Airplane! (1980)

Best leuke parodie. De humor is soms wat te flauw, maar meestal kon ik er wel om lachen.

Een klassieker,blijft leuk.....3.5 stars.

“Airplane!” vertelt het verhaal van de romance tussen Ted Striker [Robert Hays], een voormalig piloot met een traumatisch oorlogsverleden en een ‘drankprobleem’, en Elaine Dickinson [Julie Hagerty], een stewardess die net haar relatie met Ted heeft verbroken. In een poging haar terug te winnen koopt hij een ticket voor de vlucht waarop Elaine moet werken. Wanneer voedselvergiftiging niet alleen een deel van de passagiers, maar ook de piloten van het vliegtuig treft, blijkt Ted de enige te zijn die in staat zou moeten zijn om het vliegtuig veilig te laten landen. Terwijl een dokter [Leslie Nielsen] de passagiers probeert te helpen, moet Striker met de hulp van vluchtleider Steve McCroskey [Lloyd Bridges] en Strikers voormalige commandant Rex Kramer [Robert Stack] een ramp zien te voorkomen.

De grappendichtheid is extreem hoog en sommige grappen zullen je wellicht ontgaan (een verwijzing naar “Fantasy Island” en “Let ‘em Crash”) en als de namen Ethel Merman en Kareem Abdul-Jabbar je weinig zeggen, zul je die grappen ook minder waarderen dan het publiek in 1980. Toch is “Airplane!” verrassend tijdloos omdat het de pijlen richt op films die ook nu nog onderdeel uitmaken van ons collectief geheugen. De persiflage op de liefdesscène op het strand uit “From Here To Eternity” was blijkbaar puur toeval, maar de uitgebreide parodie op “Saturday Night Fever” is één van de beste momenten uit de film. Er zijn ook talloze melige woordgrappen, zoals “It’s an entirely different kind of flying altogether” en “That’s impossible! On Instruments?” evenals volstrekt absurde visuele grappen, onder anderen tijdens Lorna Petersons vertolking van “River of Jordan” en de idiote waarschuwingsbordjes in het vliegtuig. “Airplane!” staat in de top 10 van de grappigste films aller tijden van The American Film Institute en alleen daarom is dit al een film die je gezien moet hebben. De leukste spoof aller tijden? Zou zomaar kunnen!

Na al die jaren is de humor eigenlijk best nog wel leuk. Het valt op hoe veel grappen er in zitten en dat het een genre is dat weinig evenaart is. De grote troef is dat het een groot tempo aan humor heeft met hier en daar parodieën, maar je moet als kijker goed opletten om niets te missen. En een verschil met andere ietwat gelijkaardige komedies (ik denk aan de eerdere films van Mel Brooks) is dat de acteurs hier niet zelf de hele tijd staan te lachen. Er zijn elementen van film noir in, wat nog meer opvalt in de Naked Gun. Een klassieker in een genre dat het sowieso al moeilijk heeft om tussen de klassiekers serieus te worden genomen. Maar Airplane is best de moeite.

Slapstick is denk ik niet zo aan mij besteed. De meeste films in dat genre vind ik maar weinig grappig; alleen Symbol vind ik echt geweldig en ik snap eigenlijk nog steeds niet waarom die film wel.

Misschien is het toch dat die film meer verrast dan een film als Airplane, waar sommige grappen misschien voor mijn geval te makkelijk zijn, door bepaalde woorden letterlijk te nemen. Even goed toch nog wel leuke momenten, met als hoogtepunt de Shirley grap, maar schaterlachen wordt het nergens. Tel daarbij de vervelende flashbacks op en het wordt toch een erg matige film. 1,5*.

Wel leuk.

Typische film die perfect in het thema The Naked Gun past. Vooral slapstick achtige humor waar je wel een beetje van moet houden. Als Leslie Nielsen erbij zit weet je ook wel een beetje wat je kan verwachten. Hij zag er overigens niet lelijk uit toen.

Sommige scenes springen er inderdaad wat uit, maar de film pakte me dan weer niet echt. Soms had ik serieus moeite met verder kijken omdat ik hem soms wel heel kinderachtig vond maar vaak gebeurd er wel iets dat een glimlachje op je gezicht tovert.

Kort samengevat, humor waar je van moet houden, als je niet van slapstick of andere rare fratsen houd dan kan je deze productie gerust overslaan. Leuke scene trouwens in het begin, mooie referentie naar Jaws.

Subliem! Al honderden keren gezien, blijft leuk. Zou heel graag nogeens Zero Hour willen zien, de film die door Airplane werd gepersifleerd.

Als een komische film je van begin tot eind prikkelt met een spervuur aan humor en je als reactie een grote grijns en een herhaaldelijke schaterlach produceert, dan is de comedy geslaagd te noemen. Airplane is een fantastische comedy.
Het trio achter de film te weten David en Jerry Zucker en Jim Abrahams is verantwoordelijk voor veel meer moois op comedygebied. Men denke aan Top Secret! (1984) en The Naked Gun: From the Files of Police Squad! (1988).
Net als deze Airplane! hebben bovenstaande films een parodische inslag en is de toegepaste vorm van humor dezelfde. Een hele herkenbare en typische vorm van humor. Die van de overdrijving, de absurditeit, de droge letterlijkheid en slapstick. Heerlijk.
Voorstelbaar is wel dat de spervuur aan grappen die wordt uitgespuwd, leidt tot grapmoeheid. Het is immers veel van hetzelfde laken een pak. Weinig variatie in het type grap en dat ook nog eens onophoudelijk en in een moordend tempo. Dat kan vervelen of concentratieproblemen opleveren. Bij mij is dat niet het geval. Ik kan er uren van genieten.
Prettige personages vormgegeven door prima acteurs. Een aardige lijst trouwens. Lloyd Bridges, Julie Hagerty, Leslie Nielsen, om er maar een paar te noemen. Acteurs, die elke uitzinnige situatie met ernstige gelaatsuitdrukkingen tegemoet treden en bij elke onzinnige dialoog de serieuze toon vasthouden. Knap en ontzettend grappig. Zelfs de flauwere grappen zijn op die manier goed te pruimen. Comedy van niveau gaat hier hand in hand met comedy zonder niveau. En dat werkt hilarisch.

Een doorsnee routinevlucht verloopt rampzalig wanneer de piloot en een aantal passagiers plotseling ernstig ziek worden door een mysterieuze voedselvergiftiging. Maar het ergste van alles is dat het vliegtuig nu onbestuurbaar is. De enige passagier die het vliegtuig kan besturen is een getraumatiseerde ex-piloot van een gevechtsvliegtuig.

Dit klinkt als een standaard rampenfilm, maar Airplane! is een hilarische parodie, geregisseerd door Zucker, Abrahams en Zucker. Een heerlijke film met soms flauwe, maar altijd absurde humor. De grapdichtheid is zo hoog dat je blijft lachen. Ik heb me in ieder geval weer eens uitstekend vermaakt. 4*

Vermakelijk dankzij de absurde en droge grappen. Het acteerwerk is niet goed, maar in dit soort films maakt dat niet uit. Zonder Leslie Nielsen zou ik denk ik maar 2.5* geven. Hoe hij zo serieus praat in zo'n onserieuze rol is echt mooi . Er worden wel erg veel grappen achter elkaar gemaakt, hierdoor was ik af en toe een beetje klaar met lachen. Misschien konden er iets minder grappen gemaakt worden zodat je bij elke grap harder moet lachen (mijn mening dan weer). Als je dronken deze film kijkt denk ik dat je aan het einde dood bent van teveel lachen.

Ik kan niet zeggen dat ik geen enkele keer heb moeten (glim)lachen, maar over de gehele linie is het wel echt veel te flauw. Men probeert te veel grappen in een (te) korte tijd te brengen, waardoor het effect wat verloren gaat. Veel grappen zijn te melig of gedateerd.

Afgelopen week na een periode van ik denk wel 20 jaar weer eens herzien. Toen ik deze film voor de eerste keer zag kon ik hem niet zo waarderen. Hij had zo z'n momenten, maar als ik mijn recensie van toen nalees, vond ik hem destijds behoorlijk flauw.
Dat is nu wel anders. Heb me de helft van de tijd suf gelachen om alle oneliners en slapstick momenten. Het trio Jim Abrahams, Jerry Zucker en David Zucker gaven met deze film hun handelsmerk af.

Acteurs Leslie Nielsen en Lloyd Bridges kregen dankzij deze film een nieuwe carrière boost. Voorheen waren ze vooral bekend als serieuze acteurs, maar met name Nielsen maakte hierna furore als komisch acteur. Hij steelt ook hier de show!

De hoeveelheid grappen in Airplane! zijn enorm, en ze zijn ook niet allemaal even sterk, maar vrijwel het merendeel is geslaagd. Met name de vele oneliners springen eruit. Sommige grappen zouden in deze tijd ook niet meer kunnen, zoals de scène met dat jongetje in de cockpit en die piloot die op z'n zachtst gezegd nogal aparte vragen begint te stellen.