Juste la Fin du Monde (2016)
Genre: Drama
Speelduur: 97 minuten
Alternatieve titel: It's Only the End of the World
Oorsprong:
Canada / Frankrijk
Geregisseerd door: Xavier Dolan
Met onder meer: Gaspard Ulliel, Nathalie Baye en Vincent Cassel
IMDb beoordeling: 6,8 (25.140)
Gesproken taal: Engels en Frans
Releasedatum: 15 december 2016
On Demand:
- Bekijk via Pathé Thuis
- Bekijk via iTunes
- Bekijk via CineMember
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Juste la Fin du Monde
"It would have been a lovely family dinner. If it weren’t the last."
Na 12 jaar van afwezigheid, keert een schrijver terug naar zijn geboortedorp waar hij zijn aankondiging voor zijn aanstaande dood wil voorbereiden voor zijn familie. Alle pogingen om enige empathie te ontvangen van hen worden echter neergesabeld door zijn ruziënde familie. Het gezelschap toont een bijzonder onvermogen om te luisteren of lief te hebben.
Externe links
- Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op Amazon
- IMDb (6,8 / 25140)
- Trailer (YouTube, ondertiteld)
- Juste la Fin du Monde (MusicMeter)
- iTunes: € 4,99 / huur € 2,99
- Pathé Thuis: vanaf € 5,99 / huur € 2,99
- Kijk op Cinemember
Social Media
Acteurs en actrices
Louis-Jean Knipper
Martine
Antoine Knipper
Catherine
Suzanne Knipper
Pierre Jolicoeur
Young Louis
Taxi Driver
Little Boy on the Airplane
Air Hostess
Reviews & comments
Badalamenti
-
- 23124 berichten
- 3447 stemmen
Dolan houdt de vaart erin, eentje om echt naar uit te kijken
Villevalo23
-
- 1822 berichten
- 4040 stemmen
Klinkt erg interessant, ook niet de minste cast trouwens....
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
Ja wonderlijk hè? Maar die kop bleek bij nadere inspectie ook nogal suggestief vond ik. Dat was slechts een journalist van de handvol die ze bespraken. Ik ga hem ook gewoon zien
Arnie
-
- 1074 berichten
- 1829 stemmen
Een andere Dolan dan die we gewend zijn, maar nog steeds zeer goed en ik bewonder de - ja wat is het eigenlijk - frivoliteit waarmee hij verschillende stijlen, onderwerpen, invalshoeken uitprobeert. Dit is niet de Xavier Dolan van Mommy of Laurence Anyways, waar hij een eigen verhaal over alledaagse en toch bijzondere mensen op het doek brengt met een speelsheid die aan Godard doet denken. Juste la fin du monde is eerder een vrij gesloten, intens familiedrama, gebaseerd op een toneelstuk, en duidelijk nieuw terrein voor deze talentvolle auteur die als ik de aftiteling moet geloven zelf de Engelse ondertiteling heeft verzorgd.
Herkenbare elementen zijn er natuurlijk wel uit zijn eerdere werk. Het meest karakteristieke lijkt me nog de personages die bijvoorbeeld ontdaan zijn van enige aanduiding wat seksuele voorkeur of zelfs geslacht betreft Zie ook die flashbacks naar een seksscene waarin aan de partner van Louis niet te zie is of het een man of vrouw is. Duidelijk een dingetje voor Dolan, intrigerend op zijn minst, maar - terzijde - je kunt je ook afvragen of hij door die onduidelijkheid te scheppen niet juist de aandacht erop vestigt.
En er is natuurlijk de psychologische diepgang van de karakters, die ik vaak onderschat vind worden in reviews van Dolans films. Ook in deze film, die als gezegd een geheel andere invalshoek heeft, drijft sterk op sterk expressieve versus zeer introverte karakters en de botsing die daaruit voortvloeit. Veel achtergrondinformatie blijft in het vage hangen, maar de knallende ruzies of juist pijnlijk lastige gesprekken (Louis en Catherine) zijn fijnzinnige exploraties van de psychologie van getormenteerde en diverse karakters, en weten de kijker knap mee te slepen in de suggestie van moeizame levens. En dit stuk leent zich hier uitstekend voor.
Nieuw is dan toch het intense en geslotene (bij gebrek aan een beter woord) verhaal waar theater nooit ver weg is. Dolan gaat die confrontatie echter niet uit de weg, maar probeert er een filmische draai aan te geven door enerzijds de close-up op te zoeken, en anderzijds juist veel out-of-focus te filmen - een gimmick die soms wel, maar soms ook gewoon niet werkt. Ook de muziekkeuze - 'traditioneel' erg modern en verrassend bij Dolan - vond ik niet erg goed uitpakken. Maar vooral qua script vliegt hij enigszins uit de bocht als na een tijdlang het redelijk consistente ritme wordt opengebroken door scenes die duidelijk later in de tijd of op andere locaties plaatsvinden. Mij kwam dit wat vreemd over. Denk dat ik het dus met de conclusie van de eerder gequote review wel eens kan zijn dat hij beter zijn eigen films schrijft.
Trouwens, ook voor het eerst bij Dolan: grote namen op het doek. Cotillard speelt de pannen van het dak, Seydoux neem ik door deze rol serieuzer, en zelfs Cassel is goed, waar ik hem eigenlijk veel te markant vind voor zulke rollen.
Al met al een interessant experiment weer van Dolan. Resumerend is het erg goed, anders, dat wel, en nog steeds niet helemaal volwassen al is het moeilijk de vinger te leggen op de precieze oorzaak daarvan. Maar ik ben groot fan van zijn verfrissende filmerij. Vendome, een Brusselse bioscoop, bracht enkele weken geleden een retrospectief aan Xavier Dolan. 27 jaar oud. Retrospectief. Ik herhaal, 27 jaar.
Wat een plezier gaan we hier nog van beleven.
danuz
-
- 12935 berichten
- 0 stemmen
Trailer gister in de bioscoop gezien. Indrukwekkend en hopelijk niet een te standaard discussie-film. Met namen zit het in ieder geval goed: Cassel, Seydoux en Dolan aan het roer
JJ_D
-
- 3769 berichten
- 1304 stemmen
...quelque part, il y a quelque temps...
De enorme afstand tussen mensen, gefilmd van zo dichtbij mogelijk. ‘Juste la fin du monde’ toont het tragische onvermogen van mensen om elkaar echt te begrijpen, zelfs al gaat het om broers en zussen en moeders. De onmetelijke kloof tussen elk individu laat Dolan zien in een stroom van close-ups. Dit is theater op het witte doek, jazeker: het hele scenario bestaat uit psychologie – gesprekken, blikken, herinneringen – kortom er is bijna geen handeling in het heden, geen actie, dus geen filmisch kader. Dolan kan echter ook cinema maken zonder het grote pluspunt dat cinema voor heeft op toneel: het panorama van het echte leven. Dat laat hij volledig achterwege, om integendeel in te zoomen op de ziel van zijn personages. Niet de ballast van de decors van hun bestaan, maar hun zijn (en de ongrijpbaarheid daarvan): dat is wat de toeschouwer te zien krijgt.
Indrukwekkend. En toch ben ik ingedommeld. Dat zegt vermoedelijk meer over mijn slaapkwaliteit dan over de film – ook ik ben tenslotte maar een mens, zoals er in ‘Juste la fin du monde’ ook alleen maar mensen rondlopen. Zijn zij, zoals de plotbeschrijving leest, een exempel van “een bijzonder onvermogen om te luisteren of lief te hebben”? Ja? Hum. Misschien moeten we deze film in een ander licht zien, namelijk het licht van een liefde waar geen taal voor bestaat, het licht van een warmte die botst op een muur van woorden die geen uitdrukking kunnen geven aan die liefde? Is het einde van de film grimmig, of gaat er ook een zekere warmte van uit, een hoop, een inzicht in de diepte van familiebanden? Ik vraag, u antwoordt, alstublieft.
3,25* - en note to self: binnenkort meer Dolan op het programma, meneer!
PS: Marion Cotillard ontnam me de adem. Haar gestotter en gestamel, haar niet-taligheid lijkt me de sleutel tot de film. Zij is een menselijke warmtebron zonder woorden, een schijnbaar zwak figuur die een enorme sterkte verraadt - toch?
danuz
-
- 12935 berichten
- 0 stemmen
Intense film. Soms intens vervelend (zeurderig en onophoudelijk), maar ook intens mooi en best ontroerend. Goed en effectief camerawerk en gebruik van muziek (altijd aanwezig). En dan die flashbacks/vignettes, waar de muziek lekker hard gaat, en de beelden dromerig worden: daar is Dolan op zijn oppersterkst! Die sequenties mogen van mij wel eeuwig duren.
Badalamenti
-
- 23124 berichten
- 3447 stemmen
En dan die flashbacks/vignettes, waar de muziek lekker hard gaat, en de beelden dromerig worden: daar is Dolan op zijn oppersterkst! Die sequenties mogen van mij wel eeuwig duren.
Dat lees ik graag......
wibro
-
- 11590 berichten
- 4098 stemmen
Als ik de berichten mag geloven – tja, je hebt nu eenmaal veel nepnieuws – werd deze film van het wonderkind Xavier Dolan door de critici genadeloos neergesabeld. Waarom is mij een raadsel, want Dolan leverde met deze op een toneelstuk gebaseerde film toch weer prima vakwerk af. De acteurs wisten de bekvechtende familieleden op een formidabele manier neer te zetten. Veel geschreeuw en niet luisteren. Tsjonge, tsjonge ik moest af en toe aan mijn eigen familie denken. Ik heb mij in ieder geval kostelijk geamuseerd met deze film - de tijd vloog voorbij - die ook verder een uitstekend einde had. Louis kwam niet zo maar even op bezoek. Hij had iets zeer belangrijks mede te delen, maar deed het achteraf maar niet. Waarom hij dat niet deed werd niet uitgelegd. maar als je de film goed gevolgd hebt moet dat toch voor iedereen heel duidelijk zijn. Oh ja, bij de nimmer aflatende stroom van gebekvecht van die disfunctionerende familieleden waren de flashback sequenties zeer welkom. Kon je tenminste even op adem komen.
4.5*
Ik Doe Moeilijk
-
- 1145 berichten
- 197 stemmen
Intens beklemmende filmische adaptie van een theaterstuk.
Wederom genoeg cinema magie, zoals we dat gewend zijn. Inderdaad, zoals Danuz al schreef, die interludes waarin we in het hoofd van de hoofdpersoon kruipen en zijn ervaringen en herinneringen meemaken. B.v. hoe de camera even focust op Cotillards nek bij de kennismaking: pure verstilde extase! Of de flashback naar de grote, eerste (?) liefde van Louis: onvergetelijk. De film is in zeker zin theatraal te noemen, maar gebruikt wel bij uitstek filmische middelen (close-up, kleur, hoek, montage) en combineert die subliem met muziek en taal.
En er is natuurlijk de psychologische diepgang van de karakters, die ik vaak onderschat vind worden in reviews van Dolans films.
En daarin is Dolan juist goed: de meest rauwe, ongefilterde emoties aanspreken, de kijker heen een weer smijten en alle hoeken van de kamer van diens gevoel laten zien, ongetemperd en ongegeneerd dramatisch, een tragisch clash van tegenpolen die mij vaak doet denken aan Cassavetes. Ongebrip, woede, verwijt, wanhoop, jaloezie, verdriet, en nog vele emoties gierden door mijn lijf en hadden een sterk lichamelijk effect van beklemming en stress. Soms was ik inderdaad erg toe aan de verademing van een moment van verstilling als Louis zich terugtrekt in zichzelf (effectief steeds aangegeven door de omgevingsgeluiden te laten vervagen en een soundtrack tot pompend niveaus op te voeren).
Al met al weer een memorabele cinema ervaring, dus ga dat zien!
Mag ik al zeggen meesterlijk? Volgens mij is hij al ver voorbij het stadium van aanstormend talent.
Montorsi
-
- 9620 berichten
- 2272 stemmen
Ik vond hem wederom bijzonder sterk. Het wordt soms net iets te ding aangezet, maar de onderhuidse spanningen en de acteerprestaties, i.c.m. prachtig camerawerk en muziek maakt het weer een erg beklijvende film van Dolan. Top 3 2016 werk.
Arnie
-
- 1074 berichten
- 1829 stemmen
Het knappe van Dolan is dat hij inderdaad universele karakters weet neer te zetten in een filmische omgeving, die normaal gezien vaak voorbehouden zijn aan het theater. Je zou dat types kunnen noemen, en wellicht bedoelen we hetzelfde, maar ik zie tegelijkertijd wel degelijk psychologische diepgang onder die types. Die diepgang en karakterontwikkeling wordt niet zozeer met woorden of daden uitgewerkt, maar juist met behulp van die opgebouwde spanning gesuggereerd. De tragiek van de personages en de emoties die de kijker ondergaat zijn bepaald niet statisch in elk geval.
McSavah
-
- 9960 berichten
- 5268 stemmen
Het meest karakteristieke lijkt me nog de personages die bijvoorbeeld ontdaan zijn van enige aanduiding wat seksuele voorkeur of zelfs geslacht betreft Zie ook die flashbacks naar een seksscene waarin aan de partner van Louis niet te zie is of het een man of vrouw is. Duidelijk een dingetje voor Dolan, intrigerend op zijn minst, maar - terzijde - je kunt je ook afvragen of hij door die onduidelijkheid te scheppen niet juist de aandacht erop vestigt.
Huh? Voordat Louis bij zijn familie arriveert was mij al duidelijk dat hij gay is, maar ik kan niet meer herinneren hoe dat in de film werd gebracht. Of wellicht dat ik het gewoon verwachtte omdat het een Dolan is? Weet ook niet hoe dat in het toneelstuk is gedaan. Later maken de familieleden in ieder geval genoeg toespelingen om te weten dat Louis niet hetero is. Zijn ziekte zou er overigens ook mee verband kunnen houden (dacht trouwens eerst dat het om zelfmoordplannen ging). Ook in die flashback is het echt volkomen duidelijk dat het om twee jongens gaat, ondanks het lange haar van Pierre Jolicoeur - waarvan ik dacht dat het Dolan zelf was, maar ook dat blijkt niet het geval te zijn.
Arnie
-
- 1074 berichten
- 1829 stemmen
Huh? Voordat Louis bij zijn familie arriveert was mij al duidelijk dat hij gay is, maar ik kan niet meer herinneren hoe dat in de film werd gebracht. Of wellicht dat ik het gewoon verwachtte omdat het een Dolan is? Weet ook niet hoe dat in het toneelstuk is gedaan. Later maken de familieleden in ieder geval genoeg toespelingen om te weten dat Louis niet hetero is. Zijn ziekte zou er overigens ook mee verband kunnen houden (dacht trouwens eerst dat het om zelfmoordplannen ging). Ook in die flashback is het echt volkomen duidelijk dat het om twee jongens gaat, ondanks het lange haar van Pierre Jolicoeur - waarvan ik dacht dat het Dolan zelf was, maar ook dat blijkt niet het geval te zijn.
Misschien heb ik de signalen gemist. Hoor ik wel vaker
Inderdaad wordt dat op een gegeven moment wel duidelijk, maar dat neemt niet weg dat er eerst onduidelijkheid over bestaat. En wel op zo'n manier dat mijn aandacht dan weer op die onduidelijkheid gevestigd werd. Juist door het zo vaag te houden en enkel de suggestie te wekken (inderdaad, misschien heeft zijn ziekte ermee te maken - maar misschien ook niet) is het zo'n karakteristiek onderdeel van Dolans films.
Montorsi
-
- 9620 berichten
- 2272 stemmen
Het werd letterlijk gezegd door -ik geloof- Cassel's personage.
starbright boy (moderator films)
-
- 21290 berichten
- 4461 stemmen
Laat ik dan maar de party pooper zijn hier. Al ben ik wel wat genuanceerder dan de vijandige Cannes-reacties. Ik vind dit Dolans minste (en ik ben een grote fan). En het gaat mis op vooral een belangrijk punt: de casting ofwel het acteren. De voor Dolan ongewone sterrencast geeft voor mij niet voldoende relief aan de personages. En dat is nou net in zijn films en ook in deze erg belangrijk. Dolans personages zijn vaak veel gelaagder dan wat er uitgesproken wordt en dat komt door de combinatie van beeld, geluid en acteren en hier gaat dat, eigenlijk bij de hele cast, mis.
Stillistisch is het weer anders (erg veel close-ups en zorgvuldige belichting vallen ditmaal op) maar van herkenbare signatuur en vaak enorm genieten, maar het gaat voor mij voor het eerst niet echt voorbij de stijl en heb constant het gevoel dat er zoveel meer in zat.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
De voor Dolan ongewone sterrencast geeft voor mij niet voldoende relief aan de personages. En dat is nou net in zijn films en ook in deze erg belangrijk. Dolans personages zijn vaak veel gelaagder dan wat er uitgesproken wordt en dat komt door de combinatie van beeld, geluid en acteren en hier gaat dat, eigenlijk bij de hele cast, mis.
Kan dit toch maar moeilijk plaatsen. Ten eerste omdat ik de personages wel gelaagd vond, en ten tweede omdat ik niet zie waar de acteurs er meer uit hadden kunnen halen. Vooral ook ten opzichte van het oudere werk van Dolan.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
Nu ja, ik vond het een intense maar ook wel wat geforceerde film. Dolan gaat een beetje op de Bergman toer. Veel close-ups, veel dramatische dialoog, beperkte setting. Op twee momenten werkt dit geweldig: de beide keren van interactie tussen Ulliel en Cotillard. Vooral de eerste dialoog van de twee maakt Juste la fin du monde al min of meer de moeite waard. Qua duiding ben je lange tijd geneigd om te denken dat de waarheid in het midden ligt. Maar uiteindelijk kan ik de film alleen maar coherent krijgen als Antoine de veroorzaker is van alle problemen. Het wordt dan een soort Kain en Abel vertelling, waarbij de oudere broer jaloers is op de jongere en hem het licht in de ogen niet gunt.
Ik ben trouwens wel erg benieuwd naar de mening van Mochizuki Rokuro. Met eerst verkondigen dat Dolan in de top-10 van Sight & Sound hoort en dan 1* uitdelen zonder commentaar kom je natuurlijk niet weg, dat begrijp je.
Bélon
-
- 1795 berichten
- 0 stemmen
Wederom een hele sterke Dolan: kruipt onder de huid met vele ongemakkelijke dialogen. Ik had een Vincent Cassel hier niet verwacht maar die is prima gecast.
Deze meneer is klaar voor de (semi) mainstream cinema zoals anderen al opmerkten: The Death and Life of John F. Donovan (2018) - IMDb
Drulko Vlaschjan
-
- 396 berichten
- 358 stemmen
Fijne acteursfilm, of hoe noem je zoiets? Absurde dialogen op de vierkante meter, meer een toneelstuk dan een film eigenlijk. Dat er veel onbesproken bleef, vind ik een groot voordeel. Ja, doet u mij maar een film die wat aan de verbeelding overlaat. Eigenlijk zou dat een categorie moeten zijn. Of iets thriller of komedie of romantiek is, doet er wat mij betreft veel minder toe.
De soundtrack vond ik wat misplaatst. In het bijzonder het beginnummer (geen idee wat dat was) en het slot met Moby's Natural blues deden de beleving enigszins teniet. Omdat het zulke suffe 3FM-meuk is, terwijl de makers er juist zo goed in slaagden iets origineels te maken. Misschien was het bewust, voor het contrast. Dan hadden ze er natuurlijk ook iets van Justin Timberlake achter kunnen plakken, maar dan lag het er weer te dik bovenop. Dit was de subtiele oplossing. Het werkte voor mij niet, maar goed, ik dwaal af. Koffie, daar gaat het om. Dat ga ik maar eens zetten.
danuz
-
- 12935 berichten
- 0 stemmen
Ik ben trouwens wel erg benieuwd naar de mening van Mochizuki Rokuro. Met eerst verkondigen dat Dolan in de top-10 van Sight & Sound hoort en dan 1* uitdelen zonder commentaar kom je natuurlijk niet weg, dat begrijp je.
Ja, ik ook! Ik vermoedt dat het iets met de "schreeuwerigheid" van de dialogen te maken heeft
Walter S.
-
- 1467 berichten
- 1143 stemmen
De synopsis sprak mij al niet zo aan, maar toen ik hier de fraaie beoordelingen zag toch maar gereserveerd en deze film gaan zien.
Voor mij deed deze film het echt totaal niet. Ik vond het een vreselijk vervelende film, de muziek (op het nummer aan het slot na) vond ik irritant, vrijwel alle personages rete irritant, het (gebrek aan) verhaal en achtergrond zorgde voor een zich voortslepende ontmoeting van chagrijn, vooral zijn broer was continu tegen iedereen opgefokt en aan het schelden. Tegen zijn vrouw, tegen zijn moeder, tegen zijn zusje, tegen zijn broer. En waarom? Weet jij het weet ik het... Totaal ongeloofwaardig ook. Welke vrouw blijft bij een man die werkelijk continu chagrijnig is? (Okay, je zou ze de kost moeten geven, maar zoals bij deze zeurderige zuurpruim?).
Alles blijft onduidelijk, waarom is de schrijver 12 jaar weg gebleven? Waarom is broer altijd en op iedereen boos? Wat is het grote frustratie opleverende trauma? Er wordt niks opgehelderd, het sleept zich maar voort, van boze scene naar scene, doodsaai.
En zo hebben we in de categorie kutfilm een nieuwe nummer 1. Vorig jaar was het die ene NLse film waarvan ik de naam vergeten ben (oh ja, de Held), maar deze film vond ik nog vele malen slechter. Saai en bloedirritant. Het is dat ik nooit eerder weg ga, maar ik was echt heel erg klaar met schreeuwende zeurbroer. Wat een vervelende zacq hooi. En dat terwijl ik op zich best in ben voor chagrijnen in films. Maar niet voor saaie chagrijnen.
Zeriel
-
- 1372 berichten
- 2396 stemmen
Na een half uur geneuzel was ik hier wel klaar mee.
Statisch gefilmd toneel, en dan niet het beste toneelstuk.
93.9
-
- 3122 berichten
- 4195 stemmen
Aardige tussendoor van het Canadese wonderkind van de hedendaagse cinema.
Volgende mag weer een paar centen meer kosten.
kos
-
- 46075 berichten
- 8459 stemmen
Hmmm... lang uitgekeken naar mn eerste Dolan en smaakt niet bepaald snel naar meer.
Wat een vervelende peroanages en dialogen zeg..
Het laatste nieuws
'Red Oaks' op Prime Video snijdt serieuze onderwerpen aan met veel humor: 'Dit verdient een cultstatus'
Welke films worden vanavond uitgezonden op televisie?
Eerste trailer uitgebracht van nieuw seizoen 'Mayor of Kingstown' met Jeremy Renner die is teruggekeerd na zijn heftige ongeluk
De tien best beoordeelde films van de jarige Vince Vaughn (54)
Bekijk ook
I, Daniel Blake
Drama, 2016
142 reacties
Mommy
Drama, 2014
151 reacties
Matka Joanna od Aniolów
Drama / Horror, 1961
9 reacties
Frantz
Drama / Mystery, 2016
47 reacties
Laurence Anyways
Drama / Romantiek, 2012
59 reacties
La Maman et la Putain
Drama / Romantiek, 1973
26 reacties
Gerelateerde tags
vertellingdisfunctioneel gezinmannelijke homoseksualiteitgebaseerd op toneelstuk of musicalziektecritically bashed lhbtresentmentincommunicabilitysmall talk homo
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.