The Departed (2006)

Nog eens gezien. IJzersterke misdaadfilm. Spannend. Verrassende plot.

De cast is er een van wereldformaat en dat maakt de film. DiCaprio, Nicholson, Damon, Sheen, Baldwin, Farmiga waren prima in vorm.

Jammer dat soms heel snel gewisseld werd met fragmenten. Dat maakt het rommelig. Ook klopten bepaalde beeldwisselingen niet. De plot kwam wel heel snel.

Al met al een prima film.

Film opnieuw bekeken en wederom 2 1/2 uur geboeid aan de TV gekluisterd. Topfilm met topcast uiteraard en allemaal (Leonardo DiCaprio, Matt Damon, Jack Nicholson, Mark Wahlberg, Martin Sheen en kleinere rol voor Alec Baldwin) in zeer goede doen. Het absolute einde van de film is toch verrassend en voelt ook goed aan.

Nooit eerder gezien omdat ik al vrij snel het origineel "Infernal Affairs" te pakken had. Die is misschien over de linie ook nog net iets sterker. Op zich zal dit ook niet mijn favoriete Scorsese-film worden. Maar goed anderzijds fantastisch plot natuurlijk waarin de rat en de mol op elkaar jagen. En dan Jack Nicholson in de typische kijk-daar-hebben-we-Jack-Nicholson-weer-rol. Zeker het laatste uur is een groot shit-hits-the-fan-festijn.

En toch 3,5 * ..wij begrijpen het ...

Het is geen troep. Enkel niet t niveau van t origineel welke super was. Deze is behoorlijk maar snap de verheerlijking niet.

Dan moet ik het origineel eens zien. Infernal affairs toch??? Zeker met acteerkanonnen.? Ik vond het een oervervelende "'ouwehoerfilm..Komt bij ik heb niks met Damon , Wahlberg, Baldwin. Nobody's.

Yup origineel is Aziatisch. Veel indringender. En inderdaad is deze met hoop gelul. Maar dan nog had ie genoeg om een 3.5 te krijgen van me. Maar meer ook niet.

Ik ga m kijken.

Opletten boy , Alec Baldwin : Ellerby!!!!!

P.s. en laat dat minachtende 'boy' of zulks maar weg, want anders reageer ik gewoon niet (meer).

"Boy" is een koosnaam...

Net weer opnieuw gekeken en ik blijf het een echte goeie film vinden. Nicholson acteert heel goed en DiCaprio en Damon ook goeie rollen. Trouwens de hele cast was goed. En Vera Farmiga die zag er echt super goed uit rond die leeftijd.

I smell a rat...

Ik had wel even zin in een herkijk van The Departed, een film die ik al talloze keren zag en steeds beter ga vinden en wilde voorzien van een betere comment. Toch was het zeker geen liefde op het eerste gezicht toen ik deze Oscarwinnaar voor het eerst zag. Sterker nog, ik was uitermate verbaasd dat deze film oscar voor beste film gewonnen had, want wat ik in eerste instantie meende te zien was een overhypte wirwar van lijntjes en karakters in zo'n snelheid door elkaar gemonteerd dat het amper bij te houden was. Oppervlakkig, te snel, veel gebrei en weinig wol, nee, ik was niet enthousiast over deze film...

Maar wat zie ik daar 15 jaar later toch anders tegenaan en zoals reeds gezegd zag ik de film inmiddels al meerdere keren en zag ik inmiddels ook het origineel Infernal Affairs, en daarmee een film die totaal niet te vergelijken valt met deze Hollywood versie maar niet minder goed en stijlvol is, toch is deze Hollywood versie een klasse apart beginnend met de quote van Costello die zoveel zegt als 'het recht van de sterkste' en 'dat je moet pakken wat je toekomt'. Het is de opmaat voor de installatie van beide klikspanen, iets dat in het geval van Colin al jong begint en in het geval van Billy niet minder indrukwekkend is met een Wahlberg in topvorm. Kenmerkend in beide gevallen toch zonder enige twijfel het milieu van Boston, de Ierse inslag, armoede, criminaliteit, afkomst, de ons kent ons mentaliteit en de reputaties van families. Het is een sterk verweven beeld waarin de lijntjes kort zijn, iedereen elkaar kent en er altijd rekeningen openstaan met veel achterdocht en omgekeerde psychologie en logica tot gevolg in een briljant plot van bedrog en wantrouwen.

Fantastisch is bijvoorbeeld de scène waarin Billy voor het karretje gespannen wordt door Dignam en Queenan, hij wordt met de kennis van zijn familie verleden perfect binnengehengeld en opgelijnd, 'do you wanna be a cop, or do you want to play to be a cop?' Het is 'down the rabbit hole' voor Billy Costigan, een perfecte rol overigens van Leonardo DiCaprio die het Pretty Boy imago andermaal van zich afschud, die zich weldra in een bijzonder onveilige wereld bevindt. Wordt hier een lans gebroken voor undercover werk? Het zou zomaar kunnen, want zelden zien we echt de keerzijde zoals je die nu ziet met de gesprekken met een psychiater en het beeld van Billy die ten ondergaat aan angsten en depressies en meerdere malen op het punt van vluchten staat. Paradoxaal en schrijnend is daarentegen het goede leven dat Colin leeft, en het moet gezegd dat Matt Damon zowaar charismatisch overkomt. Zowel prachtig als beklijfend zijn de korte momenten van Billy die sterk lijken op PTSS en onverwerkte rouw rond zijn moeder, prachtig is ook de scène rond zijn kwetsbaarheid in combinatie met Madolyn op prachtige wijze begeleid door Pink Floyd.

En zo snelt The Departed voort in een tempo en montage waar de aandacht eigenlijk geen moment mag en kan verslappen om in de sfeer en stijl van deze uitermate gelikte film te blijven waar geen moment of scène over en te veel is. De cast is werkelijk uitstekend met een biologerende DiCaprio als lijdend voorwerp maar tevens ontzettend sterke acteurs en prestaties in bijrollen zoals een geweldige Ray Winstone als French, of David O'Hara als 'hired muscle' en natuurlijk Wahlberg met een Oscar nominatie als de grofgebekte sergeant Dignam. Niet te vergeten de strakke soundtrack met Pink Floyd, Rolling Stones en het ontzettend aanstekelijke Shipping Up To Boston van The Dropkick Murphy's. Om te eindigen met de memorabele scène waar de telefoon gaat terwijl het contactpersoon Queenan dat niet meer kan zijn. Het omlijst de film als uiterst uitgebalanceerd geheel waar de spanning op geweldige wijze wordt opgevoerd en vooraldeze scène een moment is om ademloos te kijken.

Cui Bono is en blijft de vraag, waarschijnlijk niemand, en hoewel ik er verder geen minuut minder om zal slapen is het lot van een undercover agent toch wel iets dat even de aandacht mag hebben en daarmee is The Departed niet alleen een vlotte misdaadfilm maar ook zekere een psychologische evaluatie te noemen waarin veel fases van het leven voorbij komen en veel onbegrijpelijke dingen des mens voorbij komen. Want waarom steekt Billy zich in zo'n wespennest? Waarom is Frank met drugsdeals bezig terwijl hij allang binnen is? Waarom is Madolyn bij een man waar ze overduidelijk niet van houdt? En waarom smeert Colin hem niet gewoon om los van alles te zijn? Het is uit het leven gegrepen zullen we maar zeggen en daarmee een absolute topfilm. Een opwaardering naar 5 sterren wat mij betreft.

Redelijke film

Weer een redelijke film van Scorsese. Ik heb nooit Infernal Affairs gezien maar hij staat op mijn lijst. Scorsese regisseert goed hoor en heeft het materiaal goed verwerkt in zijn stijl weer. Acteerwerk is sterk behalve voor Mark Wahlberg. Verschrikkelijk acteerwerk van die gast en ik begreep ook niet wat hij in deze film doet. Het kon gemakkelijk iemand anders zijn en was het veel beter geweest. De muziek is niet echt mijn favoriete aspect van de film en is best forgettable. De drama van de film is soms een beetje cliche/melodramatisch maar ik heb gehoord dat Infernal Affairs dit ook een beetje is. Het zal vast wel weer aan mij liggen. Uiteindelijk is de film ook niet echt subtiel. Die shot op het eind met de rat is gewoon te belachelijk voor woorden. Kom op Scorsese, je bent veel beter dan dat. Wat het camerawerk betreft is het best goed, vooral in de scènes met wat meer spanning. In zijn geheel is het sterk voor een crime film zoals dit. Het is toch een mindere Scorsese maar dat maakt niet uit. De man heeft veel films gemaakt die vast wel beter zijn dan Departed.

Dat einde!

Leuk verhaal, maar een beetje over de top allemaal qua verhaal en acteren, valt van de ene onwaarschijnlijkheid in de andere.

De aftitelsong was het beste van de film, "Sweet Dreams - Roy Buchanan"

Daardoor nog net 3 sterretjes.

Eindelijk voor het eerst sinds lange tijd weer eens gezien, en nu ben ik toch een stuk meer overtuigd dan toen de film uitkwam. Het meeste indruk maakt het soms super theatrale plot over identiteit, waarbij prachtig een ingewikkeld web wordt gesponnen rondom de politie en de gangsters.

De manier waarop we tegelijk Costigan en Sullivan is zo knap gedaan. De editing is echt van een hoog niveau in deze film. Je moet er ook nog een goedlopende film van maken, en deze wordt eigenlijk alleen maar beter en beter. Het laatste uur of zo schotelt je de ene naar de andere geweldige scène voor. De cast is ook bepaald niet misselijk. Het enige dat ik minder vond aan de film waren de soms wat over de top dialogen voor Wahlberg.