Risky Business (1983)

“My name is Joel Goodson. I deal in human fulfillment. I grossed over eight thousand dollars in one night. Time of your life, huh kid?”

Leuk. Je ziet gelijk waarom Tom Cruise zo'n grote filmster is geworden, en hij heeft in Risky Business een aantal iconische scenes. Het is ook echt een jaren 80 tienerfilm, met weer een tiener die zich afzet tegen zijn ouders en op avontuur gaat.

Risky Business doet denken aan films als Ferris Bueller’s Day Off en Home Alone, en ook Joel is weer een tiener die niet weet wat hij wil doen met zijn leven. Maar binnen een paar dagen komt zijn hele leven op z'n kop te staan. De Mornay is ook sterk op dreef en ze heeft een fijne chemie met Cruise. Samen met de heerlijke muziek, het luchtige coming of age verhaal en Cruise en een Ray-Ban zonnebril zorgt het voor een vermakelijke tienerfilm.

Heb deze in de jaren 80 nog in de bioscoop gezien. Vond m wel aardig, maar ben zelden enthousiast over komedies.

Nu had ik wel het idee dat deze film best wel een goed kon zijn opgedroogd en het toch wel een leuk 80’s document was. Dus had vorige week de blu ray besteld, om er vervolgens achter te komen, dat ik dat idee al eens eerder had gehad. Er bleek namelijk al een blu ray in de kast te staan, toen ik m daar neer wilde zetten.

Enfin, meteen herzien en het bleek toch wel een leuke komedie te zijn. Fijn ook om bij de openingcredits vast te stellen dat Tangerine Dream de soundtrack had verzorgd. Daarnaast komt nog een hele reeks lekkere 80’s hits voorbij.

Rebecca deMornay is ook prachtig en naar goed 80’s gebruik werden we getrakteerd op wat functioneel naakt. Inclusief het in die tijd obligate full frontal shot. Het hele idee ook dat het toppunt van cool neerkomt op het inhuren van prostituées voor je grotendeels minderjarige vrienden, kan in deze tijd waarin het geloof een steeds grotere grip op de politiek krijgt en we steeds preutser worden, helaas ook niet meer.

Verder kent de film een aantal momenten die me erg aan Ferris Bueller deed denken. De echte topper uit het genre.

Al met al voldeed de herziening aan mijn verwachtingen en is het met recht wel een klassieker.

Leuk, dikke 3,5

Risky Business onderscheidt zich van andere tienerfilms door een stuk gewaagder te zijn met prostitutie als centraal (en zeer luchtig behandeld) onderwerp en is daardoor net wat pikanter. Toch bijzonder in een land waar het oudste beroep in veel staten verboden is. Verder is dit een verhaal van een sympathiekere rijkeluiszoon terwijl dat soort jongens in veel andere films uit dat tijdperk juist de horken zijn. Het lijkt er op dat Ferris Bueller's day off hier toch wel een beetje leentjebuur bij heeft gespeeld, meerdere overeenkomsten te vinden maar ik zal niets spoilen.

Leuk is dat er een behoorlijk aantal bekende gezichten te zien is. En dan bedoel ik niet Cruise en de Mornay, maar Bronson Pinchot (Balki in Perfect Strangers), een nog best jonge Joe "Joeypants" Pantoliano (Cypher uit de Matrix) en Curtis Armstrong (Booger in Revenge of the Nerds).

Romantisch is de film niet. Het ademt het zakelijke en materialistische uit van de jaren 80, geld verdienen en blitse auto's lijken belangrijker dan gevoelsleven. De Mornay is erg lekker maar ze blijft wat koeltjes. Past op zich bij de rol. Cruise debuteert prima maar zijn hazentanden vielen hier meer op dan normaal.

Het muziekje van Tangerine Dream is fijn. In The Air Tonight vond ik niet zo passen en veel te afgezaagd hoewel dat laatste in 1983 waarschijnlijk wel meeviel. Verder is er niet zoveel muziek te horen en dat is voor zo'n 80s tienerfilm toch wel jammer.

Lekker foute film als je het verhaal kent, kan niet meer erover zeggen. Niet geschikt voor wie hoereren en pooien verwerpelijk vindt! Al met al een onderhoudend tussendoortje. Ik durf in ieder geval te zeggen beter dan Ferris Bueller maar die vond ik nooit zo super. En kwa plot gebeurt er meer dan in Fast Times At Ridgemont High. Maar het is verder mijlen ver van de echte klassiekers in mijn boek uit deze periode: Some Kind Of Wonderful en The Breakfast Club.

Goeie film over een tienerjongen die een weekend alleen thuis is en in de problemen komt. Een vrij sexy tienerkomedie met een prima opzet. Hier en daar best dromerig in beeld gebracht (wat onderstreept wordt door de fijne soundtrack van Tangerine Dream). Een jonge Tom Cruise die hier al cool weet over te komen.

Het thema van deze week is films waar Tangerine Dream de soundtrack van speelt.

Voor deze film geldt dan meteen dat dat zo ongeveer de enige reden is om deze film uit de welverdiende vergetelheid te halen - tenzij je het melkmuiltje van Cruise nog eens terug zien wilt, maar daar zijn toch wel betere films voor te vinden. En hetzelfde geldt voor Rebecca de Mornay.

Het script lijkt losjes gebaseerd op Ferris Bueller - dezelfde zero fucks given moraal, en wellicht ook het gedoe met de auto. Maar Ferris Bueller kwam drie jaar later pas. Sowieso ook een veel betere film.

Regisseur Paul Brickman is zo te zien een beetje een manusje van alles - regisseur (2 films), schrijver (7 films), camera (1 film), producent (3 films). Geen van allen erg succesvol, lijkt het. Waarmee ik de beste man geen trap na wil geven, hij is daarmee tenslotte in alle richtingen verder gekomen dan ik - maar het valt op dat hij zoveel verschillende rollen heeft gehad, dat zie je niet zo vaak.

Ohja, ik moet vanzelf natuurlijk nog iets zeggen over de soundtrack. De stijl van de 80-er jaren Tangerine Dream is onmiskenbaar - dat wel. Maar het zijn aan de andere kant maar een paar kleine stukjes. Niet echt de moeite om daar de film voor uit te zitten.

Het bekende gegeven van de tiener die het huis voor zich alleen heeft nadat zijn ouders op reis vertrekken. Dat geeft altijd leuke situaties en hier is dat niet anders. De film bevat wel wat dubbele bodems - de parallel tussen het school future enterprise project en Tom Cruise die zich intussen privé lanceert als pimp.

In se is het een hyperkapitalistische movie daterend van de eerste Reagan presidentstermijn die wel gekend was voor zijn ultra-liberaal beleid. De grap die erin verwerkt zit met een Tom Cruise die aan tafel in de schoolrefter laat uitschijnen dat hij zich in de toekomst wil inzetten voor zijn medemens, om er dan zelf eens smakelijk mee te lachen, is tekenend. Verder gaat het heel de film lang over bezit verwerven, bezit verliezen, geld verdienen op zo kort mogelijke tijd, uitbouwen van het cv om toegelaten te worden tot de prestigieuze unief van Princeton. Seks is een dienst waarvoor geld gevraagd kan worden. Er worden geen doekjes rond gewonden. De USA - en Hollywood zeker - heeft absoluut een cultuur van ondernemingsgeest - waarin je verantwoordelijk bent voor eigen succes en falen - en in deze film komt het er ongefilterd uit. En toch wel op een vermakelijke manier.