Easter Parade (1948)

Garland en Astaire zijn twee van de meest klinkende namen als je het over musicals hebt.Samen vormen ze dan ook een perfect koppel.Zeer aardige liedjes met een prachtige show erom heen.Garland scheen ook nog solo een nummer te zingen, wat helaas eruit gehaald was.3.5 sterren

Een film om van te genieten!

Judy, Judy, Judy...I wish I would have been this fella with an umbrella...

Onschuldig misicalletje met enkele schitterende songs van Irving Berlin.

Voor de liefhebbers, luister naar het mooie "It only happens when I dance with you" en voor diezelfde liefhebbers zal ik niets spoilen als ik hun aanraad te kijken naar de weergaloze act "A couple of swells".

Doen. Het komt nooit meer terug.

Inderdaad weergaloos! Hier steelt Judy Garland wat mij betreft de show. Het plezier straalt er van af!

Ik zie ze gewoon liever niet Fred en Judy. Hoop gedans ook altijd in die films, daar zijn het dan ook musicals voor.

Gewoon een keer naar zo'n film kijken dus en meer niet. Het resultaat is, dat na afloop de liedjes in je hoofd blijven. Zowel Fred als Judy die konden goed zingen, dus één keer zien, vaker horen. Mooie liedjes van Berlin, The Easter Parade, Steppin' out with my baby, A couple of swells.

en Peter Lawford met Judy Garland A fella with an umbrella.

Arcade heeft destijds een dubbelelpee uitbracht met hoogtepunten uit diverse MGM musicals. Ik heb hem nog steeds.

Erg veel en mooie liedjes van Irving Berlin, en mede daardoor maar ook los daarvan is de eerste helft van de film boven verwachting nog prima te doen ook. Helaas halverwege begint de irritatie weer steeds meer naar boven komen te komen. Maar met toch nog een mooie finale door de titelsong Easter Parade.

Vooral Astaire maar ook Lawford zijn goed. Garland ging ook wel. Maar Ann Miller was toch minder. Verder, zoals vaker weer kleurig van opzet, waardoor weer op een mooie manier verdoezeld wordt, dat je gewoon naar een film zit te kijken die in de studio is opgenomen. 3.0/2.0

Wat een flauwe liedjes zeg.

'I wish again I was in Michigan'

'Im just a fella, a fella with an umbrella'

gaap.

Oermusical.

In het wereldje van de Ziegfeld Follies, over een entertainment duotje, met een onvermijdelijke romance als gevolg. Uiteraard enig drama op het einde waardoor het koningskoppel even split ... en het einde? Je ziet zo waar de Shaw Bros de mosterd gehaald hebben.

Veel liedjes en veel dans ook, zelfs iets meer dan normaal had ik het gevoel. Niet zo heel verwonderlijk wanneer Irving Berlin in het groot op de poster staat, maar het kan ook wel komen omdat ik net iets minder heb met de dansstijl van Astaire, toch iets formeler dan bijv. een Kelly.

Twee martial arts verwijzingen bij een musical is verdre misschien wat overkill, maar toch kennen beide genres nog een interessante parallel. Waar ik bij martial arts films meestal nog het meest plezier aan de indirecte vechtscenes (we ruimen de kamer op, maken het eten of timmeren een tuinhuis in elkaar met martial arts moves) vind ik dat ook meestal zo in musical. De leukste dansscene hier is die in het begin, in de speelgoedwinkel. Een iets creatievere invulling van de term dans die ik wel grappig vind.

Garland is een leuke partner voor Astaire qua dans en acteerwerk, maar qua zang ben ik er minder over te spreken. En tippen aan Rogers kan ze ook niet echt, het verbaast me dan ook niet dat Astaire en Rogers uiteindelijk toch als bekendste koppeling herinnerd worden.

Eentje voor de échte musical liefhebbers dit. Filmpje by the book waar niet zo heel veel te rampen valt voor de niet-liefhebber.

1.0*

Het is zeker zo'n twintig jaar geleden dat ik deze film gezien heb. Het was in de tijd dat de cinema 100 jaar bestond - ik schrijf 1995 - dat ik me pas intensief met films ging bezig houden en dat waren toen ook M.G.M. musicals zoals "Singin' in the Rain", "On the Town", "The Band Wagon" en deze film "Easter Parade". Of zij voor mij de tand des tijds zouden hebben doorstaan als ik ze nu opnieuw zou bekijken is zeer twijfelachtig, want Easter Parade die ik vandaag heb herzien heb ik nu ervaren als bedroevend slecht en dat ligt niet zo zeer aan Fred Astaire maar vooral aan Judy Garland, een onuitstaanbare en bovendien oerlelijke actrice. Tja, als de hoofdrolspeelster mij niet ligt dan kan de film voor mij het wel vergeten. Zeker als het om een musical gaat. Dus maar snel vergeten deze film en of ik mij moet wagen aan een herziening van de andere drie door mij geciteerde musicals valt nog te bezien. De kans is groot dat zij ook na herziening naar beneden zullen duikelen, net zoals Easter Parade die van mij het laagste cijfer krijgt. Tja, alles is relatief. Zeker in cinemaland.

1,0*

Deze film staat garant voor bijna 2 uur vermaak als je houdt van leuke dansnummers en dito liedjes in revue stijl. Ik vond de film heel sterk beginnen met de opeenvolgende scenes van Fred Astaire in de hoedenwinkel en de speelgoedshop, toverde al meteen een grote smile op mijn gezicht. Ook wat daarna volgde, stelde me niet teleur.

De verhaallijn is, zoals wel meer het geval is bij musicals, vrij simpel, maar dat stoort niet omdat het showgedeelte op niveau is.

Valt te verkiezen boven een antidepressivum.

Perfect uitgevoerde dans, zeker door Astaire, maar de sfeer blijft de gehele speelduur lang te gezapig. Clichématig, flauw verhaaltje en ook de meeste liedjes zijn nogal suf en kinderlijk.

Uitzonderlijk hoogtepunt is het segment voor "Steppin' out with my baby", fantastisch hoe met camerastandpunt en slow motion de techniek en flair van Astaire in beeld wordt gebracht. Alleen daarom toch een voldoende hier.

Extreem kleurrijke sets en kostuums, een grappige bijrol van Jules Munshin als expressieve maître d', diverse leuke liedjes en twee elektrificerende hoofdrolspelers – bij deze film kan het bijna niet mis gaan. Jammer dat de plot niet nèt wat minder eenvoudig is en de regie niet een heel stuk uitbundiger en inventiever. Dat laatste is misschien eerder de schuld van producer Arthur Freed die voor deze film een vrij onervaren kracht uitzocht: de toen 36-jarige Charles Walters was een choreograaf en de man die de dans-sequenties in filmmusicals regisseerde, en Easter parade was pas zijn tweede klus als hoofdregisseur. Ach, wat zeur ik ook – Fred en Judy samen, heerlijk. Het hoogtepunt is voor Astaire wanneer die tijdens een solonummer gebruik maakt van alles wat er in een speelgoedwinkel voorhanden is.

De musical zelf schiet nergens echt bovenuit. Dit komt nog uit een tijd dat musicals vooral dans en songs waren met het verhaal enkel als excuus. Maar toch is het geen slechte musical. Want Fred Astaire schittert in deze film met zijn geweldige dans, de obers in het restaurant zijn echt wel leuk en het hoogtepunt is de act A Couple of Swells dat Astaire en Garland samen brengen. Wat een act!

Respect voor Judy Garland die de film maakte op de rand van een inzinking. MGM melkte haar helemaal uit en ze werd na de vorige film The Pirate opgenomen in een psychiatrische instelling. Normaal zou haar man Vincent Minnelli deze film regisseren, maar de psychiater raadde het af om een nieuwe zelfmoordpoging te vermijden. Door het succes zou ze normaal daarna opnieuw een film maken met Astaire, maar MGM verving haar. Na enkele films en enkele schorsingen ondernam ze in 1950 een zelfmoordpoging met een stuk glas. 11 dagen later zette MGM haar aan de deur. Ze had in Easter Parade nog veel steun aan de professionele Astaire.

De dvd heeft alleen Engelse/Duitse ondertitels (maakte deel uit van box must see musicals) er staat nog een interessante making of op Easter Parade: On te avenue, ook ondertiteld (net als de liedjes in film) en outtakes. Er is ook gewoon een dvd met Nederlandse ondertitels.

In het begin valt ze uiterlijk tegen al past dit wel goed in de opbouw van het verhaal en ze zingt met teveel volume, jammer, toch is Garland verder niet slecht wat zingen betreft en uiterlijk valt ook best mee. Astaire blijft voor mij een wat vervelende mimiek houden en heeft hier ook al een oude kop. Verder is het verhaal wel redelijk geloofwaardig.

Het is 1912. Astaire vormt met Ann Miller een succesvol danspaar. Hij wil meedoen met de Paas Parade maar zij niet en ze heeft een ander contract getekend. Daarom moet hij op zoek naar een andere partner en vindt Garland in een club die daar als koordanseres werkt maar blijkt helemaal niet goed te kunnen dansen. Daarom leert Astaire haar dansen. In het begin gaat het moeizaam maar het gaat steeds beter. Astaire heeft een vriend (Lawford) en die ziet Garland wel zitten terwijl Miller juist Lawford ziet zitten. Verder is het wat gerommel met het verhaal maar goed, het gaat toch om de muziek/dans en show. Toch is het eenvoudige verhaal niet slecht bedacht. De dialogen zijn soms slecht en doen film af en toe indutten. Astaire als dansleraar is bijna zoals hij zelf is en geloofwaardig en de verhouding met Garland zou eventueel kunnen.

De film begint al meteen met twee goede songs van Astaire achter elkaar Happy easter en Drum crazy. Scène Lawford en Garland samen zingend A fella with an umbrella doet denken aan Singin in the rain. Astaire en Garland worden succesvol en volgen allemaal goede korte optredens achter elkaar I love a piano/Snooky ookums/Ragtime violin/When the midnight choo choo leaves for Alabam'.

De film gaat naar beneden zodra Garland/Lawford aan de praat raken in het restaurant, veel te lang, Ann Miller vervolgens met tapdance. Eerste deel van Steppin' out with baby toch nog behoorlijk goed met Astaire dansend op trap maar tweede deel is vervelend druk. A couple of swells, comedy nummer is ook maar zozo. Waarom Richard Beavers zo hoog The girl on the magazine cover moet zingen (?), wel is het tweede deel de modeshow beter als in Singin' in the rain. Het dansen Astaire met Miller is trouwens ook goed. Garland die zich in de steek voelt gelaten doet denken aan Good News alleen zie ik veel liever June Allyson.

Zodra het beter gaat tussen Garland en Astaire gaat de film weer omhoog met mooie afsluiter Easter parade.

Al met al blijft het met deze film toch nog best aardig gaan en zelfs steeds beter. Af en toe grappig, vaak mooi. Al ben ik niet weg van Ann Miller en heeft de film wat vervelende (drukke) gedeelten.