Network (1976)

Wordt deze film hier erg overgewaardeerd of ik heb iets gemist? Niet meer dan zeer gemiddeld wat mij betreft. Ook altijd weer wennen aan die schier eindeloze scenes in die jaren. Nee, een 6 vind ik nog goed gewaardeerd dus vandaar: 3☆

Pover.

Niet dat ik er erg veel van verwacht had, maar Network is toch teleurstellend vlak. Als kritische blik op de televisiewereld is het allemaal vrij oppervlakkig; Als uitschieter voor de oppervlakkigheid neem ik Peter Finch, die kennelijk een Oscar voor Beste Acteur gewonnen heeft, maar bizar weinig te doen heeft en eerder fungeert als dorpsgek op de achtergrond waarrond zich wat interessantere dingetjes afspelen.

Dan kon ik meer genieten van bijvoorbeeld Faye Dunaway als gehaaide carrièrevrouw. Niet dat men met haar personage de juiste dingen doet. Die affaire is vrij zwak uitgewerkt - William Holden is mij ook te oubollig om mee te voelen met zijn midlifecrisis. Uiteindelijk ligt die stoffigheid een scherpe film in de weg. Spijtig, want het had er misschien wel ingezeten.

2

Onevenwichtige film die me niet heel de tijd bij de les kon houden, maar ook wel heel sterke momenten had. De openingsscène met Peter Finch die zijn zelfmoord aankondigt, was natuurlijk geweldig. Zo waren zijn scènes vaak sowieso hilarisch… rants, die nu sociale media overspoelen, live op tv. Het had wel iets. Ook het cynisme dat eraf droop… de makers zouden wellicht huiveren bij de bagger die achterf via tv nog op ons is losgelaten.
Bepaald visionair werd het wanneer Max Schumacher zich opwond en zich zorgen maakte over het beperkte realiteitsbeeld dat de meeste mensen zich vormden via de beperkte, gekleurde en eenzijdige toevoer van informatie via tv. Wist hij veel dat het nog vele malen erger zou worden met de almachtige algoritmes van 'the internets'.
Helaas kwakkelde de film hier en daar ook wat heen en weer met die bizarre passionele verhouding zonder passie als meest opvallende exponent. Niet slecht. Maar ook niet geweldig. (op enkele momenten na)

Bij de herzieningen van Lumet blijf ik opmerkelijk op mijn plaats.Ik ben het vaak nog wel eens met mijn waardering en visie van jaren terug. Maar bij deze ga ik naar een ander cijfer. Voor het eerst. Door alle Lumet die ik gezien heb is me opgevallen dat de tweede helft van The Anderson Tapes een beetje vooruitwijst naar deze film. Thematisch anders. maar even dwars en bijna zelfbewust en tegelijk haast anarchistisch. Network was aanzienlijk sterker dan ik me herinnerde. Ik schreef in mijn oude stukje uit 2004 dat ik minder kon met het zelfbewuste toontje. Nu vond ik juist dat heel goed werken. De film had een enorm vooruitziende blik hoe het verder zou gaan met nieuws als amusement (zeker in de VS maar ook hier hebben we dat deels gekregen) maar gaat over meer dan dat. Over kapitalisme bijvoorbeeld en de grenzen of misschien het grenzeloze wat je met geld kunt doen. Zelfs het vage revolutionair communistische groepje wordt meegezogen. En zelfs is het ergens een film over midlife crisis. Vol met heerlijke karakterrollen van mannen op leeftijd, maar Faye Dunaway steelt in hun midden de show en bewijst hier hoe goed ze was als actrice. Ik ga met een halfje omhoog.

Een film uit zijn tijd dat door de jaren anders werd bekeken. Sidney Lumet maakte de film ook niet als parodie, maar bedoeld als weergave van de media in de jaren '70. Hoe programma's teren op sensatie om afgewisseld te worden met reclame, terwijl Amerika (en elders) mensen te maken hadden met corruptie, Vietnam, oliecrisis, Watergate en meer. Maar het ziet er uit als een satire natuurlijk. George Clooney zou dit jaren later getoond hebben aan tieners die dan weer geen satire zagen, omdat dit misschien nog veel meer het beeld geworden is van de media in de 21e eeu.

Sowieso is dit een film die het moet hebben van een stevig script en een sterrencast met boeiende acteurs. Je moet wat houden van het genre natuurlijk, maar het is een zeer solide drama met een interessant verhaal en enkele goeie acteurs. Uiteraard viel dit ook (vooral acteerwerk) in de prijzen in Hollywood. Ik had er zelf niet veel van verwacht, maar eigenlijk viel dit best wel mee. Af en toe zakt de film wel wat in helaas en zit er slijt op door de jaren. Maar verder best goed.

Sterke film

Lumet doet het weer goed met Network. Het is natuurlijk net als al van zijn films heel narratief gedreven. Er is duidelijk al te merken dat er maatschappelijk kritiek is in deze film. Het probleem is dat het wel heel onsubtiel aangepakt is. Dat komt namelijk door het dialoog die constant in herhaling viel op een gegeven moment. Daar kon ik me aan ergeren al ben ik eerlijk maar het is alsnog een sterke film in zijn geheel. Acteerwerk is sterk en Lumet doet een goed werkje. Wat duidelijk is in de film is dat het kritiek heeft op televisie netwerken die alleen opzoek zijn naar kijkers en profijt. Dat ze misbruik maken van een persoon met mentale problemen en de zielloze massa die de televisie netwerken zelf steunen. De scene met Holden en Dunaway waar ze ruzie maken was goed maar echt veels te duidelijk. Dunaway is een koude iemand met weinig inlevingsvermogen. We snappen het hoor. Het einde was goed maar had weinig impact om een of andere reden. Misschien omdat het al verklapt wordt waarschijnlijk.

Dit is in zijn geheel een goede film met problemen hier en daar. 12 Angry Men heeft Lumet niet overtroffen.

Wat een meesterwerk. Fantastisch script, werkelijk fenomenaal geacteerd maken dit tot één van de beste films van de jaren 70 die ik zag. Geen 5 sterren voor nu omdat ik er door omstandigheden steeds werd uitgehaald, maar deze gaat zonder twijfel in de snelle herkijk.

Weer een voorbeeld hoe een comedy/drama film de gang van zaken in de tijd zelve compleet uit zijn verband rukt door een "exaggerating scene" te creëren die vervolgens decennia later bewaarheid wordt. De beste les uit deze film is nog wel dat de waarheid niet bestaat binnen de context van de wereld van tv en nieuws. En het feit dat er voorbij wordt gegaan aan daadwerkelijk gevoel (goed vertolkt door Dunaway) ten faveure van kijkcijfers en omzet. Het woord burn- out bestond toen niet of nauwelijks doch het wordt duidelijk dat zij er op af stevent. Plot: Leef je echte leven en wees wars van alle invloed van sociale media.

Weer een voorbeeld hoe een comedy/drama film de gang van zaken in de tijd zelve compleet uit zijn verband rukt door een "exaggerating scene" te creëren die vervolgens decennia later bewaarheid wordt. De beste les uit deze film is nog wel dat de waarheid niet bestaat binnen de context van de wereld van tv en nieuws. En het feit dat er voorbij wordt gegaan aan daadwerkelijk gevoel (goed vertolkt door Dunaway) ten faveure van kijkcijfers en omzet. Het woord burn- out bestond toen niet of nauwelijks doch het wordt duidelijk dat zij er op af stevent. Plot: Leef je echte leven en wees wars van alle invloed van sociale media.