Goon: Last of the Enforcers (2017)

Nice, zin in!!!

deel twee dus? ik ben benieuwd.

Hmm, we zullen zien.

Wederom een heerlijke film.

Dug is wat ouder, wat langzamer en herstel duurt langer. Maar hij schopt het tot Captain van de Highlanders én zijn lieve vriendin verwacht hun eerste kind.

Dat kan niet lang goed gaan.

Veel knokken, coole ijshockeyscenes, veel heerlijke domme, platte humor. Dug is nog steeds te dom en te eerlijk en te lief, een grote loebas die heeft leren schaatsen en voor zijn vrienden alles over heeft.

Helemaal genieten. Goon was al bijna perfect en deze sequel doet er nauwelijks voor onder.

Vermakelijke film, niet serieus nemen.

De 1ste vond ik wel beter.

Aangezien ik er een waardering op heb geplakt zal ik de eerste wel hebben gezien, maar ik kan er me al niets meer van herinneren. Bij dit vervolg loop ik dat risico niet, want ik heb me dermate liggen ergeren, dat de kans dat ik dit ooit nog vergeet erg klein is. Ben een echte ijshockeyfanaat die vaak in Duitsland en Nederland wedstrijden meepikt en dan is het ontluisterend om te zien dat de snelste teamsport ter wereld wordt gereduceerd tot de gewelddadigste ter wereld. Wat een viezige close ups en slow motions van talrijke gevechten.....bah! Nou weet ik dat er in de USA andere normen gelden dan in Europa bij deze sport, maar het buitensporig geweld wat we in deze film krijgen te zien riekt gewoon naar zeer goedkoop effectbejag. Daarnaast is de humor in deze komedie ook slecht, de grappen die er in zitten zijn niet alleen onleuk, maar ook nog eens verkeerd getimed en geschreven. Geen beste beurt dus voor de (te) jonge regisseur/acteur Baruchel die desalniettemin toch twee sterren voor Spoon 2 krijgt aangezien hij wel af en toe een erg mooie opname van een echte wedstrijdsituatie laat zien. Maar voor het betere ijshockeywerk kijk in de toekomst toch maar weer voor de zoveelste keer naar Miracle of Slap Shot.

Spijtig, keek naar dit vervolg uit, maar helaas kon het me niet overtuigen.

Toch 2 sterren voor de moeite

Zoals verwacht minder.

Goon vond ik destijds echt heerlijk. Toen ik over het vervolg op de film te weten kwam, kon ik het natuurlijk niet te lang uitstellen om deze ook eens uit de proberen. Maar je moet natuurlijk altijd rekenen op het feit dat vervolgen meestal een beetje teleur stellen in vergelijking met deel 1.

En dat is hier zeker het geval. Maar dat kan je dan ook verwachtten als zo iemand als Jay Baruchel het vervolg gaat regisseren. Blijkbaar vond hij zijn rol in deel 1 zo leuk, dat hij koste wat kost wilde dat er een deel 2 kwam. En dan krijgt hij hem op deze manier dus.

Het is geen slecht resultaat uiteindelijk, maar in vergelijking met deel 1 stelt deze niet zo veel meer voor. Het leuke aan deel 1 was dat het nog redelijk zijn eigen plan trok. Deze volgt veel braver de Hollywood lijntjes en valt daarom ook een stuk minder op.

Want wat in deel 1 dus nauwelijks het geval was, krijgen we hier een hoop achtergrond, meer achtergrond dan ijshockey zelfs. Het personage van Russell moet weer de typische schurk voorstellen. En Schreiber was dan in deel 1 op z'n minst nog humaan.

Bovendien werkt alles gewoon iets minder. Baruchel blijft een minpunt als rol in deze film, en voor de rest concentreert de film zich jammerlijk genoeg minder op de sport en meer op een wat voorspelbaarder verhaal. Het is wel jammer, want het was niet slecht uiteindelijk.

Het personage van Scott is iets minder magisch dan in deel 1, maar is nog steeds erg leuk om te zien. Draagt de film nog steeds goed. De drama blijft toch wel subtiel, de film is wellicht zelfs subtieler dan deel 1. En zeker het einde buiten de voorspelbare Hollywood lijnen, was het moment dat Scott besluit te stoppen wel mooi gebracht.

En bovendien blijft de ijshockey hier nog steeds leuker. Iets minder dan in deel 1, maar wellicht iets bruter gebracht soms. Meer bloed in ieder geval. Maar in deel 1 ging de film meer op de sport in, en deze veel minder. Dat is ook een beetje het minpunt aan Goon 2. Goon blijf ik een geweldige film vinden. Dit vervolg is waardig, maar zoals verwacht wel een stuk minder. Was leuker als deze film weer zijn eigen plannetje een beetje trok.

In veel opzichten een herhaling van zetten met zelfs nog iets meer expliciet bloedvergieten. 'Goon' Doug Glatt [Scott] moet zijn meerdere erkennen in rijzende ster Anders Cain [Wyatt Russell] die hem bij hun eerste onderlinge ijshockeywedstrijd genadeloos het ziekenhuis in slaat. Tijdens zijn recuperatie bezint Doug zich op zijn toekomst: zijn vriendin Eva [Alison Phil] is hoogzwanger en Doug overweegt daarom zijn sportcarrière te beëindigen en een veilige kantoorbaan aan te nemen. Maar al snel blijkt dat het bloed kruipt waar het niet aan gaan. Ondanks een permanente blessure zoekt Doug hulp bij zijn voormalige, inmiddels gestopt aartsrivaal [Liev Schreiber] die hem moet niet alleen opnieuw moet leren vechten, maar ook de andere aspecten van ijshockey aan te leren. Overbodige sequel blijft alleen overeind door Scotts charismatische vertolking.