Vanity Fair (2004)

Vanity Fair maakt de hoge verwachtingen wat betreft goede recensies niet waar.

Aardige film niet bijzonder

deze uitspraak komt niet overeen met de waardering die je geeft!

Leuke film om de tijd om te krijgen.
Zeker niet vervelend, Reese Witherspoon zet een leuke rol neer.

ik vind de versie uit 1998 leuker , gaat ook dieper op de zaken in, kan ook om dat hij veel langer duurt.

Fraaie film met soms mooie kleurige beelden (oosterse dansscène, India). Reese is zeker leuk in haar rol en de zangscenes zijn erg mooi. (zingt ze zelf?) Verder is er duidelijk veel aandacht geweest voor de decors en prachtige kostuums. Het verhaal is soms wat aan de trage kant.
***

Goh, deze berichten vallen me nog mee. Ik heb de film net gezien en had er geen verwachtingen bij, maar vond m behoorlijk slecht. Er zitten veel personages in, wat het wat moeilijk maakt het geheel te volgen, maar hindernis is vooral dat ik niets voelde voor al die personages, ze wekken geen sympathie op. De verhaallijn lijkt belangrijke gebeurtenissen te skippen. Reese Witherspoon doet het wel aardig, maar ik heb haar beter gezien. Tijdsbeeld ziet er erg goed uit, maar dat is voor mij het enige positieve...

dit is mijn favo film!!

Mira Nair's Vanity Fair leunt vooral op de kostuums, decors en het overweldigende kleurgebruik. Bij een andere regisseur was dat een enorm probleem geweest, maar in dit geval is het overkomelijk. De film ziet er namelijk erg mooi uit en hoewel de kostuums en settings verre van realistisch zijn, kan Nair zich dat veroorloven. Haar Vanity Fair speelt zich af in een wereld die door haar geschapen lijkt, en waarvan wij als kijkers slechts enkele minuten kunnen genieten. Want veel tijd om de scene's te bewonderen gunt ze ons niet. Nair beweegt zich bijna als een haastige Visconti door de indrukwekkende vertrekken en parken.

Reese Witherspoon heeft hele sterkte momenten als Rebecca Sharp. Maar om volledig te overtuigen is haar gezichtje te bekend en krijgt ze veel te weinig tijd. Daar komt bij dat de overige castleden zich min of meer als marionetten door het verhaal bewegen. Het lijkt bijna alsof alleen Becky Sharp een volwaardig personage is. Bob Hoskins, Jim Broadbent, Rhys Ifans, Gabriel Byrne en vooral Eileen Atkins en Geraldine McEwan lijken soms regelrecht uit een parodie of een doorgeslagen Dickens film te komen. Voor James Purefoy en Romola Garai geldt hetzelfde als voor Witherspoon, hun personages zijn net niet overtuigend genoeg. Dan is er nog Jonathan Rhys Meyers. Hij doet weinig voor zijn personage en blijft dan ook voornamelijk zichzelf. Dat is jammer want voor zover ik weet komt er geen karakter met de naam Rhys Meyers in het boek van Thackeray voor.

Ondanks de acceptabele speelduur heeft Vanity Fair de nodige saaie momenten en inzakkers. De verhaallijn is enorm vereenvoudigd maar het aantal personages is nagenoeg hetzelfde gebleven. In plaats van makkelijker te volgen zorgt deze aanpak voor een onstabiele en soms verwarrende verhaallijn, die geen recht doet aan het boek.

De muziek van Mychael Danna is prima. Wel jammer dat zijn score voor Being Julia veel overeenkomsten vertoont met de muziek voor deze film.

Al met al is Vanity Fair zeker de moeite waard om naar te kijken. Als de verhaallijn eventjes inzakt, blijft er genoeg in beeld om je aan te vergapen. Enigzins jammer van de cast, daar had wellicht meer ingezeten. Muziek, decors en kostuums zijn allemaal dik in orde.

*** sterren

Verschrikkelijk saaie film, verhaal is niet bepaald interessant en het acteerwerk gaat ook maar erg moeizaam. Ben verrast dat ik nog mijn ogen open wist te houden voor deze gigantische prul van een film.

0,5*

Eigenlijk totaal niet eens met de woorden 'saai, niet interessant, en niet bijzonder.' Hoewel deze film het (geloof ik) niet goed deed aan de kassa's, vind ik dat toch echt zonde. Reese spettert niet van het scherm af, nee. Haar ingetogen spel vind ik juist erg goed, en van de overige acteurs vielen Jonathan Rhys-Meyers en Gabriel Byrne mij positief op. Mooie jurken, de etiquette was interessant, wel een interessant verhaal, dat goed wordt uitgewerkt, en als bonus helemaal wegdromen over het leven van de mensen uit die tijd. Benieuwd naar meer Nair-films. En voor deze film alvast 4*.

Redelijke film. Het verhaal is een beetje langdradig. Ook moet je je aandacht goed erbij houden om het verhaal goed te volgen.
De kostuums zijn wel mooi. Verder heeft Reese het opzich wel goed gedaan, maar dat was het dan ook. Haar personage was ook niet echt boeiend. Ik had er zelf meer van verwacht. Wel vond ik dat Becky Sharp iedere keer zich goed uit wist te redden.

2,5*

Blijkbaar heb ik wel iets met films die gaan over een vrouw die op de meest vreemde manieren kan klimmen op de sociale ladder. Zeker als de film mooi is aangekleed. Dan heb ik het over de kostuums, maar ook over de decors. Zeker die in de tuin, waardoor je het gevoel had even op een fantasy-/gothicbeurs te zijn. Ook de aan India gerelateerde beelden zijn mooi om te zien.
De acteerprestaties zijn geloofwaardig. Het verhaal begint op een haast komische toon, maar er is ook genoeg drama voor de liefhebbers.

kostuumdrama's kunnen mij over het algemeen niet bekoren. het gaat namelijk altijd over hetzelfde geblaat. dat je vooral moet trouwen met iemand die een hogere rang heeft. ik heb deze film afgezet, witherspoon kon dat zelfs niet tegenhouden

heel goede film. het verhaal is niet slecht maar had toch iets beter gekunt. soms is het toch naar de luchte kant. de film is heel mooi in beeld gebracht. Reese Witherspoon speelde haar rol heel goed en heeft ook zeer goed geacteerd. alleen vind ik het niet echt een rol voor haar.


3.5*

ik vind dit een draak van een film.. ik kon mijn aandacht er niet bij houden.

Kleurloze film van Nair die nog wel wat Indiase sjeu toevoegt, maar die is dan totaal misplaatst. Verder is elk scherp randje eraf en is het één lange duffe ellende. Kon mijn aandacht er niet/nauwelijks bijhouden. vast met afstand de slechtste film waarin Witherspoon te zien is. Jonathan Rhys Myers blijft iemand met een geweldig screen-charisma. Sinds Velvet Goldmine altijd weer bijzonder opvallend aanwezig. Vooruit die anderhalve ster zijn voor zijn kapsel.

Vond m wel aardig. Beetje langdradig, verhaal soms warrig en Witherspoon moet iets overtuigender playbacken met zingen. Toch vond ik de film goed genoeg om uit te kijken. Wilde graag weten hoe het afliep.

Pfff. Wat een draak van een film. Slap verhaal, veel onnodige wendingen, irritante en totaal out-of-place Reese witherspoon.

Wat een bagger. Langdradig, onoverzichtelijk en vervelende sprongen in de tijd. Het veelvuldig gebruik van de kleur rood ergerde me en was naar mijn mening ongepast. Die belachelijke dansscène sloeg nog het ergst de plank mis. En dat zou zich in de 19e eeuw af moeten spelen? (Overigens las ik dat het liedje waarop gedanst was nog wel een vrij modern Egyptisch nummer is ook... Ai, ai, wat fout.)

Mooie film en helemaal niet saai.
jammer dat ie zo slecht gewaardeerd wordt.

Ik krijg een kick van sterke vrouwen die zich op moeten worstelen tegen de drempel van sociale rangen en standen. In Reese Witherspoon heb ik een vrouw gevonden waar ik een klein beetje verliefd op ben geworden. Ze speelt haar rol als door het systeem getergde schoonheid goed. Dan is het wel jammer wanneer ze er in verschillende tijdsvakken exact hetzelfde uitziet, wellicht dat ze toen al botox tot hun beschikking hadden...? De dialogen zijn lekker scherp geschreven en het ziet er allemaal bijzonder appetijtelijk uit met zijn zorgvuldig gekozen sets en kostuums. Puntje van kritiek is dat de hele film zwaar is qua sfeer maar dat het te gemakkelijk toewerkt naar een happy end

Ja, dat klopt, mijn Egyptische stiefvader veerde meteen op toen hij het hoorde. Dat kan helemaal niet, die muziek heeft niks met klassieke Egyptische muziek te maken...!

Maar ja, volgens mijn moeder was muziek uit die tijd niet zo swingend voor een modern publiek.

Redelijk film... niet saai....

Visueel gezien vond ik deze film een plaatje. Een mooi kostuumdrama met hele mooie beelden maar in combinatie met het mooie kleurgebruik vond ik deze film heel bijzonder. De karakters vond ik ook heel uitgesproken. Becky bijvoorbeeld was een lekkere pittige tante waar ik wel bewondering voor had. Ze had twee kanten. Niet helemaal lief en niet helemaal slecht. Dat maakte haar wel boeiend. De relatie met haar man was ook heel mooi neergezet.

Wat ik helaas minder vond was dat ik het verhaal niet altijd helemaal goed uitgewerkt vond. Ik vond het bijvoorbeeld jammer dat er op het einde een sprong van 12 jaar werd gemaakt. Het kwam heel afgeraffeld over terwijl ik graag had willen zien hoe het precies afgelopen was met Becky's man. Behalve de mededeling tussen neus en lippen door dat hij was gestorven aan de tropenkoorts had ik er wel wat meer van willen zien hoe zijn leven was verlopen. Of hoe hun zoon het is vergaan. Dat vond ik wel jammer.

Ook vond ik bepaalde gedragingen niet helemaal bij het tijdsbeeld passen zoals die egyptische dans van Becky. Volgens mij had je in publiek toen nog niet van dat soort optredens met dat soort muziek. Mannen en vrouwen mochten volgens mij amper naar elkaar kijken in die tijd.

Maar goed, al met al is dit zeker wel een aanrader om naar te kijken.

Slecht.
Verhaal wil te veel (lollig zijn, serieus zijn, ontoerend zijn, ect.) maar omdat er geen keuzes gemaakt worden blijft er niks over. Voeg daarbij dat het verhaal af en toe in het geheel niet te volgen is en je hebt een flop/ Dat beetje ster is voor de kostuums en de artdirectie..

Mwoah, viel me niet tegen, maar ik verheug me meer op de BBC-versie.

Het satirische verhaal over moraliteit was aan de saaie kant en de betekenis van geluk en tevreden zijn werd nauwelijks belicht; bovendien gebeurde er een aantal zaken plotsklaps, zonder nadere uitleg. De regisseur uit India had wel oog voor detail en zijn roots waren merkbaar (kleurrijk en vrolijk). Echter de personages bleven zwak en opmerkelijk was dat ze niet ouder werden: er was toch sprake van een tijdsbestek van 20 jaar.