Legend of the Lost (1957)

John Wayne was een acteur, die uniek was voor zijn tijd.

Legend of the Lost is goed gefilmd met o.a. mooie landschappen en sfeervol. Het is alleen jammer van het slap uitgewerkte verhaal, de nog slappere personages en de hoofdpersonen. John Wayne is aardig, maar aan deze film verspild. Sophia Loren is totaal nutteloos en niet meer dan een mooi gezichtje. Er is totaal geen chemie tussen hen beiden. En Rossano Brazzi valt niet eens op. Geef mij dan maar films als The African Queen of The Treasure of the Sierra Madre. Films die grotendeels gedragen moeten worden door de personages en daar toch wel in slagen. En dat gebeurt niet met deze film. Verder een bijzonder matige muziekkeuze (romantisch zoals gewoonlijk toen) en met toch wel vreselijke effecten (vleermuizen). Wat mij betreft valt deze film in de categorie 'niet gezien, niets gemist'. Mag wat mij betreft in de vergetelheid raken.

Vergeet niet deze film is van 1957,rekening houdend met dat vond ik het geen slechte film

Mooie avonturen film.
Acteren wat overdreven maar dat hoorde in die tijd.
Gewoon is een keer wat anders dan die John Wayne westerns.
Zitten een paar vreemde overdreven scenes in maar dat mocht de pret niet drukken.

I made you virtuous... I'll buy your virtue

Normaal gezien kijk ik mijn nieuw aangeschafte films niet direct. Ze interesseren me natuurlijk, anders zou ik ze niet kopen, maar ik probeer eerst wat mijn achterstand van films die ik al erg lang in bezit heb weg te werken. Legend of the Lost is daar een uitzondering op, want hoewel ik nog een hoop John Wayne films heb, is er geen enkele met de immer bevallige Sophia Loren. Het leek me wel een interessante combinatie te zijn dus deze gisteren opgezet.

Mijn verwachtingen werden nog iets groter toen bleek dat de regisseur van dienst Henry Hathaway is. De man heeft een aantal geslaagde John Wayne films voor zijn rekening genomen, tot nu toe konden hun samenwerkingen op 4* rekenen, en ik verwachtte deze aan dat rijtje te kunnen toevoegen. Legend of the Lost is een ietwat atypische John Wayne film doordat dit meer een avonturenfilm is en dat heb ik hem nog niet weten doen. De dronkelap Joe January wordt door Paul Bonnard uit de gevangenis gehaald om hem te gidsen doorheen de Sahara en op zoek te gaan naar een fabuleuze stad die gevuld zou zijn met rijkdom. Het enige wat Bonnard ter zijner beschikking heeft is een dagboek van zijn vermiste vader. Stof genoeg dus voor een heerlijke avonturenfilm à la Indiana Jones, maar het komt er allemaal niet echt uit. Het continue gelovige gekweel tussen Bonnard en Dita verveelt op den duur en het is pas wanneer Bonnard compleet doordraait, dat de film zijn echte drive vindt. Tegen dan is het natuurlijk al rijkelijk te laat. Wat volgt is nog een sterk halfuur dat jammer genoeg nog wat wordt onderuit gehaald door het einde. January wordt neergestoken, Dita schiet Bonnard neer en het lijkt erop alsof niemand de trip door de Sahara zal overleven. Dan komen komen de Toearegs weer ineens op de proppen (voor de zoveelste keer) en is alles weer koek en ei blijkbaar. Een beetje anti-climax als je het mij vraagt, want de mate waarin January gekwetst was, lijkt ook te wisselen per minuut.

Hier en daar een vreselijk lelijk effect (die vleermuizen!), maar over het algemeen is dit wel een mooi geschoten film. De cinematografie van Jack Cardiff is sterk en de combinatie met Technicolor (en Technirama) werkt erg goed. De rol van Joe January is daarbovenop een kolfje naar de hand van John Wayne. Hij lijkt plezier te hebben in het spelen van de dronken norse gids (al zou hij naar het schijnt wel zijn been hebben gebroken tijdens de film) en is veruit de beste acteur in de film. Al was de competitie vrij pover natuurlijk, want er zijn eigenlijk maar 3 echt belangrijke rollen. De vrouwelijke touch wordt verzorgd door Sophia Loren (dit is de eerste en laatste keer dat ze met Wayne zou spelen) en die doet het redelijk. Enorm mooie vrouw natuurlijk en daar mikt de film ook overduidelijk op, maar ze weet toch naar het einde nog wel wat met haar rol te doen. Grootste tegenvaller was Rossano Brazzi. Nochtans nog niet zo'n slechte acteur, maar hij mist compleet de chemie met zowel Wayne als Loren.

Goh, er zijn betere keuzes die je kunt maken wanneer je iets van Hathaway of Wayne wilt kijken. Hoewel Tripoli nabij Libië (waar de film werd opgenomen) een geslaagde locatie is voor de film, lijkt Legend of the Lost nooit echt in gang te schieten. Wayne en Loren maken dit uiteindelijk nog draaglijk.

3*

Komt uit op blu-ray bij olive in mei.

Tijdens een stuk of drie eerdere pogingen om deze film te bekijken via TV uitzendingen kwam ik nooit erg ver.
Het verhaal liep telkens weer vast is het zand van de Sahara zeg maar.
Gisteren dan nog maar een keer geprobeerd, maar nu via DVD.
"Legend of the Lost" (in Nederland destijds in de bioscopen te zien geweest onder de titel "Dochter van de Woestijn") maakt deel uit van een drietal films die onder de titel "Western Heroes" in een Engelse DVD box werden gepropt.
Een vreemde combinatie, want dit is absoluut geen western.
De andere films in de box zijn "Soldier Blue" en "Barquero".

Deze keer is het dan toch gelukt de hele film te bekijken, zij het met de nodige moeite.
Veel is er niet gaande in dit slappe verhaaltje.

De echte hoofdrol speelt eigenlijk de Libische woestijn, die schitterend in beeld werd gebracht door Jack Cardiff.
Dat geldt overigens ook voor de Romeinse ruïnes die dienst doen als de verloren stad.
Tweede pluspunt is Sophia Loren, die prima kon doorgaan voor een inheemse uit die contreien, en haar rol zo goed mogelijk invulde.
Met een slap script en een even slappe regie valt er desondanks weinig eer te behalen.
John Wayne is gewoon weer John Wayne, maar niet in zijn element in deze grote (ver)zandbak.
In sommige scènes is het ook wel te zien dat hij te lijden had onder een beenbreuk, want hij strompelde verdomd stijf door het zand, en dat terwijl zijn trademark toch zijn specifieke loopje is.

Brazzi heeft vooral in het laatste gedeelte van de film moeite geloofwaardig over te komen.
Een beetje lachwekkend zelfs.
Bovendien klinkt zijn Italiaanse accent af en toe erg komisch.
Van chemie tussen de drie hoofdpersonages is weinig sprake, terwijl die toch onontbeerlijk zou moeten zijn in dit dunne verhaaltje.

Van de lokale bevolking werd m.i. te weinig gebruik gemaakt.
Misschien hadden de Toearegs nog voor wat spanning kunnen zorgen.
Even leek het erop dat dat zou gaan gebeuren, maar de scène waarin Bonnard (Brazzi) een zieke Toeareg te hulp schiet, werd meteen weer afgekapt, en niet nader verklaard.
Het lijkt wel alsof er op dat punt in de film geknipt is.

Wayne sloeg wel raak op Loren's bevallige achterste na het voltooien van een scène, terwijl hij haar een "prachtstuk van een investering" noemde, maar zijn hoge verwachtingen van het succes dat de film zou hebben waren wel mis.
Het werd een flop aan de bioscoopkassa's.

Gezien...zand erover.

TV-zender AMC krijgt maar niet genoeg van deze film, wordt bijna elke week herhaald, ook deze voormiddag weer.
Kan mij volledig vinden in bovenstaande review van @Brix.
Verder onbegrijpelijk dat deze terechte bioscoopflop maar steeds uitgezonden wordt.