Rebel without a Cause (1955)

Met afstand de oudste film die ik ooit gezien heb en hij was op zijn minst vermakelijk. De relatie tussen Judy en Jim gaat wel wat erg snel en zo zijn er nog wel wat momenten die niet helemaal overtuigend overkomen maar het acteerwerk is uitstekend en er zit genoeg vaart in.

Heb hem ook in de kast liggen, laagje stof zegt wel genoeg wat zich er op heeft kunnen ontwikkelen. Zo goed vond ik hem niet. Het is ook zwaar overtrokken om te kunnen zeggen dat Dean een grootse acteur was, dat had ie waarschijnlijk wel kunnen worden was ie niet zo vroeg overleden.

Misschien was ie wel verder gegaan in het snelle leventje van het racen, wie het weet mag het zeggen. Zat talent in die tijd in Hollywood: McQueen, Brando, Quinn, etc.

Over de dooien niets dan goeds, dus word deze film ook zo hoog beoordeeld, mijn mening is: 2,5 ster.

Vond dat meisje Nathalie Wood wel heel goed spelen.

De rol van James Dean als titelheld is legendarisch geworden, en niet geheel onterecht: gedurende de hele film steelt zijn coolheid de show, zonder zijn menselijkheid te verliezen. Integendeel eigenlijk, hij is menselijker dan de gemiddelde tienerheld en weet vooral tijdens de familiescènes te overtuigen. Die geërgerde blik van zijn moeder op het politiebureau, als zijn vader hem eruit probeert te praten: prachtig! De scène in het midden van de film, wanneer hij zijn vader probeert over te halen voor hem op te komen, is geniaal, niet alleen door het sterke acteerwerk, maar ook door de prachtige wijze waarop het geschoten is met scheve, indringende camerahoeken. Ook de rest van de film ziet er prachtig uit en weet een bijzonder mooi sfeerbeeld van de jaren '50 te geven. Het is dan ook des te jammer dat de film op driekwart compleet ontspoort: het einde is, zoals Co Jackso hierboven al treffend verwoordde, veel te theatraal en bombastisch en doet afbreuk aan de kleinschalige schets van het leven van Jim Stark die het begin van de film vormde. Gezien de leeftijd van de film wil ik hiervoor (en voor andere enigszins ongeloofwaardige zaken, en de wat te nadrukkelijke muziek) nog wel een oogje dichtknijpen, maar toch blijft de nare nasmaak achter dat de film beter had kunnen zijn als de verhaallijn met Plato wat subtieler was uitgewerkt. Desalniettemin een terechte klassieker die iedereen toch wel eens moet hebben gezien. Van mij mag 'ie ook wel in de top 250.

3,5*

De eerste film met James Dean die ik te zien krijg. Prima acteur hoor die James Dean, hij steekt met kop en schouders boven de rest uit. Al is dat niet erg moeilijk omdat de rest van de cast toch wel op een ondermaats niveau acteert. Natalie Wood en Sal Mineo vind ik eerlijk gezegd helemaal niets, beide acteren hier zwak. De personages die ze hier neerzetten komen ook al erg ongeloofwaardig over.
Judy haar vriendje is dood, maar dezelfde dag ligt ze al in de armen van James Dean, en dan is het al van i love you, i love you.... Het lijkt behalve James Dean zelf eigenlijk niemand te boeien dat die jongen verongelukte.
Het personage van Sal Mineo, Plato is nog het ergste. Zomaar op die agenten schieten, hoe debiel moet je daarvoor zijn?
Neen hoor, ik begrijp maar weinig van de status van deze film.

Leuke film!

Kende James Dean alleen vd looks. Gewoon erg knap. Maar hij kan ook wel acteren. Omdat je weet dat-ie jong overleden is krijgt de film wel meer melancholie

Ik was totaal niet onder de indruk van de acteerprestaties. Slechts James Dean steekt er nog enigzins bovenuit al vind ik hem ouder lijken dan hij moet voorstellen, maar dat gedoe met Plato ( wat een personage! ) was een lachertje. De film kijkt trouwens goed weg, maar gaat gebukt onder ongeloofwaardigheden binnen het plot. De auto 'afrekening' was een van de mooiste scenes die de film te bieden had qua spektakel, qua drama liet het mij namelijk volledig koud. ln de jaren `50 was deze film misschien een mijlpaal in het genre jeugddrama, maar ondertussen zijn er natuurlijk veel betere jongeren - worstelen - met - opgroeien - films gemaakt. Een 3*

P.s. Ik vond de film bij momenten ook ontzettend theatraal aandoen. Ik lees dat mensen deze film een goed tijdsbeeld vinden geven, maar vrouwen die de dienst uitmaken en de vader van Jim Stark, die met een keukenschort in de keuken te vinden is, lijken mij nou niet echt representatief voor de jaren `50 te zijn.

De grootste kwaliteit van de film ligt voor mij in het scenario: het perspectief van de jongere. In de familiescene na de autorace, met de weke vader en de dominante moeder, vroeg ik me af of huize Van Der Sloot ook zo'n scene meegemaakt kan hebben na de eventuele dood van N.H.. Begrip kweken voor andermans fouten....gebeurt het nog in 2010 of zijn we er te 'rechts' voor geworden? (Lost Highway wellicht)

Verder is wel erg zichtbaar dat de regisseur ook op Broadway gewerkt heeft. De musical-achtige overgangen zullen toen al niet goed gevallen zijn, lijkt me; nu zijn ze hoogstens nog interessant voor de liefhebbers van filmgeschiedenis.

3 sterren

Jongerencultuur verandert om de haverklap en het is dan ook bewonderenswaardig dat een film van een halve eeuw oud als Rebel without a Cause nog steeds zo brandend actueel kan zijn. Het komt bij momenten natuurlijk nogal knullig en oudbollig over, maar de essentie is wat telt: hoe jongeren van goede komaf toch door een leven van misdaad en rebellie aangetrokken worden. Waar dit meestal genante geknutselde scènes oplevert, zijn de stribbelingen tussen Dean en zijn ouders hier de beste momenten. Op zich zijn ze goede mensen, maar door een verschil in opvatting en een zekere miscommunicatie onder elkaar, slagen ze er niet in om hun zoon om het rechte pad te houden. Dit alles wordt zeer subtiel uitgewerkt, soms zijn het de onderlinge blikken die genoeg zeggen. Het is evenmin een film die een romantisch beeld van het 'leader of the pack' fenomeen wil vormen, maar een triestig relaas over eenzaamheid en de zoektocht naar identiteit.

Tijdens de bombastische finale wordt dit echter helemaal om zeep geholpen. De romance tussen James Dean en Nathalie Wood is te ongeloofwaardig voor woorden. Enkele momenten nadat haar vriendje te pletter stort, valt ze in zwijm voor Dean, die ze overigens een paar uur eerder nog afblafte. Ik fronste ook mijn wenkbrauwen bij de voorstelling van het personage Plato. Bovendien ligt de nadruk tijdens de derde akte volledig op hem, wat de tot daar toe zeer interessante ontwikkeling rond Dean belemmert.

Klassieker. James Dean is gewoon een cultfiguur.

Half punt erbij, de sfeer is gewoon fantastisch.

Brengt Rebel without a Cause alles wat ik had mogen durven dromen? Neen, daarvoor vond ik het verhaal en de diepte van de personages toch wat summier. Wel een enorm stijl/tijdsdocument, met een echt goede Dean (alhoewel ik zijn acteerwerk in East of Eden nog een stuk beter vond) en interessante locaties (het verlaten gebouw, het planetarium). Op naar Giant!

Vroeger was dit de eerste oude zwart wit film die ik ooit had gezien. Helemaal verbaasd was ik dat er vroeger zo'n lekker ding rondliep als James Dean ha ha. Voor de tijd waarin dit zich afspeelt is het toch wel een goed in elkaar gezette film. En het gehele sfeertje dat heerste zal ook niet alledaags geweest zijn in die tijd. Wat dat betreft toch wel mijn respect. De race scènes is toch wel de scènes die er echt uitspringen. Ik heb hem al een paar keer gezien maar toch blijft deze film me op een bepaalde manier boeien.

De film is in kleur....

Ja maar is hij niet later ingekleurd ? Ik heb hem ook alleen ingekleurd gezien maar ik ging er vanuit dat dat later is gebeurd en dat het van origine een zwart witte film is.

Nee, is gewoon origineel in kleur.

Okee, weer wat geleerd.

James Dean, nog altijd met mysterie omgeven, en een idool voor zijn generatie, onder het motto: Live fast, die young. Deze sterke, dramatische en moralistische film, over de onmacht, verwardheid en verveling van de teenagers, en de machteloosheid van hen en van hun ouders, inmiddels tig keer gezien. Het bijna zestig jaar ouder verhaal lijk niets aan actualiteit verloren te hebben (nou ja, de jeugd en bezigheden zijn anders geworden, maar in beginsel zijn er altijd mensen die geen idee hebben wat ze met hun leven aanmoeten). De cast is meer dan uitstekend. Kortom, een film die in je kop blijft zitten.

Tja, wat kan ik ervan zeggen, natuurlijk voor zijn tijd een vernieuwende film etc.. Maar inmiddels gedateerd. Wood lijkt alsof ze in een toneelstuk speelt en de laatste rij moet bereiken.
Dean vond ik tegenvallen, wellicht verkeerd gecast, want geen moment geloof ik dat hij 17 is.

Nee, dit werk zou heden ten dage de bioscoop niet eens halen.

De oudste en een van de slechtste en de saaiste films die ik ooit heb gezien , de
film heeft helemaal geen opbouw geen verhaal en helemaal geen gevoel voor emotie.
het is een totale Lariekoek.

Ik snap gewoon niet waarom deze zo een goede beoordeling heeft op IMDB 7.9 ....Bizar

Jim Stark is de 'new kid in town'. Overal waar hij gewoond heeft heeft hij problemen veroorzaakt, wat dan ook de reden is dat zijn familie weer eens is verhuisd. Hij hoopt de liefde te vinden die hij niet van zijn familie krijgt. Een deel hiervan vindt hij in zijn relatie met Judy, maar Jim moet zich nog steeds bewijzen door middel van vechtpartijen en autoraces.

Dit verhaal vind ik toch wel luchtig op zich, en als je daar nog een James Dean bijzet , heb je vind ik een goede film. Ik stel dan vast dat James Dean gewoon een heel goede acteur is.

http://iankayfilm.files.wordpress.com/2010/04/rebel.jpg

Zwak verhaal, zwakke en houten personnages die nooit fascineren. De film is eerder kinderachtig dan puberaal en de dialogen zijn zwakker dan zwak. De film draait natuurlijk om James Dean en dan speelt hij niet eens goed. Ook zijn personnage is erg zwak en echt 'cool' vind ik hem niet. De film heeft zijn status gekregen dankzij de sociale veranderingen in de maatschappij van de jaren vijftig maar cinematografisch is het niveau onder nul.

2*

Goeie film met een leuke James Dean. Hij past wel in deze rol als rebel without a cause. Al is het niet zijn beste acteerprestatie. Daarvoor is East of Eden beter. Het verhaal is wel interessant met een psychologisch kantje. Bij sommige scènes moest ik denken aan West Side Story, dat toch in een volgend decennium werd opgenomen. Het geheel wil ook niet altijd vlotten, maar uiteindelijk is het wel een aangenamen film geworden. Net geen klassieker, misschien dan toch door de dood van James Dean.

Film heeft z'n populariteit volgens mij vooral te danken aan de buitenproportionele waardering voor de erg korte carrière van James Dean - hij heeft maar 3 films gemaakt! - en aan de dramatische dood van de beide hoofdrolspelers. Als acteur vind ik James Dean niet echt opvallend. En dat geldt ook voor het verhaal van deze film. Destijds was het thema van weerbarstige pubers wellicht controversieel, maar inmiddels heeft dat nogal geleden onder de tand des tijds.
Je moet de film 'n keer gezien hebben, vanwege de hoofdrollen van twee filmlegendes, maar eigenlijk is dát het enige bijzondere aan deze film.

Toch wel een tegenvaller... Dean is natuurlijk de coolheid zelve en hij maakt de film dan toch nog het kijken waard. Hij leek me wel eerder tegen de 30 te zijn dan 17 in deze film hoor :-p

Deze film lijkt me een realistisch beeld te geven van de bekrompenheid van de VS in de jaren 50. Grease doet dat in ieder geval niet. James Dean is geweldig zoals in al zijn films. Sal Mineo wist toen nog niet dat ie homo-seksueel was, al spat dat wel van het doek af. Ook Dean schijnt in ieder geval bi-seksueel geweest te zijn. Maar daar las je pas veel later over.

Rebel without a Cause is een film met een enorme reputatie en datzelfde geldt voor de hoofdrolspeler. Ik ga er maar vanuit, net als BBarbie, dat dit vooral komt door het feit dat Dean maar in drie films speelde en tragisch en jong om het leven komt, want ik heb niets gezien wat die reputaties enige grond geeft. Allereerst is Dean in de verste verte geen teenager. Dat is werkelijk geen moment geloofwaardig. Verder zie ik in heb ook geen rebel en vind ik het eigenlijk gewoon een wat zwakke, melige figuur. Hij acteerd redelijk maar nooit echt opvallend goed. Dan zal het zijn looks moeten zijn wat hem redt.......Hij wordt natuurlijk ook niet echt geholpen door de rest van de cast. Sal Mineo vult zijn rol van aanhanige, zwakke jongeman op een erg slijmerige manie in en zijn aanvallen van agressie, desparatie, verdriet zijn geen moment geloofwaardig. Natalie Woods is simpelweg slecht. Zal wel de acteerstil van die tijd zijn, maar het zag er niet uit en het klonk nog minder. Alsof ze in elke zin de nadruk op de verkeerde emotie legde.....Het hielp ook niet dat ze een wat ongeloofwaardige rol speelde (hoe simpel vlak je de ene liefde uit en pak je de volgende op, na zo'n dramatische gebeurtenis). Jammer, want het begin van de film in het politie bureau was aardig, alhoewel Dean daar nou ook weer niet de meest geloofwaardige dronkeling speelde........

Vond het niet al te sterk. Sowieso nogal bombastisch, elke scene wordt overdramatisch gebracht, vooral ook dankzij de zwaar aangezette muziek. Verder een beetje een weinigzeggend en niet echt doordacht verhaaltje. Blijft eigenlijk alleen Dean's presence en de tijdgeest staan die de film interessant houden, maar alleen dat was niet genoeg.

2.0*

Vond er echt niks aan. Vreemd acteerwerk, allemaal ontzettend raar gedaan. Kon me niet boeien.

Prachtige film over een jongen die op een nieuwe school begint en maar moeilijk vrienden maakt. Een terechte klassieker die niks aan kracht heeft ingeboet, mede omdat het een verhaal van alle tijden is (ook al zijn we inmiddels generaties verder). De jeugd (onbegrepen door hun ouders) wordt goed neergezet. James Dean zet een iconische rol neer, maar ook Natalie Wood en Sal Mineo mogen zeker niet ongenoemd blijven.

Kleine tegenvaller. Ik kan me de cultstatus goed voorstellen, maar vond de plot te slap om de film goed te vinden. Dat komt vooral door de snelheid en het gemak waarmee de personages een band opbouwen. Binnen no-time is de een over de dood van haar vriend heen of is de ander BFF met James Dean. Diezelfde Dean acteert verder waanzinnig, dat moet gezegd

Behoorlijke tegenvaller. De eerste keer dat ik James Dean aan het werk zie. Hij heeft inderdaad best een coole uitstraling, maar zijn acteerwerk is slechts bij vlagen overtuigend. Verder komt hij, net als de meeste andere acteurs in deze film, veel te oud over om voor een High school leerling door te kunnen gaan. Het verhaal mist bovendien overtuiging, zo krijgen de personages onderling vanuit het niets een hechte band en lijkt het overlijden van een vriend in een oogwenk vergeten. Het kon niet echt boeien allemaal.

James Dean was de komeet van de rock 'n' roll-generatie. Method acting was in opkomst, wat improvisatie inhield en het putten uit persoonlijke ervaring en emoties. Jim Stark heeft een asymmetrische lichaamshouding met gespannen schouders en hangend hoofd. Hij lijkt niet stevig op z'n benen te staan. Hij rebelleert, maar waartegen? Hij groeit op in een burgerlijk milieu in een voorstad, waar hij materieel niks te kort komt.

Het ontbreken van een sterke vaderfiguur wordt als verklaring opgeworpen. Jims vader zit op de knieën te poetsen met de voorschoot aan. Als tegenreactie wil Jim zo stoer en mannelijk mogelijk doen. Hij wil vooral geen chicken of lafaard genoemd worden. Dit leidt tot de chicken race tegen de jongens met leren jassen. Eigenlijk zijn deze acteurs vijf jaar te oud om een adolescent te spelen. Judy (Natalie Wood) is degene die Jim helpt in z'n ontwikkeling doordat ze ook z'n gevoelige kant waardeert - iets wat ze bij haar vader te weinig vindt. Het meest verknipte personage is "Plato" (Sal Mineo), die opgroeit zonder ouders, weinig vrienden heeft en homoseksuele gevoelens lijkt te kennen. De manier van vertellen wekt sympathie op voor personages die nochtans onzinnige daden begaan.

De camera toont soms een onevenwichtig, subjectief standpunt, zoals wanneer Jim ondersteboven in de zetel ligt. De kleur rood doet de drie hoofdpersonages afsteken tegen de achtergrond en staat symbool voor hun kwetsbaarheid. Jim en Judy dragen soms een rode jas; Plato draagt één rode sok, wat z'n verwarring illustreert. Het hele verhaal vindt binnen de vierentwintig uur plaats. Het lege zwembad is hetzelfde als in Sunset Blvd. (1950). Het landhuis staat voor de drang om te vluchten, het planetarium voor de nietigheid van de mens in het heelal.

Was er vroeger al niet onder de indruk van en nu, als de tand des tijds stevig heeft toegeslagen, zeker niet. Dit laatste is evenwel de reden niet van mijn mindere appreciatie. 'k Vind het allemaal erg overroepen en theatraal. James Dean wil ik niet volledig afprijzen maar ik vind hem aan overacting doen en anderen in de cast zijn in hetzelfde bedje ziek.
Het beeld van een jeugd die rebelleert omwille van vervreemding en onbegrip van wie voor hem had moeten instaan, maar ook worstelt met eigen imago.