
Gothic (1986)
Verenigd Koninkrijk
Horror
87 minuten
geregisseerd door Ken Russell
met Gabriel Byrne, Julian Sands en Natasha Richardson
Zinsbegoochelende registratie van de nacht waarin Marry Shelley 'Frankenstein' schreef. De aanwezigen raken in een persoonlijke horror-trip. De waanzin van de avond volgt het pad van de ultieme seksuele fantasie naar de ergste nachtmerrie. Een visuele orgie, vol barokke en erotische scènes.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=J_JQ8o2M68w
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (5,8 / 7245)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)acteerwerk is wel subliem!
look into my eyes, look into my eyes
het eerste wat opvalt is dat dit een film is die moeilijk onder een noemer te brengen is. Horror? Drama? Kostuumfilm?
Feitelijk zit er totaal geen verhaal in en zien we alleen maar vijf mensen in een landhuis/kasteel elkaar via verhalen en plagerijen de stuipen op het lijf jagen, waardoor de sfeer steeds onheilspellender wordt en de gemoedstoestand van alle betrokkenen steeds meer achteruit gaat.
Meer is het eigenlijk niet.
Echter door de goede regie, het mooie camerawerk, goede acteerwerk en de vaak sinistere sfeer blijft de film toch ondanks het gebrek aan verhaallijn boeien.
Niet een film om heel vaak te zien, maar zo eens in de paar jaar is ie zeker de moeite waard.
Het is in ieder geval een film, die niet met veel andere films te vergelijken valt, dus origineel zeer zeker.
Ik geef hem een goede zeven, ofwel 3,5 ster.
Je zou bijna denken dat iemand als Takashi Miike goed naar zijn films heeft gekeken?
Er is / was wel een ongecensureerde 35 mm-print in omloop, hopelijk komt die nog ooit op dvd...
Op de facebookpagina van Criterion kan je zeggen van welke film jij het liefst een geremasterde dvd zou willen, daar hebben al enkele mensen (waaronder ikzelf) deze film genoemd. Maar of dat zin heeft? Ik twijfel eraan...

Maar dit hoort misschien allemaal in het regisseurs topic, want die is nog leeg.

Ken russell is nou echt iemand van wie er gewoon snel een grote box moet komen van iets van 15 films of zo

Ja vreemd, je hoort er weinig over, terwijl hij toch een erg uniek figuur was in de Britse film wereld. Het enfant Terrible van de Britse Cinema, wordt hij wel eens genoemd.
Nou, Russels films staan anders toch behoorlijk te boek als cultfilms.
maar goed, dat is ook zo'n vage term, en daar gaat het mij niet echt om.
Helaas wil Russell iets te veel met deze film en poogt er ook nog een allegorie van het creatieve proces van te maken,waardoor de film behalve bizar ook wat onevenwichtig is.
Voor de horrorfans:deze fim doet qua sfeer eerder denken aan Scooby Doo of Murder by death dan aan pak em beet the exorcist of Nosferatu.Verder niet aan te bevelen voor wie niets kent van Byron of de Shelleys of voor geheelonthouders.
Erg theatrale composities, soms stijf in scène gezet, veel kikkerperspectieven… het levert een alleszins alternatieve film op en dat kon ik voor één keertje wel heel hard waarderen. Met leuke, wat gedateerde synthesizersoundtrack van Thomas Dolby.

3,5
Iets meer kennis van Shelley en Byron had de kijkervaring voor mij wellicht nog beter gemaakt.
Enige voorkennis over de histories personages maakt het kijken misschien iets leuker maar is niet echt een vereiste. Wel is het nodig om sterk tegendraadse films leuk te vinden want regisseur Ken Russell doet wat erin hem opkomt en wat hij zelf leuk vind. Dit kan soms Artsy Fartsy (is het niet) overkomen en dat moet je natuurlijk wel liggen! In de hoofdlijn zijn het die vijf karakters die uiteindelijk iets creëren maar verder is alles plot-technisch zo'n beetje losgelaten. Af en toe lijkt het dan ook op experimenteel toneel, terwijl op andere momenten het meer kinds overkomt.
Dit kan ook komen doordat iedereen ook daadwerkelijk aan de laudanum heeft gezeten. Er zijn zoveel rare beelden. De meest bizarre zijn toch wel een harnas dat tot leven komt waarvan tevens de fallus is geharnast, borsten met ogen, een gerecht met rijst en levende bloedzuigers, Een Turkse buikdansende mannequin. Daarnaast zijn er ook de terugkerende elementen van de gotische literatuur te zien; een oud kasteel, verval, demonische (en Byronische) figuren, schedels, stormachtige nachten, bliksem, dromen, voortekenen, en romantische liefde, we zien ze allemaal in cameo's in de film.
De cast met bekende namen speelt erg goed en doen niet voor elkaar onder. Toch is het Timothy Spall die het meest opvalt. Hij maakt optimaal gebruik van zijn kansen om een hysterische, overspannen dokter Polidori uit te beelden die krankzinnig jaloers lijdt onder suïcidale gedachten. De gek onder de gekken. Om deze gekte te completeren is er dan nog de soundtrack van Thomas Dolby. Zijn maffe synthipop past goed bij de verwarde sfeer.
Met een onderwerp uit het begin van de negentiende eeuw, gefilmd op een manier die doet denken aan de flowerpower van de jaren '60 maar die toch overduidelijk uit de jaren '80 komt, weet regisseur Ken Russell een geïsoleerde, opzettelijk clichématige maar wonderbaarlijke gotische wereld te scheppen.Een filmische orgie!
Als laatste nog een klein feitje: Het schilderij dat op de schoorsteenmantel hangt in de logeerkamer, en die in een droom wordt nagebootst in live-actie, is gebaseerd op John Henry Fuseli's The Nightmare
‘Feitelijk zit er totaal geen verhaal in en zien we alleen maar vijf mensen in een landhuis/kasteel elkaar via verhalen en plagerijen de stuipen op het lijf jagen, waardoor de sfeer steeds onheilspellender wordt en de gemoedstoestand van alle betrokkenen steeds meer achteruit gaat’, schreef thunderball in 2009. En meer is het ook narratief gezien ook niet. Maar zoals hij daarna terecht aangeeft, is in de handen van deze cast en crew ook niet meer nodig. De sfeer is weer erg bijzonder. Narcistisch, hallucinant, decadent en gotisch, met een flinke zweem seks, dood, waanzin en verrotting.
Geen regulier horrorfilmpje, maar op zijn tijd vind ik wat van deze onbeschaamde waanzin wel leuk om te zien. Ze laten zich lekker gaan en Russel weet prima hoe hij een en ander in beeld moet brengen.
3,5*
Een vreemde film. Een bizarre film. Een moeilijk te vatten film. Lastig om heel duidelijk te zijn in het oordeel. Het is geen goede film. Het is geen slechte film. Het is ook geen hele vermakelijke film. Nou ja, althans niet over de gehele linie.
De film is moeilijk te volgen. Droom en werkelijkheid wisselen elkaar af. De personages laven zich aan alcohol en verdovende middelen. Hun gewaarwordingen zijn obscuur en onbetrouwbaar. Dat zien we terug op het filmdoek. Chaotische taferelen spelen zich er op af. De personages vluchten voor hun innerlijke angsten die in hun met narcotica geïmpregneerde hoofden werkelijkheid worden. Inbeelding of niet? Schilderijen en beelden komen tot leven. Het zijn fantastische hallucinaties die de personages achtervolgen en bedreigen. Er is veel geren en gedraaf. Er is veel gegil en gekerm. Er is veel ongrijpbare dialoog. Veel kleur ook. En natuurlijk veel bizarre shots en kleine intermezzo’s, die ogenschijnlijk los staan van de hoofdlijn (welke lijn eigenlijk?) en de boel nog meer verwarren en de kijker definitief beroven van het laatste stukje vaste grond onder de voeten.
Ladies and Gentlemen, meet Ken Russel!
Het probleem met de film is dat het in de enorme chaos en ontreddering onmogelijk is om uit te maken wat er eigenlijk gebeurt. Vooral erg leuk voor acteurs als Richardson, Byrne en Sands, die zich zichtbaar heerlijk en waarschijnlijk stevig improviserend kunnen uitleven in gekte en waanzin. Het lijkt mij trouwens ook wel eens lekker om dat ongestraft te kunnen doen.
Enkele duistere scènes en een enkel begrijpelijk dialoogje zijn redelijk te plaatsen in een verstandelijk kader. Verder is het gewoon een kwestie van ‘laat maar gebeuren, want elke inspanning om er iets weldoordachts van te maken is tevergeefs’.
Idiotie ten top. Soms leuk. Soms strontvervelend. Soms fascinerend. Soms oersaai.
Apart filmpje, erg vermakelijk om te zien.