Open Water (2003)

Deze ooit in de bioscoop gezien. Wat een saaie film was dat zeg, er gebeurt gewoon niets.

Films die zich op één minuscule locatie afspelen spreken mij niet bepaald aan (127 Hours, Buried), en die allergie is het enige wat ik aan Open Water overgehouden heb.

Low budgetfilm, opgenomen in een zwembad, waarbij aan het script duidelijk de voorwaarde werd meegegeven dat het filmen ervan zo min mogelijk moest kosten. Niet mijn ding.

Goh, die nood aan spektakel die sommige toch hebben! Ga toch naar de kermis! Ik ben net opgelucht dat dit een beklemmend en realisch psychologisch drama is geworden en geen zoveelste popcornfilm over haaien en andere diepzeemonsters.

Helemaal niet hoor, AC1. Maar anderhalf uur staren naar iemand in een bootje of zowat naar een zwart scherm zoals in Buried is niets voor mij. Ik vond niets beklemmends aan Open Water, kwam niet verder dan doodsaai, maar het hangt er waarschijnlijk van af of je door de film meegetrokken wordt en mee gaat leven. Dat was bij mij duidelijk niet het geval, ik bleef maar als toeschouwer naar het beeld staren, en dan duurt zo´n film wel heel lang

Ik begrijp niet dat mensen zeggen, dat er in deze film niets gebeurd. Er gebeurd juist héél veel. Kijk naar de non verbale uitdrukkingen. Kijk naar de twee personages, als er niks gezegd wordt. Zie de echte haaien. Luister naar het water, de golven, etc. Prachtig spannend verhaal. En vreselijk om in het echt mee te moeten maken. Goed gedaan voor weinig budget. Superfilm.

Ik vond het een beetje saaie film net zoals de meesten hier, zit best een goed verhaal in, maar de hele film gebeurd er bijna niets! Geen actie , ik vond het einde ook vaag, ik zag niet echt wat er precies gebeurde, dit had anders kunnen aflopen en mooier....

Hopelijk is deel 2 beter want die ga ik morgen bekijken!

ontzettend knap dat je van een koppel in het water(ja, en dus low budget) een spannend gegeven kunt maken.

de film is overtuigend omdat de hoofdrol spelers naar het schijnt ook echt bang waren. en uren in het water hebben gelegen.

dat komt over.

het is niet voor niets dat de film een vervolg heeft gekregen in de vorm van:

Open Water 2: Adrift (2006)

de film is ook waargebeurd waardoor die net iets intenser is.

Deze Film is erg ondergewaardeerd,heb zelf op de gote vaart gezeten waarbij we bedorven voedsel overboord moesten gooien,binnen een mum van tijd waren er tientallen Oceanische Haaien(Wititps en Blauwe Haaien) en geloof me als je ergens bloed ben je zwaar de lul.

Dit is een erg goed waarheidsgetrouwe Film denk maar eens aan de Indianapolis Vliegdekschip op weg naar Japan getorpedeerd,van de 900 bemanningsleden bleven er nog zo,n 300 over.

Deze Film verdiend een 4

Nog best effectief, danig ondergewaardeerd hier op MM.

Minimalistisch thrillertje dat je wel een beetje moet 'voelen', anders lig je waarschijnlijk al vroegtijdig te knikkebollen. Persoonlijk lijkt de situatie waar de twee tortelduifjes op ten duur in verkeren me één van de afschuwelijkste dingen om te ondergaan, en deze film slaagt er best goed in om thalassofobie op te wekken. Echt geweldig is het allemaal niet, maar kort én spannend genoeg om een boeiende kijkervaring op te leveren. Deed ook wat denken aan The Reef, al was die wel net wat beter omwille van zijn spectaculaire haaienaanvallen. 3,0*.

2 mensen die wat in de zee dobberen, spanning zat er al helemaal niet in en een horror kun je dit nauwelijks noemen.

Je moet ervan houden maar ik vond het een zeer goede en spannende film

Low budget film, zo low dat het tot op de bodem van de oceaan zinkt. Twee mensen die steeds op elkaar zitten te vitten en elkaar de schuld in de schoenen (die hadden ze wel niet aan) willen schuiven, het kon bijna ieder huwelijk voorstellen. Ik vond het einde wel goed gevonden en best wel moedig van die vrouw.

Open Water

Ruim een uur kijken naar twee mensen die zonder hulp in zicht ronddobberen in de oceaan. Met haaien die honger krijgen. Op papier zou Open Water best spannend kunnen zijn, maar ik vond het vooral saai. Het script ontbeert spanning, de acteurs zijn matig en de personages zielloos.

De camera zit dicht op de huid van de acteurs, maar dan moeten ze wel het acteertalent hebben om je mee te nemen in hun angstaanjagende situatie. Maar ze zijn vooral vervelend en het einde kwam als geroepen. Een einde dat je van een kilometer ver ziet aankomen, wat ook niet bevorderlijk is voor de spanning. Je begint zelfs te juichen voor de haaien en dan doe je als regisseur en acteurs toch wat verkeerd.

Onvergetelijke ervaring, zelfs na alweer bijna 15 jaar... Altijd gedacht dat deze film twee uur duurde trouwens

Oerdomme dialogen maar prachtige onderwaterbeelden en ook de beangstiging zich hulpeloos alleen in de oceaan te bevinden is goed aangebracht. Alleen duurt het allemaal iets te lang.

Ik ben het eerste half uur echt geschrokken van de amateuristische beelden. Dat had ik zelf ook kunnen filmen dacht ik. Maar daarna vind ik de film erg interessant en bleek ik bij de les omdat ik het einde wilde weten. Het einde bleek echter een afknapper.

Al meteen bij aanvang wordt de kijker duidelijk gemaakt dat de gebeurtenissen in de film op waarheid zijn gebaseerd. De film toont de intense nachtmerrie van twee personages die door een misverstand, verlaten en onmachtig dobberend midden op zee zijn achtergebleven.

Regisseur Chris Kentis hanteert voor de registratie een strakke dicht op de huid techniek die hij doorsnijdt met weidse panoramashots van de open zee. De kijker wordt zo heel direct geconfronteerd met het leed dat beide protagonisten overkomt. De vierkante meter techniek heeft een beklemmende werking. De panoramashots hebben die werking ook. Zij confronteren de kijker met de weidse zee en tonen de nietigheid en de onmacht van de mens te midden van die enorme massa water. Een situatie waar hij geen controle over heeft. Het waarheidsgehalte (altijd de vraag hoe hoog dat gehalte is natuurlijk) geeft nog wat extra spannende lading aan het verhaal.

De film hanteert een overzichtelijke chronologische volgorde van gebeurtenissen. Begint met kleine ingetogen scènes die bijna gezellig aanvoelen. Soms zelfs grappig zijn. Scènes waarin de gedupeerde personages onderling wat kibbelen en de ernst van de situatie nog niet doordringt. Uiteraard verandert de sfeer al snel, dringt de uitzichtloosheid door, komen er autochtone passanten langs en zoomt de film prettig in op de fysieke en psychologische aftakeling die de personages doormaken.

Prima acteerwerk van de beide personages trouwens. Twee onbekende acteurs die geloofwaardig gestalte geven aan de ellende en onmacht van hun situatie. Het viel mij gemakkelijk om mij te verplaatsen in hun rampspoed.

Open Water laat zien dat een film spannend kan zijn zonder de inzet van bovennatuurlijke fenomenen, liters bloed en excessieve effecten. Het enige dat je nodig hebt is een goed verhaal, dat wordt vorm gegeven met strak en sfeervol camerawerk en gespeeld door twee prima acteurs. Et voilà!

Vandaag weer eens herbekeken, er gebeurd niet zo heel veel hierin, maar toch blijf je geboeid kijken omdat je wilt weten hoe dit afloopt.

Had liever wel wat meer actie / gebeurtenissen willen zien,

Einde vond ik wat teleurstellend, maar verder een redelijk onderhoudende film die maar 80 minuten duurt.

Op naar Adrift: Open Water 2

Een film over 2 mensen in het water omringd door haaien … eerlijk, mocht ik een sigaar rokende en in het pak zittende Hollywood executive zijn, dan had ik dit gewoon laten liggen in de onderste lade, net boven waar ik mijn fles scotch bewaar. Het is niet echt een selling point want het risico van verveling is groot. Maar toch houd de film zich staande. Die suspense, je weet niet wanneer de haaien toeslaan, elke ai en auw doet je in elkaar krimpen, het camerastandpunt (op de hoogte van het water maw je ziet niks in de verte, soms nemen de golven je het directe zicht weg) en het feit dat de film droog ( no pun intented) het verhaal volhoudt (geen actie, bijna geen wegsnijden naar land behalve voor een paar sfeerbeelden en die red hearing dat ze misschien toch gaan gered worden is een consequentie dat betrokkenheid geeft. Uiteindelijk roept de film maar één emotie op nl angst voor wat gaat gebeuren. Om dit een volle film vast te houden, is misschien teveel gevraagd maar ik was wel mee tot aan het mooie fatalistisch einde.

Gisteren weer eens gezien.

Blijft wel fascinerend maar de mannelijke hoofdpersoon vind ik toch wel duidelijk zwakker dan Blanche.

Die schreeuwscene was behoorlijk irritant.

Omdat ik dat "Based on true events" nog verder heb nagekeken is het wel jammer dat het op 2 verschillende ervaringen is gestoeld (1 koppel dat levend teruggevonden is en 1 waar Open water losjes op gebaseerd is) dus dat based on true events is mij niets waard zo

Open Water is een zenuwslopend psychologisch thriller over een jong stel die wat de reis van hun leven had moeten worden zien veranderen in hun grootste nachtmerrie. Tijdens een scubatrip blijven ze te lang weg en de boot blijkt vertrokken. Nu zitten ze dus gevangen midden op open zee en proberen te overleven tot de redding arriveert.

Hoewel het een lowbudget film was en de cast vrij onbekend, is de film uiterst effectief. De eerste schrik wanneer ze beseffen dat de boot weg is en de daarop volgende ruzie met de gebruikelijke verwijten waren herkenbaar. Alsof je naar pa en ma keek in de auto op vakantie en ze fout gereden waren omdat ma de wegenkaart verkeerd las. Maar wanneer de angst en de wanhoop zich van de hoofdfiguren meester maakt is dat in de huiskamer voelbaar want zeer reëel in beeld gebracht. De film is tevens het absolute bewijs dat 'The Buddy System' wat ons al op de basisschool wordt aangeleerd absoluut niet werkt.

Open Water is gewoon een hartstikke goede film die een reëel beeld schetst van een levensbedreigende situatie.

Mwa.

Open Water kent een concept die wat interessanter en spannender klinkt dan de uitvoering zelf. De regisseurs hebben zeker de potentie om iets interessants neer te zetten, maar dit was duidelijk diens begin en dat kent nog wat mankementen, al zal ik eerlijk zijn dat ik ook geen fan ben van dit soort goedkope stijlen door de film heen.

In ieder geval is het wel een film die uitstekend gebruik maakt van de beperkte middelen die het heeft. Voor een groot deel van de film drijf je namelijk mee met twee acteurs die ronddobberen op het water waarin ze achtergelaten zijn. Het jammere is dat de situatie voordat het ongeluk de personages treft wat interessanter is dan het daadwerkelijk in het water zwemmen.

Het acteerwerk is prima en de personages zijn geloofwaardig, de frustratie breekt soms goed door en dat laten de twee acteurs geweldig zien aan de kijker. Verder houdt het daar ook weer zo'n beetje op. De film is nergens echt spannend en het voelt zelden aan alsof de ruimte onder je voeten enkel bestaat uit water met een kilometer verderop de bodem.

De haaien vormen nooit een bedreiging en komen maar beperkt in beeld. De film mist gewoon het hopeloze en intense gevoel die het wel graag wil overbrengen. Het wil gewoon niet zo lukken en het feit dat het meer op realisme en achtergrond mikt dan de daadwerkelijke actie helpt ook niet echt mee aan het resultaat in zijn geheel.

Het is een redelijk sombere en grimmige film geworden, en eigenlijk met een concept dat zo bijzonder is dat je het niet kan geloven. De spanning wil er alleen nergens inkomen, en daardoor kent de film gewoon te weinig pit. Leuk concept, enkele goede scenes en een goed begin, daar houdt het wel weer zo'n beetje op alleen, en blijft Open Water wat tegen de bodem plakken.

Wat een miskleun...je dropt 2 mensen in open zee, open water hehe...dobberen wat rond... die haaien zijn bijzaak...nul spanning...reddertjes te laat...bye bye...en da's nog het enige positieve, dat ze eens niet gered worden. Dat sommigen dit zenuwslopend vinde , mij een groot raadsel...er gebeurt letterlijk nougat bolle en een aquarium is zelfs boeiender om naar te staren

https://youtu.be/W7PKu_ZomdE

Lekker grimmig zonder het verwachte happy end, en zo'n verrassing is altijd welkom. Ondanks de low-budget-insteek ziet het er allemaal toch behoorlijk realistisch uit, en er zit een soort onafwendbaarheid in die mij gedurende het kijken van tijd tot tijd de koude rillingen bezorgde. En voor wie niet genoeg aan de kale plot heeft is er nog altijd het perspectief van Roger Ebert: "The movie is about what a slender thread supports our conviction that our lives have importance and make sense. We need that conviction in order to live at all, and when it is irreversibly taken away from us, what a terrible fate to be left alive to know it."

Wat een dodelijk effectief filmpje is dit zeg. Zo simpel qua opzet, maar dat is precies waarom het werkt. Naargeestig en beklemmend.

Open Water is een film waarbij ik bij het vormen van mijn mening voor het eerst het ga omschrijven met een woord: kansloos!