The Color of Money (1986)

Met deze adoptie-Scorsese had ik dezelfde kijkervaring als met de The Color of Money: in den beginne word je overdonderd door alle vlijmscherpe shots, intense dialogen, acteerkanonnen en wat dies meer zij; met als doel de menselijke hybris van het scherm laten spatten. In een film als Raging Bull weet hij de spetterende opening vervolg te geven door de onvermijdelijke ondergang tragischerwijs in beeld te brengen. Hier slaagt hij daar niet zo in. Allengs verliest de film zijn toonkracht. Hoe verder de film vordert, hoe meer de typische Scorsese-spielerei als obligaat aandoet. De plotwending op het einde kan daar niet veel aan veranderen.

Het Shakespeareaanse gedeelte is voor een Scorsese ook aanmerkelijk dun. Waar de prent in het begin wel degelijk zijn ambities op dat gebied uitspreekt, weet het die in de tweede helft niet in te boeten. Sterker nog, het tweede deel doet mij qua plotverwikkelingen vrij conventioneel en weinig geïnspireerd aan.

Al dit negativisme en teleurstelling over het niet inlossen van mijn verwachtingen ten spijt, blijft er genoeg over om de film met een dikke 8 te becijferen. Tom Cruise, wat klapmongool hij in het echie ook moge wezen, toont hier waarlijk talent. Bij vlagen benadert hij zelfs Newman in The Hustler, zoals de bedoeling ongetwijfeld was. Een intelligent en doordacht persona is Vincent niet, maar hij geeft vitaliteit en juveniele moed een nieuw aura. Iemand waarop je wilt tieren vanwege zijn provocatieve en arrogante uitstraling, maar iemand die je dat net zo snel weer vergeeft vanwege zijn onmetelijke talent en spelplezier. Voorts is het een understatement als ik zeg dat Newman zijn rol als de bezorgde veteraan die de cyclus van het leven beziet en de reïncarnatie van zijn jeugdige-Ik in Cruise belichaamd ziet, met verve vertolkt.

“Money won is twice as sweet as money earned.”

Prima film. The Color of Money heeft een simpel verhaal en er gebeurd eigenlijk weinig, maar Scorsese laat hier weer zijn vakmanschap zien met een vlotte regie, heerlijke muziek, sterke personages en scherpe dialogen. En natuurlijk het weergaloze acteerwerk van Paul Newman.

De man is zo koel als ijs als Fast Eddie, maar weet je ook mee te nemen in Eddie’s alcoholische uitspattingen en teloorgang. Tom Cruise mag de flamboyante, arrogante en lichtgeraakte Vincent spelen, en dat kan de kleine superster als geen ander. Mastrantonio staat haar mannetje in deze wereld vol testosteron. Met nog een leuke twist op het eind. Newman heeft voor deze rol eindelijk zijn Oscar gewonnen en dat is geheel terecht. Fast Eddie is the man…

Goede onderhoudende film met een uitstekende Newmsn en een weergaloze (super irritante) Cruise. Het zijn de acteerprrstaties en het fijne sfeertje die de film meer dan de moeite waard maken. Een kleinere film van. Scorsese, deed me ook sterk aan PTA’s Hard Eight denken, die wel een slag beter is nog.

Kleine 4,

Een paar maanden geleden zag ik de film The Hustler uit 1961, waarin Paul Newman de rol speelt van de talentvolle poolspeler Edward 'Fast Eddie' Felson. Vijfentwintig jaar later verscheen de sequel 'The Color of Money', geregisseerd door Martin Scorsese en met wederom Paul Newman in de hoofdrol.

Fast Eddie heeft inmiddels de keu aan de wilgen gehangen en verdient tegenwoordig de kost als whiskyhandelaar, zodat hij nog regelmatig in de poolzalen te vinden is. Op een dag ziet hij de jonge, impulsieve Vincent (Tom Cruise) spelen. Hij is zodanig onder de indruk dat hij hem vraagt deel te nemen aan een groot toernooi in Atlantic City, waar veel geld te verdienen is. Vincent stemt toe, en samen met diens vriendin Carmen (Mary Elizabeth Mastrantonio) vertrekken ze naar Atlantic City. Onderweg proberen ze wat geld te verdienen door gefixte partijen te spelen. Vincent blijkt echter een ongeleid projectiel, en ook zijn vriendin trekt regelmatig haar eigen plan. Uiteindelijk leidt dit tot een breuk, maar uiteraard kan een confrontatie op het grote toernooi in Atlantic City niet uitblijven.

The Color of Money is een interessante film, al zou je niet zeggen dat hij door Martin Scorsese geregisseerd is. De film speelt zich niet, zoals de meeste Scorsese-films, af in New York, en ook het camerawerk en de filmmuziek is niet zoals je die van Scorsese zou verwachten. Er wordt echter wel goed geacteerd; Tom Cruise is erg geloofwaardig als grillige poolspeler en ook zijn tegenspelers doen het goed. Paul Newman won er zelfs zijn eerste Oscar voor als beste acteur in een hoofdrol. Ook zijn er leuke bijrollen van John Turturro, Forrest Whitaker en Iggy Pop als kleurrijke tegenspelers, en als je goed oplet kan je zelfs Martin Scorsese zelf even zien als poolspeler. 3,5*

vond hem wat tegenvallen

Ik had werkelijk geen idee dat het hier om een vervolg ging, maar in feite maakt het weinig uit. The Color of Money is een onderhoudende film over een rivaliteit tussen twee biljarters: de ervaren Paul Newman en veelbelovend groentje Tom Cruise. Beide heren spelen erg overtuigend en zijn leuk om te volgen. Cruise balanceert soms op het randje van irritatie, maar dat past goed bij zijn rol. Hoewel de film met name om deze twee mannen draait, mag ook Mary Elizabeth Mastrantonio's bijdrage zeker niet onopgemerkt blijven. Ik vond haar personage een fijne toevoeging.

Dat Martin Scorsese wel weet hoe hij de biljartwedstrijden in beeld moet brengen komt niet als een verrassing. Ook de ietwat bedompte 'cafésfeer' wordt treffend overgebracht en tevens viel de soundtrack me in positieve zin op. Desondanks wist de film niet van begin tot eind mijn aandacht volledig vast te houden. Ik vond de film op den duur wat langdradig worden en het definitieve einde vond ik eerlijk gezegd wat flauw. Toch steekt de film over het geheel genomen goed in elkaar en de film was boeiend genoeg om uit te zitten.

3*

mhwa wel oke maar kijk liever Poolhall Junkies!

Word wel sterk geacteerd

3*

Een beetje duffe Scorsese maar wel vintage Scorsese, dat wel. Het camerawerk, de montage, het tempo (ineens zijn de twee uur voorbij), de soundtrack: typisch hem. Maar het is het allemaal net niet. Cruise weet te weinig te brengen om echt tegenwerk te geven aan een sterke Newman, visueel erg gedateerd en de soundtrack, hoewel typisch, is het ook net niet. Al met al een film die best oké is, sowieso goed gemaakt en niet echt verveelt, maar ook heel vaak wegglijdt in vergetelheid. Naar boven afgerond 3,0*.

Een kijk in de sferige wereld van spelen en gokken op grof geld.

Maakt niet bepaald indruk al is Paul Newman wel een beste vertolker van de ancien in het vak en is een jonge Tom Cruise al vast belovend.

Paul Newman en Tom Cruise doen het goed en de eerste helft vermaakt prima, maar regisseur Martin Scorsese laat het redelijk eenvoudige verhaal veel te lang duren. Een totale speelduur van 119 minuten is te breed voor de personages die hier rondlopen, mede omdat ze allemaal uiteindelijk te weinig unieke persoonlijkheden hebben om doorlopend aan te blijven slaan. Visueel oogt The Color of Money ook aanzienlijk minder energiek en uitgedacht in vergelijking met een aantal van Scorsese's voorgaande projecten, waardoor het gevoel heerst dat deze film vooral een financiële klus was in plaats van een gepassioneerd vervolg. Een slechte film is het nergens (op genoeg vlakken scoort het voldoendes), maar toch te braaf en onopvallend voor een regisseur als deze.