The Old Dark House (1932)

Leuk zwart-wit toneelstuk.

Leuke DVD commentary track van Gloria Stuart (Titanic).

Heb deze film ooit een keer op video opgenomen en deze vanavond maar weer eens bekeken. Duidelijk is te zien dat deze film van dezelfde regisseur is als van "Frankenstein". De onheispellende sfeer in het oude landhuis wordt prima weergegeven en dit krijgt nog iets extra's doordat het buiten constant regent en onweert. Van die sfeer moet deze film het ook hebben, want het verhaal stelt niet veel voor. Deze film haalt het daarom in de verste verte ook niet bij Whale's verfilmingen van "Frankenstein" en "The Bride of Frankenstein".

3,0*

Leuke film van James Whale die alweer bevestigt een van de grootste horrorregisseurs uit zijn tijd te zijn. De titel verraadt natuurlijk al dat een huis vol mysteries centraal staat in de film. De verwachtingen die bij dit soort thematiek ontstaan worden door Whale helemaal ingelost. Zo zijn de shots in en rond het huis perfect uitgemeten om de duistere, onheilspellende sfeer uit te dragen. Belichting en schaduwwerking zijn hierbij van extreem hoog niveau.

Op het vlak van regie zie je dus wel dat Whale een grote is, maar het scenario bevat nog wel wat slordigheden. Bijvoorbeeld wat betreft de personages. Die zijn op zich allemaal complementair aan elkaar en hebben min of meer hun nut binnen het verhaal, maar ze zijn niet altijd even realistisch uitgeschreven (en vertolkt). Als sommige andere personages daarentegen enorm sterk zijn, krijg je een soort onevenwicht dat de film met bepaalde onnatuurlijke situaties belast. Een typisch voorbeeld van zo'n situatie is wanneer een man en een vrouw elkaar voor het eerst ontmoeten, verliefd worden en de man haar de dag erna ten huwelijk vraagt. Geen idee hoe dat er 80 jaar aan toe ging, maar aan dit soort duffe romantiek (de manier waarop vooral) erger ik me te pletter.

Boeiende plot verder die zich weliswaar op een vrij voorspelbare manier afwikkelt gezien het tijdskader, maar toch genoeg verrassingen en vreemde wendingen bevat om al die jaren later nog vermakelijk te zijn.

Verrassende film van James Whale. Net als in diens andere horrorfilms hebben we weer te maken met een geweldige mise-en-scene. De geweldige belichting en de constant donderende geluidstrack zorgt voor een intieme sfeer. Ook speelt Whale weer erg leuk met personages en typetjes. Niet zo scherp en persoonlijk als Bride of Frankenstein maar toch zeker een goed stukje horror. The Old Dark House is een zeer geslaagde film.

Samen met The Bride of Frankenstein m'n favoriete Whale film en één van de beste films uit de jaren '30. Het gebeurt niet vaak dat ik echt lach om een stokoude film maar in The Old Dark House zaten momenten waar ik m'n lach niet meer in kon houden. Die typetjes ook...geweldig! Een 4,0

Vanavond herkeken; wat een heerlijk foute film is dit toch. Wat rommeliger en minder smooth en sophisticated als Whale's latere meesterwerk Bride of Frankenstein, maar The Old Dark House mag toch wel te boek staan als de eerste echte camp film. Karloff staat als eerste op de credits (uiteraard gevolg van het megasucces Frankenstein een jaar eerder), en hoewel zijn aanwezigheid als altijd amusant is, is Ernest Thesiger toch de echte ster van de film. Drie jaar voor hij Dr. Pretorius neerzette speelt hij hier een zo mogelijk nog nichterige versie van diezelfde rol, dit keer een personage met de veelzeggende achternaam Femm. En aangezien dit pre-code is, kunnen hij en Whale wegkomen met heel wat minder subtiliteit dan in Bride. Let bijvoorbeeld op Thesiger's alleszeggende 'no' als reactie op Laughton's opmerking 'there's no accounting for tastes, is there?'. Of wanneer hij Massey de trap op begeleid, om hem plotseling met een heuse versierpoging zijn eigen kamer in proberen te lokken. Van de rest van de cast lijken alleen Laughton ('so you got your feet wet, did you?') en Eva Moore in on the joke. Tegen de tijd dat er dan ook nog een cameo van een actrice in omgekeerde drag bij komt kijken, zal toch niemand meer The Old Dark House als een serieuze horrorfilm zien (iets wat met een beetje goede moed en een goed stel oogkleppen nog wel kan bij Bride). 4* blijven steevast staan voor deze kleine klassieker.

Leuk filmpje met een mager plot, maar met leuke personages.

Het constante geluid van onweer draagt bij aan het klassieke haunted house-sfeertje, en de Femmes zijn een leuk excentriek stel. Het constante gekibbel tussen de broer en zus werkt aanstekelijk en Saul is een apart personage met een onvoorspelbaar karakter. Charles Laughton is leuk als de olijke dikzak en Melvyn Douglas is uitermate sympathiek. Karloff speelt eigenlijk gewoon het monster van Frankenstein en Gloria Stuart heeft net als haar film-man een onbeduidend rolletje.

De film heeft een laag tempo en is perfect om op een koude winterdag met de kachel hoog gewoon te kijken.

Frankenstein, The old dark house, The invisible man en The bride of Frankenstein -- indrukwekkender kan de totale produktie van 4 jaar werk niet zijn. Ik kan deze films werkelijk onbeperkt herzien. De naam van James Whale is met gouden letters in de grote geschiedenis van griezelfilms geschreven.

Aardig detail: Ernest Thesiger, fantastische mad scientist, publiceerde ooit een boek over, hou je vast, borduren.

Wat deze film heel sterk doet is sfeer neerzetten. De rit door de storm in het begin zag er behoorlijk intens uit en het huis zelf heeft ook zijn momenten (de spiegel scene o.a.). De bewoners zijn ook raar, maar op zo'n manier dat het geloofwaardig blijft (en met die enorme storm buiten is het heel aannemelijk dat de gestrande reizigers hun excentrieke redders in nood moeten nemen voor wat ze zijn). Naar het einde toe begint de plot meer een klucht vorm aan te nemen en verliest de film wat stoom wat mij betreft, maar de fijne cast en sfeervolle regie brengen alles toch naar een goed eind.

NB. was het subversief van Whale om de gayness van borduur-expert Ernest Thesiger zo door te laten schijnen en ook de rol van de getrouwde homoseksueel Charles Laughton zo op zijn lijf te schrijven?

Deze film maakte niet veel indruk op mij, alleen de dronken butler ''Boris Karloff'' vond ik op sommige momenten best eng, maar veel horror had ik ook niet verwacht van een film uit 1932. misschien wel eng voor die tijd.

Best bewaard.

Dat een film van meer dan 80 jaar oud nog steeds weet te werken bewijst de klasse ervan. Sommige classics blijven nu eenmaal beter bewaard dan anderen. Binnen het griezelgenre mag The Old Dark House dus nog steeds gezien worden. Dat is onder meer de verdienste van regisseur Whale, die behoorlijk wat sfeer weet te creëren.

Goed.

Frankenstein meets Arsenic and Old Lace. The Old Dark House is een vermakelijke horrorklucht met Boris Karloff als de zwijgende butler. 3 sterren.

Films uit de jaren '30 hebben de neiging wat oubollig over te komen, maar deze The Old Dark House heeft de tand des tijds nog best goed doorstaan.

James White heeft ervoor gekozen om de gehele film tijdens een storm/onweersbui plaats te laten vinden en ik moet zeggen dat dit een geslaagde keuze was.

Het geeft de film een fijne sfeer.

De typetjes zorgen voor de nodige (volgens mij in dit geval bedoelde) stukken humor. De vrouw die iedereen wicked en blasphemous vind en de bekakte gastheer zorgen voor voldoende vermaak. Verder speelt Boris Karloff een personage die te vergelijken is met de monsterlijke klokkenluider van de Notre Dame: een lelijk, macaber uiterlijk, maar een goede inborst.

Verder kent de film een sfeervolle soundtrack.

Hoe de man het voor elkaar heeft gekregen is mij een raadsel, maar White is er (wederom) in geslaagd om een film te maken die zelfs 82/83 jaar later niet al te oubollig overkomt. De film is nog steeds redelijk effectief. Daar heb ik respect voor.

Leuk dat je deze film kan waarderen, maarreh... bij je "goede inborst" van Boris Karloffs personage zet ik toch wel mijn vraagtekens. Akkoord, op het einde is hij geroerd door de dood van Saul Femm en draagt hij hem waardig de trap op, maar in de uren daarvóór heeft hij toch een stevige poging ondernomen om Gladys aan te randen. In modern juridisch jargon zouden we dat kunnen verontschuldigen door te praten over ontoerekeningsvatbaar, beperkte verstandelijke vermogens of de invloed van alcohol, maar dat is voor mij nog niet hetzelfde als hem als een soort onschuldige "nobele wilde" (zoals Karloff in Frankenstein speelde) een "goede inborst" toe te schrijven.
        Overigens, dít is de èchte James White, ook wel eens optredend als James Chance: Contort yourself (1979). De regisseur van The old dark house heet echter James Whale...

Ik zie het ja, volgens mij was ik gisteren niet meer helemaal wakker.

Goede inborst is misschien wat overdreven, maar ik kreeg wel het idee dat Karloff's personage niet kwaadaardig was.

Let je even op de spoilers Roger Thornhill?

Je hebt helemaal gelijk Mochizuki, stom van mij. Aangepast.

Na vorige week The Invisible Man gezien te hebben was ik benieuwd geworden naar ander werk van James Whale.

The Old Dark House is vooral creepy door het oude donkere huis en de kamertjes waar je in eerste instantie weinig van weet.

De personages vond ik helaas niet altijd even interessant genoeg en de eerste discussie na het avond maal vond ik zelfs geforceerd over komen, maar dit heb ik wel vaker bij jaren 30 films.

De climax is in ieder geval de moeite waard om te blijven kijken en ook de korte speelduur zorgt ervoor dat het in zijn geheel prettig weg kijkt.

Niet zo briljant als The Invisible Man maar toch zeker de moeite waard.

3*

James Whale, Carl Laemmle, Boris Karloff, Universal Pictures, Jaren '30. Iedere horrorfanaat die zijn geschiedenis kent moet op zijn minst bij enkele van die woorden wat enthousiast worden. Het verhaal is niet wat The Old Dark House de moeite waard maakt, maar meer wat Whale ermee doet, en de karakters waarmee hij het bevolkt. Karloff als butler in zijn eerste credited starring role na het succes van Frankenstein alleen al maakt het zowat de moeite waard. Bijzonder moment: opeens in een film uit '32 een van de karakters 'Singin' in the Rain' horen zingen, wat een nummer uit 1929 blijkt te zijn. Deze film was jarenlang verloren gewaand, tot tot een kopie opdook. Gelukkig maar. Het mag het niveau van Whale's Frankenstein films misschien niet halen, maar het is alsnog zeer genietbaar voor liefhebbers van de oude Universal stal.

Saillant detail: ik kwam er zojuist achter dat ik me een beetje aan de actrice die het oude vrouwtje in Titanic speelt heb lopen verlekkeren, die oude Rose die de diamant in het water laat vallen. Het is Gloria Stuart die hier in haar gloriejaren in een satijnen nighty rondhuppelt. You go, girl!

Een interessante horrorklucht van James Whale. Zeer knap gemaakt en anno 2016 werkt de spanning nog steeds. Dit komt vooral door het oude donkere huis en zijn mysterieuze bewoners, de razende storm buiten en het minimale licht van wat kaarsen en een open haard. Deze setting zorgt voor een ijzersterke sfeer. Het typetje van de zus zorgt voor de nodige humor en Boris Karloffs als de butler is redelijk creepy.

De film waarin een groep mensen door het slechte weer terecht komt bij een oud huis is al behoorlijk sfeervol. Maar de constante regen en onweer helpt nog meer om een sfeervolle productie neer te zetten. De setting is mooi maar qua spanning viel het me wat tegen. Daar tegenover staat wel wederom een sterke rol van Boris Karloff als 'stomme' butler die met zijn enigszins gehavende gezicht redelijk griezelig overkomt. Het einde is vrij vermakelijk als Saul zich mag uitleven .

Prachtige en vooral sfeervolle horror met een aantal prettig gestoorde personages. De combinatie van ‘stomme’ butler (Een zwijgende Boris Karloff) en de stokdove vrouw deze huizes (Eva Moore) deed mij denken aan de blinde butler en de doofstomme keukenhulp uit de thriller parodie “Murder by death’ (1976). Het continu stormachtige weer zorgt voor een aan houdende dreiging in het verlaten huis. Regisseur James Whale maakt hier, samen met de dreigende schaduwpartijen mooi gebruik van.

Voor Charles Laughton was dit zijn eerste Amerikaanse rol. Verder met een zeer opmerkelijke rol van actrice Elspeth Dudgeon, die onder het pseudoniem John Dudgeon speelde voor de patriarch van de familie, de oude Roderick Femm

Prima vermaak uit de tijd dat er nog wel goede films werden gemaakt (Een tijd, die helaas ver achter ons ligt).

Recentelijk is dit meesterwerk in een 4K-restauratie op blu-ray uitgebracht. De beeldkwaliteit van de Cohen Media blu-ray uitgave is werkelijk adembenemend!

http://www.dvdbeaver.com/film6/blu-ray_reviews_79/the_old_dark_house_blu-ray.htm

Bedankt voor de tip, Egoistico. Dan gaat mijn ouwe ripje de prul in!

En ik heb deze film nog als zelfgebrande DVD met een eigenhandig van videoband overgezette oude BBC-opname met af en toe niet synchroon lopend beeld en geluid, die heeft onderhand ook wel recht op een afvloeiïngsregeling...

Prettig gestoord werd er opgemerkt door "lezertje" beneden ('beneden' voor mij) en daarmee schoot hij in de roos. Er lopen weinig tot geen "normale" typen rond in het huis waar onze vrienden terecht komen. Ze hebben allemaal een steekje los. Voor een film van bijna 86 jaar oud, nog best te doen en verhalen van toen (zolang ze niet over seks gaan) zijn niet veel anders dan in onze tijd. Het enige waar je aan moet wennen, en wat na een korte tijd ook niet meer opvalt, is het zwart-wit beeld. En het geluid is nogal hard.

Over zwart-wit, ik ben nog opgegroeid in de eind jaren '60 met zwart-wit beeld en daarom zal het voor mij gemakkelijker gaan om even over te switchen?

Het verhaal is boeiend en pakt de kijker(s) vrij snel met een tocht door de bergen in slecht weer. En dan is het natuurlijk in die periode een verademing om in de kou een huis te zien staan wat uitnodigt. De eerste kennismaking is nu niet bepaald uitnodigend maar als je geen keuze hebt?

Voor deze "grijsaard" een 7+!

Het dondert, het bliksemt en de regen komt met bakken naar beneden. In dit noodweer ontmoeten we onze hoofdpersonages en meteen aan hun cynische gekibbel wordt duidelijk dat James Whale meer op humor ingezet en minder op de horror. Dat blijkt ook als onze hoofdfiguren willen schuilen in het oude mysterieuze huis. Een duistere Boris Karloff doet open, mompelt wat en sluit de deur weer. ‘Even Welsh ought not to sound like that’ zegt één van de personages. James Whale, die zelf eigenlijk geen zin meer had in een horrorfilm, maar Universal wilde na het succes van Frankenstein het maar al te graag, zorgt dat de knipoog steeds aanwezig is in The Old Dark House, zonder het enge uit het oog te verliezen.

The Old Dark House voelt als een toneelstuk. Op een enkele scène na speelt alles zich af in de woonkamer van het oude huis, waar typetjes komen en typetjes gaan. En dat is de kracht van de film; al die uiteenlopende, kleurrijke types bij elkaar. Van de jolige blaaskaak, zijn naïeve vriendinnetje, een bijdehante praatjesmaker, de mysterieuze butler en het geheimzinnige stel. Er is niet echt één hoofdfiguur, hoewel Melvyn Dougles waarschijnlijk wel de belangrijkste rol speelt. Hij is de praatjesmaker, die graag met iedereen de discussie aangaat. De romance waar hij in terecht komt - en die net als de regel volkomen uit de lucht komt vallen - slaat eigenlijk nergens op, maar gelukkig ligt de focus daar niet teveel. De leukste rollen in The Old Dark House zijn weggelegd voor een geweldige Ernest Thesiger als de statige oude Horece en Eva Moore als zijn norse, dove zus. Aan de andere kant van het spectrum heb je een Philip, het saaiste figuur uit de film. Ook zijn vertolker Raymond Massey vond zijn rol maar kleurloos en daar heeft ie gelijk in; zijn Philp Waverton is maar een onopvallende verschijning.

The Old Dark House is weliswaar geestig, maar Whale houdt gelukkig ook genoeg ruimte voor spanning. Het personage Rebecca Fimm is hilarisch als chagrijnige dove vrouw, maar ze komt af en toe ook opvallend dreigend uit de hoek; zeker in de onderonsjes met Gloria Stuart, bij de meeste mensen vooral bekend als die oude vrouw uit Titanic. Whale zorgt verder voor een voortdurende dreigende sfeer. We horen continu het onweer buiten en het licht in huis komt vooral van kaarsen en de open haard, waardoor Whale veel met schaduwen kan spelen. Maar de grootste voelbare dreiging komt van een mysterieus geheim van Horace en Rebecca. Zo heeft The Old Dark House gaandeweg de climax nog een paar leuke verrassingen in petto. Old Dark House is wat dat betreft 70 minuten lang topvermaak. Het liefst te bekijken op een stormachtige avond. In een oud, donker huis.

3,5 sterren.

Deze kon me helaas niet overtuigen. De sfeer wis mij nooit te grijpen en de personages vond ik nooit beangstigend. Wellicht bevalt die volgende keer beter.

3tje..

Het verhaal wist mij helaas niet te boeien, maar de setting en de sfeer is hier wel heel sterk. Het oude donkere huis is qua setting een topper dankzij de aanwezige storm, de kamers die alleen belicht zijn met wat kaarsjes en de zeer merkwaardige rare personages. Uiteindelijk stelt het hele verhaal rond een rare familie echter teleur ondanks deze positieve punten. Het Saul/ David Bijbelverhaal werkte niet echt en echt spannend wilt het niet worden. 5/10

"Have a potato."

The Old Dark House moet een van de meest onbedoeld grappige films zijn die ik in lange tijd keek. Het erg overdreven acteerwerk lijkt eerder op een drag show dan op een griezelfilm. Zo veel camp en ik hou ervan. Ernest Thesiger deed met zijn herhaaldelijke patatten mij erg hard lachen. Uit het niets en o zo iconisch. Dit wordt mijn nieuwe leuze wanneer iemand aan het memmen is.

Het allegaartje van personages zijn vermakelijk en hebben elk iets toe te voegen aan het verhaal. Er wordt ook, afgezien van het over de top-zijnde, meer dan behoorlijk geacteerd door o.a. Boris Karloff en Gloria Stuart (oude Rose uit Titanic?!).

Dit werk zou zich erg goed lenen voor toneel. Er zit zo veel sfeer in door het oude huis en de genadeloze storm die buiten raast.

Het grootste minpunt is dat de climax behoorlijk teleurstellend is en het allemaal iets te triviaal lijkt. Behalve dat heb ik me wel geamuseerd. Een luchtig filmpje die spannend en mysterieus is maar altijd even goed kan overbrengen wat het wil zijn.

3,5*