Exils (2004)

Erg knappe film met opnieuw schitterende muziek. Het verhaal op zich is niet echt boeiend maar de twee schitterende hoofdacteurs, de vele aanstekelijke flamenco- en andere muziekintermezzo's en het indrukwekkende einde maken er een erg goede film van. Winnaar beste regie onlangs in Cannes, en naar mijn mening absoluut verdiend.

Ben het hier mee eens. De film heeft soms wat weinig om het lijf en de karakters blijven soms wat plat. Doordat de twee acteurs zo goed en rauw zijn, wordt de film een niveau hoger getild. De climax waarin de karakters terug op aarde, bij hun ''roots'', is indrukwekkend.
Mijn hart begon te bonken en het zweet stond op mijn rug.

4 *

Helaas ben ik met het hierboven staande verhaal niet eens. Het acteren was prima dat wel. Lubna Azabal en Romain Duris...onlangs nog te zien in het veel betere 'De battre mon coeur s'est arrêté' speelden prima. Ook de regie was knap...mooie wijde shots...prachtige close-ups, maar het verhaal was nihil en doordat scenes veel te lang duurden, ontbrak de passie en zo ook de aandacht en ging die over in verveling. Met name de 'hysterie-scene' had zo'n 7 minuten korter gemogen. 2*

Niet meer dan een aardig sfeerfilmpje, welke mijn aandacht niet kon blijven vasthouden.

2,5*

Gisteren Filmhuis Lumiere in Maastricht ontgroend. Gekozen voor deze film. Weet alleen totaal niet wat ik ervan moet vinden. Was typisch een film waarbij ik al gelijk aan het begin voelde dat er iets goed mis zou gaan. Zo'n onderbuik gevoel.
Aan de ene kant was het een best mooie film, maar het had ook iets erg naars. Dit is opzich geen nadeel, je moet er alleen wel zin in hebben.

De "hysterie-scene" zoals Redlop het noemt kwam op mij behoorlijk hard aan, en ik zat bijna mee te hyperventileren. Misschien is dit een kracht, ik weet het niet

Een film die niet perse heel knap gefilmd is , ook niet echt een sterk plot heeft, maar me toch wel wist te raken.

In de film zijn veel zwaak gefilmd momenten.

Zoals?

Gatlif's fascinatie voor de zigeuner cultuur heeft een hele rij films opgeleverd als Gadjo dilo en Vengo.
Exils gaat in dit geval niet over zigeuners maar over migranten kinderen. Dat kan stof geven voor een vrij pittige film over afkomst en de strijd tussen twee culturen. Wat is nu mijn plaats? In hoeverre moet ik mijn afkomst eren? Helaas geeft Gatlif een wat simplistisch beeld van deze strijd.
Over het algemeen weet Gatlif een aardige luchtigheid te vinden. Maar hij verwerkt ook actuele problematiek in zijn road movie. Zo komen ze verschillende vluchtelingen tegen die hun land zijn ontvlucht om een beter bestaan elders op te bouwen. Bij momenten krijgt de film dan ook de sfeer van In this world, van Micheal winterbottom. Maar zo zwaar op de hand als in die film wordt het gelukkig allemaal niet. Voor Exils werd Tony Gatlif zelfs onderscheiden met een speciale juryprijs in cannes in 2004. En dat speciaal voor zijn onconventionele aanpak van films maken. En dat spreekt ook erg voor de film. Hij werkt eerder op het ritme van muziek dan iets wat op een verhaallijn lijkt. Een mooi voorbeeld is als Zano s’ ochtends heel vroeg over een plein loopt dat bezaait ligt met flessen van een groot plein feest de avond ervoor. Elke keer als hij tegen een fles loopt levert dat prachtige geluiden op. Het wordt als het ware een symfonie van gebroken flessen.
In Gattlif’s wereld is het wel erg makkelijk om met jezelf en het verleden in het reine te komen. Tegen het einde van de film krijgen we als kijker een soort van woeste reinigingsdans te zien die meer dan 10 minuten in beslag neemt. Hoewel erg mooi gefilmd duurt die scene veel te lang. Ook komt Gatlif er gewoon te makkelijk mee weg. Alsof dat het enige zou zijn om met jezelf in het reine te komen.
Dus over het algemeen een interessante film die iets te makkelijk omgaat met echte problematiek, zelfs een tikkeltje naief is. Maar wel met mooie beelden en fijne acteurs om naar te kijken.

ik ben een sukkel voor mooie beelden

4 sterren dus voor dit simplistiese, slecht vertelde verhaal met oppervlakkige hoofdrol spelers.

Ik kan me alleen geen mooie beelden herinneren? Toch vrij ongestileerde registratie van hun reis?

heb deze film lang geleden gezien. mooie film!!! kijken!!!
vooral de laatste 15 minuten

Je hoort weleens dat de weg ergens naartoe mooier is dan het behalen of bereiken van je uiteindelijke doel of bestemming. Voor deze film gaat in ieder geval die vlieger op.

Het begin was even wennen. Dacht even dat ik naar een film keek die een hoofdrolspeler weergaf met anti - kapitalistische gevoelens. De achtergrondmuziek was in die zin niet echt positief.

Maar na 5 minuten begint de reis. Eerst oogt het allemaal lekker fris en vrij. Gewoon 2 jongeren die al liftend op reis gaan en onderweg van elkaar genieten en om dit te blijven doen wat moeten bijverdienen af en toe.

Alleen als men eenmaal in Algerije is, werpt de film zich naar beneden. Pats! In gruzelementen. Arabische muziek of was het berber? was al niet mijn ding, maar hier maakt men het wel heel bont door een eentonig feest zonder spanningsboog en van alle vormen van esthestiek op zowel muzikaal als visueel niveau wel 30 minuten lang te laten duren. Kon de film op zijn laatst met moeite uitkijken. Voor het aardige eerste deel toch nog 2,5*

Ho, wat een heerlijke film vond ik dit. Ik wou echt dat ik Zano was tijdens deze film. Ademt perfect uit wat ik later met mijn leven wil gaan doen, genieten. Romain Duris is wederom fenomenaal en ook Lubna Azabal speelt een fijne rol. Ik vond dit echt de ultieme feelgoodmovie, al had de laatste scene inderdaad wel zeven minuten korter gemogen, zoals Redlop al eerder aanhaalde.

4*

Trance scene was echt te lang, leve de fastforward functie op mijn remote.
Verder wel een aardig cultuur kiekje, maar echt geen grote aanrader!
***

Eens met Redlop hierboven.

BIj Gatlif's films is het vooral fijn om meegesleurd te worden in een verhaal, hoe simpel dan ook, waarin muziek een grote rol speelt. Tot nu toe vind ik Transylvania zijn meest avontuurlijke en diverse. Daarnaast is Swing zijn meest beste simplistisch vertelde film. Toch zonde, want Exils bevat meer dan genoeg kwaliteit.

Mijn eerste film van regisseur Tony Gatlif, die geboren is in Algerije, was een aangename roadtrip. Heb hier en daar nog wat andere titels op dvd liggen van de regisseur maar ik vind het jammer dat ik een paar maanden geleden niet naar zijn meest recente film ben gegaan, genaamd Transylvania. Een verhaal, gegeven, lijkt niet aanwezig te zijn en het lijkt dan ook dat de regisseur doormiddel van muziek zijn verhaal vertelt. Verschillende soorten van muziek zitten erin denk aan techno of de flamenco. De acteurs spelen het prima maar toch kon de film over de gehele linie me niet echt intrigeren. Vooral het einde draafde de regisseur maar door en door. Terwijl ik daarvoor prachtige shots voorgeschoteld kreeg met machtige muziek. En dan die close-ups alleen jammer dat het verhaal zo weinig om handen had. Toch een opmerkelijke film die ik zeker op zijn tijd een tweede kans gun als ik meer van de maker heb gezien.

Veel zwakke momenten in de film. O.a. lange trance scene. Acteurs niet geheel overtuigend. Aardige sfeer film, meer niet.

Jullie mogen mij er vanaf nu aan herinneren....

Ik kijk nooit meer een film van Tony Gatlif of een film met Romain Duris. Maar weer eens gebleken dat ik ze niet kan uitstaan en de combi al helemaal niet. Hyperactieve nonsens met oninteressante, irritante neuzelpersonages die een schop onder hun kont kunnen gebruiken. Bah.

Geef Gatlif dan alstublieft nog een kans: Latcho Drom. Wellicht een film die je wel zal bevallen, mits je enig interesse in zigeunercultuur en muziek hebt.

Ik heb een van de zigeunerfilms (welke is eigelijk geen zigeurenerfilm?), Les Princes, wél hoog gewaardeerd. Zijn debuut, nog geen trucjes en zo. Maar Gadjo Dilo, Vengo, Swing etc etc, het kan me allemaal niet meer boeien, door met name de stijl (verhalend en verbeeldend). Ik hoor van veel mensen dat Latcho Drom hét is, maar ik denk dat ik mijn eigen smaak inmiddels voldoende ken. Het zal nooit meer wat worden tussen ons. Misschien moet je er wat tegenover stlelen...

Zelfs mijn vriendin die deze film van Gatlif nog niet kende, maar ze wel regelmatig kijkt en bezoekt is bij deze afgehaakt.

Ik had meer verwacht van de film. Ik vond de scene, waarin ze aan het dansen waren, vreselijk slaap verwekkend en irritant.

Overigens vind ik de film Le Grand Voyage, die een beetje lijkt op Exils, vele malen leuker en interresanter.

In tegenstelling tot vele anderen hier vond ik de film erg aangenaam. Het verhaal heeft niet zoveel om handen waardoor de karakters niet goed uitgediept worden, maar de muziek en de schoonheid van de beelden maakt dit een film waar ik erg van genoten heb. Dan kom ik op 3,5.

Indrukwekkende film. In het begin vraag je je af wat nu precies de achterliggende gedachte van de film is, tegen het einde toe wordt de uitgedragen boodschap steeds duidelijker. Top!

Zojuist gezien op ned2.
Ik had ook wel iets meer verwacht van de film.
Weinig verhaal maar de muziek en de sfeerbeelden maakten een hoop goed!

pff great movie

Deze roadmovie eens bekeken en 'k vond vond hem redelijk geslaagd. De film begint goed en 'k zat direct in het verhaal. Zoals vaak is de reis belangrijker dan de bestemming en eigenlijk was het bij deze film ook het geval. Vooral het laatste half uur viel me eigenlijk een beetje tegen, met als dieptepunt de zuivering: Een erg lange scène van meer dan 5 min, waarin enkele vrouwen op opzwepende muziek staan te freaken .
De personages zijn zeker geen doordeweekse mensen, maar wisten me toch te bekoren en de acteurs/actrices speelden overtuigend.
De muziek is erg belangrijk in deze film en dat was er aan te werken. Geen typische muziek, maar het paste wel in de film.
Spijtig van het laatste half uur, maar voor de rest vond 'k het wel een puike film.

geen kassa-kraker !!