Friss Levegö (2006)

Het had even tijd nodig deze film. Het is kwa humor vergelijkbaar met Aki Kaurismäki, van de treurige uitzichtloosheid met mensen die toch vitaliteit bezitten om er iets van te maken. Onverwachts, half mislukkend, maar altijd oprecht.

De regiseusse is pas 25 begreep ik en ze had een aantal leuke details in de film gestopt, zoals het kleurgebruik (rood/oranje), vissen (op lampen, placemats en weet ik niet waar). Ze heeft wel flair en ook de camerastandpunten en rijders vond ik over het algemeen mooi.

De link tussen frisse lucht, luchtverfrissers en de ramen opendoen tegen verstikking en contact met de buitenwereld vond ik goed gevonden.

Een sympathiek debuut.

Ben het vrijwel geheel met bovenstaande reactie eens. Mooi debuut. Aandoenlijke film, prettig kabbelend op de vroege ochtend. Behoorlijk veelbelovend voor een 25-jarige.

3.5*

Vanaf 10 december (2009!) in de bioscoop???

Jep

Heb hem gister nogmaals bekeken nadat ik hem eerder al op IFFR had gezien. Meer om te zien of ik hem nog steeds zo mooi vond.

En ja de 4 * blijven rots vast staan voor deze ingetogen en sombere film. Ik sluit me dan ook volledig aan bij eerder geschreven van Mochizuki Rokuro die het beste hierbij past:

"Het is kwa humor vergelijkbaar met Aki Kaurismäki, van de treurige uitzichtloosheid met mensen die toch vitaliteit bezitten om er iets van te maken. Onverwachts, half mislukkend, maar altijd oprecht"

Ik vond de film vrij slaapverwekkend. Er gebeurd nauwelijks iets. Het camera-werk en de beelden zijn dan wel ok, maar voor de rest.....

Anderhalf uur troosteloosheid.

Volgens de hoes speelt de film zich af als "hedendaags" is 2005-2006, maar het lijkt meer op de Oostblok jaren '80 qua alles zo'n beetje. Een knoert v.e. afstandsbediening, telefoon met draaischijf, VHS-video enz.

Wat een oersaaie en droge film dit zeg! werd er een beetje moedeloos van.

*2.5

Prima film over een alleenstaande moeder en haar 17 jarige dochter. Er gebeurt bijna niets in de film maar de sfeer is uitstekend en heerlijk Oostblok. Ondanks dat er nauwelijks iets gebeurt in de film ontwikkelt hij zich wel en er zitten ook af en toe erg grappige en absurde scenes in. Een genot, deze film.

Een hele trage, slome film die mij op de een of andere manier wist te boeien.

De treurigheid straalt eraf. Je zou er bijjn suïcidaal van worden.

Zo’n armoedig land, geen allure, niets van enige luxe. Niets…

Geen communicatie tussen moeder en dochter. Als kijker kom je niet goed achter wat de reden hiervoor is.

Moeder die op zoek gaat naar liefde. Ze heeft een lousy job als toiletjuffrouw.

Dochter die ambitie heeft om als mode ontwerpster te gaan werken. Gaat ook moeizaam.

Het leven is nier rooskleurig te noemen voor de hoofdrolspelers.

Wel een compliment voor het acteerwerk/ levensecht. Misschien komt dit omdat ze niet veel moeite hoeven te doen voor het inleven hiervan.

Psychologische film wel want het verhaal bleef toch nog een tijdje in mijn hoofd.

Niet een film die toegankelijk is. Zeker niet.

Bijzonder en empathisch debuut over een moeder en dochter die zich op vergelijkbare wijze voor liefde en lichamelijke genegenheid afschermen. Ondanks de erbarmelijke omstandigheden waarin de moeder haar werk moet doen, en het kille decor waartegen we haar dochter volgen, is er regelmatig ruimte voor een onwillekeurige glimlach. De stijlvaste Kocsis biedt haar publiek de ruimte om psychologisch tussen de lijntjes te kleuren, en laat zich nooit verleiden tot armoedep*. Fresh Air onderscheidt zich zo zonder meer voldoende van menig ander generatiedrama.

Opmerkelijk regiedebuut van Ágnes Kocsis over de non-relatie tussen een moeder en haar tienerdochter, die bij gebrek aan onderlinge communicatie elk voor zich in hun eigen wereldje met tegengestelde kleuren leven. Er gebeurt eigenlijk niets en juist daar werd ik tijdens het kijken narrig van. Triest.