The Dead Zone (1983)

The Dead Zone is een Cronenberg die ik nog niet eerder had gezien, en ook een Cronenberg die op mij wat atypisch overkomt; geen body horror hier, maar eigenlijk een vrij rechttoe rechtaan paranormale thriller. Deze King-verfilming komt wat langzaam op gang, en dat is nog vriendelijk geformuleerd, want eigenlijk is The Dead Zone zelfs vrij saai in de eerste helft. Pas zodra de moordonderzoeken er aan te pas komen wordt het een beetje interessanter, en eigenlijk is pas het laatste derde echt vermakelijk zodra Stillman in de focus komt.

Christopher Walken speelt een docent, die in een ernstig ongeluk terecht komt en na een coma van meerdere jaren ontwaakt. Niet alleen blijkt hij fysiek in de kreukels, is zijn vriendin er vandoor, maar hij heeft ook een helderziende gave ontwikkeld. Langzaamaan komt hij er zelfs achter dat die toekomst niet echt vastligt, maar dat het slechts de toekomst is als hij niet ingrijpt - en dat leidt hem naar morele dilemma's die uiteindelijk leiden tot een moordpoging op een politicus, en als we zijn visioenen mogen geloven, inderdaad een terecht ingrijpen. Het laatste derde deel trekt de film toch nog richting een voldoende, maar de film is toch vooral vrij conventioneel en wat aan de saaie kant. Ik vind Cronenberg toch leuker als hij de gebaande paden wat meer verlaat.

“The missiles are flying. Hallelujah, Hallelujah!”

Aardige film van David Cronenberg. Hij heeft betere films gemaakt, maar vooral qua regie, sfeer en acteerwerk is The Dead Zone erg sterk. Het verhaal zelf (van Stephen King) is niet geweldig, en tot ongeveer een uur in de film vond ik het wat tegenvallen. Christopher Walken maakt alles beter, maar zelfs hij heeft moeite om de aandacht vast te houden. Gelukkig wordt het tegen het einde een stuk beter, en vooral Martin Sheen verdient daar de credits voor. Het geeft de film een focus, die tot het einde wordt vastgehouden.

Wat raar al die lage beoordelingen. Toch een van de beste drie a vier King verfilmingen voor mij (Shining, Christine & Carrie). Sterk en sfeervol drama. Prachtig!

Dikke 4*

(Spoiler)

Machtige film he! Hier en daar een paar foutjes: Waarom was dat kind dat bijna was verbrand, alleen thuis? En waarom is er niemand (politie etc.) te bespeuren in de zaal waar die kandidaat voor de verkiezingen net werd beschoten?

Mij ook geen moment verveeld, de film duurde langer dan dat ik had verwacht, maar daar was ik blij om, toppertje!

Walken maakte ooit met Saterday Night Live een parodie op zijn rol in deze film, genaamd Ed Glosser Trivial Psychic. Daarom kon ik hem in deze film maar moeilijk serieus nemen. Ook van Dreyfus verwachtte ik elk moment dat hij "kill Clouseau!" zou uitroepen. Het gegeven van de film is nogal ongeloofwaardig en wordt weinig diepgaand uitgewerkt. Walken heb ik al beter bezig gezien. Een leuk tussendoortje, meer niet.

Met The Dead Zone heb ik zonet een uitstekende film gezien. Je wordt namelijk meteen in die jaren 80 gezogen met de lange intro en de bijhorende muziek. Deze vertelt je al meteen dat dit geen happy go lucky verhaal wordt...

Laten we dus maar eens beginnen met het auditieve gedeelte van deze film toe te lichten. Ik vond de muziek zeer goed passen bij verschillende scènes en was vooral verrukt toen je de voetstappen van de sheriff door het modderige gras kon horen. Voor dat soort details ben ik echt wel een sucker.

Visueel ontsnapt de film niet aan zijn era. Enkele elementen worden slechts matig in beeld gebracht, alsof je naar een zaterdagavond film aan het kijken bent. De crash van het hoofdpersonage was in dit opzicht het trieste hoogtepunt. Ik kon me maar niet van de indruk ontdoen dat hij de opligger makkelijk had kunnen vermijden.

Verhaaltechnisch zit het allemaal goed in elkaar. Zelfs het einde is best ok. De Stephen King fans onder ons begrijpen wel wat ik hiermee bedoel Toch zijn er nog wat manco's, al kunnen die ook met het beeldwerk te maken hebben. Voorbeelden zijn:

- John omhelst zijn vader, geeft de sheriff een hand en dan krijgt hij geen visioen. Waarom?

- wanneer Stillson en John elkaar voor het eerst de hand geven, zie je de pin wel erg duidelijk in beeld, dit kon subtieler

- wanneer John uit zijn coma ontwaakt, zit niet alleen zijn dokter naast hem op bed, ook zijn ouders zitten doodleuk in de kamer ernaast. Zitten die mensen al vijf jaar klaar voor wanneer het grote moment gebeurt?

Een beetje muggenzifterij hoort erbij. Dit was verder een prima film, waarbij je zeker de hilarische danspasje van de figuranten tijdens de rally niet mag missen. 4*

Ik weet wel dat dit in de jaren 80 toen The Dead Zone, pas uit was, een hele te gekke film was. En het is nog steeds een film die elke keer weer dat ik er naar kijk, me steeds weer weet te vermaken.

Klopt. Het is een van de Cronenbergs die ik het minst vaak kijk, maar me elke keer weer verrast hoe goed die is.

Degelijke King-verfilming, maar niet eentje die kan tippen aan pakweg The shining, Christine, Carrie of Misery. Vond het zeker wel een interessant uitgangspunt wanneer een jongeman na een coma ineens paranormale gaven blijkt te hebben.

Maar de uitwerking en het plot van de politicus boeide me weinig en erg veel spanning, laat staan griezel/horror, kon ik niet ontwarren in de film. Het kabbelde maar wat door zonder echt interessant te worden.

Walken vond ik wel sterk spelen. Zat prima in zijn rol en haalde er toch wel het maximum uit. Het morele dilemma dat na verloop van tijd opgeworpen werd in de film was een extra positief element. Cinematografisch meer dan OK, beetje gedateerd, dat wel, maar zo'n eighties zo nu en dan heeft zeker ook zijn charme.

1983 was een beslissend jaar voor de Canadese regisseur David Cronenberg. Tot de release van ‘Videodrome’ was hij de ‘darling of the underground scene’ en werden films als ‘Shivers’ en ‘Scanners’ slechts door een kleine groep liefhebbers opgepikt.

Het onverwachte commerciële succes van ‘Videodrome’ (een handje geholpen door de aanwezigheid van Blondie-zangeres Debbie Harry in halfnaakte pose) bracht hem onder de aandacht bij mainstream-producers, waarna Dino De Laurentiis hem de gelegenheid bood Stephen King’s boek ‘The Dead Zone’ te verfilmen.

Een beetje flauw uiteraard om de doorbraak op het conto van La Harry te schrijven, want ‘Videodrome’ is een uitstekend gelukte horror-thriller over snuff-movies en de integratie van mens en machine. De montage, filmtechniek en expliciete en huiveringwekkende scenes dragen nog overduidelijk het stempel van het cultfilm-genre, maar Cronenbergs virtuositeit is overduidelijk aanwezig.

Dat geldt ook voor ‘The Dead Zone’ en hoe onrustwekkend deze film soms ook is, het is in vergelijking met zijn voorganger een keurig gemaakte productie, geschikt voor het mainstream-publiek. De film nu terugkijkend zie je pas dat de politicus die in de film een belangrijke rol speelt veel overeenkomsten vertoond met ene Donald Trump, die we onder meer kennen van ‘Home Alone 2’.

King & Cronenberg.

Een duo dat ik op het eerste gezicht niet zag aankomen, maar Cronenberg heeft veel verschillende dingen gedaan in zijn carrière. Veel van die films heb ik nog niet gezien, ik heb nog weinig ontdekt van de heer Cronenberg, maar tot dusver maakt hij een beperkte indruk. Ook deze film liet me wat onbevredigd achter.

Het voelt erg aan als boekvertelling, daarin kan ik me bij enkele andere recensies voegen, maar toch lijkt de film niet elke kans te benutten. Voor een boek met meer dan 500 pagina's lijkt het me dat ze hier wat onderwerpen hebben achtergelaten. Nu hoeft de film zich niet veel complexer te maken, dat is onnodig, maar ik had wel graag een wat langere introductie willen zien van de gave van Walken.

Visueel wat aardige beelden, ondanks dat ik de rest wel erg kaal in beeld gebracht vond. Saai cameragebruik en in het algemeen oninteressante regie. Cronenberg werd waarschijnlijk in een hoekje gedrukt met deze film, want ondanks dat ik geen fan ben weet ik wel dat de man over wat creativiteit beschikt. Daar lijkt hij in deze film niet aan toe gekomen te zijn.

Leuk concept wel verder, bij vlagen sterk uitgewerkt, maar ik had liever nog meer willen zien. Niet te veel buiten de boeg, dan zou de film onnodig cheesy zijn, maar wel meer dan het huidige resultaat. Veel van de castleden acteren matig, enkel Walken weet zich staande te houden. Ook zijn de dialogen matig te noemen. Ik kon mezelf niet weerhouden om op de klok te kijken tijdens bijvoorbeeld conversaties, en de oninteressante vormgevingen van de setpieces zijn ook nadelig.

Het is geen slechte film, met wat goede ideeën en een verhaal dat compleet is, maar de film kon me gewoon niet meekrijgen. Het acteerwerk en wat energiekere regie ontbreken. Dat concept waarin Walken in de toekomst kan kijken moet de kans bieden dat veel creativiteit op het visuele vlak, maar dat deed Cronenberg dan weer niet. The Dead Zone was leuk om een keer gezien te hebben, maar ik hoef de film niet nog een keer te zien.

The ice is gonna break!

Na 19 lange jaren eens terug herzien, en wat blijft blijft deze Stephen King verfilming toch top! David Cronenberg heeft er wel iets super sterk mee afgeleverd. Toch voor een film uit begin jaren 80.

Het is een enorm sterk verhaal dat mooi weergegeven wordt in deze geweldige thriller!

Walken strikte de hoofdrol en kroop in de huid van Johnny Smith leeraar in de school in "Maine, castle rock" het bekende fictie stadje van King. Krijgt een ongeluk raakt 5 jaar in coma, en na alles daardoor te verliezen zijn aangekregen gave gaat gebruiken voor mensen te helpen.

Een verhaal waar je veel mee kunt doen, maar hier in de film gaat alles vrij snel door ook de korte dikke 90minuten, maar in die tijd duurde de meeste films niet zo lang ook niet, maar dat maakt het allemaal niet minder waardig!

De muziek gecomponeerd door michael kamen is echt vet! En past bij de sfeer van de film. King zijn verhaal, cronenberg zijn film, en halloween producer Debra Hill ook hier als producer aan boord. Veel kon er dus niet mislopen

Martin sheen is een leuke toevoeging naar mate we meer naar het einde gingen. Kort maar krachtig!

4,0 sterren

Goeie film met een goed verhaal, kan er niet meer van maken. Ik zie Christopher Walken ook het liefst als ie jong is, leuk om te zien en een van de betere Stephen King verfilmingen.

Goede, hoewel ietwat rechtlijnige en 'normale', film van Cronenberg, die hiermee zijn Stephen King-adaptatie aflevert. Een auteur wiens werk toch altijd fantastische potentie heeft voor een omzetting naar het visuele medium, maar waar dat vaker niet dan wel bij lijkt te lukken. Maar The Dead Zone valt zeker wel in het kamp van de succesgevallen. Want meer dan een Cronenberg-film, is dit gewoon echt een Kingfilm, met dat typische karakteristieke sfeertje. Het is denk ik toch wel de film uit zijn oeuvre waar Cronenberg het minst zijn eigen stempel heeft weten te drukken. Zijn stijl schemert vooral door in de onheilspellende visioenen; het visioen van de verdrinkende kinderen is bijvoorbeeld ontzettend creepy, en van dat soort momenten had ik graag meer gezien. De film lijkt nu af en toe plichtsmatig op te bouwen naar de hele verhaallijn met de toekomstige president, terwijl je eigenlijk veel interessantere, alledaagsere dingen met het concept had kunnen doen. Die 'fout' ligt natuurlijk bij King. En 'fout' is allicht ook het verkeerde woord, maar feit is dat de laatste akte een beetje saai en voorspelbaar is. Toch zitten er vooral in de eerste helft heel wat geslaagde scènes in, en is zeker de opbouw wel leuk. Het tempo ligt ook fijn hoog, zonder dat het overdreven is.

Een bijkomend klein minpuntje vind ik Christopher Walken. Een lichte miscast wat mij betreft. Met zijn intense blikken kon ik hem nooit enorm serieus nemen als de sullige mister goodie two-shoes. Hij is als acteur niet vanilla genoeg voor zo'n brave rol.

Voor de rest wel gewoon heel mooie aankleding, enscenering en cinematografie, eveneens een sfeervolle soundtrack. Kleine 3.5*.

Had hier wel meer van verwacht, vond hem vrij saai en had duidelijk te weinig spanning, eerlijk gezegd. Film die ik snel zal vergeten en niet terug hoef te zien.

Zoals hierboven staat, Duidelijk meer een King-verfilming dan een Cronenberg film. Vooral een erg rechtlijnige verfilming van het verhaal, terwijl het verhaal met wat simpele eigenzinniger keuzes een stuk boeiender had kunnen zijn. Een film die me verder deed denken aan oude videotheken en meimaand filmmaand bij de publieke omroep die Veronica nog was. Dat was wel lekker. Ook met één scene die echt uit de film had gemoeten waarin Stillson de columnist chanteert Die pat slecht in de film en de film was wat beter geweest zonder. Niet onaardig, geholpen door een uitstekende casting.

Shocktober #5

Van alle Cronenberg’s heb ik deze toch minder vaak gezien dan de meeste anderen van hem. Het zal sinds ik m in de jaren 80 in de bioscoop zag de 4e keer zijn geweest. En steeds ben ik weer onder de indruk hoe sterk de film is.

Het is een verontrustende thriller met een continue duistere ondertoon gedragen door een sterke Walken en Martin Sheen die ons een voorproefje gaf op Trump. Cronenberg benadert het verhaal erg serieus wat zorgt voor een continue onderliggende spanning. De horror momenten zijn goed gedaan. Al is de scene met de president wellicht ietwat knullig anno 2022. Maar goed, de Oval office huren of nabouwen, paste waarschijnlijk niet in het budget.

Al met al toch zeker een van de beste King verfilmingen wat mij betreft. Top 5 achter The Shining, Carrie, Christine.

Enfin, sterke film dus!

4* blijft ruimschoots staan.

Eens...en na die drie/vier kwam er alleen maar rommel Hij was zeker uitgeschreven.

De oude Carrie neem ik aan met Spacek, maar over King verfilmingen gesproken...The Shawshank en The Green Mile?

Die twee vind ik erg zwak. Brave sentimentele draken.

Zo'n vermoeden had ik al

I"m scared Sam. What's happening to me...?

Ah, lekker! Een Kingetje gaat er altijd wel in vooral als ze ook nog goed zijn en die hoop was er wel met deze titel. Dus, whiskey op tafel, nootjes, voetjes omhoog, kat opschoot, lichen uit en draaien met dat ding op wat tegenwoordig de zaterdagnacht griezelfilm is.

Het is even wennen met Walken in een voor hem degelijke en ongebruikelijke rol, een leraar, meestal is de beste man een beetje loco. En het moet gezegd dat het begin met de romantiek vrij saai en cliché is, en het ongeluk er best wel een beetje knullig uitziet. Maar goed, ik moet niet vergeten dat de film alweer uit '83 stamt. Maar het spel is vrij snel na het ongeluk op de wagen, waar het eerst nog even wachten is in hoeverre Johnny nu verandert is, maar eenmaal met het eerste visioen maakt de film wel zeker een sterke indruk. Want het getoonde visioen is best heftig en mooi gemaakt waarop de film toch wel iets heel indringends krijgt en bevreemdend wordt.

En die toon zet door rond de verwarde en radeloze Johnny als sort of freak of nature, met inzichten en beelden betreffende geschiedenis of toekomst van mensen. Samen met de morsige beelden, soort van vhs beeldkwaliteit, het bij tijd en wijlen duistere sfeertje en een behoorlijke soundtrack van Michael Kamen maakt The Dead Zone indruk en zit er vooral rond de hulp die hij biedt aan de politiechef omtrent een seriemoordenaar, de fraaie besneeuwde landschappen, en Johnny die lichtelijk neigt naar het kluizenaarsschap, een bepaalde lijn in die sterk te noemen is.

Maar helaas blijft het daar niet bij, en terwijl de vraag was welke richting het verhaal na de seriemoordenaar op zou gaan blijkt dat toch wel een beetje bergafwaarts te zijn. Want eerlijk gezegd vind ik de richting die met Stuart en zijn zoon ingeslagen wordt helemaal niet interessant, en wat hij ontdekt over Stillson en hoe dat te stoppen eigenlijk ook niet. Sowieso is dat allemaal wat flauw en over the top en breekt een beetje met het sfeertje van het eerste gedeelte. Er zijn kijkers die zeggen dat de film pas in die tweede fase interessanter wordt, ik vind juist het tegendeel, en de eerste fase qua sfeer en gebeurtenissen beter.

Desondanks vermaakt The Dead Zone meer dan prima, zien we Walken in een ander licht, hoewel dat rare loopje met kruk wel weer bij hem past, is Martin Sheen zijn rol hem op het leven geschreven, vind ik vooral Kamen weer een hele fijne soundtrack afleveren en moet ik zeggen dat het boek, dat al maanden klaar ligt om te gaan lezen, met stip op de 'to do list' is gestegen. Ondanks het iets wat tegenvallende tweede deel toch een dikke voldoende en wie weet een opwaardering bij herkijk.

Leuke Stephen King verfilming die lekker wegkijkt. Vroeger ook al eens gezien.

"Mr. Vice President, Mr. Secretary, the missiles are flying. Hallelujah. Hallelujah."

"The Dead Zone" is inmiddels mijn vijfde film van regisseur David Cronenberg in korte tijd en deze Thriller / Sciencefiction film (één van de betere verfilmingen van een roman van Stephen King) heb ik vroeger ook al eens gezien, maar alleen kon ik me daarvan nog het einde een beetje vaag herinneren op de bijeenkomst met de Donald Trump achtige senaat kandidaat Greg Stillson (Martin Sheen).

De jonge onderwijzer Johnny Smith (Christopher Walken) die op het punt staat om te trouwen met zijn geliefde Sarah Bracknell (Brooke Adams), raakt betrokken bij een zwaar auto-ongeluk en raakt in coma. Terwijl hij in het bed van een kliniek ligt, vindt er een onbegrijpelijke verandering plaats in zijn hersenen. En wanneer hij dan na vijf jaar ontwaakt, blijkt hij in staat om iemands toekomst / verleden te zien door hem of haar simpelweg aan te raken en wat hij ziet is angstaanjagend. Dan ontmoet hij de gladde ambitieuze politicus en senaat kandidaat Greg Stillson (Martin Sheen), die weinig goeds van plan is (zijn toekomstige presidentschap zal namelijk uitlopen op een nucleaire oorlog) en voelt Johnny zich verplicht om te handelen.

"The Dead Zone" kenmerkt zich door de episodische structuur met daarin eigenlijk verschillende verhalen, zo helpt Johnny sheriff George Bannerman (Tom Skerritt) met het onderzoek naar een seriemoordenaar, te weten de "Castle Rock Killer", die al negen moorden heeft gepleegd in 3,5 jaar tijd en die nog steeds niet is opgepakt geworden, helpt Johnny de rijke Roger Stuart (Anthony Zerbe) met zijn jonge zoon Chris Stuart (Simon Craig) om uit zijn schulp te kruipen en via Roger krijgt Johnny te maken met Greg Stillson die druk bezig is met campagne te voeren om in de senaat te komen en die we ook pas na circa 65 minuten voor het eerst in beeld zien (zijn naam wordt wel eerder genoemd in het verhaal).

En door al de verhalen heen loopt ook nog een mooi verhaal omtrent zijn geliefde Sarah Bracknell, die tijdens Johnny's coma getrouwd is met een andere man, te weten Walt (Barry Flatman), en die ook een kind heeft, namelijk de nog geen één jaar oude Denny (Raffi Tchalikian) en die speelt op het einde een belangrijke rol op de bijeenkomst als Johnny namelijk Greg Stillson wilt doodschieten nadat hij eerder bij een andere bijeenkomst zijn hand heeft vastgehouden en een vreselijke toekomst visie (namelijk een nucleaire oorlog) heeft gezien.

Het einde was sowieso best goed en ondanks dat Johnny dan doodgaat (hij wordt namelijk neergeschoten i.p.v. Greg Stillson), is het wel een goed einde omdat hij namelijk de nucleaire oorlog heeft voorkomen (Greg Stillson gebruikt namelijk het kind van Sarah als menselijk schild als Johnny op hem wilt schieten). Vlak voordat hij sterft houdt hij dan ook nog eens de arm vast van Greg Stillson en ziet hij in de toekomst visie dat hij binnenkort zelfmoord pleegt omdat hij geen toekomst meer heeft als eventuele president. Daarna is Johnny nog even samen met Sarah (dan blaast hij zijn laatste adem uit in haar armen) en is de film na circa 101 minuten afgelopen.

Hoewel het verhaal ietwat traag opgang komt, zit het verhaal wel aardig in elkaar en met de gave die Johnny heeft, kan hij de toekomst voorspellen maar ook veranderen. Zo redt Johnny o.a. de jonge dochter (Julie-Ann Heathwood) van een verpleegster (Chapelle Jaffe ) uit een brandend huis als hij haar arm vastpakt in het ziekenhuis, ziet hij via het verleden van de sympathieke dokter Sam Weizak (Herbert Lom), die een Tweede Wereldoorlog verleden heeft (daar zien we ook wat beelden van), dat zijn moeder nog leeft (Sam Weizak belt haar ook op, maar zegt niets tegen haar en hangt op en zegt daarna tegen Johnny "It wasn't meant to be"), zien we tijdens de ontmaskering van de seriemoordenaar (een politieagent, te weten Frank Dodd, die een collega is van sheriff George Bannerman en die uiteindelijk zelfmoord pleegt) nog even de borsten van zijn laatste slachtoffer, te weten Alma Frechette (Roberta Weiss), als hij haar neerslaat, uitkleedt en gaat vermoorden met een schaar en verder redt hij Chris Stuart van een verdrinkingsdood tijdens ijshockey op een meer, wat zijn vader wilt dat hij gaat spelen.

En ook het liefdesverhaal omtrent Sarah Bracknell was aardig en ondanks dat ze inmiddels getrouwd is met een andere man en kind heeft, mocht Johnny toch nog een keer met haar vrijen en daarbij zien we helaas wel niet de borsten van Brooke Adams. De grote impact van "The Dead Zone" is met name te danken aan het aangrijpende acteerwerk van Christopher Walken en zijn chemie met Brooke Adams. Ook de rollen van Herbert Lom, Tom Skerritt en Anthony Zerbe zijn goed en om Martin Sheen als een Donald Trump achtige Greg Stillson moest ik vooral lachen, maar ook hij deed het gewoon goed.

Al met al is "The Dead Zone" een onderhoudende en genuanceerde film die voor een groot deel steunt op de sfeer en de personages en waarmee ik me vanaf de eerste tot de laatste minuut goed mee vermaakt heb. Horrorregisseur David Cronenberg hoeft voor het oproepen van spanning dus niet altijd gebruikt te maken van een grote dosis bloederige effecten (is in deze film ook maar een keer te zien, namelijk als politieagent Frank Dodd zelfmoord pleegt met een schaar). "The Dead Zone" is gewoon een zeer effectieve paranormale thriller.

Prima film, vier sterren. Cronenberg/King zet hier weer een fijne onheilspellende sfeer neer, die de hele film overeind blijft. Walken speelt geweldig. Ben ook groot fan de man. Zijn hunkering naar zijn oude liefde wordt ook heel intens neergezet. Zeer geloofwaardig. Ook i.d.g. Brooke Adams speelt zeer sterk en overtuigend. Vind ook de dokter een sterke beurt afleveren. Bevalt met veel beter als die mallotige rollen in Clousseau. Doet een beetje apocalyptisch aan, Ook King is Christen. Walken ziet het naderend onheil wat de wereld te wachten staat aankomen. Heb 'm nu voor de 3e keer gezien, en bevalt me bij elke kijkbeurt beter.