Staroye i Novoye (1929)

Mijn eerste film van Eisenstein, dus mijn reactie op deze film is geheel onafhankelijk van achtergrondinformatie. Wat beteft de film is er wat mij betreft bijna geen verhaal. Het is een aaneenschakeling van scenes, waarbij de evolutie van de landbouw centraal staat. Er zijn dus ook geen hoofdkarakters. Mijn eerste gedachte is dat het een soort propaganda/educatiefilm is voor Rusland.

De kracht van de film ligt duidelijk in het visueel en editing van de film. Maar dat kan niet voorkomen dat 120minuten wel heel erg lang gaan duren.

2,5*

Iemand een idee hoe ik m kan zien? (torrents niet meegenomen)

Ik had alles van Eisenstein gezien behalve deze film/docu. Echt heel opzienbarend is het niet. Staroye i Novoye duurt vooral lang. In het begin worden een stel verweerde gezichten in beeld genomen, die jammeren over hun miezerige bestaan op het platteland. Maar de Sovjet-autoriteiten beiden uiteraard een oplossing.

Afijn, op de helft van de film floreert er een boerengemeenschap, dat alleen nog een traktor nodig heeft. De tweede helft gaat voornamelijk daarover. Een jongedame wordt in deze queeste gevolgd en tsja dat is het dan... De film had dus wel wat korter in lengte mogen zijn. Voor de rest toch nog behoorlijk wat kunstzinnige shots en vette montage gezien, zoals je gewend mag zijn van Eisenstein. Op de opzichtige en matig vertelde propaganda na, was het dus nog wel door te komen.

Je moet ervan houden, die jaren 20 Sovjet-propaganda vol verweerde boerenkoppen met slechte gebitten en machine-verheerlijking. Schaalvergroting en "kollektivisme" zijn als idee ook wel op z'n retour. Het voelt na het zien van soortgelijke films eerlijk gezegd ook wel een beetje "been there, seen it, done that" en er ontbreekt een legendarische scène zoals de trappenscene uit Potemkin of de trap bestijgende paarden uit Stachka. En zoals gezegd, het had best wat bondiger gekund.

Toch blijf ik (los van de boodschap) wel een zwak houden voor dergelijke films, vooral door de editing en leuk gevonden shots, met name als Eisenstein zijn minachting wil tonen: de arrogante beambten met hun imposante handtekeningen, de domme keuterboertjes die de wijze oervrouw Marfa uitlachen als ze hen een mieters te gek cool vijfjarenplan voorlegt, de dikke koelak die zich zonder gêne overal krabt. En ja, die tractorchoreografie was ook best leuk gedaan maar dat is een beeld wat, ingehaald door de tijd, inmiddels weinig positieve gevoelens oproept.