Los Sin Nombre (1999)

Balagueró is gewoon een horrortalent. Buiten zijn misstapje met Fragiles nog geen slechte film van gezien.

Ook Los Sin Nombre is weer uiterst sfeervol. Ditmaal erg mooi kleurgebruik en fijne edits. Visueel ziet het er allemaal puik uit. De soundtrack wordt ook weer ten volle aangewend, wat de spanning op de juiste momenten weet op te drijven.

Uiteindelijk is dit meer een mystery/thriller dan een echt horrorfilm, maar wel typisch een filmpje waar ik makkelijk van kan genieten. Erg sfeervol en aangenaam om volgen. Daarbij ook een leuk en passend einde dat weinig afdoet aan al het voorgaande.

Mooie opener voor Balagueró, zo'n beetje het beste wat Spanje op filmgebied al heeft voortgebracht.

4.0*

De muziek in deze film was van een hoog niveau. Vooral die sound in het begin, ' in de ondergrondse ' die later tijdens de ontknoping nog terug zou keren.

De zoektocht duurde net wat te lang om echt boeiend te blijven. Tussendoor bleef het gelukkig wel net boeiend genoeg, dankzij montagerushes en het subplot van die vriend die even samen leek te spannen met de sekte maar uiteindelijk bruut vermoord werd. Helaas wel teveel normaal aangewende paadjes waarin ' vrouw op zoek gaat naar verloren dochter en allerlei aanwijzingen interpreteert '. Als de spanning tijdens zulke scenes ontbreekt is het toch wat behelpen en heeft het geheel meer weg van een Duitse krimi.

De climax is gaaf maar komt te laat om de film in zijn totaliteit te redden. Wel ijskoud hoe die dochter haar moeder pijn weet te doen. 3,5*

ik snapte er de ballen van, alhoewel de sfeer wel erg beklemmend was.

Sfeervol, niet eng maar wel intrigerend. En net als bij Darkness en Fragiles een einde waar ik niet echt weg van ben. Sterk eerste half uur/drie kwartier, maar vervolgens toch wat saaie momenten en een verhaal dat wat stuurloos lijkt te zijn geworden. De uiteindelijke ontknoping vind ik op zich zo slecht nog niet gevonden maar kwam voor mij in die hele setting niet zo tot zijn recht. De bedoelde impact bleef, na de irritatie over het voorgaande kwartier, bij mij uit,

Stijlvolle thriller in duistere, opzichtige David Fincher modus. Tot driekwart intrigerend. Slotakkoord is echter nogal banaal en teleurstellend. En de psychopaat-in-de-gevangenis-die-even-verteld-hoe-het-zit kennen we nu wel, inclusief tenenkrommend over-acteren. Een gemiste kans dus eigenlijk. Maar wat voor één...

zat gespannen voor de tv te kijken naar deze film.
hadt het zweet zelfs in mn handen staan.
Echt een mega spannende mystery thriller, want het hier boven aan gegeven horror is het namelijk absoluut niet.
een geweldige film

Sfeer is grotendeels in orde, maar echte spanning wekte het niet op bij mij. Vind het verhaal net te lang uitgerekt en gevuld met onnodigheden om daadwerkelijk te blijven boeien.
Ook de acties van de characters kwamen zo nu en dan erg gemaakt over...

--De ex-politieman die zijn vrouw heeft verloren en daarom Claudia ook zo graag wil helpen? Nee, het slaat totaal de plank mis, ook zijn zogenaamde tranen bij de conversatie met Claudia voelden gemaakt en nutteloos aan.
--Het verhaal achter de sekte is ook te gedetailleerd naar voren gebracht met talloze nutteloze feitjes.
--En dan hebben we nog Toni.. Waardeloze toevoeging. Maarja we moeten toch even geforceerd op een dwaalspoor worden gezet, wat overigens totaal mislukt, plus nog een stuk vlees die rondloopt voor de slacht is altijd mooi meegenomen.
--Ex-politieman Massera, die Claudia geforceerd blijft aangeven, dat ze hints heeft gekregen van Santini.. Joh? Totale faal in dialogen.
--Quiroga? Totaal nutteloos. Ze hadden schijnbaar iemand nodig die in beeld gemarteld wordt, wat overigens weinig indruk maakt.
Haalt de vaart uit de film en maakt de conversatie met Santini nutteloos.

Mede dankzij dit alles verliest de film zijn kracht, focus en geloofwaardigheid.

Het plot van de gehele film? (Waarbij het einde natuurlijk het cruciale moment van de film is) Zoals iemand deze in één van de voorgaande posts uitgebreid uitlegd, komt deze interessant over, maar maakt in praktijk in deze film totaal niet impact die je zou verwachten.

hier verslaat spanje nederland met zeker 5-0

Super film,...

Sfeervolle mysteriethriller waar men wel de gedachten moet kunnen bijhouden om het verhaal te snappen.
Nooit vervelend maar ook niet echt spannend.

3*

Ben het helemaal met je eens. Top hoe je het allemaal perfect beschrijft!

Sfeervol maar behoorlijk saai filmpje.

Lukte eigenlijk geen moment de aandacht vast te houden, verhaaltje is te slap en een tikkeltje afgezaagd (soort kind van een verre neef van The Wicker Man en het zusje van Seven), en qua personages is het allemaal wel erg over the top bij momenten zodat het allemaal niet echt overkomt. Einde was ook erg suf en voorspelbaar.

Niet echt slecht maar weet gewoon niet te boeien, ondanks dat er flink wat ingrediënten inzitten die tot een goede film hadden kunnen leiden. Sfeervol, visueel prima, aardige soundtrack, maar dat is niet altijd genoeg zo blijkt maar weer. Het is scripttechnisch soms allemaal ook niet best, en uiteindelijk (ondanks wat dwaalsporen) erg voorspelbaar hoe het uitdraait. Jammer.

2.0*

Dit is een van de slechtste films die ik ooit heb gezien! Een baggerverhaaltje dat met een sisser uitgaat aan het eind

De videoclip 'My black dress' van de mij onbekende zangeres Fang is een juweeltje. De beelden van deze film vormen in deze clip een naargeestig, onheilspellend kunstwerkje op zich...

Aan de acteurs zal het niet liggen; die spelen de sterren van de hemel. De film gaat vooral ten onder aan de slechte vertel/montage-techniek die een helder lopend verhaal steeds maar in de weg blijft zitten.
De subliminale beelden en de onnodige 'simultaan montage' waar de regisseur gebruik van maakt zorgen vooral voor verwarring.
Personages zoals de bibliothecaris worden niet geintroduceerd en de informatie die hij geeft dient eerder het plot dan de logica.
De dialogen klinken potsierlijk omdat ze steeds vooral iets over het plot moeten zeggen ipv dat ze op een geloofwaardige manier een gesprek weergeven. Dan krijg je gedrochten als: 'Ik ging toen naar zijn woning; ik herinner me het adres nog steeds.' De ontknoping heeft dan ook nauwelijks nog effect. Voor de rest duurt hij, zoals zoveel Spaanse films, veel te lang.

Als je dan toch lekker Spaans wil griezelen check dan: La habitación del niño
Die weet *wel* te overtuigen,

Filmdebuut van Jaume Balagueró, Darkness en Frágiles volgenden deze prent op die ik allebeide 3,5** heb gegeven en menigmaal nog wel eens de revue laat passeren. Zijn [REC]-reeks doet me niks aangezien ik niet van foundfootage houd. Heb het eerste deel daarvan een aantal keren geprobeerd maar kwam er maar niet doorheen. Was benieuwd hoe dit debuut me zou bevallen, de beoordelingen hier wisselen namelijk nogal erg sterk in hoogte. Helaas een Engelse dub en dat schaadt de zaak absoluut, zal dat buiten beschouwing laten in de beoordeling natuurlijk maar ga voor de originele dub als klemmend advies.

Na het vinden van een kinderlijk in een put blijkt al snel dat het kind zwaar gemarteld is voor haar overlijden. Door identificatie van een armband wordt aangenomen dat het om de vermiste dochter van Claudia gaat. Na een aantal jaren krijgt Claudia een telefoontje met daarop de stem van haar doodgewaande dochter die haar verteld dat ze naar het sanatorium bij het strand moet gaan. Hier begint de zoektocht voor Claudia naar haar dochter, samen met een oud-agent en journalist bijgestaan probeert ze te achterhalen wat er nu echt gebeurt is.

De mysterie is daar, het puzzelwerk is gestart. Bruno, de ex-agent, heeft een verleden en daardoor gaat hij meteen aan de slag. Al snel heeft hij een aanwijzing die hij volgt, dan blijkt dat de vermissing van Claudia's dochter opeens waarschijnlijk niet een op zichzelf staande misdrijf is. Al snel leidt het spoor naar een esoterische cultsekte, via dit kanaal komen ze ook de journalist Quiroga tegen. De geestelijke vader van de sekte blijkt een Argentijn te zijn onder de naam Santini. Zelfs de Thule-sekte wordt erbij gehaald en dat trok mijn aandacht, had kort geleden wat docu's hierover gezien en creepy is het toch wel.

De film doet traag aan en veel van het beeldmateriaal doet je weinig. Eng wordt het niet echt, deze prent is meer een mysteriethriller dan ze het genre horror mag dragen voor wat mij betreft. Het sentiment is niet erg sterk en vond de prent soms met paardensprongen door het verhaal vliegen. Toch heeft het verhaal met de sekte iets wat de aandacht trekt en je daardoor de film uit wilt zitten. Het acteerwerk verschilt per moment, op bepaalde momenten loopt het gewoon niet maar dat komt ook doordat het script niet altijd even sterk is.

Ach het is het beste zeker niet wat ik binnen dit genre vanuit Spanje heb mogen bekijken. Laat ik het simpel ontspanning noemen, maar het einde is gewoon slecht. Ik kom niet hoger uit dan 2,5**

Alle begin is moeilijk en die zegswijze uit de zeventiende eeuw is ook van toepassing op deze film. Want waar het basisgegeven van de film fantastisch is, maakt regisseur Jaume Balagueró met zijn debuutfilm er verhalend een chaotisch potje van. We zien opduikende flarden familiefilmpjes ter illustratie van Gifford's herinneringen,die totaal geen toegevoegde waarde hadden. Door het plotsklap opvoeren van personages of door hiaten in het verhaal, is de film soms veel te lastig te volgen. Wat uiteindelijk resulteert in een slecht overkomend einde. Iets wat best jammer is want de clou over ultieme Kwaad had erg sterk kunnen overkomen, met misschien wel dezelfde impact als een film als 'Seven' Wat nu rest is een zwakke mysteriethriller met een duidelijk mooie visuele stijl en die door vele tinten grijs en zwart een naargeestige sfeer weet te creëren. Een topprestatie van cameraman Xavi Giménez, ook bekend van de latere films van deze regisseur, The Machinist of van de films van regisseur Nacho Cerda. Los Sin Nombre is erg ver van volmaakt, maar is ook niet vervelend om naar te kijken.

Goed!

Ja, het debuut van REC-regisseur Balaguero sloeg toch wel in als een bom; veronderstellend dat dit slechts een simpel thrillertje zou worden. Maar nee... De Spanjaarden hebben eten er wel kaas van. En dat taaltje blijft toch ook altijd zo leuk.

The Nameless is echter wel een film die er vrij gewoontjes ingaat, maar later toch wel onder je huid gaat zitten. En het kan alle kanten opgaan: We volgen Claudia, die na zes jaar een telefoontje krijgt van haar doodverklaarde dochter. Inmiddels geen kind van zes meer, de leeftijd dat ze op een gruwelijke, rituele manier vermoord werd. Ja, erg creepy. Je zou haast weer denken dat dit een geestenhorror gaat worden, maar tevergeefs.

Claudia krijgt meteen hulp van rechercheur Massera. Ook een man die kampt met de dood van zijn vrouw en ook de sarcastische Quiroga wordt op de zaak gezet. Telkens wordt je als kijker op het verkeerde spoor gezet en beseffen we dat we te maken hebben met een wel hele zieke psychopaat, aangezien de (kinder)lijken zich door de jaren heen blijven opstapelen en Claudia nu ook erg interessant begint te worden voor deze onbekende kracht. Dat moment dat ze in de bezoekkamer van de gevangenis oog in oog komt te staan met de zekere Santini; die verantwoordelijk is voor de moorden/vermissingen is waarschijnlijk nog wel één van de sterkste en confronterende scene's die ik ooit heb gezien. En daar blijft het niet bij. Dat we nog wel eens te maken kunnen hebben met een Sekte.

En dan het einde... Haar dochter... althans wat er met haar is geworden... Brrrr...

Nee, dit is echt beter dan ik had verwacht. Erg sterk, verzorgt, intelligent en sterke hoofd en bijrollen. Met name ook Claudia's ex-man en die heethoofdige politiebaas. Aan te raden. Jammer dat hij in de vergetelheid is geraakt; gezien de vele Spaanse Netflix producties.

4,5*

Spannende thriller met een smerige, sinistere sfeer in de stijl van "Seven". Zeker niet met zoveel klasse als laatstgenoemde want The Nameless ziet er te vaak uit als een goedkope TV-krimi en de dialogen zijn van amateurniveau.
Een onherkenbaar gefolterd kinderlijk wordt gevonden en de ouders worden op de hoogte gesteld aan de hand van enkele fysieke kenmerken. Niet veel later krijgt de moeder een telefoon van de dochter die blijkbaar nog leeft en gaat op eigen houtje op zoek, geholpen door een detective. De wendingen zijn wat ver gezocht en het eindigt met een sisser. Jammer dat die laatste tien minuten zo ontgoochelend zijn, want dit was vanaf de eerste minuut een echte nagelbijter.

Het eind is juist het beste wat deze film te bieden heeft.

Het is love it or hate it. Veel te gemaakt voor mij... de vader die de boeman blijkt te zijn, de hele geplande ontvoering met een beoogd einddoel, de dochter die de hand aan zichzelf slaat...