Howards End (1992)

Qua tempo niet helemaal constant (het verhaal valt een paar keer jammerlijk stil), maar op zich een interessant drama met goed acteerwerk. 3,5 *

ben mega fan van de Ivory/Merchant "trilogie" "A room with a view", "Howards end" en vooral "Remains of the day". Spijtig is het nivo van hun films hierna zeer sterk achteruit gegaan. Met Le divorce als ABSOLUTE dieptepunt.

In aanloop naar het absolute hoogtepunt: The Remains of the Day, verfilmde het Merchant/Ivory team voor het laatst een boek van E. M. Forster. En met succes. Waar het boek van Forster nogal saai en oppervlakkig is, laat Ivory de prachtige muziek en opname's de boventoon voeren.

Emma Thompson is even goed als in The Remains of the Day en ze zet haar karakter heel goed en realistisch neer. Helena Bonham Carter werkte helaas voor het laatst met Ivory maar schittert als de heerlijk eigenwijze en tegendraadse Helen. Hopkins is in een woord fantastisch. James Wilby irriteert mateloos maar dat is dan ook de bedoeling.

Prachtige kostuums van Luciana Arrighi en erg goede muziek van Richard Robbins maken Howards End tot een film om van te genieten. Ondanks het rustige tempo blijft de film boeien.

Nu Ismail Merchant is overleden moet Ivory het voor het eerst zonder hem doen, maar laat hem alsjeblieft weer gebruik van Ruth Prawer Jhabvala maken. Zo'n goede scriptschrijver krijg je nooit weer.

****,5 ster.

Een kostuumdrama van bijna 2,5 uur, dat toch de moeite waard is? Jazeker, deze film naar het klassieke verhaal van Forster wordt prachtig gedragen door Redgrave en Thompson (die hiervoor een Oscar kreeg). Slechts het einde was wat plots.

3,5*.

Kon mijn aandacht er niet telkens bijhouden, vond sommige momenten aanzienlijk beter dan andere, maar in zijn geheel genomen een mooi kostuumdrama met sterke acteerprestaties. 3,5*

Toch wel ondergewaardeerd hier vind ik.

Misschien lichtelijk ja. Ik neig ook telkens naar vier sterren, maar dan denk ik toch aan het kijkplezier dat ik er aan beleefd heb, en dat viel lichtelijk tegen. Het werd nergens echt saai maar het zat er soms wel een beetje tegenaan. Ik wil de film wel ooit nog herzien.
Op site's als Allmovie en in bijvoorbeelde de Leonard Maltin-film guide krijgt deze film de maximale score en (dus) niets dan positieve reacties. In dat opzicht dus in ieder geval ondergewaardeerd hier

Als je bedoelt dat The Remains of the day een boek van EM Foster is: dat klopt niet. Het is van Kazo Ishiguro.

Je noemt niet ´Maurice´. Dat was mijn eerste kennismaking met Ivory en ik was meteen ´hooked´. Howards End doet er niet voor onder. Geweldig hoe de thema´s met elkaar vervlochten zijn en op het einde samenkomen. Vooral die scene waar die klerk op zijn werk stiekem zit te lezen en zich in een mooi bos waant, is me altijd bijgebleven. Prachtig acteerwerk van Hopkins en Thompson, geen wonder dat ze in The Remains of the Day weer zijn gevraagd.

Briljante film dat handelt over het belang van ons 'sociaal gedrag' en meteen de beste van Merchant/Ivory. Na drie keer gezien te hebben ontdek ik nog steeds nieuwe dingen in de film.

Redelijk kostuumdrama

Hoewel het verhaal genoeg biedt (de denkwijzes van de verschillende sociale lagen worden aardig in beeld gebracht), voelt het wat mager aan gezien de (te lange) speelduur. De film kent daardoor een aantal lome momenten.
Het verhaal richt zich ook wat te veel op de minst interessante (maar zoiets is heel subjectief, uiteraard) personages.

Over het acteerwerk kan ik vrij weinig klagen. Het is wel niet altijd mijn ding daar het naar het theatrale neigt. De uitschieter voor mij is Samuel West, en geen grote naam a la Anthony Hopkins of Emma Thompson.

Wat uiteraard belangrijk is in een kostuumdrama is de aankleding. Ook daar valt niets negatief over te zeggen. De kostuums, de decors, de locaties, de muziek,.. Op dat vlak is Howards End puur genieten.

3

Prachtige film waarin het testament mbt een huis niet wordt opgevolgd door de familie. Een kostuumdrama met een mooi verhaal waarin meer dan genoeg gebeurd. Uitstekend acteerwerk en de film ziet er prachtig uit met mooie locaties, kostuums en mooie muziek van Richard Robbins. Hetzelfde team zou een jaar later het nog iets betere The Remains of the Day maken.

Boh, een (te) lang kostuumdrama waar de relaties tussen de verschillende klasses in Engeland onder de loep genomen worden. Het was bij vlagen interessant. Het had ook solide acteerwerk, maar overall gezien toch erg soaperig.

Lang niet op het niveau van "Remains of the Day" maar toch een keurige film over de rijke bourgeoisie van een paar eeuwen geleden, waarvan Britten het pattent hebben om dergelijke intriges van romantiek, naijver, standenonderscheid e.d. in een aanvaardbare film te gieten. Een degelijk script en, gelet op de cast, kon ook het acteerwerk niet achterwege blijven.

Ook ik kan niet ontkennen dat 'Remains'
een betere film is geworden.
Deze film met praktisch dezelfde acteurs is zeker niet slecht. Alleen mist ie net dat beetje pit.

Een visueel sterke, nostalgische, historische literatuur kostuumverfilming, waarin opnieuw de Britse (hogere) klassenmaatschappij in volle pracht centraal stond. De geloofwaardige persongaes (met hun veelal ingetogen emoties rond etikette, moraal en dubbele moraal) werden uitstekend neergezet.

Vanaf 8 juni in de bioscoop (re-release via EYE)

Eén van mijn favoriete films en ik wist niet eens dat er een '4K restoration' was.


A mannered masterpiece

De film verhaalt over de zusters Schlegel. Helen wordt afgewezen door de jongste zoon van de Wilcox-familie, Margaret blijft echter bevriend met Mevrouw Wilcox. Een tijdje na de dood van mevrouw Wilcox vraagt meneer Wilcox Margaret ten huwelijk. Helen wil dat meneer Wilcox het arme koppel Bast helpt en zorgt voor nogal wat commotie in de familie...

Emma Thompson zette een leuke Margaret neer, haar positiviteit deed me een beetje aan mijn moeder denken. Daarnaast ook Anthony Hopkins (in een totaal andere rol als Hannibal Lecter) en een jonge Helena Bonham Carter voor de Tim Burton-films.

Ondanks dat het zo'n lange film was voelde het tempo soms wat te gehaast aan. Bepaalde dingen lijken zo heel plotseling te gebeuren, bijvoorbeeld Mr. Wilcox die met Ms. Schlegel wil trouwen. Het huis Howards End was als het ware een MacGuffin. Het verhaal speelt zich er nauwelijks en we krijgen het interieur niet eens volledig te zien, maar toch speelt het een beslissende rol in het verhaal.

De film was weer prachtig opgenomen. Heerlijke Britse setting met upper-class-taferelen die doen denken aan vroege Hitchcock's zoals Rebecca. Ook erg mooie muziek van Richard Robbins.

Hoewel Howards End het zeker wint qua sfeer, was The Remains of the Day toch wat sterker qua inhoud. Bovendien kwamen Hopkins en Thompson daarin ook beter tot hun recht. Howards End voelt meer aan als een subliem geschoten soap. Desalniettemin weer heerlijk ontsnapt aan het heden met dit mooie kostuumdrama van James Ivory.

Grappig, baspls!

Ik heb de film nooit gezien, maar Howard's End was wel het onderwerp van een van mijn film podcasts vanmorgen, die ik heb geluisterd op weg naar het werk. BBC Radio 4 - The Film Programme, James Ivory - bbc.co.uk

Naar men zegt niet de beste van de Ivory/Merchant-producties, maar geloof me, met Emma Thompson, Anthony Hopkins en Helena Bonham Carter valt er veel te genieten. Naar ik begreep is deze film geremasterd en opnieuw uitgebracht in filmhuizen. Wat mij betreft heeft de film na 26 jaar nog niets van zijn schoonheid verloren. En niks traag dus hè. Het begint nog wel overzichtelijk en gezellig, maar het verhaal vliegt al snel alle kanten op en krijg je het gevoel in een soort rollercoaster van plot twists te zitten.

Eigenlijk is het een soort soap avant la letttre. Een soort 'goede tijden slechte tijden', maar dan in twee en een half uur. Het verschil met de soaps in onze tijd is dat deze wel degelijk ergens over gaat. E.M.Forster, op wiens roman het verhaal is gebaseerd, toont de Engelse klassenmaatschappij in volle glorie. Een maatschappij waarin iedereen zijn plaats kent en zijn rol vervult. En oh wee als je buiten de plaatjes kleurt.

En dat gebeurt natuurlijk veelvuldig. Dat maakt van mr. Wilcox (Anthony Hopkins) zo'n gecompliceerd en boeiend personage. Een vervelend en hartvochtig man, handelend naar de wetten van z'n klasse. Maar ho even, op de cruciale momenten blijkt hij daar toch van te kunnen afwijken. Zijn schoonzuster (Helena Bonham Carter) lijkt te spotten met alle regels en conventies, maar raakt daardoor behoorlijk in de problemen. Maar is misschien wel degene die het meeste levenskrachtig is. En de nieuwe mevrouw Wilcox (Emma Thompson)? Die laveert met een onuitroeibaar optimisme langs alle maatschappelijke kliffen.

O ja, het gaat natuurlijk om het bezit van het prachtige landhuis Howards End. Want wie wil daar nu niet wonen?

Heerlijke licht voortkabbelende film die Engeland op z'n mooist laat zien. Daar bedoel ik het decor mee natuurlijk, niet de klassentegenstellingen van toen, die verre van mooi waren. Schitterende Engelse tuinen die haast verwilderd lijken maar tegelijk ook volmaakt. Wat een enorm verschil met die keurige burgertruttige tuintjes hier in Nederland. De muziek is fantastisch, van heel lieflijk tot zwaar bombastisch. Kleinigheden in de film die ik heel leuk vond, zoals dat rijtje boeken Dickens dat in de kast wordt gezet of de huishoudster van Howards End die dat zwaard uit de schede trekt. Iedereen acteert uitstekend. Jammer alleen dat Vanessa Redgrave als stamhoofd van de familie Wilcox niet de gehele film te zien is en al vrij snel het loodje legt, haar personage vond ik namelijk wel intrigerend. Op een gegeven moment zitten ze met z'n allen rond de tafel, zegt Redgrave: 'Ik heb altijd het idee gehad dat als we de moeders uit alle landen bij elkaar konden brengen er nooit meer oorlog zou zijn.' Dat klinkt heel mooi en er wordt dus ook instemmend geknikt. Maar even later zegt ze, over de vrouwenbeweging, dat discussies maar beter aan mannen overgelaten kunnen worden en dat ze dolblij is dat ze niet hoeft te stemmen. Oh, en Hopkins, ook al zo goed. Hij lijkt hier een beetje op Fritz Haarmann vind ik, de Duitse seriemoordenaar.

'Oh look, that's awfully jolly. Especially that foxglove.'
'It's digitalis.'
'Digitalis? Sounds like a sneeze...'