Altered States (1980)

Omdat deze mij bijblijft en ik van absurd hou en ik het voor die tijd best goed verzonnen en gemaakt vind, wil ik deze nu op 3.5( zetten. Hoe jammerlijk ik de breuk halverwege in stijl ook vind, het geeft daarmee de titel wel extra cachet: Altered States. En als ik iets nogmaals wil zien kan het niet 3* of minder zijn bij mij.

Best maf en ik vond het wel iets hebben. Effecten verdienen geen oscar maar het was wel grappig. William Hurt sluit goed aan met zijn doktersjas en Blair Brown was ook wel leuk om tegen te komen. Speelduur had wellicht tien minuten korter gemogen maar het bleef kijkbaar.

Briljante film van Ken Russell. 2001 meets The Fly, echter was deze 6 jaar voor The Fly (die van Cronenberg althans). Bizar doch sterk verhaal in combinatie met schitterende fotografie, een trippie soundtrack en geweldige acteerprestaties. William Hurt is perfect als professor en Brown vult hem prachtig aan als wanhopige vrouw.

De film kent tal van goede vondsten en hallucinante scènes. Het einde is ook nog eens een mooi statement voor de liefde. dikke 4,5*

Nu en dan psychedelisch, althans dat probeert de filmmaker zo over te laten komen. Of hij daar in is geslaagd dat is persoonlijk. Ik vond het mooie filmbeelden en soms wens je dat je geestverruimende middelen voor de film had ingenomen. (Let op: dit is geen advies)

Het verhaal is mooi en de verfilming van het geheel ook. We maken kennis met Eddie, een beetje een drammerige en soms wereldvreemde wetenschapper die koste wat koste wil weten wat de oorsprong van hemzelf en de mensheid is. Dat gaat gepaard met plantaardige drugs uit Z-Amerika en de gevolgen zijn ingrijpend. De uiteindelijke vraag is of zijn vraag wordt beantwoord.

Een werkelijk fantastisch eerste uur. Zeer intens, prachtig uitgewerkt en geschoten film. Jammer genoeg gaat het daarna wel wat over de rand. Jammer.. De visuele effecten vond ik eigenlijk zeer cool, ondanks de gedateerde uitstraling vond ik het zijn charme hebben en goed werken. Hoe dan ook erg onder de indruk van deze film die hangt tussen een Cronenberg en Possession qua body horror en waanzin. Erg sterk ingevulde rollen ook. 4*, maar had een halfje meer moeten zijn.

Een atypische film in het oeuvre van Ken Russel, deze psychedelische sci-fi / bodyhorror.

Audiovisueel vaak echt overdonderend, vind maar eens een film met zoveel volstrekt unieke beelden en zo'n eigenaardige, trippy sfeer. Ook invloedrijk: ik denk dat niet alleen Cronenberg maar ook mensen als Chris Cunningham, Shin'ya Tsukamoto en Shozin Fukui goed naar deze film gekeken hebben. Russell zelf lijkt voor de tripscenes vooral inspiratie gevonden te hebben in 2001: A Space Odyssey.

Met momenten enigszins cheesy (de 'aap'scene - die had ik vanuit first person perspectief gefilmd) en je merkt de leeftijd uiteraard goed. Zelf vind ik dat niet zo erg (soms zelfs erg leuk), maar het haalt veel kijkers misschien wel uit de film.

Sowieso unieke film, zeer dikke 4*

Uitstekende film waarin een wetenschapper zichzelf opsluit in een tank om zo tot een ander bewustzijn te komen. De film komt wat moeizaam op gang vooral omdat het allemaal wat vaag is. Maar geleidelijk wordt de film steeds boeiender en vooral ook spannender. Effectief gebruik van special effects en een aantal prachtige montages maken dit nog net 4.0 sterren.

Bij momenten een best tof filmpje. Doet wat denken aan een Cronenberg, maar is visueel interessanter. Ondanks dat het hier en daar gedateerd overkwam waren de trip-scenes best genieten. Zal me inderdaad weinig verbazen moest dit een invloedrijke film geweest zijn. Het verhaaltje is wel érg potsierlijk en zit soms wat in de weg, maar de bizarre, surrealistische uitstapjes zorgen ervoor dat er genoeg leuks te beleven valt. De sfx variëren van 'wel aardig' tot 'schabouwelijk slecht', hoewel ook dat juist wel weer een geinig effect had. Al met al een volkomen unieke film, die soms visueel imponeert, soms (al dan niet onbedoeld) hilarisch is, en uiteindelijk vooral vermaakt. Leuk om eens gezien te hebben. Ruime 3*.

Wat een ontzettend vage maar coole film was dit. Altered States begint met een klassieke set-up: een wetenschapper staat op de grens van diepe maar gevaarlijke inzichten, en gaat verblind voor mogelijke ellende op zichzelf experimenteren. Zie ook: Faust, Dr. Jekyll, Dr. Frankenstein, The Invisible Man, enzovoorts. Maar dit is wel een fantastische uitvoering van het concept. De wetenschapper in kwestie, Eddie Jessup, onderzoekt het bewustzijn en de oorsprong van het menszijn, en gaat experimenteren met psychedelische drugs en sensorische deprivatietanks om hier fundamentelere inzichten in te krijgen. Het verhaal heeft een prima opbouw, waarin in het begin al wat hallucinante beelden voorbijkomen. Maar na een expeditie naar een indianenstam die peyote-achtige drugs gebruiken om, zoals ze het zelf zeggen, naar hun oorspronkelijke zijn terug te keren gaat het helemaal los, waar Jessup onder andere regresseert tot eerst een soort van oermens dat los gaat, en na verdere experimenten komen er helemaal kosmische oerkrachten los. Ik weet niet eens hoe ik het zou moeten omschrijven. Er zit meer dan een tintje Cronenberg aan de film, vooral qua de zeker aanwezige body horror, maar dit is eigenlijk wel beter dan wat Cronenberg zelf meestal op film vastlegt. De topper van deze toch wat tegenvallende filmdag: 4.5*.

De bedoeling van deze film is mij merendeels ontgaan. Het had wel iets van The Fly en ook wel iets van Lovecraft, maar de conclusie die uit het hele gebeuren werd getrokken, had men daar echt 100 minuten voor nodig? Veel gepraat, wat hallucinante beelden. Na een uur film met de transformatie van de protagonist in een aapmens leek het dan toch even leuk te worden. Maar dat was snel voorbij. Allemaal te artsy fartsy allemaal, style over substance.

"You don't have to tell me how weird you are. I know how weird you are. I'm the girl in your bed the past two months, even sex is a mystical experience for you. You carry on like a flagellant, which can be very nice but I sometimes wonder if it's me that's being made love to. I feel like I'm being harpooned by some raging monk in the act of receiving God."

‘Fascinerend. Visionair. Bizar. Irritant. Intrigerend. Provocerend. Confronterend’, dat waren de woorden die ik maart 2015 opschreef, na het beleven van mijn eerste Ken Russel film, The Devils (1971). En dat gaat ook op voor Altered States, wat een mindfuck. Gebaseerd op de experimenten van Dr. John Lilly, schreef Paddy Chayefsky een roman, en tot frustratie van Russel die het verfilmen moest, een allesbehalve eenvoudig script, over een briljante, maar niet alledaagse onderzoeker die hallucinogenen gebruikt en daarna in sensory deprivation tanks gaat drijven, om zo tot belangrijke inzichten te komen. Over het begin van het Universum, en meer. In handen van een eigenzinnige filmmaker, is dat een prachtsynopsis om de remmen los te gooien. En dat gebeurt. Wat.de.fuck.

Altered States is tevens het filmdebuut van William Hurt en Drew Barrymore. Nu hebben we Drew natuurlijk vaker jong gezien, maar een dertigjarige William Hurt, toch ruim jonger dan ik zelf nu ben, was fascinerend om te zien. Goed, hij kwam van Juilliard, maar dan nog viel me op wat een sterk, intens gespeeld debuut het is, al had hij enige ervaring opgedaan op televisie. Je kunt het slechter treffen, debuteren in een Ken Russel film als dit. Wat mij betreft een absolute cultklassieker. Tevens was het een van de eerste films van Blair Brown. Ik herkende haar niet direct, al deed ze aan een jonge versie van Elisabeth Moss denken. Ik was dan ook verrast toen ik haar bleek te kennen, als Judy King in Orange is the New Black. Gelukkig is dit een heel ander soort rol, en ook zij doet het uitstekend.

Russell schijnt regelmatig dronken te zijn geweest tijdens de productie van deze film, maar je had me prima wijs kunnen maken dat het geen alcohol maar LSD was geweest, wat Russels geestestoestand beïnvloedde. Toevallig herkeek ik laatst Flatliners (1990) even, waarin ook jonge wetenschappers de grens opzoeken van wat verstandig is. Maar vergeleken met Altered States is dat wel een erg mainstream filmpje. “Altered States is a superbly silly movie, a magnificent entertainment, and a clever and brilliant machine for making us feel awe, fear, and humor. [...] I wouldn't advise trying to think about it very deeply.”, schreef Roger Ebert in 1980, het jaar dat de film uitkwam en negen maanden voordat ik werd geboren (geen correlatie, hoop ik). Hij gaf hem overigens 3,5/4 sterren, dus hij moet hem idd gewaardeerd hebben. Met het eerste en laatste ben ik het niet noodzakelijkerwijs eens, al is dat eerste in dit geval volgens mij niet persé negatief. Maar de rest klopt.

Een heerlijke film. Ik ben benieuwd hoe fijn hij was geweest als het budget voor de effecten niet was verlaagd tijdens de productie. Of als ik zelf iets anders tot me nam dan een borrel tijdens het kijken.

4,2*

Met Altered States verkent de eigenzinnige filmmaker Ken Russell de alternatieve staten van het bewustzijn. Het resultaat is een bijzonder vreemde film met surrealistische visioenen die aan het werk van Dali of Bosch doen denken, christelijke symboliek, symboliek van natuurgodsdiensten en het Boeddhisme en een hoop (pseudo-)wetenschappelijke dialogen.

Dr. Jessup is een reseacher die gefascineerd is door alternatieve bewustzijnsvormen en hallucinaties. Andere wetenschappers verklaren hem voor gek, maar hij meent een hogere waarheid te kunnen halen uit zijn onderzoek met een watertank. Als hij een Mexico een hallucinante paddenstoel ontdekt hervat hij zijn onderzoek. In zijn hallucinaties gaat Jessup terug naar het begin van de mens tot hij uiteindelijk één kan worden met de aapmens. Zijn collega's maken zich grote zorgen als Jessup meent ook fysiek in een aapmens te veranderen.

Ken Russell vond het script van Paddy Chayefsky ontzettend pretentieus en dat ben ik met hem eens. Veel te veel verschillende dingen worden tegelijk geprobeerd. Onderzoek naar religieuze visioenen komt voorbij, het terugkeren naar de waren zelf (Boeddhisme), door hallucinaties een aapmens denken te worden (mentaal) en vervolgens ook daadwerkelijk in een aapmens veranderen en terug (fysiek). Aan het einde wordt de grens tussen hallucinatie en werkelijkheid verbroken en krijgen we de meest bizarre transformaties te zien. Met als slot een waar Deus-ex-machina of eerder een Amor-ex-machina, gezien de liefde alles overwint... Ondanks de vele ingewikkelde wetenschappelijke dialogen en het gefilosofeer van Jessup is dit alles in de film nauwelijks te verklaren. Geen langzame veranderingen zoals in The Fly, maar meer iets dat aan de weerwolf doet denken.

Toch was de film geen straf om te moeten zien. Vooral omdat alles er visueel wel erg gelikt uitzag. De hallucinante beelden zaten goed in elkaar en bevatten ook een beetje hele vroege CGI (gebruikt als hulpmiddel bij rotoscoping). De combinatie van de beelden en de onheilspellende muziek van John Corigliano waarvoor ook Inca-instrumenten zijn gebruikt, was toch vrij beangstigend.

Al met al is het een unieke film en een vrij ongemakkelijke zit. Een geheel geslaagd experiment is het echter niet.

Gave horrofilm van Ken Russell met zijn befaamde lyrische stijl. Had de film vroeger vaak gezien, maar was vergeten dat de film bij vlagen ook best veel weg had van het latere American Werewolf.

Goed! 4*

Grappig, dacht dat het langer geleden was dat ik m voor het laatst zag.

2001 meets American Werewolf, meets The Fly, meets Videodrome.

Wat opvalt aan die 4 titels is dat 3 ervan pas na Altered States gemaakt zijn en er dus ook behoorlijk schatplichtig aan.

Film heeft sowieso veel weg ven een Cronenberg film. Zowel qua inhoud als sfeer. Altered States is een fantastische originele vertelling. 100 minuten top vermaak en sterk drama ineen. Had de film als veel vaker gezien. Was al een favoriet in het VHS tijdperk. Maar hij wordt met de jaren steeds beter. Een vergeten classic die al lang een prachtige special edition van Criterion, Arrow of Eureka moeten hebben.

Transfer van de. Blu ray was goed, maar kan nog veel beter.

Verhoogd naar de volle 5*

Wat een aangename verassing!! Had totaal geen verwachtingen maar ben positief verrast.

Enige waar ik af en toe moeite mee had was dat sommige dialogen heel snel gingen en wetenschapelijke inhoud bevatten.

Some trippy mind bending stuff is going on here. Ligt in de lijn van wat David Cronenberg deed in die tijd dus wel weggelegd voor zijn fans. Het eerste uur bouwt op het gemak op, met enkele visueel interessante scènes. Het verbaast me niet dat ook Stanley Kubrick gevraagd geweest is als regisseur voor deze film want de trips van William Hurt doen dan ook wel denken aan de trips in A Space Odyssey 2001, als concept, want de uitvoering is helemaal anders. Goed dat het verhaal hier qua chronologie start eind jaren ‘60 want dat is ook wel hét tijdperk waarin psychedelische trips. In het eerste uur van de film krijgen we wat (pseudo-)filosofie en wetenschap mee voor de onderbouw, maar nooit dat het mij ging vervelen. Het laatste half uur gaan de remmen ongeveer los. Enkele zeer spannende momenten na de eerste transformatie van Hurt, gevolgd door een hallucinante scene met de isolatietank.. Een film met uitstraling waarvan de visuals en fx me enkele keren verbluft hebben. De altered states hebben voor mij de belofte waargemaakt.

Een visueel feest met als hoogtepunt de psychedelische en hypnotiserende special effects. Wat een unieke beleving.

Minder interessant is het continue gebrabbel over primitief bewustzijn en het hele aap-man gedoe.

3,5*

Het is moeilijk om over Ken Russell te zeggen dat het geen unieke regisseur is. Ik moet absoluut nog meer projecten van hem zien, maar Altered States was helaas geen favoriet. Wat me met name tegenzat is dat, zoals wel vaker bij de films van Russell, de visuele beelden overweldigend zijn voor de rest van de attributen. Zo vervagen de personages bijna compleet. Als de soms lekker aparte en fantasierijke sequenties hun intrede hebben gedaan, zat ik als kijker totaal niet te wachten op de opvolgende problemen en dramatiek van Hurt. Daarnaast wordt er ook niet sterk geacteerd, deels door de wat ongelukkig geschreven dialogen. Halen naar mijn inzien te veel het tempo uit de film waardoor ook Altered States in een filmisch exemplaar verzandt waarbij je alleen maar op de kleuren en effecten wacht. Wanneer die dan komen, pakt Russell aardig uit, maar de scenes tussen die beelden om het verhaal te laten lopen interesseren nauwelijks. Dat enkele stukken technisch verouderd zijn is logisch, maar dat maakt de lekker eigenzinnig geregisseerde scenes niet minder.

Die beelden met de oog in het begin van de video die je hebt gelinked doet me denken aan 2001 om een of andere reden. Best coole visuals alleen de constante flitses vind ik een beetje ongemakkelijk.

P.S.

Excuses voor wat ik zij bij de Blade Runner post. Ik was eigenlijk de arrogante iemand die je mening niet kon accepteren.

Was blijkbaar al even geleden, heb ff moeten terugspieken.

Maar no harm done uiteraard!

Shocktober 30

Deze psychedelische horror op de grens van de 70’s en 80’s is een fantastische film die de transitie in het horrorgenre in die belichaamd.

Film zou op veel meer lijstjes hoog moeten staaan. Wat een trip!

5*