
The Barefoot Contessa (1954)
Verenigde Staten / Italië
Drama
128 minuten
geregisseerd door Joseph L. Mankiewicz
met Humphrey Bogart, Ava Gardner en Edmond O'Brien
Het verhaal begint met de begrafenis van Maria Vargas (Ava Gardner). In een serie flashbacks, via voice-overs van commentaar voorzien door drie verschillende personages die allen aanwezig zijn bij haar uitvaart, wordt het verhaal verteld van haar opkomst en ondergang. Een van de vertellers is Harry Dawes (Humphrey Bogart). Hij geloofde in haar sinds hij haar in een nachtclub zag dansen, op blote voeten.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=GPqq6UZy4B8
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
1,5*.
De combinatie Mankiewicz, Bogart en Gardner zou vuurwerk op moeten leveren, maar doet dat niet. Veel te lang en met een gebrek aan verhaal, oftwel een Bogart die je zo over kan slaan.


Het is een soort van rise en fall verhaal, maar in plaats van een gangster, is deze keer een vrouwelijke filmster het onderwerp. Het idee om het verhaal vanuit drie oogpunten te vertellen is op zich best aardig gevonden, want die drie mannen maakten haar allemaal op een andere manier mee. Aan de andere kant zorgt het ervoor dat het verhaal traag verteld wordt en hierdoor wordt het af en toe wat langdradig.
De momenten waarop Bogart en Gardner samen te zien zijn, zijn met gemak de mooiste momenten van de film. Gardner heeft een geweldige uitstraling en Bogart is degelijk. Toch kreeg ik maar moeilijk feeling met de personages. Het bleef allemaal nogal aan de oppervlakte zweven en daarnaast had ik vaak het idee dat Mankiewicz niet goed wist welke kant hij nu precies op wilde gaan met het verhaal. De dialogen wisten mij op dat gebied ook niet echt te raken.
Er had hier misschien iets meer aandacht besteed kunnen worden aan het drama. Voor mij zelf was het vele gepraat hier op een gegeven moment toch iets teveel van het goede. De interesse ebde in de tweede helft toch wat weg en mede daardoor Duurde het allemaal toch wat langer dan gehoopt. Een kleine tegenvaller wat mij betreft.
2,5*
Ava Gardner... Sinds Kate Beckinsale gestalte aan haar gaf in Scorsese's The Aviator, wil ik al iets van haar zien. Vreemd genoeg kom ik er bij het schrijven van deze woorden nu achter, dat ik haar al eens gezien heb in Vincente Minelli's The Band Wagon, maar daar staat me niets van bij. En inderdaad, net zoals de casting van Beckinsale als Gardner beloofde, was het een prachtige vrouw. Ava's relatie met Howard Hughes die in The Aviator geportretteerd werd, vond tevens zijn weg naar het script van deze film, terwijl het voornamelijk op Rita Hayworths leven gebaseerd zou zijn. Zich afspelend in de filmwereld, valt er op metaniveau sowieso wel meer op.
The Barefoot Contessa is mijn vierde film van regisseur Joseph L. Mankiewicz, na All About Eve, Cleopatra en Sleuth, en het is vooralsnog de minste van het stel, al is Cleopatra eigenlijk te lang geleden om mee te kunnen in een directe vergelijking. Hoewel die film ruim 192 minuten duurt, kan ik niet herinneren dat hij zo lang voelde als deze blootvoetige gravin, waarin lustig gepraat wordt door de vertellers.
Opgenomen in onder andere de Cinecitta studio's in Rome, is The Barefoot Contessa in kleurrijk Technicolor geschoten. Persoonlijk blijf ik de groeven van Bogarts gezicht het liefst in zwart-wit zien, maar voor deze film is dit inderdaad toepasselijker. "She looked at me for no longer than the beat of a heart, and I knew I would remember her as long as I lived...", verzucht een van de vertellers over zijn ontmoeting met Maria. En na het zien van Ava Gardners sensuele dans, kunnen we ons daar als kijker wellicht iets bij voorstellen.
Maar een blijvende indruk achter laten als film, doet The Barefoot Contessa niet echt. Daar vond ik het verhaal toch niet grijpend genoeg voor, en zeker te lang uitgesponnen. Mankiewicz' kenmerkende touch is dat van de 'fries', waarbij het plot stopt en de verteller ons op de hoogte brengt van het karakter en de achtergrond van alle figuren binnen de scène, zo valt er in Steven Jay Schneiders 1001 Movies You Must See Before You Die te lezen.
Helaas kan ik niet zeggen dat die techniek voor mij geweldig werkt.
3*
Bogart is krakerig als altijd en van Ava Gardner heeft men ooit gezegd :"Ze is het mooist als ze zwijgt"...
Francois Truffaut wrote, "A subtle and intelligent film, beautifully directed and acted, it is the best thing around right now." : moviediva.com
Ook GODard verwijst meerdere malen in zijn werk naar deze film , o.a. in Le mépris (1963) en Nouvelle vague (1990) ...
kijk vanaf 2:47 : Jennifer Lopez - YouTube
en hier de legendarische sensuele scène met Ava Gardner - YouTube