Big (1988)

Ik heb weinige komedie's gezien met Tom, maar deze film is heel leuk, ontroerend en grappig. Dé betere film in het genre van films rond hetzelfde thema. Toppertje!

Veel te lage score voor zo'n prettige film. Gewoon een erg goede leuke film met goed acteerwerk en een origineel concept.

Leuke komedie, met een alweer voortreffelijke Tom Hanks.

Een beetje een modern sprookje, maar wel origineel.

De film kon me wel bekoren.

Ik geloofde niet dat ik dit leuk kon vinden. Mede dankzij Tom Hanks, die me met de titelrol in Larry Crowne, maar niet kon overtuigen van het feit dat hij goed bezig was. Toch heeft meneer Hanks zijn sporen wel verdiend, met mooie rollen in respectievelijk 1. Cast Away. 2. A League of their Own en vast wel iets meer dan me zo even te binnen schiet. Deze rol in deze film is in elk geval een fraaie nummer 3. Wat een mooie film. Oprecht. Humoristisch, een tikkeltje drama, romantisch, coming-of-age heet dat?, Dat bespeurde ik er ook in, en ik vond het top vermaak van de bovenste en de onderste plank. Het raakte me. Het gegeven is in 2014 wel erg uitgerekt (Om maar iets te noemen 17 Again, iemand?), maar het was in 1988 vast en zeker na Freaky Friday, een redelijk vernieuwend concept. Het oogt fris en voelt verfrissend aan, als een wind die de hele tijd rond je heen blijft waaien. Tom Hanks speelt heerlijk, de jongetjes waren krachtig in alle boefjesheid die ze maar tentoon spreidden, Elizabeth Perkins heeft een mooie, interessante rol die ze met alle liefde tot leven blaast. Ik heb er echt ontzettend van genoten. Mooie beelden, mooie achtergronden. Geraakt, betoverd en meegesleept. Parelachtig realisme, dat over de hele linie heen, nazindert tot in het puntje van mijn tenen. Hier houd ik van, ja. Heel erg veel. Helemaal verrast en weer eens danig op het verkeerde been gezet door mijn eigen vooroordelen.

Leuke film! Tom Hanks speelt leuk de rol van kind in een volwassen lichaam. Verhaal is misschien wat simpel maar wel doeltreffend, paar keer moeten lachen om de ongemakkelijke momenten, vooral de momenten op het werk werkten goed.

Ik vond deze film als kind al fantastisch en ik moet bekennen dat ik er nu ook nog steeds van kan genieten. Komt ieder jaar wel een keer op TV en iedere kijkbeurt blijft hij prima te pruimen.

Zelfs voor een 13 jarige is ie erg kinds in de film... Reken maar dat op die leeftijd de hormonen gieren. Ik kan me mijn eerste slow dance herinneren op die leeftijd. Phew! Erna lijkt Hanks wel erg snel grown up. Hij speelt wel geweldig, zoals ie altijd doet, in welke film dan ook.

Een vermakelijke, warme en haast verlossend luchtige feelgood-komedie. Op subtiele wijze speelt regisseur Penny Marshall met een heel herkenbaar thema: de wens groot en oud(er) te zijn als je nog klein en jong bent. Het fantasy-element maakt het mogelijk hier een leuke invulling aan te geven. Tom Hanks is komisch en scherpzinnig in één van zijn eerste grote rollen, terwijl Elizabeth Perkins zichtbaar vermaakt oogt als zijn tegenspeler.

Een bovengemiddeld amusante film, met name door het inventieve en met spitsvondigheden gevulde script en het al genoemde acteerwerk van Hanks.

3.5*

Een vermakelijke film. Het is erg bijzonder om een 13-jarige jongen te volgen die in een volwassen lichaam zit, dat levert natuurlijk veel grappige situaties op. Vooral de scenes op het werk waren grappig en ook als hij zijn vriendin mee naar huis neemt.

Tom Hanks speelt erg goed als een 13 jarige jongen die vast zit in een volwassen lichaam, hij kan gewoon veel verschillende soorten rollen spelen. In deze film is hij vooral grappig en klunzig. Elizabeth Perkins heeft ook een leuke rol, die ze erg goed neerzet. Ook de rest van de cast is erg goed.

Dit is een heel leuke film! Niemand kon de rol van "kind in het lichaam van een volwassene" beter spelen dan Tom Hanks, die heel lang een kind in volwassen lichaam was.

De film is grappig maar draagt ook een belangrijke boodschap: namelijk hoe fake grote mensen vaak zijn!

Een classic komedie speelfilm, hier en daar ontroerend.

Een fantastische meesterlijke film.

Deze heb ik indertijd gemist - en in de overload aan films die hetzelfde concept nog maar eens regurgiteren was ik ook niet heel erg gemotiveerd om dat eens in te halen. Maar dat is nu uiteindelijk dan toch gelukt, en maar goed ook, want dit is best een leuke film - en veel beter dan alle herhaalwerk later. En voor een behoorlijk groot deel te danken aan Tom Hanks, die het idee van een groot kind behoorlijk perfect weet over te brengen. En in een aantal opzichten een preview op zijn latere rol als Forrest Gump.

Verder, tsja, het is aan de andere kant toch ook wel wat een gemakzuchtig gemaakte komedie uit de jaren-80. Weinig bijzonders aan de rest van de cast, flauwe en gedateerde cinematografie, en niet echt iets te melden over de soundtrack. Misschien dat dat meer een kenmerk van die tijd is dan iets anders, maar een meesterwerk wordt het daarom evengoed niet.

Af en toe komt er een film uit die op een belachelijk gegeven gebaseerd is. Iets dat in het echte leven absoluut onmogelijk is, maar in films is uiteraard vrijwel alles mogelijk. De hoofdpersoon overkomt iets absurds, zo ongeloofwaardig dat niemand in de omgeving hem of haar gelooft. Dit levert vaak erg geestige situaties op, en dat resulteert regelmatig in een erg fijne film. Denk bijvoorbeeld aan Groundhog Day (1993), The Butterfly Effect (2004) of The Curious Case of Benjamin Button (2008), films die stuk voor stuk hoog op mijn favorietenlijstje staan.

Big is ook zo'n film. De film draait om de twaalfjarige Josh, die bij een wensmachine op de kermis wenst dat hij groot is. De wens gaat de volgende dag al in vervulling: wanneer Josh wakker wordt bevindt hij zich in het lichaam van de 30-jarige Tom Hanks. Zijn moeder jaagt hem gelijk het huis uit en doet aangifte van vermissing. De enige die Josh gelooft is zijn beste vriendje Billy, en samen gaan ze naar de grote stad om uit te vinden waar het circus naar toe gereisd is. Om in zijn levensonderhoud te voorzien gaat Josh werken bij een speelgoedbedrijf, waar hij zich in mum van tijd opwerkt als topadviseur.

Big is een geweldige film met fantastisch acteerwerk van Tom Hanks; hij is geen moment ongeloofwaardig als kind in een volwassen lichaam. Ik heb bijna twee uur lang met een enorme glimlach op mijn gezicht gezeten. Een van de mooiste momenten uit de film is wanneer Josh samen met de directeur van het speelgoedbedrijf Chopsticks speelt op een gigantische piano. En wanneer een aantrekkelijke vrouw aan hem vraagt of ze de nacht bij hem door mag brengen antwoordt Josh: 'Prima, maar dan wil ik wel bovenop.' Uiteraard doelend op zijn stapelbed, maar dat snapt alleen de kijker.

Een prachtige film dus. Niet alleen een vermakelijke komedie, maar ook een soort ode aan alle volwassenen die stiekem eigenlijk kind hadden willen blijven. 4,5*

Dit soort filmpjes liggen mij wel, in dit zelfde concept is 18 Again! ook wel een aanrader.

Het verhaal is zelfs voor zijn lange speelduur op een aardig vlot tempo uitgewerkt en Tom Hanks had duidelijk veel plezier in zijn rol.

Ik heb gelijk maar even de lange versie meegepakt en niet het gevoel gehad dat ik het als geheel te lang vond duren.

Leuk vermaak, en dat appartement wil ik ook wel!

3,5*

Fijne, luchtige film, met een prima rol van Tom Hanks. Hij speelt zijn rol met de nodige overtuiging. Het plot is geinig, onderhoudend en neemt zichzelf niet te serieus.

Toch wel ok.

Thuis een boek liggen met de "1001 films die je gezien moet hebben" en deze staat daarin. Toch maar dus eens opgenomen en meegepakt. Ik kende de film bijna niet daarvoor, maar wist dat deze een jonge Hanks bevatte. Toen ik het verhaal las sprak het me toch nog wel redelijk aan.

Het is allemaal een erg brave komedie geworden die vooral op de jeugd gericht lijkt te zijn, maar dan toch ook een hint geeft dat het een volwassenen film is. Maar uiteindelijk blijft de boodschap toch nog wel duidelijk en dat is (denk ik) wat telt.

Hanks in een wat jongere en andere rol dit keer. Alhoewel hij er qua uiterlijk eigenlijk alleen maar jonger uitziet is zijn rol wel weer wat anders. Iets energieker en enthousiaster dan zijn latere rollen, maar niet perse beter. Want heel grappig blijft hij helaas niet.

Maar de film is nog best vlot en weet best te vermaken. Het verhaal is best kijkbaar alhoewel de loop nog wel voorspelbaar is. De film levert voor de rest best leuke vondsten en heeft een paar leuke ideeën met het gehele concept. Daardoor is de film goed vlot. Alleen ben ik blij dat ik de versie van 104 minuten kreeg en niet de versie van 130. Dat was wel heel lang.

Richting het einde is het wel subtieler en dat is ook gelijk het beste stuk. Het eindigt mooi, en dat brengt dit nog wel naar een voldoende, want echt lachen kon ik niet en de acteurs en actrices overtuigen niet altijd. Anders was het gewoon teruggevallen op een doodnormale komedie die net als vele soortgenoten niet erg grappig is.

Big is zo'n film die ik van naam kende, en waar een vrij jonge Tom Hanks in speelde, maar nog nooit gezien had. Het trok me ook nooit zo, maar nu dan toch een goed excuus gevonden om 'm te kijken voor de Vrouwelijke Regisseurs-challenge. Hoe dan ook, Big is precies wat je ervan kan verwachten: het is een brave, volbloed-Hollywood-komedie die weliswaar voorspelbaar en wat gladjes is, maar alsnog wel heel soepel wegkijkt. Het gegeven is simpel. Josh is 13 jaar en net zoals veel kinderen denkt hij wel eens: was ik maar volwassen. In Big wordt deze wens ook daadwerkelijk vervuld, en ja, de film verrast daarna ook geen moment. De te verwachten contrasten tussen het volwassen leven en dat van een 13-jarige, Josh die als volwassen man onvolwassen dingen doet, de kinderlijke frisheid die hem ook succes geeft, een romance met iemand die valt voor zijn ongecompliceerdheid, het af en toe toch vervallen in volwassenengedrag, en uiteraard een happy end. Grappig was het eigenlijk niet, maar toch keek het lekker weg. Een makkelijk en luchtig tussendoortje, maar daar is af en toe ook niks mis mee.

“What is so special about Baskin?”

“He's a grown up.”

Leuk. Tom Hanks is perfect gecast als een kind in een volwassen lichaam, en regisseur Penny Marshall plaatst Hanks ook in een aantal komische en ‘screwball-achtige’ situaties. De jonge Jared Rushton doet het ook goed, en de wisselwerking tussen Hanks en Elizabeth Perkins levert veel komische momenten op. Het plezier straalt er vanaf, en Marshall verdoet weinig tijd aan het uitleggen van het belachelijke uitgangspunt. De film is wel iets te lang en vooral de scenes met Josh, die zich steeds meer thuis begint te voelen op zijn werk, beginnen op een geven moment wat langdradig te worden. Gelukkig weet Hanks het allemaal wel te verkopen.

Elizabeth Perkins lijkt echt als twee druppels water op Millie Bobby Brown. Hoe vaker ze in deze film in beeld komt, hoe sterker de gelijkenissen worden. Bijna eng. Maar in ieder geval, leuke film! Had deze klassieker (want dat is het toch een beetje denk ik) nog nooit gezien. Een dikke portie feelgood, romantiek, humor en Tom Hanks in één van zijn leukste rollen wat mij betreft. Geloofwaardig geregisseerd door Penny Marshall, goed gedaan. Die scène in de speelgoedwinkel is daar een goed voorbeeld van. Eigenlijk te dom voor woorden op die vloer piano, maar het werkt perfect in deze film en is uiteindelijk één van de leukste scènes. Josh was er maar vroeg bij ook. Lekker bezig.

Zo nogal!

Gisteren zei ik precies hetzelfde tegen mijn vriendin en ik ging gelijk IMDB op.

Ze blijken geen familie te zijn maar ik had er toch op kunnen wedden dat het moeder en dochter waren.

Verder een zeer vermakelijke film, niks mis mee voor een regenachtige avond.

Hier ben ik het helemaal mee eens. Meesterlijke familiefilm die bij vlagen ook nog best ontroerend is. Perfecte rol van Tom Hanks, die hier geknipt voor was. Deze film straalt zeker positiviteit uit en verdient een hogere waardering.

Na al die jaren nog steeds een geweldige film om te kijken! Comedy en feelgood, wat een lastige combinatie. Maar dit is zeker geslaagd! Niet meer zo snel als tegenwoordig, maar heerlijk om te kijken. Geweldig geacteerd. Je snapt nu waarom Tom Hanks toen al snel grote rollen kreeg en terecht. Geniet!

Na het zien van 13 Going On 30 ook deze maar weer eens gezien. Toch films die eenzelfde uitgangspunt hebben: een kind dat ineens in een volwassen lichaam zit. Wel zijn er verschillen, met name hoe de hoofdpersoon met relaties omgaat. In tegenstelling tot 13 Going On 30 gaat de hoofdpersoon hier wel een relatie aan met een volwassene. Het voelt een beetje ongemakkelijk aan moet ik bekennen.

Een groter probleem dat ik met deze film heb is dat de film duidelijk flink verouderd is. Het ziet er allemaal maar flets uit en het komt maar weinig vlot over. Verder ligt de hele jaren 80 stilering (met name de kapsels) me helemaal niet. Hanks heeft verder bij mij een sterk imago als brave goedzak, waardoor hij voor mijn gevoel ook weinig extra's kan brengen. 1*.

“It's a glow-in-the-dark compass ring. So you don't get lost.”

Eigenlijk best nog wel vermakelijk, al hield ik er wel twee gevoelens aan over. Ten eerste is de film vermakelijk genoeg, zeker op het begin weet de film zijn stempel te drukken en vond ik het erg interessant om te volgen. Wanneer de romantiek er in kwam zakte dat eigenlijk volledig weg, en dat vond ik toch erg jammer. Leuk om ‘Hanks’ zo ook eens in zijn “begin jaren” te zien, de jongere versie laat zien potentieel veel te bieden (en dat deed hij ook) en toch met ene vermakelijke rol aan de slag te gaan. Het is knap dat je, je mindset zo kunt verzetten dat het ook aanvoelde alsof hij jonger van geest was dan zijn lichaam eigenlijk aangaf, het vijftien-jarige kindje uiteraard. En natuurlijk in de toekomst verlegt hij deze drempel nog een stapje verder, en doet hij het nog een stapje beter met de rol van ‘Forrest Gump’, waar dit karakter in mijn ogen een kleine voorloper was.

Het verhaal vond ik best wel vermakelijk, en het had ook zeker enige vorm van realisme. Hoe vaak ik niet gewenst had “vroeger” (zo oud ben ik ook nog niet) dat ik groter was, omdat je dan wat meer mocht, dan was dit ook bij mij gebeurd als het kon. Nu verlang ik juist weer meer terug naar de onafhankelijke en ongestoorde kindertijd maar, dat is weer wat anders. Het concept vond ik daarmee dus best aangenaam, en het was ook best leuk om te zien verder. Het verhaal vond ik ook prima, waar ‘Joshua’ wanneer hij groter is ook werk moet vinden voor wat geld, en uiteindelijk bij een speelgoedmaker terecht komt. Zijn kindergedachten helpen hem voortgang te bieden in het bedrijf en hij wordt al gauw best hoog geplaatst in het bedrijf. Hij vindt daarbij ook zijn liefde, ‘Susan’, waar hij er ook achter komt dat hij dat grote mensen wereldje helemaal nog niet wil ervaren en zijn kindertijd, en vooral zijn moeder mist. Hij gaat vervolgens weer opzoek naar de pop die hem groter heeft gemaakt, om de wens terug te draaien, wat uiteindelijk een eind goed, al goed opleverde.

Vermakelijk, zeker, zoals ik al zei is de film vooral op het begin echt leuk om te zien en te volgen, wanneer er vooral meer avontuur in te vinden is. Daarna, zakt de film compleet weg, is de vaart er een beetje uit en wordt het ook stukje bij stukje minder interessant, en dat vond ik persoonlijk heel erg jammer. Ook qua komisch vlak schiet de film zo nu en dan tekort, waardoor de film voor mij op een dood pitje zat te spelen, en er ook niks meer was, wat me eigenlijk kon overtuigen.

Leuk om eens gezien te hebben, en zeker een redmiddel dat ‘Hanks’ hier de hoofdrol verzorgt, die het enigszins nog wel vermakelijk weet te brengen. Voor de rest valt de film reuze mee, het is geen overdreven komische zit, wat misschien af en toe ook handig is door wat meer sentiment er in te voegen, al draaft ‘Marshall’ iets te veel en te lang door op het einde met de liefdesrelatie, wat eigenlijk voor mij de kern van het verhaal er volledig uitzoog.

Big is een zeer aangename film op alle fronten. Tom Hanks zet de tiener in het lichaam van een dertig jarige zeer overtuigend en grappig neer.

Een komedieavondje gehouden en na Hot Shots deze Big aan de beurt. Een film die ik in mijn tienertijd al eens zag en wel bleef hangen als leuk. En nu dan eindelijk tijd voor de herziening en een comment.

De bekend tegenstelling die ieder mens doormaakt van jongere leeftijd tot het verstrijken van de jaren. Als kind lijkt het beter ouder te zijn, als volwassene is er juist weer de gedachte dat het onbezorgde leven van een kind toch nog niet zo slecht was. In Big wordt daar een alleraardigste draai aan gegeven met de jonge Josh die na een zoveelste teleurstelling de wens uit groot te zijn...en verrassing! Het is uiteraard allemaal wat aan de brave kant, maar ja, het is dan ook een kinderfilm tot op zekere hoogte. Toch wordt door de jonge Tom Hanks aardig gestalte gegeven aan het dilemma dat al sinds jaar en dag tussen jong en oud inhangt. Hanks overduidelijk op zijn plek hoewel hij hier toch al dertiger is dacht ik, aardig zijn de kleine dingetjes en gebaartjes waar uit blijkt dat hij nog een kind is, hoewel het ook gezegd moet worden dat hij ook regelmatig op het randje zit qua druk gedrag zoals in de limousine. Ook grappig en misschien een foutje is de onderbroek waarin Josh is gaan slapen. Die is kennelijk meegegroeid.

Blijft toch vooral een beetje kind, is een gedachte die zo in me opkomt als ik de film zo zie. En wat kunnen volwassenen vervelend en kinderachtig tegen elkaar zijn, het lijkt bijna wel de omgekeerde wereld wat dat betreft. Tevens aanklacht is dat de wereld je toch verandert, want hoewel Josh toch eerst vastbesloten is terug te veranderen, gaat hij op een bepaald moment toch mee in de drift van presteren, afspraken en ego. Een van die zogenaamde grote mensenkeuzes is dat hij zijn maatje laat stikken voor het vrouwtje. Een vrouwtje die er op een gegeven moment ook achter lijkt te komen dat iets meer kind zijn best leuk is, leuker dan waar ze vooraf met bezig was. En zo lijkt Big toch te willen benadrukken dat we, de mens, zichzelf verliest in een moeras van verantwoordelijkheden, afspraken en verplichtingen, we worden 'volwassen' en er worden dingen van ons verwacht, maar tegelijkertijd verliezen we ons zelf ook. Verder valt een sample van een nummer op die Will Smith later op zou pikken voor MIB en blijkt Big toch vooral een lieve, prettige en warme film te zijn. Ja...konden we maar weer kind zijn...toch?