
Vanity Fair (2004)
Verenigde Staten / Verenigd Koninkrijk / India
Drama / Romantiek
141 minuten
geregisseerd door Mira Nair
met Reese Witherspoon, Gabriel Byrne en Jonathan Rhys Meyers
Becky Sharp is een mooie jonge vrouw en ze woont in Londen in de tijd dat de Engelsen oorlog voeren tegen Napoleon. Becky komt uit een arm gezin maar klimt op tot de hogere klassen.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=fs01RV97suA
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (6,2 / 21229)trailer (YouTube)boek (BoekMeter)filmscore (MusicMeter)deze uitspraak komt niet overeen met de waardering die je geeft!
Zeker niet vervelend, Reese Witherspoon zet een leuke rol neer.
***
Reese Witherspoon heeft hele sterkte momenten als Rebecca Sharp. Maar om volledig te overtuigen is haar gezichtje te bekend en krijgt ze veel te weinig tijd. Daar komt bij dat de overige castleden zich min of meer als marionetten door het verhaal bewegen. Het lijkt bijna alsof alleen Becky Sharp een volwaardig personage is. Bob Hoskins, Jim Broadbent, Rhys Ifans, Gabriel Byrne en vooral Eileen Atkins en Geraldine McEwan lijken soms regelrecht uit een parodie of een doorgeslagen Dickens film te komen. Voor James Purefoy en Romola Garai geldt hetzelfde als voor Witherspoon, hun personages zijn net niet overtuigend genoeg. Dan is er nog Jonathan Rhys Meyers. Hij doet weinig voor zijn personage en blijft dan ook voornamelijk zichzelf. Dat is jammer want voor zover ik weet komt er geen karakter met de naam Rhys Meyers in het boek van Thackeray voor.
Ondanks de acceptabele speelduur heeft Vanity Fair de nodige saaie momenten en inzakkers. De verhaallijn is enorm vereenvoudigd maar het aantal personages is nagenoeg hetzelfde gebleven. In plaats van makkelijker te volgen zorgt deze aanpak voor een onstabiele en soms verwarrende verhaallijn, die geen recht doet aan het boek.
De muziek van Mychael Danna is prima. Wel jammer dat zijn score voor Being Julia veel overeenkomsten vertoont met de muziek voor deze film.
Al met al is Vanity Fair zeker de moeite waard om naar te kijken. Als de verhaallijn eventjes inzakt, blijft er genoeg in beeld om je aan te vergapen. Enigzins jammer van de cast, daar had wellicht meer ingezeten. Muziek, decors en kostuums zijn allemaal dik in orde.
*** sterren

0,5*
De kostuums zijn wel mooi. Verder heeft Reese het opzich wel goed gedaan, maar dat was het dan ook. Haar personage was ook niet echt boeiend. Ik had er zelf meer van verwacht. Wel vond ik dat Becky Sharp iedere keer zich goed uit wist te redden.
2,5*
De acteerprestaties zijn geloofwaardig. Het verhaal begint op een haast komische toon, maar er is ook genoeg drama voor de liefhebbers.
3.5*

jammer dat ie zo slecht gewaardeerd wordt.

(Overigens las ik dat het liedje waarop gedanst was nog wel een vrij modern Egyptisch nummer is ook... Ai, ai, wat fout.)
Ja, dat klopt, mijn Egyptische stiefvader veerde meteen op toen hij het hoorde. Dat kan helemaal niet, die muziek heeft niks met klassieke Egyptische muziek te maken...!

Maar ja, volgens mijn moeder was muziek uit die tijd niet zo swingend voor een modern publiek.
Wat ik helaas minder vond was dat ik het verhaal niet altijd helemaal goed uitgewerkt vond. Ik vond het bijvoorbeeld jammer dat er op het einde een sprong van 12 jaar werd gemaakt. Het kwam heel afgeraffeld over terwijl ik graag had willen zien hoe het precies afgelopen was met Becky's man. Behalve de mededeling tussen neus en lippen door dat hij was gestorven aan de tropenkoorts had ik er wel wat meer van willen zien hoe zijn leven was verlopen. Of hoe hun zoon het is vergaan. Dat vond ik wel jammer.
Ook vond ik bepaalde gedragingen niet helemaal bij het tijdsbeeld passen zoals die egyptische dans van Becky. Volgens mij had je in publiek toen nog niet van dat soort optredens met dat soort muziek. Mannen en vrouwen mochten volgens mij amper naar elkaar kijken in die tijd.
Maar goed, al met al is dit zeker wel een aanrader om naar te kijken.
Verhaal wil te veel (lollig zijn, serieus zijn, ontoerend zijn, ect.) maar omdat er geen keuzes gemaakt worden blijft er niks over. Voeg daarbij dat het verhaal af en toe in het geheel niet te volgen is en je hebt een flop/ Dat beetje ster is voor de kostuums en de artdirectie..