Jane Eyre (1997)

Mooie film, heb m een keer op tv gezien, vind het echt een aanrader. Ook leuk: Samantha Morton speelt in deze film Jane Eyre. In de film Emma (met Kate Beckinsale) speelt ze Emma's vriendin Harriët.

Blijft mooi!! Die andere versie is ook erg mooi!! nog iets soberder zelfs!!

Emma was ook leuk ja!

de film heeft me op de een of andere manier heel erg geraakt

als ik aan de film terug denk moet ik altijd glimlachen.

ik dacht van: ja van dit soort films bestaan er ook een hondertal op de wereld

maar deze film had echt een tikkeltje meer

en een grote klasse.

prachtige film

5*

Waarom nu eens Zefferelli niet, al komt deze film een tijd vóór deze van Cary Fukunaga, die m.i. van een betere kwaliteit is.

Deze Gainsbourg-Hurt is nochtans verre van slecht. Kan me niet voorstellen trouwens dat ge met zulk aansprekend verhaal een slechte film zou kunnen maken. De story is goed opgebouwd, de cinematografie zit goed en de acteurs zijn heel behoorlijk. Charlotte Gainsbourg, nu beslist geen oogverblindende schoonheid, vond ik best geschikt voor haar rol terwijl de piepjonge Anna Paquin reeds een staaltje van haar kunnen te beste gaf..

Ik dacht dat de beste Jane en Edward al voorbij geschoven waren. Foutje, bedankt? In elk geval was ik niet onder de indruk van de versie met Anna Paquin. (geloof ik, zonder te hebben gekeken..) Dan deden Samantha en Ciaran het toch beter. Samantha heeft geen persoonlijkheid. En ja, hoe raar dit ook mag zijn, dat is écht bedoeld als compliment. Ze verdwijnt nooit als persoon. Je ziet de pijn doorsluimeren in haar ogen, waardoor je de personages die ze op het grote doek uitvergroot, nooit meer vergeet. Nu is dat met 100 triljard personages weleens lastig. Maar haar personages zijn bijzonder. Juist omdat die grijzige muis die Samantha nu eenmaal is, ze neerzet. Ik ben niet onder de indruk van haar. Maar om het nog complexer te maken, daarom, en daartoe, des te meer.

Deze Jane is wat mij betreft het meest waarheidsgetrouw aan het boek. Er wordt veel overgeheveld uit het boek naar het scherm. Ik dacht op sommige momenten dat ik het oude, stukgelezen exemplaar van mijn vader, weer eens doorbladerde. Ik kan niet genoeg van Jane Eyre krijgen, nooit. Het is wat mij betreft zo heerlijk. De beste roman ooit. Nu is het niet heel moeilijk, dat te zeggen. Hoeveel ik ook tot me neem, literatuurwerken skip ik. Ik ben meer van de hersenloze proza en romantische verhalen dan beroemde boeken. Maar Jane Eyre is een zekerheid voor mij, en ik droomde dan ook mijlenver weg naar de tijd van haar. En dan zat ik dus met oortjes in naar mijn schermpje te turen en acute blind-en doof-heid te vergaren. Ondanks de moderniteit droomde ik over verloren tijden. Prachtig.