Staying Alive (1983)

John Travolta himself en de muziek van de Bee Gees zorgen voor de pluspunten. Het verhaal op zich stelt weinig voor...

Everybody uses everybody, don't they?

Staying Alive was zo één van die films die al ettelijke jaren in mijn DVD-kast stof lag te happen. Ooit eens voor een paar euro aangeschaft toen ik in de periode zat dat ik de ene na de andere dansklassieker verslond, maar uiteindelijk was dit altijd blijven liggen. Voor een groot deel ook omdat het ondertussen al zo lang geleden was dat ik Saturday Night Fever nog had gezien, mijn recensie daarvan dateert uit 2010, maar gisteren toch eens de gok gewaagd.

In hoeverre dit qua kwaliteit in verhouding staat met zijn voorganger, daar ga ik me niet over uitspreken, maar Staying Alive is een vermakelijkere film geworden dan ik in eerste instantie had verwacht. Toegegeven, het is en blijft wel een voorspelbaar geheel en naar het midden toe lijkt de film wat in te zakken, maar heel het Satan's Alley gebeuren is wel erg lekker gebracht. Hoewel zo'n soort van abstracte dans absoluut mijn ding niet, is het wel een leuke climax. Het beste moment zit hem echter nog in de allerlaatste slotseconden. Tony die wat gaat ronddwalen door de stad (onder de legendarische woorden "You know what I wanna do? Strut") en dat onder begeleiding van het titelnummer.. Heerlijk! Verder dus een redelijk voorspelbare film, maar het kijkt op zich allemaal wel lekker vlot weg. Dat, en een wel erg toffe soundtrack trouwens. Niet allemaal Bee-Gees nummers en dat zorgt eigenlijk wel voor een goede afwisseling. Vooral ook omdat Far From Over wel een heerlijke plaat is, al geldt dat wel voor veel van de nummers die door Frank Stallone worden gebracht doorheen de film.

Nooit geweten eigenlijk dat de broertjes Stallone hier zoveel mee te maken hadden. Sylvester regisseert, produceert, schrijft en heeft nog een kleine cameo aan het begin van de film en Frank neemt een deel van de soundtrack voor zijn rekening en krijgt ook nog een klein bijrolletje als een gitarist. Degene die echter met de meeste aandacht gaat lopen is uiteraard John Travolta. Die blijft op het vertrouwde niveau en overtuigt over de gehele lijn. Ook Cynthia Rhodes is degelijk, al zou die haar grote doorbraak pas in 1987 komen met Dirty Dancing. De tweestrijd met Finola Hughes is ook wel leuk gedaan, al komt het nooit echt verder dan kwade blikken uitwisselen, maar ze overtuigen vooral allemaal in de dansscènes en dat is met dit soort films toch een must. Fijn ook om Kurtwood Smith nog in een miniem bijrolletje in het begin te zien, die man zat in de jaren '80 overal precies.

Er zijn ongetwijfeld betere dansfilms (Grease, Dirty Dancing, ...) maar de manier waarop Staying Alive wordt afgekraakt is niet helemaal terecht naar mijn gevoel. Ik kon hier in ieder geval nog wel heel wat meer dan met bijvoorbeeld Flashdance. De film is een wat vreemde eend in het regisseursoeuvre van Stallone, maar hij geraakt er mee weg.

3*

Redelijke film over een professionele danser wiens carrière maar niet van de grond komt. Alhoewel een vervolg op Saturday Night Fever is dit een geheel andere film. Een mager verhaaltje met een simpele driehoeksverhouding. De muziek, de kleding en de kapsels schreeuwen allemaal jaren '80 en alhoewel het vaak behoorlijk fout is, is het wel leuk om te zien. De vele dans-scenes zijn prima in beeld gebracht met de lange finale als kers op de taart.

Leuke muziek/dansfilm met een aardig verhaal, kijkt lekker weg