I made you virtuous... I'll buy your virtue
Normaal gezien kijk ik mijn nieuw aangeschafte films niet direct. Ze interesseren me natuurlijk, anders zou ik ze niet kopen, maar ik probeer eerst wat mijn achterstand van films die ik al erg lang in bezit heb weg te werken. Legend of the Lost is daar een uitzondering op, want hoewel ik nog een hoop John Wayne films heb, is er geen enkele met de immer bevallige Sophia Loren. Het leek me wel een interessante combinatie te zijn dus deze gisteren opgezet.
Mijn verwachtingen werden nog iets groter toen bleek dat de regisseur van dienst Henry Hathaway is. De man heeft een aantal geslaagde John Wayne films voor zijn rekening genomen, tot nu toe konden hun samenwerkingen op 4* rekenen, en ik verwachtte deze aan dat rijtje te kunnen toevoegen. Legend of the Lost is een ietwat atypische John Wayne film doordat dit meer een avonturenfilm is en dat heb ik hem nog niet weten doen. De dronkelap Joe January wordt door Paul Bonnard uit de gevangenis gehaald om hem te gidsen doorheen de Sahara en op zoek te gaan naar een fabuleuze stad die gevuld zou zijn met rijkdom. Het enige wat Bonnard ter zijner beschikking heeft is een dagboek van zijn vermiste vader. Stof genoeg dus voor een heerlijke avonturenfilm à la Indiana Jones, maar het komt er allemaal niet echt uit. Het continue gelovige gekweel tussen Bonnard en Dita verveelt op den duur en het is pas wanneer Bonnard compleet doordraait, dat de film zijn echte drive vindt. Tegen dan is het natuurlijk al rijkelijk te laat. Wat volgt is nog een sterk halfuur dat jammer genoeg nog wat wordt onderuit gehaald door het einde. January wordt neergestoken, Dita schiet Bonnard neer en het lijkt erop alsof niemand de trip door de Sahara zal overleven. Dan komen komen de Toearegs weer ineens op de proppen (voor de zoveelste keer) en is alles weer koek en ei blijkbaar. Een beetje anti-climax als je het mij vraagt, want de mate waarin January gekwetst was, lijkt ook te wisselen per minuut.
Hier en daar een vreselijk lelijk effect (die vleermuizen!), maar over het algemeen is dit wel een mooi geschoten film. De cinematografie van Jack Cardiff is sterk en de combinatie met Technicolor (en Technirama) werkt erg goed. De rol van Joe January is daarbovenop een kolfje naar de hand van John Wayne. Hij lijkt plezier te hebben in het spelen van de dronken norse gids (al zou hij naar het schijnt wel zijn been hebben gebroken tijdens de film) en is veruit de beste acteur in de film. Al was de competitie vrij pover natuurlijk, want er zijn eigenlijk maar 3 echt belangrijke rollen. De vrouwelijke touch wordt verzorgd door Sophia Loren (dit is de eerste en laatste keer dat ze met Wayne zou spelen) en die doet het redelijk. Enorm mooie vrouw natuurlijk en daar mikt de film ook overduidelijk op, maar ze weet toch naar het einde nog wel wat met haar rol te doen. Grootste tegenvaller was Rossano Brazzi. Nochtans nog niet zo'n slechte acteur, maar hij mist compleet de chemie met zowel Wayne als Loren.
Goh, er zijn betere keuzes die je kunt maken wanneer je iets van Hathaway of Wayne wilt kijken. Hoewel Tripoli nabij Libië (waar de film werd opgenomen) een geslaagde locatie is voor de film, lijkt Legend of the Lost nooit echt in gang te schieten. Wayne en Loren maken dit uiteindelijk nog draaglijk.
3*