Deze 1 op 1 remake van de Franse film "La Femme Nikita" vond ik vroeger toch een stuk beter dan dat ik hem nu vond. Ik was vroeger helemaal wild van deze film. Ik had de bioscoop posters op mijn slaapkamer, en ik heb zelfs nog een set bioscoop foto's van deze film liggen. Het erge is dat sommige scénes echt identiek zijn aan het origineel. Het probleem alleen is dat het origineel vele malen beter is. Dat komt door de rauwheid van de film, dat miste deze film. Het is echt op de Hollywood way gemaakt, met acteurs en actrices die er allemaal goed uit zien. Dat was het mooie aan "La Femme Nikita", dat waren erg naturelle acteurs en actrices. Bridget Fonda vond ik een erg mooie vrouw. Maar je ziet aan haar dat het een Hollywood actrice is. Anne Parilloud uit het origineel is vrij ugly en erg naturel, waardoor alles geloofwaardiger overkomt.
Ook viel me dit keer op dat de soundtrack (op de nummers van Nina Simone na dan) echt erg slecht was. Vreemd, want ik ben normaal wel te spreken over de soundtracks van Hans Zimmer. Deze soundtrack was te veel bombarie en paste bij vele scénes niet. Teveel synthesizer op een slechte manier gemixed met klassiek. Erg jammer, want de soundtrack van "La Femme Nikita" was wel erg goed.De actie is wel prima, en het verhaal is ook erg goed. Maar net als ik al zei, het verhaal heeft een rauwe filmstijl nodig, die "Point of no Return" totaal mist. Ik raakte bij veel stukken nogal verveeld, en dat is vreemd, want zoals ik al zei: het is een 1 op 1 remake die op veel punten identiek is.
Van 4* naar 3*. Ik ben blij dat hij bij de Blu-ray aanbiedingen lag voor € 5,- bij de Saturn. Ik moet er niet aan denken dat ik er het dubbele voor betaald zou hebben.