Maniac (1980)

Is het nou waar dat dit meesterwerk word verfilmd met Elijah wood in de rol van de maniak, dit is toch hoop ik een roddel of een hele, hele slechte grap?

En of het waar is, hij is zelfs al uit.

En William Lustig heeft een vinger in de pap en ook Alexandre Aja heeft wat in die pap te brokkelen.

Ik begrijp er echt helemaal niks meer van.

Povere exploitation trash.


Hoe een rotkop die Spinell ook mag hebben maar voor een kijk in de psyche van een seriemoordenaar is toch wel meer nodig dan hier gebracht wordt. Film poogt een karakterstudie te zijn maar schiet daar op alle fronten tekort. Allemaal vrij vlak uitgewerkt. Ook de VHS look op Bluray helpt niet mee.


Spinell is overtuigend, daar is verder niets mis mee. Kills zelf en de aanloop daar naartoe laat wel wat te wensen over. Al mag de scene in de metro en de headshot er wezen. Savini is koning. Concept best aardig, ook de uitdieping van de serial killer en zijn social awkwardness. Ook de backstory biedt potentie maar de uitwerking is er gewoon niet naar, en de film begint al heel snel te slepen.


Al waardeer ik de film wel, puur op basis dat zonder deze film de magnifieke remake er nooit geweest zou zijn. En de metro scene is ook aardig. Misser.

Heb er wel even voor moeten zoeken, in de beschikbare (stream) databanken voor de originele versie, maar heb er toch één kunnen vinden ,(het was jammer genoeg wel in het Duits nagesynchroniseerd) Maar ik vond de klassieker zelfs beter dan de nieuwe remake. 4,2 ster voor het origineel. en 3,8 ster voor de laatst genoemde remake. Nu kan ik meteen nog één hele vracht klassiekers (streamen) . Zoekt en gij zal vinden!!!

Dinsdag 14 december draait Maniac op groot scherm in Cinema OT 301 (Overtoom 301) in Amsterdam!

Meer info op: facebook en OT 301

Sfeerrijke film zonder compromissen. Vrij verontrustend ook. Er mankeert best wel wat aan, om daar maar mee aan te vangen. Zo is de uitwerking van de gespleten persoonlijkheid van Spinell met moedercomplex wat flauw, zijn sommige momenten nogal voorspelbaar (de spiegelscene in de metro bijvoorbeeld) en is de hele film een herhaling van zetten.

Toch zit er genoeg variatie in de kills, om te blijven boeien. Hier blijkt creativiteit uit en de potentie van de film(maker) wordt kracht bijgezet door het vermogen een sfeerrijk geheel te presenteren in een film die constant op snelheid blijft. Maniac deed me denken aan Henry: Portret of a Serial Killer, die trouwens wel een stuk beter is. Die Lustig heeft mijn attentie. Zijn cultstatus was een klein beetje langs me heen gegaan, geloof ik. 3,5 sterren.

Saai.

Hulde voor de remake dan maar, die losjes met een aantal elementen van deze film toch een veel beter geheel weet neer te zetten. Enkel Spinell stijgt ver boven Wood uit, maar da's amper een prestatie te noemen. Hoewel qua acteerwerk verder niet goed, heeft Spinell wel zo'n lekker vunzige uitstraling.

Meteen ook het enige goede aan deze film. Grootste stoorzender vond ik eigenlijk het werk van Savini wat compleet misplaatst oogt. Eerder gedoe voor wat overdrever horrorwerk, nu komt het veel te vaak wat lacherig over (zoals het headshot).

Visueel érg lelijk (wat versterkt werd door het tijdsbeeld), soundtrack was ook echt niet om aan te horen. Verder traag, de meeste spanning was ook erg getelefoneerd. Goed voorbeeld is de scene in de metro waar je als filmkijker elke scare wel kan dromen. Erg povertjes uitgevoerd allemaal, daardoor ook helemaal niet spannend meer.

Zag trouwens nogal wat Italiaans ogende namen. Geen toeval dat sommige stemmen dan gedubd leken? Vooral het gekreun en gezucht van bepaalde personages oogde erg out of place, ook al zo'n sfeerkiller.

Mnee, niet aan mij besteed dit. Goedkoop over de gehele lijn.

0.5*

Kreunende maniak die de film niet kan dragen. Spinell heeft het obscene voorkomen voor een urban killer met issues en doet het niet eens zo gek, maar met zoveel screentime en kermend geneuzel wordt het in plaats van een angstaanjagend smeerlap eerder een nogal vermoeiend figuur.

De versleten look staat een groezelig sfeertje in de weg en zo blijft er niet veel meer over dan iets dat zich voortsleept van moord tot moord. Daar zit hier en daar iets aardigs bij en Lustig wil nog wel eens de tijd nemen voordat Savini e.d. er aan te pas moeten komen, maar dat is het dan ook wel.

Headshot was geniaal . Ik vind de remake juist veel eentoniger en trager.

There's no way you can possess someone forever

Bij mijn weten heb je twee filmhuizen in Antwerpen waar ze geregeld eens een oudere film spelen, namelijk Cinema Zuid en Cinema Klappei. In de eerste heb ik al regelmatig een filmpje meegenomen (voor een spotprijs van 3 euro dus sowieso wel een aanrader) maar in Cinema Klappei was ik nog niet geweest. Daar kwam gisteren verandering toen bleek dat ze deze Maniac draaide naar aanleiding van een horror thema. Caroline Munro en Tom Savini? Meer heb ik niet nodig.

Al ben ik wel serieus teleurgesteld in de kwaliteit van de film. Hij werd weliswaar geprojecteerd op een groot scherm maar ik heb het vermoeden dat er iemand destijds zijn VHS online heeft gezwierd en dat deze gisteren werd afgespeeld. Het beginstuk op het strand is één grote waas en daarbovenop is ook nog eens een stuk van de onder- en de bovenkant afgeknipt. Halverwege de film heeft Frank geen hoofd en bij de openingscredits zie je welgeteld 1 centimeter van de bovenkant van Savini's naam bij de special make up & effects. Erg zonde in ieder geval en ik wil de film nog wel eens een kans geven maar dan in een goede versie. Al is Maniac op zich nu ook niet direct een film om over naar huis te schrijven. Hij oogt vrij amateuristisch en deed me qua stijl wat aan The Gruesome Twosome van Herschell Gordon Lewis denken, al was die nog slechter. Een handvol scènes (de achtervolging in de metro, de headshot van Savini en het einde) maken het geheel nog ietwat draaglijk maar de film sleept zich op den duur te hard van moord tot moord en verveelt na een tijdje. De poging tot enig plot aan de hand van de relatie tussen Frank en Anna is zo compleet van de pot gerukt dat het eerder lachwekkend is dan wat anders.

Nog een probleem is dat Caroline Munro hier compleet misplaatst is. De actrice die vooral naam maakte via Hammer en The Spy Who Loved Me is eigenlijk te mooi om een geloofwaardige relatie met Frank Zito te hebben. Het klinkt raar maar gedurende heel de film vraag je je eigenlijk af wat Anna in Zito ziet en dat lijkt me nu ook niet de bedoeling. Ze passen gewoonweg niet bij elkaar. Die Zito wordt trouwens wel heerlijk geportretteerd door Joe Spinell. Een vrij vermoeiend figuur, dat wel, maar volgens mij wel een goede benadering van dit soort personages. De bijrol van Savini is met uitzondering van zijn dood niet echt memorabel. Leuk weetje is misschien nog wel het feit dat het merendeel van de vrouwelijke bijrollen voornamelijk pornosterren waren doordat die goedkoper waren en de film gemaakt werd op een klein budget.

De pluspunten zijn jammer genoeg op één hand te tellen. Savini staat wederom garant voor een paar leuke scènes, toch wel de ontdekking van dit jaar voor mij, en William Lustig weet qua regie vooral in de metroscène te overtuigen. Joe Spinell is goed maar is jammer genoeg ook maar het enige lichtpuntje in de cast.

1.5*

Sinds Lucker niet meer een zo bizarre film gezien. Wat na vijf minuten wel begint te irriteren is dat rare geluid/gehijg van die Zito. Verder heeft deze film erg weinig om het lijf en had ik wat meer gore-scènes verwacht.

1 ster voor de weirdsheid van deze prent.

Een horrorfilm uit 1980 met deze naam, het kan niet anders of het behoort tot de beruchte stroom aan zogeheten video-nasties: extreem gewelddadige, goedkoop gemaakt horrorfilms die vooral gemaakt werden voor de toen opkomende videomarkt. Maniac valt inderdaad in die verguisde categorie en is dan ook geen meesterwerk te noemen. Ondanks dat dit een goedkope productie is en de film zich grotendeels zonder al teveel suspense van het ene naar het andere slachtoffer hobbelt, is deze film toch de moeite waard voor genrefans. Dat komt door de knappe vertolking van Joe Spinell als de moordenaar, die ondanks de waanzin van zijn Maniac toch enige menselijkheid weet te over te brengen. De muzikale score van Jay Chattaway is typerend voor het tijdperk, maar toch vaak behoorlijk effectief. Daarom is deze film nooit saai en toch prima uit te zitten. Een goede introductie in video-nasty-genre.

Goeie film over een seriemoordenaar die zijn vrouwelijke slachtoffers scalpeert. Een kijkje in een zieke geest. De film heeft een dreigende sfeer en is deprimerend van toon. Wel wat eentonig hier en daar. Een uitstekende soundtrack en een aantal bloederige make-up effecten. Joe Spinell is overtuigend in de titelrol.

De geniale headshot-scène staat in mijn top 10 van beste headshots:

Beste headshots – Top 10 | It's Only a Movie - itsonlyamovie.nl

Maniac

Naar mijn weten vond ik Maniac toch een geslaagde film. Ik heb deze gekeken omtrent de Film >> Filmgames >> Horrorfilm challenge zomer 2016 . Ik ben geen type (op het moment althans) die de films uit de jaren 30 , 40 en 50 graag ziet. Ik kan me vaak niet goed vinden in zulke films. Toch ben ik nu meer van de Up-To-Date films maar, horror's uit de jaren 70 , 80 en 90 kan ik juist nog goed verdragen, het liefst vanaf de jaren tachtig zoals deze, dan ben ik helemaal in mijn element. Oldskool maar gaaf, niet al te slechte kwaliteit en leuke opbouwende spanning vaak.

Maniac was een lekkere lichte psygolochische- slasher film waarbij de film prima uitpakt maar niet echt super is, er zijn wat dat betreft betere slashers MAAR, deze mag er ook zeker wezen!

Verhaal was ook prima. Joe Spinell die ons helaas heeft verlaten speelt de rol van een psygolochische killer die meiden vermoord en daarna scalpeert om het haar te bevestigen op de hoofden van poppen en deze in zijn kamer heeft staan. De film heeft een heerlijke opening's scene op het strand waar gelijk de eerste doden valt. Daarna de prostituee, met een wat mij betreft mooie scene en leuke poses! Daarna kwam er nog de zuster uit een ziekenhuis en een vrouw van een bepaalde fotoshoot. De laatste die er bij kwam kreeg hij niet te pakken en kon de moordenaar ontvluchten waarna, Joe Spinell een soort van aanval kreeg en ging hallicuneren waardoor hij dacht dat de poppen bewogen en vermoorde zichzelf hierdoor.

William Lustig is lekker bezig geweest met Maniac, de rollen zijn goed verdeeld en de scenes vallen prima maar, soms een beetje uiteen. Leuk bedacht, uitwerking was prima had soms spannender gemogen maar was wat betreft zeker niet saai en inderdaad de headshot scene was gaaf!! Maar zo vond ik alle slash scenes prima! Dus, prima vermaakt.

3.5*

Mijlpaal: 800e mening!

Deze film kan ik best samenvatten als opbouw naar een moord (de ene al wat langer dan de andere) waarna de moordenaar toeslaat. Vervolgens scalpeert hij de vrouwen, en gebruikt hun haar en kleding voor etalagepoppen. En dan weer naar de volgende. Wat hij uiteindelijk hiermee wil bereiken? Het heeft vooral te maken met een haat-liefdeverhouding tov zijn moeder naar mijn mening al moet je dat vooral gissen uit zijn zeurende monologen en de weinige dialogen die hij met andere mensen heeft. Dat gejengel en gekreun begon me toch al snel te vervelen. Niet spannend, traag en saai, en vlak verhaal. De eindscène waarbij hij hallucineert dat de poppen tot leven komen en hem vermoorden waardoor hij uiteindelijk zelf het loodje legt was nog het beste naar een voor mij vergetelijke film.

Geen slechte film. De moordscenes waren erg goed. Ik had zelf weinig met de hoofdpersoon. Ook moest ik soms me best doen om me aandacht erbij te houden, komt denk ik vooral doordat er soms te weinig sfeer was . Het acteerwerk was wel goed vooral van Caroline Munro.

heb wel de remake gezien van een paar jaar terug en die vond ik opvallend sterk , deze wellicht nog eens checken .

Voor wie het gemist heeft:

Blue Underground Twitter

Wat een nieuws! Dan kan ik 'm eindelijk van m'n lijstje strepen

Wat een fantastische film!! ?

Nou heb hem dan eindelijk gezien , ik weet nog goed in de begintijd van de videotheek dat ik deze vaak in de schappen zag liggen , maar durfde hem toen nooit mee te nemen ( ik was 14 a 15 denk ik zo ) .

Later sloeg ik hem steevast over want ondertussen waren a nightmare on elm street , fright night ed veel aanlokkelijker recenter spul .

Het heeft dus erg lang geduurd en na het zien van de remake wou ik hem toch nog eens alsnog gezien hebben .

Ik moet toch zeggen dat de remake beter is dan dit origineel , Joe spinell zet wel een creepy weirdo neer maar het blijft verder wat oppervlakkig .

Echt eng word het verder ook bijna niet behalve dan de metro scene , die is wel sterk gedaan al is het cliche met de spiegel wel erg voorspelbaar ( wellicht toen een stuk minder ) .

Tom savini verzorgde de make up effecten en dan weet je dat het qua bloederigheid wel goed zit al was dat hier mischien voor het verhaal niet echt nodig geweest .

Grappig dat hij zelf nog een klein rolletje als 1 van de slachtoffers speelt .

vandaag voor het eerst gezien in een geweldige 4k dolby vision restauratie!

Net de 4k uhd van Blu Underground gekeken. Film ziet er echt fantastisch uit en alle groezelige details komen perfect tot hun recht. 7.1 mix is ook een fijne upgrade.

4*

Deze slasher-film kwam uit in hetzelfde jaar als ‘Friday the 13th’ en toentertijd sprak men; ‘dit gaat te ver’ Dit zat hem niet zo zeer in zijn bloederigheid (al was deze redelijk goed) maar meer in het concept. In het tijdperk waarin de drijfveren van een moordenaar even afwezig waren als hun dialoog, neemt Maniac je mee tussen de oren van maniak Frank Zito. Je volgt domweg deze seriemoordenaar met (heel Freudiaans) mama-problemen in nachtelijk New York op jacht naar vrouwen om ze vervolgens te scalperen. Geen mysterieuze gemaskerde moordenaar maar een op een vreemde manier sympathieke schizo, die eigenlijk niemand wil kwetsen. Dat concept zal later geperfectioneerd worden door films als Angst (1983) en Henry (1986) Natuurlijk, heeft de film ook zijn typische slasher-suspense-scènes van het willekeurige meisje dat rent en zich verbergt voor de moordenaar en dat eindigt in een bloederige moment. En die Tom Savini-special effecten zijn uiteraard zeer goed! Nu is het low-budget film en bezit het daardoor ook een paar mindere elementen. Zo gaan sommige dingen net iets te lang door en vond ik persoonlijk het einde niet echt geslaagd. Het kwam mij iets te makkelijk en redelijk dom over. Alsof je opeens in een zombieachtige film was belandt!

Deze jaren 80 Thriller / Horror film (een Slasher) vond ik behoorlijk tegenvallen omdat er nauwelijks spanning is en ook het verhaal is saai en weet nauwelijks te vermaken. In 2012 was er de remake met Elijah Wood en die vond ik persoonlijk veel beter (komt eigenlijk zelden voor dat een remake beter is). Deze "Maniac" kwam in 1980 samen uit met "Friday the 13th (1980)", maar waar "Friday the 13th" een soort sadisme met een grote grijns voorschotelt, is dit bij "Maniac" wel een ander verhaal.

Het draait in "Maniac" om de schizofrene Frank Zito (Joe Spinell), die door de straten van New York loopt op zoek naar, het liefst vrouwelijke, slachtoffers. Hij probeert de geest van zijn mishandelende, prostituee moeder van zich af te schudden en de jeugdtrauma’s aan te gaan door steeds het evenbeeld van zijn moeder te zoeken en bloederig te doden. Frank scalpeert zijn slachtoffers en drapeert deze over de vele modepoppen in zijn appartement.

Het verhaal opent gelijk met twee moorden op het strand (een verliefd dat daar bivakkeert) en het aantal slachtoffers welke Frank in deze film maakt loopt in totaal op naar zeven (o.a. een hoertje, een verpleegster en een fotomodel) en ééntje daarvan is horror icoon (m.b.t. de speciale effecten) Tom Savini in een piepkleine rol als "Disco Boy". Zodra hij de discotheek verlaat met een meisje, rijdt hij naar een rustige plaats bij een brug aan het water, waarbij ze achtervolgt worden door Frank. Als het stel gaat vrijen op de achterbank van de auto, kijkt Frank vanuit een autoraampje toe en als hij dan ontdekt wordt, schiet Frank met een jachtgeweer het hoofd van Tom Savini eraf (dat zie je dan op een fraaie manier exploderen), waarna hij ook het meisje doodschiet (dat wordt wel niet in beeld gebracht). Die hele scène duurt circa zes minuten en vond ik persoonlijk het hoogtepunt van deze film.

Het verhaal stelt weinig voor en heeft weinig diepgang en draait alleen om de schizofrene seriemoordenaar Frank (waarom Frank het doet wordt nergens echt duidelijk), die zijn vrouwelijke slachtoffers scalpeert (werd best realistisch in beeld gebracht). Hij refereert wel regelmatig naar zijn dode moeder Carmen Zito (vaak vlak voor of na een moord) en zegt dan o.a.:

"Mommy. I didn't wanna do it." en "Oh, Mommy."

Misschien heeft de hardcorepunkband "The Misfits" (met Glenn Danzig) wel hun fraaie nummer "Mommy, Can I Go Out and Kill Tonight ?" gebasseerd op deze film Op het einde hoor je ook eventjes de stem van zijn moeder, die Frank vroeger schijnbaar vaak strafte en ze zegt dan o.a. tegen hem:

"Frank, Mommy has to punish you. You've been a bad boy again."

En ook:

"You know, when Mommy tells you to hide in the closet. You have to do what Mommy tells you, or else you know what happens."

Het einde was sowieso best maf, want daarin zien we de moeder van Frank in een Carrie-achtige scène uit het graf komen als een zombie, waarbij ze Frank bij zijn hoofd grijpt en als Frank daarna weer gehavend naar zijn appartement gaat en op bed gaat liggen, komen zijn modepoppen (waar hij tijdens het verhaal ook tegen praat en hij slaapt er ook mee in bed) opeens tot leven, stellen dan zijn vermoorde vrouwelijke slachtoffers voor die wraak nemen, en wordt hij op een grove manier gedood, waarbij ze o.a. een mes / dolk in zijn buik steken, een arm eraf hakken en zijn hoofd eraf trekken.

Dit verbeeld Frank zich natuurlijk (hij is immers een schizofreen), want in de laatste paar minuten zien we opeens en voor het eerst de politie (die ingeschakeld is geworden door het enige slachtoffer welke weet te ontkomen aan Frank) voorbij komen die naar zijn appartement rijden en eenmaal aangekomen daar vinden ze Frank dood op bed liggen en heeft hij zich schijnbaar zelf doodgestoken. Maar omdat het een jaren 80 Thriller / Horror film is en die meestal slecht eindigen (of beter gezegd, eindigen meestal met een open einde), zien we zodra de politie weer vertrekt Frank zijn ogen openen, waarna de film na circa 85 minuten is afgelopen. Een vervolg is er echter nooit gekomen, maar wel dus de betere remake.

Hoofdrolspeler Joe Spinell speelde de rol van schizofrene, zweterige, pokdalige, "crazy eyes" en vadsige Frank Zito best goed, maar echt overtuigend (o.a. zijn "kills") en angstaanjagend vond ik hem zeker niet en dat vond fotografe Anna D'Antoni (gespeeld door de mooie Caroline Munro) ook, die in een park een foto van Frank maakt (op het moment dat Frank een meisje op een fiets vermanend toespreekt) en die min of meer verliefd op hem wordt. Ze gaan ook met elkaar eten in een restaurant en bezoeken samen het kerkhof waar de moeder van Frank ligt begraven. Daar draait Frank door en weet Anna D'Antoni te ontkomen (slaat Frank ook nog met een schop) als hij haar wilt vermoorden.

Omdat het om een jaren 80 film ging had ik eigenlijk verwacht haar naakt te zien, maar dat is helaas niet het geval. De enige naaktheid die je in deze film ziet komt van modepoppen en van Abigail Clayton (in de rol van fotomodel Rita die een vriendin is van Anna D'Antoni) en dat als ze zich omkleedt (dan zie je haar kleine borstjes) in haar appartement en in bad gaat (dan zie je haar eventjes volledig naakt). Dus qua naaktheid viel deze film ook tegen en dat is normaal gesproken ruim vertegenwoordigd in jaren 80 Horror films.

Behalve realistische effecten (zoals het scalperen), heeft de film een bedompte, zuur zweterige sfeer die op je keel slaat en smaakt naar geronnen bloed. De film is claustrofobisch en relativeert de bloederige wandaden nergens. Slashers zijn over het algemeen leuke films om naar te kijken, maar dat kan van "Maniac" helaas niet gezegd worden.

Hier had ik veel meer van verwacht, maar wat een B-film is dit erg. En is ie bruut? NEEEEEEEEEEE

Van 3,5 naar 3* verlaagd.

De gore en een paar scènes waren goed de rest niet.

Best OK, vooral de scène in de metro-WC was spannend (al was het spiegel-cliché geen geweldige afsluiting van die scène), en Spinell zag er wel uit als een gestoorde seriemoordenaar met een mama-complex. Helaas wordt aan het eind het nodige verpest met die hallucinaties, waarbij niet-passende horrorelementen worden toegevoegd die vooral bedoeld lijken de make-up artist zijn kunsten te laten vertonen. Het low budget zag je er wel van af maar dat stoorde niet- alleen dat je op het "verlaten" metrostation allerlei forenzen op een aanliggend perron zag staan was even een huh? moment.

Joe Spinell schittert als moordzuchtige maniak. Eentje die verschillende gezichten kan opzetten. Een ongemakkelijke zit omdat de verwachte balans cop-bandit hier volledig ontbreekt. Als kijker ben je overgeleverd aan de hersenspinsels van een zieke persoon die een reeks vrouwen opruimt. Hij komt zeer raar over dus dat is eigenlijk best realistisch gedaan. De opening is sterk: de nachtmerrie van de psychopaat die badend in het zweet wakker wordt. En dat is ook een voorafspiegeling waarrond de verhaallijn draait. De innerlijke strijd van Spinell die toch telkens weer uitdraait op een bloedbad. Twee scenes die er voor mij bovenuit steken is de wurgscene die maar blijft duren en de scene in de metro. Dat laatste is een prachtig staaltje suspense. Al is prachtig misschien niet het woord dat je bij deze exploitation movie moet gebruiken. Spinell ziet er mottig uit in zijn rol, en de hele film straalt een ultramarginale sfeer uit. Tom Savini was als make-up man een echte ster in de horrorscene van de jaren ‘80 en levert ook hier weer klassewerk af. NIet onbegrijpelijk dat deze gruwelfilm een moeilijke bioscooprelease heeft gekend. Een slasher classic uit the golden age die in dit geval opvalt door het aanhoudende perspectief van de moordenaar. De moordenaar is ook gewoon zielig als zwaar zieke mens. Qua sfeer schippert de film toch ergens tussen exploitation en de psychologische toer.

Behoorlijk grimmig filmpje dat nergens echt weet te overtuigen. Spinell zet een goede maniak neer, maar hij komt ook al vrij snel in m'n irritatiezone met dat gore gehijg. Sowieso ben ik niet zo'n fan van al dat moord-, mannequin- en moederfetisjisme, in ieder geval niet als dat het enige is waar het om draait.

Een paar weken geleden zag ik Don't Go in the House uit 1979 en die film had aardig wat overeenkomsten met deze film. Zoals...
- engige moordenaar met mommy issues;
- moeder die kind mishandelde/brandwonden gaf. In deze film met sigaretten, in de ander boven het fornuis;
- stemmen in het hoofd die nogmaals benadrukken wat we eerder al zagen, om niks aan de verbeelding over te laten;
- slachtoffers of delen daarvan worden in het huis bewaard / tentoongesteld;
- psychopaat komt aan zijn vermeende eind doordat de al dode slachtoffers 'samenwerken' en terugslaan; en
- natuurlijk de hele sfeer, rondcruisen met de auto, strandscène...

Doe mij die uit '79 dan maar, die had ten minste nog een goede discoscène!, en was een kwartier korter.