Look Who's Talking Too (1990)

Minder dan het eerste deel, maar wel beter dan het derde deel. Vond deze nog wel te pruimen. Heb een paar keer moeten lachen, en kreeg niet de behoefte om andere dingen te gaan doen. Wel speelt het mee dat ik vroeger zo weg was van deze films. Als ik die herinneringen niet had, was hij waarschijnlijk een stuk lager beoordeeld geworden.

Vanavond op tv, Zo te zien valt ie erg tegen.

OMG ik kan hier echt niet naar kijken walgelijk

Die ingesproken stemmetjes en dan die mondjes die helemaal niet megaan brrrr.

hetzelfde

Hahahaha deze herinner ik mij ook nog. ...Jammer genoeg

Destijds zat ik op de basisschool en iedereen had er erover, ge-wel-dig.

Inmiddels ben ik 28 en moet ik toch concluderen dat dit rotzooi van de bovenste plank is. Vooruit...toch nog 1,0* voor de nostalgische waarde.

Een jammerlijke poging om het 'succes' van het eerste deel te overtreffen door... te overdrijven. Veel grappen hebben we in deel 1 al gezien, er treedt hier te veel herhaling op.

Falen met een F+, het had namelijk nog iets erger gekund, wat ze bewezen met deel 3.

Nah, op nummer 51? Wtf heb wel beroerdere films gezien.

Stukken slechter dan het 1-ste deel, hier en daar wat flauwe humor.

Stukken minder dan het eerste deel, maar toch bij vlagen wel vermakelijk. De meeste grappen kennen we onderhand wel, en ook het verhaaltje is vrij ongeinspireerd. Gelukkig doen Travolta en Alley wel hun best. 2 Sterren.

Ah gut, was het zo erg dat hij in het floplijstje terecht moest. Deze is wel een stuk minder dan de eerste, ja zelfs het derde deel. In deze film zien we grotendeels een herhaling van wat we in de eerste film ook al te zien kregen, alleen een beetje saai neergezet voor een komedie. Het dansje van Travolta richting het eind is wel weer leuk. Zo, dan heb ik ze dan toch alle drie gezien. Klaar. 2.0

Met het succes van Look Who’s Talking moest men als een speer een vervolg baren - ik gok dat men zelfs minder tijd had om deze sequel te maken dan normaliter een zwangerschap duurt. Amy Heckerling was er dan ook niet echt mee eens, maar ze zat vast aan een contract. Voor haar was het verhaal wel verteld met de eerste film en daar krijgt ze gelijk in; Look Who’s Talking Too is zo’n typisch ongeïnspireerd vervolg, dat letterlijk de zetten van de vorige film herhaalt. Dus wederom relatieproblemen tussen Travolta en Alley, waarbij ze steevast naar haar ouders of beste vriendin gaat voor advies, terwijl haar kroost commentaar geeft. Naast Bruce Willis is ditmaal Roseanne Barr aangehaald, zij mag met haar kenmerkende geluid hun dochter Julie een stem geven.

De cast en regisseur keerden terug, maar door het script is Look Who’s Talking Too een stuk minder dan zijn voorganger. Dit komt vooral door de slappe manier waarop het verhaal wordt verteld. Nadat de excentrieke broer van Alley een tijdje op bezoek komt, krijgen Alley en Travolta wat ruzie en íneens zijn ze - een soort van - uit elkaar. Het verliefde stel kibbelt voortdurend, dus waarom dit ogenschijnlijk nietszeggend ruzietje ineens wordt gebruikt als het dramatisch hart van de film mag Joost weten. Daarna kabbelt de film nog wat voort; we zien vooral veel shots van een huilende baby Julie en af en toe verandert de film in een sentimentele videoclip. Het is desondanks niet ondenkbaar dat liefhebbers van de eerste film deze ergens nog kunnen waarderen, zóveel slechter is het nu ook weer niet en Look Who's Talking Too heeft her en der z'n sympathieke momenten. Een flop 100 positie is wat mij betreft dan ook wel overdreven, maar nee, met een goede - en vooral grappige - film hebben we hier niet te maken.

2 sterren.