Witness for the Prosecution (1957)

Dat geweldige einde ! Die zorgt wel voor de halve ster d'rbij in de waardering. Daarvoor speelt zich een oerdegelijke Wilder-film af met een sublieme Marlene Dietrich. De olijke Laughton was ook een feest om te zien.

Dit is gewoon een briljante film echt heel goed van begin tot vooral het verrassende eind 4,5 ster

Dit is een intrigerende film met een zeer sterk einde.

Charles Laughton!

Een erg genietbare film weer van Wilder, die zo blijkt ook na deze film, sterk is in meerdere genres. Wilder weet ook op deze film behoorlijk zijn stempel te drukken door het zware gebeuren, dat in de film plaatsvindt, af en toe te voorzien van humor en een luchtige ondertoon. Dat komt vooral ook door de uitstekend gekozen hoofdrolspeler Charles Laughton. Ik kende Laughton tot nu toe alleen als regisseur, maar als acteur is hij misschien wel bijna net zo geweldig, tenminste in deze film in ieder geval wel. Laughton speelt een heerlijke cynische advocaat met hartproblemen, die zijn uitgesproken mening vaak niet onder stoelen of banken steekt. Vooral zijn commentaar op de verpleegster is af en toe gewoon hilarisch. Marlene Dietrich is de typische koele Duitse, maar echt goed vond ik haar optreden niet. Het is allemaal wat te eentonig en eenzijdig.

De film is dat gelukkig niet en de tijd vloog dan ook voorbij. De sfeer van de film is mede door de goede mix tussen humor en drama erg sterk en daarnaast is de film nog best spannend, omdat ik me toch wel zat af te vragen hoe het nu af zou lopen en de afloop ook lang onzeker blijft. De sterke twist mag er zijn en zag ik niet direct aankomen. Ik was persoonlijk nog even bang dat Laughton aan het eind misschien zou sterven door zijn hartproblemen maar gelukkig gebeurde dat niet. Topvermaak dus weer wat mij betreft.

4,0*

Toen ik aan de film begon, verwachtte ik iets te zien vergelijkbaar met Judgment at Nuremberg. Al na enkele minuten kon ik concluderen dat ik met een geheel andere film te maken had, ondanks twee overeenkomsten: een ijzersterke rechtbankdrama en een soortgelijke rol van Marlène Dietrich.

Dietrich speelt hierin zonder twijfel stukken sterker dan in de eerder genoemde film. Ik ben geen groot bewonderaar van haar werk, maar in deze film komt ze geheel tot haar recht. Tyrone Power is opmerkelijk ouder dan zijn vorige films (waarvan sommigen opvallend genoeg slechts enkele jaren eerder zijn uitgebracht). Ik heb heel wat van zijn films gezien, maar ik kan niet herinneren dat ik hem ooit beter heb zien acteren dan in Witness for the Prosecution. Het enige minpunt dat ik kon bedenken was zijn theatrale houding, maar dat bleek later 'part of the act'.

Ik kan ingaan op het einde, maar dat is zo te zien al uitvoerig besproken. Toch moet ik even kwijt dat het een van de meest verrassende en onvoorspelbare eindes ooit was. Om het maar zo even op z'n Engels te zeggen: It came out of nowhere. Mijn geld stond op de overledene's huishoudster als dader, maar geen van mijn 'dit-is-mogelijk-gebeurdtheorieën' kwam ook maar dicht in de buurt van het einde.

Ondanks de speelduur is het een verbazingwekkend vlotte film, die door de vele sferen en sub-plots boeiend blijft. Vooral het gebikkel tussen Laughton en Lanchester kon ik wel waarderen. Het waren komisch getinte scenes die - misschien niet heel logisch - goed uitpakten tussen het zware moordverhaal door.

Een grote aanrader. Ik kan niet geloven dat dit komt van de regisseur van The Seven Year Itch, Some Like It Hot en The Apartment.

Uitstekende rechtzakenfilm van Wilder, die ik voornamelijk ken van zijn voortreffelijke komedies. Maar enige Wilder-ingrediënten zijn zeker terug te vinden. Prima beelden, een verhaal goed in beeld gebracht en scherpe en humoristische dialogen. Een handvol grappen waren over datum, maar voor de rest heel vermakelijk weer. Maar deze film is natuurlijk voornamelijk een drama, wat ook goed was. De rechtzaak was spannend en de gehele speelduur bleef ik geboeid. Tegen het einde aan zat ik mijn borst nat te maken voor de onvermijdelijke twist, maar die viel enigzins tegen. Ten eerste vond ik die vrouw met die brieven heel slecht maar dat bleek later dus zo te horen. De rechtzaak verliep dan weer lekker makkelijk, en vlak voor het einde krijgen we nog één, twee, drie twists voor de kiezen. Allemaal waren nauwelijks verbazingwekkend of iets dergelijks. Wel slim vond ik dat ze dus nergens meineed had gepleegd, maar het werd bijna belachelijk toen ze haar geliefde neer stak. Wat melodramatisch en gemaakt, helaas. Beetje teleurstellend, maar terugkijkend is het toch een bovengemiddelde film - enigzins overgewaardeerd - waar Billy Wilder weer absoluut vakmanschap laat zien, met een prachtrol van Charles Laughton.

3,5*

Billy Wilder #3 alweer. Laat dit nou één van mijn favoriete subgenres zijn: rechtzaken. Het is vrij standaard allemaal, maar het is geweldig gedaan. Het verveelt niet, de personages zijn ijzersterk en het einde is simpelweg perfect. Het is lang geleden dat ik weer zo'n goed einde had gezien. Een ouderwetse zat er weer in hoor.

Ik vind het alleen jammer dat die rechtzaak zo lang op zich laat wachten. Ik vind het leuker als het gewoon de rechtzaak is en dat je door die rechtzaak allemaal informatie te weten komt. Je weet dus net zoveel als de jury en rechter.

Ik zou al een 4,0* gegeven hebben en door dat einde is het nu een hele sterke 4,0*. Billy Wilder stijgt steeds meer in mijn achting.

Zo'n advocaat wil ik ook!

Al hoop ik nooit in een dergelijke situatie terecht te komen, natuurlijk. Ook bij deze 3e Billy Wilder kon het niet misgaan natuurlijk. Wederom een schitterende film van een regisseur die nu al tot mijn favorieten behoort. De volgende Wilder, 'Some Like It Hot', staat al op het programma.

Charles Laughton is de absolute held in dit rechtbank-drama, die dankzij zijn personage een geweldige scheut humor mee krijgt. Mijn lachspieren zijn in ieder geval weer goed getraint tijdens het zien van deze film, vooral in het begin, in het huis van Laughton. Maar ook tijdens de rechtzaak komt-ie een paar keer geweldig uit de hoek. Is het niet met een slimme opmerking m.b.t. tot de zaak, dan is het zijn voorkomen alleen al. Power en Dietrich doen het goed, maar Laughton is de dragende kracht.

Het verhaal, de zaak zelf, is uiterst vermakelijk en interessant om te volgen. Waar ik dacht dat ik allemaal wel wist hoe het ''ongeveer'' zou komen, had ik het totaal mis. De climax van de film is dan ook uitstekend. Wilder neemt wel een klein beetje (te) veel hooi op z'n vork door het allemaal een beetje ver door te drammen, met bijv. de andere vrouw (van het reisbureau) die ineens op komt dagen én vervolgens de moord op Leonard Vole. Wat mij betreft hadden Dietrich en Power na de twist de zaal uit mogen lopen. Maar dat is een klein punt. Het einde is gewoon geweldig en (voor mij) onverwacht.

Ja, ik heb weer genoten van een film uit Billy Wilder zijn oeuvre. Waar 'The Apartment' en 'Sunset Blvd.' twee schitterende meesterwerken zijn, komt deze daar mooi achter. Nu maar op naar de volgende.

Nooit gedacht dat een film die op het eerste zicht zo eenvoudig leek, achteraf blijkt toch zo 'achterbaks' te zijn. De laatste 15 minuten zijn werkelijk top.

De film begint met een heerlijk knorrige oude man. (Charles Laughton) Hij valt meteen in de smaak. Een groot minpunt is dat hij de enige sterkhouder in een zee van ellende is. De rest van de acteurs zijn hopeloze gevalletjes. Vooral die verpleegster zou je de nek omwringen; niet omdat ze een irritant personage speelt, maar omdat ze dat op een irritante manier speelt. Het mens kan gewoon niet acteren, punt.

De andere acteurs hebben datzelfde probleem. Tyrone Power komt over als een soap-acteur en Marlene Dietrich staat er bij alsof ze fameus tegen haar goesting moest acteren. (I'm only in for the money). Ga dan kledinglijnen showen, mens Spijtig dat net zij een met momenten zeer intrigerend personage moet spelen.

Gelukkig gaat meer dan de helft van de film over Charles Laughton.

Wat mijn irritatie op wekte waren niet alleen de acteurs, maar ook bepaalde zinnetjes die ze moesten zeggen. Zo was het blijkbaar echt nodig dat de beschuldigde een paar keer uit zijn stoel recht sprong en voor de hele zaal riep "I did not do it" of "Tell me it's not true" naar zijn vrouw riep toen deze figuurlijk een mes in zijn hart stak bij haar getuigenis.

Op de koop toe hebben we dan nog enkele huilbuien van bepaalde acteurs die je (wanneer je in het echt voor hen zou staan) een lap zou verkopen.

Allemaal overdreven geforceerd, en echt niet passend bij een top250iger.

Het toevoegen van 'typetjes' deed de film ook niet goed. We hadden al de verpleegster, maar daarnaast we hebben ook nog de huishoudster van de oude dame.

Wie schrijft zulke scripts?

En ook bij deze film past ook dezelfde opmerking bij als bij 'Anatomy of Murder' (gisteren gezien). Het eerste uur is te sloom. Helaas duurt deze film maar 2uur, terwijl Anatomy een half uur langer duurt.

Maar zoals ik en de anderen hier (op uitzondering van Onderhond) al zeiden: het einde is onvoorspelbaar en doet je van je stoel vallen. Eigenlijk is het beter dat je niet weet dat er een onverwacht einde zit aan te komen, dan is de verbazing nog groter omdat je net denkt dat het op een standaard-einde gaat uitdraaien.

Vooral het laatste blijft eigenlijk hangen. Is wel een voordeel in het toekennen van de score.

3,5*

PS; Was best geinig tijdens de aftiteling: We vragen u de ontknoping van deze film niet te verklappen aan mensen die de film nog niet zagen

Dat vroeg ik me nu ook af.. Vreemd dat je één acteur wel goed vond spelen en de rest niet, ik vond ze allemaal waardeloos. Met zoveel kritiek op acteurs/script vind ik 3,5 ook wel erg hoog tbh. Misschien ook de reden dat deze film veel te hoog scoort 'het laatste blijft hangen', was voor mij overigens meer de doorslag om naar de laagste score te grijpen.

Met uitzondering van OH én mij. Echt één van de meeste voorspelbare twists die ik al gezien heb.

Gevoelsmatig is 3,5* meer op zijn plaats. Ik genoot er erg van, al zou je dat niet meteen denken als je mijn irritatielijst bekeek. Reden is natuurlijk het hoofdpersonage en het verhaal met zijn ontknoping op het einde.

Met "wie schrijft zulke scripts" bedoelde ik vooral die overdreven en ongeloofwaardige emotionele uitbarstingen. Die gelooft toch geen mens. Misschien had het al wat geholpen als men er betere acteurs had op gezet.

Ohja, voor t'zelfde geld staat deze film morgen al op 3,0*.

Het is OH en ik!

Net herzien en niks in kracht lngeboet,blijft een prima onderhoudende film.

Mijn nederige excuses.

'Met uitzondering van OH en ik'???

Het is groter of kleiner dan ik, enz. maar met uitzondering van ik klopt echt niet. Dat is gewoon met uitzondering van mij.

Taalpurist

Alsof je mij kent...

Het is nogal inherent aan dit genre dat het allemaal wat gemaakt overkomt. Daarom is dit eigenlijk meestal ook niet zo mijn ding. Maar wat ik goed aan deze karakters vind is dat er wel een behoorlijke logica in hun handelen zit. Vanaf het moment dat Dietrich ten tonele verschijnt weet je dat er iets helemaal niet klopt en daarna ontvouwt het verhaal zich tot aan de laatste twist volledig plausibel. Ik zag de grote 'verassing' daarom ook wel aankomen en was het verhaal steeds een stapje voor, maar omdat ik dus niet zo houd van die puzzel films (waarbij op het laaste moment vaak nog een karakter of feit ten tonele verschijnt waardoor alles op zijn kop wordt gezet), vond ik dat eigenlijk wel prettig. De humor (hoe karikaturaal ook) hielp ook zeker; het kijkt allemaal gewoon lekker weg en je voelt je geen moment bij de neus genomen. Zo ervoer ik het althans, maar gezien de opmerkingen over een verassend einde is dat misschien uitzonderlijk.

Ik zag laatst ook Les Diaboliques en daar is het verhaal al evengoed doordacht, maar daar geloofde ik de karakters geen moment; de motivaties voor hun acties komen volledig uit de lucht vallen en zouden door iemand met gezond verstand direct belachelijk verklaard worden. Daar heeft deze film geen last van.

Dus, goed doordacht verhaal, prettig en duidelijk verteltempo, leuke karakters en dialogen, geen irritatie zoals ik dat vaker met dit genre heb is bijelkaar gewoon een goede film. Ze zal zeker niet in mijn top 100 komen, maar verdient toch de vier sterren van een ruim voldoende klassieker

Prima rechtbankdrama dat door een fantastische Charles Laughton en een aardig eind boven de middelmaat wordt uitgetild. Rest van de cast is overigens ook prima op dreef. Maar echt verrassend is het inmiddels niet echt meer.

3,5*

Even oude koeien uit de sloot halen.

Onderhoudend rechtbankdrama. De film moet het vooral hebben van het eind, daarvoor is het niet altijd even boeiend. Robarts wordt, zeker in het begin, wel erg als een stereotype brompot neergezet. Met die zuster erbij wordt het soms nogal overdreven. Het verhaal wordt wel vanaf het begin goed neergezet. Bij het rechtbankgedeelte wordt het echter pas echt interessant. De meerdere twists op het einde werken erg goed en geven de film wat extra's. Het acteerwerk van Power vond ik nogal stijfjes en niet al te overtuigend, Laughton deed het daarentegen wel erg goed als Sir Robarts.

Remember me now duckey....briljant!

Meesterlijk rechtbankdrama van grootmeester Billy Wilder met leuke wendingen en een komische ondertoon.

De cast laat over de volle breedte geweldig acteerwerk zien met o.a. prima vertolkingen van Marlene Dietrich, John Williams en Francis Compton (rechter), maar dé ster van de film is een fantastische Charles Laughton. Diens interactie met zijn echte vrouw Elsa Lanchester is echt buitengewoon.

Prachtig!

Meesterwerk.

Wat een geweldige rol van Charles Laughton

Zondag op Arte te zien om 20.15.

Lichtvoetig rechtbankdrama dat nogal op z'n uitkomst leunt getuige de disclaimer. Andere steunpilaren zullen de pionnen van de moordzaak dan wel zijn. Het zijn vooral vervelende typetjes, zodat de film ver voor z'n grote moment al kopje onder is. Wilfrid The Fox is de uitzondering en daarmee de gangmaker, maar hij moet meteen al opboksen tegen gezeur van de zuster. Dat is wel even leuk, met het emmert maar door en door. Ze is niet de enige pin van de cast.

Het gaat draaien als Dietrich op die manier de film komt binnen wandelen, maar ook zij zakt er op den duur doorheen. Het cockney vrouwtje is zelfs een verschrikkelijke tussenkomst. Verder blijft het vooral een flauw steekspel. Humor die niet aanslaat, enkele theatrale reacties in het getuigenbankje trek ik niet en tijdens de rechtszaak schiet een term als hoorspel te binnen. Laughton blijft een rots in de branding, maar hij en de schuldvraag redden het niet.

Spannende rechtbankfilm met een onthulling aan het einde die volgens mij niemand aan ziet komen. Ik in ieder geval niet. Film maakte deel uit van de comeback van Marlene Dietrich, zo rond 1960. Naar een toneelstuk van Agatha Christie; volgens de misdaadschrijfster was dit de beste verfilming van haar werk.

Dit was toch eigenlijk het einde van haar carrière - Speelde ze hierna nog in een film behalve het Bowie-vehikel? Ik dacht ze erna nog wel een comeback maakte in de muziek, maar in de film was ze nooit echt helemaal weg. Ze was minstens zo opvallend in Orson Welles' Touch of Evil.

Klopt, maar in de jaren 40-50 was ze even buiten beeld en met Touch of Evil, Witness For The Prosecution en Around The World In 80 Days was ze weer te zien op het witte doek. In 1961 geloof ik ging ze weer op wereld tournee met nieuwe muziek. In Duitsland werd ze uitgejouwd voor 'landverraadster'.