag me ook oprecht af wat daar het idee precies achter was.

Verder duurt het allemaal ook best lang, maar dat wordt in principe door het redelijk grote verhaal wel gerechtvaardigd. Het jammere is dat dit nooit echt als een groot verhaal aanvoelt, eerder als een uitgerekte live-action episode van een cartoonserie die je tegenwoordig tegenkomt op Nickelodeon. Die cartoons halen uiteraard hun inspiratie uit films als deze, maar de gelijkenissen zijn bijzonder. Punten voor de locaties, variatie en de gedetailleerde opzet. Verder niks voor mij.

Een Britse klassieker die het Britse imperialisme op luchtige toon neerzet en er tegelijk kritisch voor is via de figuur van Kipling. Twee avontuurlijke schelmen, prima chemie en casting overigens Caine en Connery, die nog onherbergzame streken gaan verkennen, komen in een doldwaas avontuur terecht wanneer er eentje het schopt tot koning met goddelijke status.

Het eerste half uur vond ik wat moeilijk doorkomen al was de treinscène best vermakelijk. Later beter het wel eens ze daar waren. De eindscène blijft legendarisch. Gruwelijk en tegelijk luchtig met hun gezang, alsof niets hen kon bang maken of kon overkomen.