The Curse of Frankenstein (1957)

Prima Hammer-horrorfilm, en opvallend goed geacteerd door Peter Cushing. De film heeft zelfs een opvallend pervers randje ...

3 sterren

Bezienswaardige film die een zeer groot succes werd. Knappe low-budgetdecors van Ted Marshall. Met deze film brak een bloeiperiode aan voor de griezelfilm...

voor die tijd een zeer effectieve horrorfilm!

"Curse of Frankenstein" (naar een verhaal van M.W. Shelley dat de meeste horrorfans ooit wel gelezen hebben en onbetwistbaar als een klassieker mag bestemd worden) is wellicht één van de beste griezelfilms van de jaren 50. Zowel Cushing als Lee geven er een demonstratie van hun acteurstalent. Deze prent luidde het begin in van een roemrijke periode van de Hammer Horror Films en slaagde erin de Universal equivalenten van de jaren dertig te overtreffen. Ook het vervolg "Revenge of Frankenstein" mag er best zijn!

De geboorte van Hammer horror. Low budget en een matig verhaal, maar met een uitstekend acterende Peter Cushing en een goede verschijning van Christopher Lee. Het heeft meer sfeer en appeal dan de meeste (high budget) horror films. En dat zonder liters bloed! Super.

3,5 sterren

Sorry.

Ik snap dat de fans dit werkje hoog hebben zitten, maar deze classic kon mij amper bekoren. Had er nog wel zin ook.

E.e.a. valt (of staat) met Cushing, wiens personage mij weinig deed. Vond Krempe i.i.g een stuk boeiender. Maar daarmee verloor het verhaaltje mij ook wel een beetje. Krempe wil namelijk 10 keren zijn baas verlaten maar blijft er telkens bij rond hangen. Hmmm...

Ook het zijplotje met de werkster en Court vond ik allesbehalve sterk, om van de monster-verschijning van Lee nog maar te zwijgen. Door de plastic decors wil ik best heen prikken. Maar.. Volgens mij had er toch echt wel meer in kunnen zitten. Ook toentertijd.

Ga het zeldzame vervolg nog wel proberen, hopelijk biedt dat meer perspectief.

Dit is slappe hap, mijns inziens.

Wat deze Hammer-productie voor heeft op haar 26 jaar oudere variant is duidelijk een betere toelichting van het personage van de baron. Zijn interesse voor de wetenschap wordt hier frisser en verdiepende gebracht dan het simpele stereotype van de geflipte professor. Nadeel is dan weer dat dit ten koste gaat van het horroraspect. Ik moet bekennen dat dit de eerste Frankenstein verfilming is waarbij het eigenlijk morbide aspect van zijn experiment goed op me overkwam maar de momenten dat Christopher Lee rondloopt en eng moet zijn blijven schaars. Verder was ik wel erg gecharmeerd van de geweldige sfeer, gotische decors en mooie kleuren. The Curse of Frankenstein is een uitstekende verfilming.

voor die tijd spannend. achterhaald. boel bla bla

In de loop der jaren heb ik aardig wat Hammerhorror gezien, deze vind ik een van de betere. Ik houd van de altijd herkenbare stijl van deze films en het openingsshot van The Curse of Frankenstein maakt me meteen weer verliefd op de gotisch-romantische decors. Net als de versie van James Whale uit 1931 wijkt ook deze verfilming nogal af van het boek van Shelley, maar Cushing zet een voortreffelijke dr. Frankenstein neer en ook Urquhart overtuigt. Zwak puntje is dat het monster uiteindelijk wel zeer gemakkelijk losbreekt uit zijn ketenen - dat had het eerder kunnen en moeten bedenken - maar daar staat tegenover dat zijn (eerste) sterfscène erg mooi is gedaan, met de opdwarrelende herfstbladeren rondom.

Een van de eerste echte Hammer horrorfilms en redelijk vernieuwend omwille van het "overdadige" bloed en bloot. Een gedurfde maar goede keuze, want behalve dat het er stilistisch mooi uitziet bleek deze combinatie een publiekstrekker. Los daarvan blijft het verhaal van Frankenstein en zijn monster intrigeren, ook al is dit een zoveelste recycle ervan (Hammer deed in de begindagen van zijn horrorhoogdagen bijna niets anders).

Cushing zet een voortreffelijke baron Frakenstein neer - een smeerlap in hart en nieren met een morbide obsessie. Een andere grote naam is Christopher Lee die een korte maar krachtige rol heeft als het monster. Toch zie ik persoonlijk liever de vertolking van Karloff in Frankenstein uit '31.
Daarnaast is Curse of Frankenstein ook weer een mooi staaltje gothic horror: warme kleuren, weelderige decors en houterige dialogen. Voornamelijk de scènes in het met kleurrijke en pruttelende proefbuizen volgepakte laboratorium springen eruit.
Ongetwijfeld een van de betere Hammers.

"Curse of Frankenstein" is opgebouwd in een flashback-structuur. Baron Victor Frankenstein werd ter dood veroordeeld en wacht op zijn terechtstelling. Hij onthult zijn ervaringen aan een dorpspriester. Zo vertelt hij dat hij op twaalfjarige leeftijd zijn ouders verloor en een leraar in dienst nam, Paul Kempe, die weldra vaststelde dat zijn enthousiaste leerling hoogbegaafd was. Samen legden ze zich toe op avant-gardistische fysische experimenten en werden ze hechte vrienden. Het eerste opmerkelijke succes dat ze boekten was het tot leven wekken van een dode hond. Maar Frankenstein wilde meer. Hij droomde ervan een menselijk wezen te creëren dat samengesteld was uit diverse lijken afkomstig van galgevelden en kerkhoven. Kempe begon steeds meer afstand te nemen van de betrachtingen van zijn machiavellistische vriend, die onverdroten verder ging met zijn waanzinnige proefnemingen, ook als zijn verloofde bij hem kwam wonen...
Terence Fisher legde in zijn prent het gewicht hoofdzakelijk op de persoon van de baron Frankenstein (een schitterende rol van Peter Cushing), terwijl het monster verrassend wat op de achtergrond bleef. Hiermee nam hij afstand van de opvattingen uit de Frankenstein films van de jaren dertig van Whale en Rowland. Waar deze laatsten onwillekeurig wat sympathie voor de Karloff-creatie opwekten was Christopher Lee een afstotelijk individu dat bij de kijker alleen maar weerzin en afgrijzen opriep.
Deze knappe griezelfilm viel op door zijn fotografie waarin als het ware impressionistische kleuren werden gebruikt en luidde een nieuw tijdperk in voor de horror en ook voor Hammer.
Ik bezit momenteel de UK en US Warner Bros DVD, die widescreen zijn en Engelse ondertitels hebben. Beeld is zeer goed, geluid kan echter beter. Maar in oktober krijgen we een update: dan is er in het Verenigd Koninkrijk een Blu-Ray release en deze keer hopelijk compleet, want de huidige DVDs missen een "oogbal"-sekwens.
YouTube - The Curse of Frankenstein censored eyeball shot
Daarnaast heb ik me laten wijsmaken dat er nog een tweede "cut" was in de DVDs: een scene waar een (weliswaar fake) hoofd in zuur wordt gegooid. Maar die zou nog moeilijk te vinden zijn.

Beetje hetzelfde verhaal als bij Dracula (1958).

Het is simpelweg een fijne, ouderwetse horror. Mooie settings, vooral buiten in de herfstige bossen (horen meteen bij de mooiste scènes, ook omdat Lee's voorkomen er mooier uitkomt), en zelfs het neppe buitenplaatje met de bergtop zijn een verademing na zoveel binnen zitten in het op zich best mooie laboratorium en andere kasteelkamers. Het creatuur in die buitenscènes met het blauwige gezicht leek me een vrij duidelijke inspiratie voor Carpenters Myers, maar ik weet niet of dat ook een algemeen bevestigd vermoeden is...?

De acteurs kwijten zich prima van hun taken, maar er wordt inderdaad nogal heel veel gekletst (daartussen zit het verhaal wel lekker in elkaar) en dat die kompaan van F. alsmaar niet ingrijpt, is een beetje ongeloofwaardig. Verder veel suggestie kwa horror, maar af en toe ook een lekker bloederige touch.

Weerom ''een dikke 3,0* voor het vermaak, misschien ooit wel eens een halfje erbij.''

Leuke spin off van Frankenstein.
Monster was vooral bijzonder door het persoon die hem speelde (Christopher Lee)
weer eens wat anders dan Dracula.
Heerlijke oude horror.

I've harmed nobody, just robbed a few graves!

Zoals het de meesten niet zal zijn ontgaan is het vandaag Halloween. De dag waarop heel de omgeving gehuld is in doodskoppen, spinnenwebben en wat weet ik nog allemaal. Het is een dag waar de cinema ook graag op inspeelt door dan een thema avond te organiseren, al dan niet op Halloween zelf. Cinema Zuid in Antwerpen had het interessantste aanbod met 2x Peter Cushing en dat voor een spotprijs van 3 euro.

De eerste van de twee films was dus deze The Curse of Frankenstein. Een goede keuze om mee te openen want deze Frankenstein film wordt algemeen beschouwd als de revival van het horror genre, een genre dat serieus in populariteit was gedaald sinds de glorieperiode van de jaren '30 tot begin jaren '40. Oorspronkelijk was het echter de bedoeling om in de sfeer van die horrorfilms te blijven en was de rol voor het monster weggelegd voor de legendarische Boris Karloff. De film zou ook in zwartwit gemaakt worden maar Universal dreigde echter met een rechtszaak waardoor de film compleet moest worden herschreven zodat er geen bewijs was dat er elementen uit de Universal films gekopieerd werden. Exit Karloff dus en The Curse of Frankenstein werd dan ook maar ineens de eerste film met het monster die in kleur werd geschoten. Regisseur Terence Fisher en de zijnen laten zich inspireren door het verhaal van Mary Shelley maar geven er hun eigen draai aan. Dit keer ligt de focus meer op de dokter zelf in plaats van het monster, een aanpak die ik nog niet eerder was tegen gekomen bij een Frankenstein film, maar hij werkt verdomd goed. De spanning tussen de baron en Paul wordt heerlijk opgevoerd en het is werkelijk genieten van de heerlijke gotische sfeer waarin de film is ondergedompeld. Mooi trouwens dat gisteren de uncut versie was te zien met de close-up van het oog en het onderdompelen van het hoofd in zuur.

Nog een reden dat deze Frankenstein de moeite waard is, is de cast. Christopher Lee en Peter Cushing hadden al eerder samengespeeld (in Hamlet en Moulin Rouge) maar het was op deze set dat ze vrienden werden. Een vriendschap die zou blijven duren tot aan de dood van Cushing in 1994. Beiden zouden nadien een aantal legendarische rollen spelen in de Hammer films maar hun klasse is hier al overduidelijk merkbaar. Cushing steelt de show als baron Frankenstein en is heerlijk op dreef. Lee speelt een wat kleinere bijrol als het monster maar doet dat uitstekend. Geslaagde make-up effecten trouwens, ook hier een update ten opzichte van het origineel maar het kan perfect op zichzelf staan. Robert Urquhart moet zich proberen staande te houden tussen deze twee maar slaagt daar wonderwel in.

The Curse of Frankenstein zorgde terecht voor de heropleving van horror en zette meteen ook de toon voor die geweldige Hammer sfeer. De gotische omgevingen gecombineerd met een sterk plot rond baron Frankenstein zijn schitterend en het geheel wordt nog verder afgemaakt met erg goede rollen van Cushing en Lee.

4*

Bijzonder sfeervolle Frankenstein verfilming met een prima Peter Cushing en een uistekende Robert Urquhart. De decors en de suggestieve sfeer komen de film zeker ten goede. Enig kritiekpunt is de voortdurende herhaling van zetten qua dialogen. Maar gelukkig mag dit de pret niet drukken en weet ook Lee als het monster van Frankenstein zeer te overtuigen.

Goed.

Even dacht ik dat deze film direct zou losbarsten. De openingsshots van donkere bergen en duistere kastelen ogen veelbelovend, maar al snel neemt de filmmaker ons mee naar keurige, huiselijke taferelen en leren we dokter Frankenstein kennen als een nieuwsgierige en vriendelijke man. Totdat de eerste dode valt. Daarna krijgen we het gebruikelijke van-kwaad-tot-erger-verhaal. De verschillen met de andere bekende Frankensteinverfilmingen zijn redelijk. Ook deze versie bevat het spelende kind bij het water. Toch is deze variant minder gruwelijk. Christopher Lee ziet er van alle monsters wel het meest verminkt uit. De dokter is menselijker dan die in de film met Boris Karloff. Ik denk dat de film interessanter is voor mensen die graag personen met hun geweten zien worstelen, dan een goed potje horror willen zien. Pas tegen het einde begint het wat spannender te worden. Voor zover dat een film uit 1957 nog lukt. De decors zien er vaak mooi uit, al hadden ze de Victoriaanse woonkamers achterwege mogen laten. Ik heb me vermaakt, maar toch voelt dit aan als een teleurstelling.

"I did it, Paul!"

Erg leuke Hammer-productie. Ik was erg verrast op de manier waarop het verhaal vertelt word. De flashback-structuur vond ik modern ogen op een of andere manier. Heb wonder boven wonder deze film als HD Blue-ray gevonden, het geen de kijkervaring aanzienlijk verbeterd.

Een van Cushing's beste rollen toch toch wel, hij zet een erg goede alternatieve Frankenstein neer. In tegenstelling tot de originele (uit de 1931-film) is deze Baron wat zachtaardiger tegen zijn creatie maar deinst hij nergens voor terug in naam van de wetenschap, zo blijft het niet bij graf roven en brengt hij zelfs zijn minnares om zeep. Robert Urquhart was ook een erg goede tegenspeler voor Peter, hoe het begon als een samenwerking maar dat Paul later toch terugdeinst voor Victor's plannen. Vond Christopher Lee een leuke vertolking van het monster neerzetten, moet toch zeggen ook al ben ik een grote fan van Lee en is hij dé Dracula, Baris Karloff is 100 keer beter als het monster.

James Bernard's soundtrack werkt ook hier weer goed. Van de openingsmuziek, die erg lijkt op de muziek van de 1931 versie; de erg mooie soundtrack bij de rustige scenes naar de zenuwenmuziek in de "actiescenes".

De manier waarop het verhaal vertelt is is erg fijn, de film is ook niet erg lang. Ik heb de 82 minuten goed besteed. Ben trouwens benieuwt wat er in de extra minuut van de Japanse versie zit.

Ik was al bezig met Hammer's Dracula-reeks maar ga denk ik ook eens aan de andere Frankensteins beginnen. Hoop dat de andere ook op blue-ray komen, dat kijkt toch vele male beter dan die vage .avi's die op het web te vinden zijn.

Een must-see voor de horror-liefhebber

Ik heb wel beter en interessanter werk gezien van deze mannen. Fisher heeft wel betere films geleverd. Cushing doet het goed als de baron. Hij geeft het personage iets meer menselijkheid dan de meeste vertolkers van de rol en dat is een best knappe prestatie. Verder heeft het verhaal niet erg veel te bieden en zijn de decors wat eentonig. Ook het subplotje met de werkster voelt meer als een "vuller" van de al korte speelduur. De schrijvers hadden schijnbaar weinig inspiratie om het verhaal verder aan te vullen of aan te passen.
Lee is een leuke verschijning als het monster, maar daar waar hij als Dracula angstaanjagend over wist te komen, wekt hij met deze verschijning eerder het medelijden van de kijker. Er word meer ingespeeld op het "angstaanjagende" van Frankenstein's experiment, maar dat is te weinig om heden ten dage echt indruk achter te laten.
Bedroevend slecht was hij zeker niet, maar er bestaan betere films over dit welbekende verhaal.

Welke toegevoegde waarde heeft die ene minuut in de Japanse versie?

Voor vergelijkingen met de film Frankenstein uit 1931 zitten er teveel verschillen in de film. Beiden hebben plus en min punten, al vind ik overwegend de film uit 1931 beter. Ik mis toch het groene monster zoals Boris Karloff die portretteerde. Wellicht een iets te onrealistisch personage maar daarmee is wel de charme van Frankenstein gezet, en die mis ik bij deze film. Christopher Lee, prachtige acteur maar naar mijn mening niet geschikt voor het monster van Frankenstein. Wat wel erg goed gelukt is, is Peter Cushing. Zijn vertolking van Frankenstein is erg goed, en geeft net dat ene beetje meer diepgang aan de kwaadaardige professor. Daarbij geef ik aan dat ene beetje meer diepgang, omdat bij nog meer diepgang [waar zeker de ruimte voor is] de film een soort meer speelfilm/drama wordt, en dat naar mijn mening niet de bedoeling is van Frankenstein. De decors zijn prachtig en ook de muziek biedt een heerlijke achtergrond.

Een van de mooiere uitvoeringen van de "Frankenstein geschiedenis" geschreven door Mary Shelley. Een veel geuite fout is dat het 'monster' Frankenstein heet. De schepper van het 'monster' was de persoon Frankenstein, de laatste telg in de familie.

Een fraai uitgevoerde film met een goede bezetting die een mooi stuk film in de geschiedenis hebben nagelaten. Peter Cushing overleed namelijk in 1994 aan prostaatkanker op 81-jarige leeftijd.
Robert Urquhart was iets ouder en overleed in 1988 op 87-jarige leeftijd.

Voor zijn inspanningen bij de "operatie Market Garden" bij de slag om Arnhem werd Urquhart na de oorlog door de Nederlandse regering onderscheiden met de Bronzen Leeuw en werd er een straat in Oosterbeek naar hem vernoemd: de generaal Urquhartlaan.
Hij was sinds 7 januari 1944 commandant van de Britse 1e Luchtlandingsdivisie.

Nog even over de film; deze heeft een goede indruk achtergelaten. Het deed helemaal niet gedateerd aan, misschien omdat men niet bij daglicht buiten filmde? en heeft ons eigenlijk geboeid vanaf het begin tot het einde. Liefhebbers van "Frankenstein" kunnen wij deze film van harte aanbevelen!

Na Frankenstein uit 1931 en Bride of Frankenstein uit 1935 is dit de derde film over Frankenstein die ik in korte tijd heb gezien. Daarbij werd het me wel duidelijk dat deze film in de verste verte niet kan tippen aan de beide eerder genoemde films. The Curse of Frankenstein (dit keer in tegenstelling tot de andere twee titels) in kleur, iets wat toch meer mijn ding is. Ziet er ondanks dat de film bijna 60 jaar oud is prima uit. Helaas is deze Frankenstein verfilming nogal een naar mijn idee trage verfilming. Komt langzaam op gang, hoewel ik het eigenlijk niet echt op gang vind komen en bevat te weinig van het monster van Frankenstein. Het is meer een kijkje op de persoon Victor Frankenstein, die je als eerst als klein jongetje ziet. Zijn uiteindelijke band met Paul Krempe en hoe dat zij met elkaar in contact zijn gekomen. Het duurt lang voordat het monster zijn intrede doet en ik vond dat Christopher Lee niet bepaald een goed monster was, dan zag Boris Karloff er als monster toch stukken beter uit. Qua sfeer viel het me wat tegen en qua spanning had er ook wat meer uit gehaald kunnen worden.

Ik had er toch iets meer van verwacht.

Één van de eerste uit de serie van velen Hammer horrors en hoewel degelijk en best sfeervol bleef ik toch met een wat teleurgesteld gevoel achter.
Aan de acteurs lag het in elk geval niet,Peter Cushing en Robert Urquhart zijn beide erg goed,al hadden de dialogen wel wat beter en afwisselender kunnen zijn.The Curse of Frankenstein ziet er verder goed uit,al zie je het lage budget er zo nu en dan toch wel aan af.Wat dat betreft was dat bij de films die nog zouden volgen toch wat beter verzorgd.Doet ook wat afbreuk aan de ambiance.
Christopher Lee doet het niet slecht als monster maar ook hij kan uiteindelijk niet in de schaduw staan van Boris Karloff.
Wat overblijft is een goed geregisseerde horror film met en aangenaam tempo en aardig camerawerk maar het niveau van de James Whale films wordt niet gehaald en ook Frankenstein: The True Story uit 1973 was iets beter.
Desondanks wel een dikke voldoende.

Een adaptatie van het bekende verhaal van Mary Shelley, zo een 25 jaar na de verfilming met Boris Karloff als monster. Ja over het monster zelf kan ik kort zijn, het heeft dus totaal geen persoonlijkheid, ziet er zeker niet zo legendarisch uit als zijn voorganger. Hier is er duidelijk veel meer aandacht voor de schepper van het monster Victor Frankenstein alsook zijn relatie met zijn mentor en assistent Paul Krempe. De andere personages alsook het monster lopen er maar een beetje voor spek en bonen bij. Zowel Cushing als Urquhart zetten hun rollen overtuigend neer. Ik weet nu niet of het de bedoeling was om van Frankenstein zo een niets ontziende man te maken. Ik had er op het einde ook totaal geen begrip of respect meer voor. Lekkere gothische sfeer maar ik verkies toch het origineel.

Deze film uit 1957 zorgde voor een hernieuwde opleving van de monster-horrorfilms een subgenre waarin Hammer lange tijd een toonaangevende rol zou gaan spelen. Het is tevens de eerste in een reeks van Hammer-Frankenstein-films waarin geleerde Victor Frankenstein centraal staat en niet het door hem geschapen monster. Peter Cushing en Christopher Lee starten met deze film zo'n beetje hun carrière als Horroriconen. Terwijl ook Terence Fisher met deze film de eerste stappen als regisseur zet in het horrorgenre. Cushing speelt Baron Victor Frankenstein (hij zal dit nog vijf keer meer doen) als een kille, manipulerende en gewetenloze moordenaar en is goed op dreef maar mist medeleven. Ook Christopher Lee is niet overtuigd als de creatie. Nu is dat enigszins te wijten aan het feit dat Hammer niet de copyright van Jack Pierce make-up heeft weten te bemachtigen. Echter Lee ziet er ook niet indrukwekkend uit en is meer een zielig hulpeloos slaafje dan iets anders. Het probleem om je de identificeren met de personages en zo medeleven te krijgen, ontbreekt overigens bij alle personages. De details van Frankenstein’s Victoriaans laboratorium en diens experimenten zijn vanuit pseudo-wetenschappelijk oogpunt wel erg mooi vormgegeven. Zoals we soms ook al het fijne en typische duistere Hammer-sfeertje te zien krijgen. Het resultaat is geen spectaculaire horrorfilm maar wel gedenkwaardig genoeg voor horrorliefhebbers want de film maakt zeker deel uit van de rijke horrorhistorie en voor fans van Peter Cushing en Christopher Lee.