Boxcar Bertha (1972)

de tweede lange speelfilm van scorsese.eerst maakte hij allemaal filmpjes van minder dan 10 minuten

Ik dacht altijd dat dit een typische Corman exploitatie film was over auto races. Sinds kort dacht ik dat het een typische jaren 70 film was over een seksueel bevrijde teenager. Maar nu heb ik hem voor het eerst gezien en wat blijkt: Het is een soort Bonnie en Clyde waarbij alle kenmerken van Scorsese aan bod komen: Een virtuoze montage, grof geweld, jonge vrouwelijke seksualiteit, een kleine cameo van de meester himself en een episch verhaal tegen de achtergrond van de depressie van de jaren 30. 3,5*

Erg leuke film van een jonge Scorsese.

Heeft hier toch een vrij lage waardering, van mij krijgt hij een dikke 4!

Zeker niet onaardig. Alles ziet er piekfijn uit, zowel geslaagde komische als geweldadige momenten, en een schitterende rol van Barbara Hershey. Scorsese gaat echter wel veel te gehaast te werk (een half uurtje extra had geen kwaad gekund), en er is onvoldoende samenhang tussen de scenes. Maar toch 3*

Het is alweer een tijd geleden dat ik deze film zag, maar weet nog goed dat dit erg afwijkt van Scorsese latere werk, toch is dit een vermakelijk (hard) exploitation-

Bonnie & Clyde achtig filmpje die genoeg elementen bevat om mij een avondje zoet te houden, je moet er alleen wel van houden natuurlijk.

3 sterren

De film hangt voortdurend op het randje van net wel/net niet. De vliegtuig-crash in de openingsscène is even schrikken, met name als je de meesterlijke crash in The Aviator hebt gezien. Is dit dezelfde Scorsese? Wel degelijk en in sommige scènes zie je dat goed terug. Helaas komt de film nooit echt op gang en is het eigenlijk een zwakke kopie van Bonnie & Clyde. De potentie van Scorsese straalt er overigens wel vanaf.

Mij viel scorsese's dat scorsese een bepaalde fashinatie heeft met het verhaal van jesus, Vooral in de laatste scene's. Niet verwonderlijk dat hij weer Barbera Hershey gecast heeft in the last temptation of christ, in een vergelijkbare rol.

Leuk voor mijn verzameling deze film, maar geen hoogvlieger. Het gebrek aan budget(denk ik) is vooral te zien aan het felrode bloed dat flink veel vergoten wordt. Ook leuk om David Carredine's vader te zien.

Erg vermakelijke film met een prima verhaal.

Acteren is ook goed.

De sfeer was leuk

3,5 ster

De film is wel goed onderhouden, maar speciaal is hij niet en hij kan ook niet typen aan gelijkaardige films als Bonnie & Clyde. De film geeft wel een goed beeld van de jaren '30, maar het script is niet echt verfrissend en gaat nergens naar toe. De slotscène is niet slecht, maar het is toch lang wachten. De kwaliteit van het nepbloed is miserabel en veel spanning zit er gewoon niet in. Niet slecht, maar het kan beter zullen we maar zeggen.

Alleen maar gekeken omdat ie van koning Scorsese is. Best aardig.

Wat een rommelige film. Scorseses debuut (I Call First) is veel beter en ik snap ook totaal niet wat deze film hier 5 jaar later komt doen. Je zou nooit zeggen dat de film van Scorsese is. Vreemd.

Aardige film die zich afspeelt tijdens de depressie en waarvan het verhaal wel erg veel weg heeft van Bonny and Clyde. Een nogal onsamenhangend begin, en niet altijd even boeiend. En alhoewel dit een film van Martin Scorsese is, is deze zeker niet echt herkenbaar als een film van de meester (op het geweldadige einde na dan). Barbara Hersey leverd goed werk af in de titelrol. Een nipte 3.0 sterren.

Gisteren op MGM. Bij het zappen even 5 minuten blijven hangen. Even kijken of het was om aan te schaffen. Wat ik zag vond ik geweldig, maar het bleken de laatste 5 minuten van de film te zijn. Beetje jammer.

Film springt van de hak op de tak. Gelukkig heeft het weinig om het lijf (zowel de film als Barbara Hershey) waardoor het toch nog goed te volgen is. Kan merken dat Scorcese hier nog wat moest leren, zo ziet het bloed er bijvoorbeeld totaal niet uit.

Gratis te bekijken via MGM On Demand tot en met woensdag 8 februari 2012.

Beetje grindhouse/exploitation-gevoel hierbij; lekker gewelddadig en bloederig met niet erg veel diepgang; met Roger Corman als producent is dat ook niet zo vreemd. Hershey is best aardig bezig en appetijtelijk om te zien, maar het verhaal is af en toe wat te rommelig. Met voornoemde kenmerken en een vrij meesterlijke slotscène is dat verder niet zo erg. En de regisseur zelf deed ook nog een klein rolletje als melancholische prostituant.

Dikke 3,0*/kleine 3,5*.

Heb nu bijna alle speelfilms van Scorsese gezien. Hij heeft gewoon alleen maar bovengemiddelde films gemaakt. Ook deze wat minder gelauwerde is eigenlijk gewoon goed.

Het verhaal is vrij matig verteld en springt vooral op het begin alle kanten op. Toch is het een erg amusant schouwspel. Er gebeurt van alles, veel sterke (en gewelddadige) scenes en de film is lekker ongepolijst, wat trouwens op momenten ook wel weer tegen hem werkt.

Nogmaals sommige scenes zijn ijzersterk, vooral bijvoorbeeld de laatste scenes. Tegelijk zijn er op het slot ook veel losse eindjes. En dat is dan ook vrij typisch voor dit vroege werk. Leuke film in elk geval 3,5 sterren.

Het antwoord is niet zo moeilijk toch? Nee! De Scorsese van the Aviator had 32 jaar aan technologie mee, veel meer geld en een pak meer ervaring.

Meer dan behoorlijke film, al merk je wel dat het tegen een klein budget, op een korte tijd geschoten is. Ook is het een en ander duidelijk noodgedwongen geïmproviseerd op de montagetafel, met als gevolg soms rare cuts en beelden die enkel als overgangsmiddel dienen.
Toch zijn er ook best veel mooie vondsten te bespeuren, heeft de film een leuk tempo (ondanks een wat slepend laatste halfuur) en een goede cast.
Het einde is vrij raar. De jezus-aan-het-kruis-symboliek zorgt voor wat mooie beelden maar werkt verder een beetje lachwekkend, en de zwarte die de kruisigers neerschiet lijkt er vooral ingestopt om de film toch maar een beetje exploitation-value mee te geven.
In zijn geheel toch leuk om eens gezien te hebben.

Corman speelde in op het succes van Bonnie & Clyde en liet Scorsese met een kruimelbudget ook zoiets maken. Inclusief het geweld. Het kleine budget wreekt zich met name in de speelduur. De film laat heel veel relevants weg en komt stevig tekort in verhaal- en karakteropbouw en daar vraagt de film eigenlijk wel om. Er wordt soms behoorlijk raar gesprongen wordt in het verhaal (vooral in het begin) en de film heeft duidelijk een beperkte hoeveelheid locaties.

Binnen die beperkingen is de film voldoende vindingrijk. En heeft Boxcar Bertha heeft Hersey, die echt fantastisch gecast is de film met gemak draagt. Verder eindigt de film behoorlijk memorabel en is het eigenlijk in veel opzichten typisch Scorsese materiaal, alleen met heel beperkte middelen en een niet volledig ontwikkeld talent.

3.0*

de ruwe editing waardoor het allemaal soms van de hak op de tak lijkt te springen bevielen me totaal niet , bovendien kon het verhaal me ook maar matig boeien .

Dat gold zeker ook voor het nogal abrubt eind nee deze wil ik snel vergeten , ondanks de korte duur

zat ik met smart op het eind te wachten .

Voor mij moeilijk te beoordelen omdat ik misdaadfilms zelden kijk en ik dit enkel heb bekeken in het kader van de 70s challenge om het thema gangster af te kunnen vinken. Nuja ik had dit thema eigenlijk al afgevinkt met een andere film maar ik had Boxcar Bertha ondertussen toch liggen kon ik het net zo goed ook een kans geven. En er zijn immers nog een 20-tal te kijken. De gangsterfilms met vrouwelijke hoofdrol lijken me sowieso al dun bezaaid dus dan zit je al gauw in de richting van Bonnie en Clyde. Daar heeft deze film wel veel van weg, met het verschil dat we hier 3 Clydes hebben. Ok ik neem aan dat Carradines karakter vooral moest doorgaan voor de echte Clyde, maar ik vond hem vooral de zwakke schakel in de groep. Gelukkig hebben de andere 3 wat meer persoonlijkheid met Barbara Hershey voorop als titulair karakter. De film springt zelf nogal wat van de hak op de tak en zoals Film Pegasus het omschreef lijkt niet echt een doel te hebben. Een aantal brute scènes die ik wel kon waarderen, maar een fan van het genre zal ik nooit worden.

De rauwe rebelse roots van Scorsese, luidde het in een vrij recent verhelderend krantenartikel over deze film, die veel toonaangevender was dan men zou denken.

‘Boxcar Bertha’: De rauwe, rebelse roots van Martin Scorsese - DeWereldMorgen.beDeWereldMorgen.be

De omzwervingen van een groepje rovers tijdens de Grote Depressie; daarbij horen Bertha natuurlijk die het bandietenleven een leuk spelletje vindt, maar ook haar vriend Bill Shelby die van vakbondsbetoger verandert in een soort Robin Hood. Ze worden verder ook vergezeld door een schurk in mooie kleren, en een zwarte die met hen uit de gevangenis vlucht.

Scorsese was hier nog aan zijn proefstuk toe en dat merk je natuurlijk ook; het voelt niet bepaald aan als een robuust geheel. Voorts kan je niet ontsnappen aan de vergelijking met Bonnie & Clyde. Het harde einde was naar verwachting en is gekruid met symboliek. Los van de cinematografische waarde die in het artikel toegeschreven wordt aan Boxcar Bertha ervaarde ik het zelf als een vrij matige film..