Capote (2005)

Ik zat op Margin Call te wachten en was enigszins teleurgesteld dat die niet kwam .

Toch maar aan deze film begonnen twijfelend of ik mijn biertje ervoor open moest trekken , maar die twijfel was nergens voor nodig .

Philip Seymour Hoffman kende ik eigenlijk alleen maar als meesterlijke schurk uit Mi 3 , maar in deze film bewijst hij dus echt een goed acteur te zijn { Rust in vrede }

Beste film wat ik in tijden gezien heb dus van mij krijgt die de volle mep !!

Buiten het feit dat Seymour hier een wereld rol neer zet, waarvoor hij wat mij betreft zeer terecht een Oscar won, vind ik het verhaal niet heel aantrekkelijk.

Absoluut geen vervelende film, maar ook niet één die lang bij zal blijven.

fenomenale rol van PSH, maar ook de rest van de cast speelt goed. geen film voor iedereen, maar dat geldt wel voor meer van PSH's films. Ik vond het geen moment saai en zeer indrukwekkend gespeeld

Allereerst RIP Philip Seymour Hoffman. Dat was ook de reden dat ik deze film ging bekijken moet ik eerlijk toegeven. En daar heb ik geen spijt van gekregen! Een geweldige acteerprestatie van PSH, zeker toen ik daarna voor de eerste maal een interview zag met de echte Capote. Verhaal boeide me verder niet zoveel, In Cold Blood heb ik volgens mij eens tijdens een Engels-les gelezen. Wel een leuke achtregrond dan dit, maar niet meer dan dat. De actrice die Harper Lee speelde was wel héél saai. Zeker in vergelijking met Hoffman die werkelijk schitterde.

Ik geef 3 sterren, niet omdat het verhaal me bleef boeien, maar omdat Hoffman dat compenseerde en absoluut wél deed.

3*

Aangezien ik het boek "In cold blood" én de gelijknamige film uit 1967 fantastisch vind, vond ik dit een heel interessante film om te zien. Mooi tijdsbeeld. Goed geacteerd.

'Een stuk uit het leven van...': dit is geen thriller, geen whodunnit, geen verhaal waarbij je op de rand van je stoel (zetel) gaat zitten uitkijken naar de afloop. Aangezien 'spanning' niet het sleutelwoord is, moet er iets anders in het verhaal zijn dat de film draagt; en helaas, dat gebeurt niet.

Het uitstekende werk van PSH volstond niet om me een het scherm gekluisterd houden, kon niet boeien, ik kon me niet inleven in het drama, ik kon me zelfs moeilijk wakker houden.

Ik vraag me af of sommige verhalen of gebeurtenissen in se wel interessant genoeg zijn om er een film over te maken - tenzij in dit geval dan specifiek voor de fans van Truman Capote ?

Hoffman steelt echt de show in deze film. Indrukwekkende rol. Dat Capote-stemmetje komt niet eens zo heel gek over. De acteur werd voor mij echt het personage. En een heel interessant personage ook. Fijn ook dat de film sowieso eigenlijk alleen maar prima acteurs heeft.

De film gaat puur om wat het schrijven van het boek met Capote doet, een uitgangspunt dat niet zo spannend klinkt en er eigenlijk ook voor zorgde dat ik het kijken van de film altijd wat heb uitgesteld. Maar ik vond de film geen moment saai.

Het had misschien iets subtieler gekund hoe je Capote vrienden ziet maken, maar enorm storen doet het ook weer niet. Veel dingen zijn letterlijk uit het boek overgenomen en een paar dingen zijn anders. Meest opvallende is dat ze de namen van Nancy's vriendje (de eerste verdachte) en beste vriendin veranderd hebben. En Perry's vader wordt gek genoeg nooit genoemd terwijl die in het boek toch een belangrijke rol speelt in Perry's levensverhaal. Perry en Dick zijn prima gecast trouwens. 3.5*.

Opnieuw bekeken.

Terechte Oscar voor de inmiddels betreurde Philip Seymour Hoffman.

Capote stond al langer op het lijstje. Ik ken de schrijver niet echt, enkel van naam. Maar was vooral benieuwd naar de prestatie van Hoffman. De film zelf is een fragment uit het leven van Capote, vooral eigenlijk rond de making off van het boek In cold blood. Dat levert niet helemaal een goed beeld van de schrijver, maar soms is kort belangrijk deel veel beter. In cold blood is toch wel zijn belangrijkste werk.

De film begint met de brute moorden en niet met Capote. Die komt eigenlijk vanuit de zijlijn binnen gewandeld, waarop de fictieve (en eigenlijk ook letterlijke) camera's zich van de gruwel afwenden en naar de schrijver richten. We krijgen wat voorgeschiedenis en randinformatie via de bijrollen die eigenlijk wat op de achtergrond blijven. De film draait enkel rond Truman Capote en de rest valt in de schaduw. Jammer, want de film draait niet om Capote zelf, maar om Capote die een boek schrijft over de moorden.

Het geheel is nogal saai gebracht en ik had na de film ook niet meteen het beeld dat ik nu Capote echt kende. Gelukkig is er nog Philip Seymour Hoffman die een boeiende Truman Capote neerzet. Ik kan niet vergelijken met de echte schrijver, maar als figuur was hij best wel goed. Geen wonder dat hij een Oscar won. Hij houdt op z'n eentje de film nog net boven water. Zonder hem was het als een pudding in elkaar gezakt. Jammer, want eigenlijk gaat zo de prestatie van Hoffman wat verloren. Een ijzersterke prestatie van een (vooral in Amerika) zeer bekend literair figuur in verder een zoutloze film. Capote zal altijd bijblijven vanwege Hoffman en niet voor de film zelf.

Philip Seymour Hoffman, wat een onderschatte acteur was het.

Allereerst de reden waarom deze film mij aantrok, de dood van PSH. Anders was ik hem gewoon niet op het spoor gekomen. Kende hem van Magnolia, MI3 en de kleine bijrol in Scent of a Woman. Maar dit is de eerste keer dat ik hem zie in een hoofdrol. En wat voor een. De Oscar was geheel terecht, ongelofelijk goed hoe hij hier Capote neerzet. Dit noem je nou acteren, het gaat eigenlijk zelfs acteren voorbij. But fine.

Over de film, gewoon aardig. Verhaal is redelijk maar niet al te sterk. Maar dat hoeft ook niet per se. Er waren zoveel andere dingen die de aandacht en schoonheid van deze film ook trokken. Zoals de zo nu en dan schitterende fotografie. Ook de muziek die de juiste draai aan de film gaf. Maar toch het verhaal is waargebeurd, maakte het er voor mij zeker wel intressanter op.

Ik zou eerst op een 4* uitkomen, maar door de performance van PSH gaat hij richting de 4.5*. Echt, wat een acteur was hij.

Redelijk goede film. Hoffman zet een ijzersterke acteerprestatie neer. De man was dan ook een zeer goede acteur. Het is een trage film hij verveelt nergens echt maarja dat komt dan ook wel een stuk door PSH. 7/10

Geweldig geacteerd, ook door Clifton collins Jr. Geen gemakkelijke film omdat het wat afstandelijk blijft allemaal, maar dat was net de bedoeling zodat je zelf een conclusie kan trekken over Truman Capote en de innerlijke strijd die hij voerde over de moordenaar.

Prachtige film over geweld, maar zonder geweld. Heel sfeervol tijdsbeeld, met veel oog voor detail. Hofmann sublime

hoe kan iemand zich zo inleven.

Philip Seymour Hoffman is uitermate briljant als Truman Capote, maar toch is Capote niet de film die ik verwachtte. De komst van de schrijver naar Holcomb en de manier waarop hij de moordzaak uitspit, moet bij de inwoners van het dorp, die ongetwijfeld nog in shock waren van de brutale moord, heel wat teweeg hebben gebracht. Want hoe haalt zo'n verwende nicht uit het noorden het in godsnaam in z'n hoofd om zijn neus in hun zaken te steken? Maar daar komen we niks over te weten. Het lijkt alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat Capote de puzzelstukjes van de moord kan verzamelen door even te praten met de bordkartonnen personen die de moord ontdekt hebben of het onderzoek ernaar leiden. Ook Harper Lee, Trumans assistente en de schrijfster van het uitermate briljante To Kill a Mockingbird, is niet meer dan een figurante in deze fragmentarische PowerPoint van gebeurtenissen. Het is enkel in de scène waarin Perry vraagt naar de titel van Capotes boek en vervolgens een bekentenis doet (kippenvel! Klamme handen! Krop in de keel!) dat je het beklijvende meesterwerk ziet dat deze film had kunnen worden.

Truman Capote spelen is lastig omdat je door zijn hoge stem en theatrale gedrag erg snel in een soort van typetje uitkomt. Ook de vertolking van Hoffman komt daar soms gevaarlijk dicht bij in de buurt, maar blijft net aan binnenboord. Niet zijn beste rol wat mij betreft.

De scope van deze film is vrij beperkt. De film behandeld niet het hele leven van Capote maar blijft gefocust op de In Cold Blood-zaak. Maar over die zaak gaat de film ook niet, want daarvoor is de film teveel gericht op Capote. Dat zorgt ervoor dat de dubbele manier waarop Capote in deze zaak stond en hoe het zijn leven beïnvloed heeft goed uit de verf komen, maar dat eigenlijk alle bijfiguren nogal schetsmatig blijven.

Interessante, behoorlijk sterke film met een mooi rustig tempo, maar geen grootse film.

Overigens is dit een onderdeel van kleine triple bill. Ik heb het boek van Capote net gelezen en de In Cold Blood-film staat nog op het programma.

3.5*

Saaie film. De film trok me al niet aan, maar fan geworden van Philip Seymour Hoffman en vanwege de jubelende recensies ben ik ‘m toch gaan kijken. Maar zelfs Hoffman weet het oninteressante verhaal over en van een extreem narcistische schrijver niet interessant te maken en ik heb geen idee wat anderen er zo goed aan vinden. Of misschien snap ik dat wel: zowel de terdoodveroordeelde als de schrijver hebben elkaar nodig en ofschoon ze ook van elkaar houden moeten ze elkaar gebruiken om zelf te overleven. De veroordeelde vertelt hoe hij zijn slachtoffer heel aardig vond, zelfs toen hij zijn keel doorsneed. In feite doet de schrijver hetzelfde bij hem. Omgekeerd wil de schrijver de veroordeelde menselijk maken voor het publiek, maar ontmenselijkt hij daarvoor zichzelf. Al met al een goede film op papier, maar voor mij werkte de film niet.

Het personage van Capote - weergaloos vertolkt door Philip Seymour Hofman - wordt als met een fileermes op het scherm neergezet.

Film die boeit over de ganse lijn en niet aan drukdoenerij van gelijkaardige misdaad- en veroordelingsfilms ten onder gaat.

Synthese : Iets of iemand blijkt een lukratieve "goudmijn" te zijn, maar soms gaat dat niet zonder morele pijn en schade.

Deze Amerikaanse biopic kent vooral zijn succes door het aandeel van PSH. Het verhaal werd prachtig verteld en zeker meesterlijk uitgevoerd maar of het allemaal zo boeiend was dat weet ik nog niet zo zeker. Het is niet meer dan de gemiddelde rekening van een interessant figuur en dus duidelijk geen bekroond materiaal. Althans het gaat mij wat te ver.

Kende het boek niet, evenals het personage Truman Capote, maar wel PSH.

Terechte oscar hoor. De bijrol van Bruce Greenwood en de crimineel is ook goed.

Ik sluit me aan bij de rest van de reviewers, als film blijft hij niet aan je lijf plakken, maar de prestatie van Seymour-Hoffman wel. Ook een goede tijdsbeeld weergave van de 50s/60s en ook de daarbij passende decors, scenery en kleding waren realistisch en on point.

Het verhaal is niet heel boeiend, daarvoor gebeurd er veel te weinig. Wel fantastisch acteerwerk van PSH, hij zet truman capote werkelijk geweldig neer in doen en laten en gaat helemaal in zijn rol op. Het sfeertje wordt ook prima neergezet. Helaas is het enige wat ontbreekt een wat sterker verhaal met iets van een climax, maar het is dan ook een biografie die zich aan de werkelijkheid moet houden. 2,5*

Mijn God nog aan toe en Jezus Merante, hoe heeft iedereen dit kinderstemmetje van Philip Seymour Hoffman 2 uur lang vol kunnen houden? Het lijkt ook totaal niet op de echte Capote, eerder op een kleuterachtige parodie ervan, wat een waardeloos slechte performance, tenenkrommend. Na 10 minuten afgezet, dit kan gewoon echt niet door de beugel en ik vind normaal gesproken PSH erg goed.

Als dit het voornaamste "goeie" aan de film is *proest*...dan kan ik beter The Room gaan kijken denk ik.

Als baas van de knikkerclub van de lokale kleuterschool bedoel je? Dat stemmetje! Capote praatte niet zo stom, bekijk zelf maar archiefbeelden van de jongere Capote op YouTube.

“It's the book I was always meant to write.”

Degelijke film over Capote, rond de tijd dat hij zijn bekendste boek In Cold Blood schreef. Het acteerwerk van Hoffman is grandioos, en vooral de scènes tussen Capote en één van de moordenaars (Clifton Collins Jr.) zijn interessant. In Cold Blood is non-fictief, en de scènes met Capote die betrokkene interviewt zijn hoogtepunten in de film. Helaas heeft Capote ook een aantal subplotjes en personages die niet werken. Daarnaast is de cinematografie wel heel grauw. Het zorgt ervoor dat de film niet altijd even interessant is, en soms wel erg taaie stof oplevert. Het acteerwerk van Hoffman en sommige andere acteurs houdt je gelukkig bij de les.

Capote en Philip Seymour Hoffman gaan hand in hand. Wat een sublieme vertolking vqn het personage Capote! Het boek en het verhaal was me evenmin bekend, maar de ambiguïteit is erg interessant. Capote schrijft een non-fictie roman over een gruwelijke moordzaak. De twee daders zitten in de cel in afwachting van hun executie. Capote verhaaltde feiten, maar kan zijn boek niet afwerken zolang ze in leven zijn. De daders zelf hopen via de geschreven feiten op een mirakeloplossing. Er ontstaat een bijzondere band tussen Capote en in het bijzonder Perry Smith.

Jammer genoeg was het verhaal en het script onvoldoende boeiend genoeg om het hoge niveau van acteren te kunnen volgen. Hier en daar wat langdradig waardoor je aandacht bij momenten verslapt.over de moordenaars komen we weinig te weten. Ook over het motief wordt weinig verteld. In zijn geheel zeker geen meesterwerk. Goed om eens gezien te hebben, zeker wat PSH betreft, voor de rest iets te matig.

Boeiend verhaal, soms iets te langdradig en dat stemmetje .... Toch zeer de moeite waard.

Veel verwacht van deze film maar wat mij betreft niet ingelost. Zondermeer zet PSH met zijn stemmetjes en maniertjes een behoorlijk karakter neer, een karakter wat niet ver naast de werkelijkheid zal zitten. Toch vind ik het persoon Capote nu niet echt interessant maar eerder stuitend. Vind hem bij tijd en wijlen tijdens de feestjes naar het snobistische neigen, egocentrisch als hij eigenlijk naar mijn mening een advocaat levert om ze langer voor zijn boek uit te melken en wanneer de advocaat faalt noodkreet op noodkreet te negeren. Vervolgens worden de jongens opgehangen, maar het is Capote die het hardste huilt door de telefoon omdat hij zo'n traumatische ervaring heeft meegemaakt. Echt onvoorstelbaar. Het hele leventje rond hem en hoe hij de daders aan het lijntje houd....ja, het doet mij niet zoveel. Hoewel de moord natuurlijk niet over Capote zelf gaat vond ik dat eigenlijk interessanter. Had dat wat meer uitgezocht en belicht.

Niet mij ding, snel op naar de volgende film.

Ik lees op MM wel eens de vraag 'wanneer kun je nu spreken van een knappe acteerprestatie. Wat zijn de indicaties ?' In het algemeen oordelen de meesten met goed/overtuigend/zwak/houterig. Het blijkt toch vooral een subjectieve beleving te zijn. Echter, Ik wil een poging wagen aan de hand van de fenomenale prestatie van Philip Seymour Hoffman als Capote om een leidraad te bieden welke elementen Hoffman gebruikt om een personage te creëren. Allereerst is er het charisma van acteur Philip Seymour Hoffman. Door sommige erkende critici geprezen als 'de eerste grote acteur prestatie van zijn generatie'. Hoffman werd dan ook getipt om een erfgenaam te worden van De Niro, Pacino of Penn. Het is o zo jammer dat we dit nooit zullen weten. Het vroegtijdig wegvallen van Hoffman opent wel perspectieven voor een Di Caprio of Pitt om met die eer weg te lopen. Maar of ze ooit een rol zoals die van Hoffman in Capote zullen kunnen evenaren, is alvast voor mij twijfelachtig. Hoe dan ook, Hoffman is magistraal. Niet alleen door het gebruikelijke maniërisme, accent en voorkomen na te bootsen die de figuur Capote tekent. Het speelt wel duidelijk een rol en het brengt de kijker zeker in een poolpositie om te verbluffen. Het is evenzeer een intensiteit die Hoffman bezit om de gewetenswroeging van Capote zichtbaar te maken. Capote manipuleert zowel de dader Perry Smith als de gerechtelijke procedure (hij zorgt voor goede advokaten die beroep aantekenen) om tijd te krijgen om informatie te bekomen over de daders en de omstandigheden van de moord die het onderwerp zullen zijn van zijn boek. Hoe Hoffman aan de bar met Keener converseert na de première van de film (To kill a mockinbird) : een mix zieligheid, beneveld, die blik, zijn dialoog ... alles barst van emotie. Innerlijk opgegeten worden door gewetenswroeging, De inleving is enorm. Maar voor we zover zijn krijgt Hoffman tijd om zijn personage te schetsen. De 'life of the party' scenes waarin Hoffman een nonchalance en arrogantie uit drukt (ik zie het Di Caprio niet onmiddellijk doen), de zelfverzekerde intellectueel 'spelen' wanneer Capote het politie bureau binnen stapt om informatie te krijgen, het gebaar met de sjaal als uitroepteken van zijn superioriteit tegenover (wat hij denkt) de weinig geletterde locals, de achteloosheid om geen inleiding te geven. Zo brengt Hoffman Capote tot leven. De eerste ontmoeting met Perry in het huis waarin Capote tegelijk fascinerend en bang de man aftast, is Hoffman terughoudend, stil sprekend. Natuurlijk het einde waarin Hoffman net voor de terechtstelling Perry spreekt, hoe Hoffman weg wil gaan maar toch blijft, zijn hoofd af ten toe afwendt om dan weer te kijken, met die close ups waarin Hoffman laat zien hoe schuld en opluchting tegen elkaar vechten, is werkelijk verbluffend. Hoewel Hoffman de film draagt en op een hoger niveau tilt, is gelukkig de film zelf ook knap. De beelden van de regisseur Miller zijn prachtige stills van landschappen en gebouwen, het rurale Amerika van jaren '50 sterk neergezet. De score van de grote Michael Danna versterkt de emotie en het script danst handig heen om de traditionele biopic door slechts het ontstaan van het boek te nemen als periode. Dan nog voel je af en toe wel in de film dat het drama soms mager is om de film constant boeiend te houden maar dan is er Mr hoffman die in elke scene de tekortkomingen gretig en met brio opvult.

cinemanukerke, pleasepleaseplease, zorg voor alinea's en de nodige spaties wanneer je zo'n uitgebreide commentaar schrijft. Vooral op een smartphone is dit echt niet uitnodigend om te lezen, hoe interessant het ook mag zijn.

Op aanraden van anderen dit bekeken..... Kweet niet, niet mijn type film... Goed geacteerd, maar een dramatisch verhaal van mensen met een randje, met zichzelf in de knoop op veel verschillende manieren, zonder perspectief of hoop..... Alles ingehouden....

Mijn waardering houdt zich ook in..

Ach, er zijn wel meer mensen met rare stemmetjes (en met een randje), wen d'r maar aan. Op zich wel jammer dat het kennelijk niet op de echte Capote zou lijken, maar ik heb dat niet opgezocht.