American Splendor (2003)

Pffffft, ok, dit was weer zo'n héél rare film die bestemd is voor "ik-weet-niet-welk" publiek, ik behoor daar alvast niet toe

De eerste 40 minuten vond'k best goed meevallen, het was grappig om zien hoe de mislukkeling Harvey zich door het leven sleept, en de verteltrand was ook heel speciaal, soms zelfs met stripfiguurtjes

Maar dan begon hij toch op mijn systeem te werken, constant had ik de klok in de gaten: "hoe lang is hij al bezig...?", "Pffft, zou het nog lang duren...?", 't is niet de bedoeling dat je jezelf dat afvraagt tijdens een film, toch...?

Ik heb hem helemaal uitgekeken, maar buiten dat beloftevolle begin vond ik er dus niet veel aan, maar dat had je al begrepen zeker ?

5/10.
Het begint goed maar ontbreekt aan de nodige sprankels om zelfs maar in de middenmoot te geraken.
Als ze'm nog eens op tv spelen, zou'k je durven aanraden om zeker de 1e 40 minuten mee te pikken, dan kan je daarna nog wegzappen naar iets interessanters

Mee eens, al is het verder een film waar ik helemaal nooit aan terugdenkt, en dat is toch jammer: echt interessant werd het ook nergens.

Had deze film al een paar keer in de winkel zien staan en zo op de gedeeltelijk geanimeerde hoes/poster hier afgaande hoopte ik op een Ghost World achtig filmpje, maar ondanks enkele gelijkenissen leek het daar verder niet echt op. Het deed me af en toe sterk wel aan Woody Allen en dan vooral zijn Annie Hall denken, geen plagiaat ofzo, gewoon een sterke adoptatie, maar het viel wel op. Aleereerst een geweldige rol van Giamatti, het kan immers niet vaak genoeg gezegt worden. Hij speelt Harvey echt geweldig na, heerlijk wat cynische zelfbewuste loser die man trouwens. Van de echte Pekar had ik vooraf nog niets gehoord, ben ook niet echt van de comics, wist wel dat er een link met Crumb was, maar dat was het dan ook. Die nerd met die monotome robotstem was trouwens ook hilarische (Revingsj of thu nurrrds! ) Wel een enorm grappig principe om zo telkens van fictie naar realiteit over te schakelen, daar heb ik echt een paar keer flink door in een deuk gelegen. Vond het niet helemaal geslaagt moet ik eerlijk zeggen, soms wat langdradige stukken tussendoor, lang niet overal even grappig, had af en toe wat het idee dat ze niet alles eruit hadden gehaald wat erin zat en dus een beetje mis wat de meeste hier wel zien. Maar verder vooral gewoon erg vermakelijk, keek in ieder geval lekker weg en daar ging het me toch om...

3,5 sterren

Tijden geleden dat ik zo'n stierlijk vervelende film heb gezien. Het is voor mij dan ook heel moeilijk te begrijpen, dat zo veel mensen deze film vermakelijk laat staan grappig vinden. Waar is die humor dan??
Het hoofdpersoon zelf is één van de meest vervelende, saaie, onsympathieke en humorloze (dat laatste geeft hij in de film nota bene zelf toe) karakters die ik ooit in een film heb gezien. Dat terwijl de meeste anti helden in andere films op z'n minst over een behoorlijke dosis charisma beschikken (The Dude, Raoul Duke, The Barfly, Lester Burnham, enz). Zelfs een chagrijnige en neurotische botterik als Jack Nicholsons karakter in "As good as it gets" had nog kwaliteiten in de vorm van messcherpe en heerlijke oneliners c.q spraak watervallen.
Ook de dialogen in "American Offender" zijn verbazingwekkend oninteressant, evenals de bijrollen. Zeker die ene nerd begon al heel snel op mijn zenuwen te werken. Als kind zou ik dit ventje misschien nog wel grappig hebben gevonden, maar vandaag de dag vind ik zulke personen alleen maar zwaar irritant.
Het enige plus puntje wat ik aan deze film kan ontdekken is dat ik die mimiek van Paul Giamatti erg knap vind gedaan.

Harvey Pekar is vandaag overleden op 70-jarige leeftijd. RIP

Toen ik hoorde dat Harvey Pekar was overleden, heb ik de dvd voor de 2e maal gekeken. En ik vind dit nog steeds een geweldige film die me opnieuw wist te raken. Heel origineel als stripverhaal opgesteld, met beelden van de echte Harvey Pekar die kijkt naar hoe een film over hem gemaakt wordt, terwijl hij nauwelijks het scenario heeft gelezen. Maar het verhaal over zijn spaarzame vrienden, ontmoeting met Letterman en hoe hij kanker overwint, spreekt me nog het meest aan.

Leuk idee en een sterke rol van Paul Giamatti maar toch viel deze film mij een beetje tegen.
De stukken met de echte Harvey Pekar waren opzich goed te doen maar hij was alleen wel veel te vaak in beeld, het is een film over hem en geen documentaire? nu is Harvey Pekar ongeveer net zo vaak in beeld als Paul Giamatti en dit vond ik zelf soms best een beetje storend worden.
Toch kan ik deze film wel waarderen, hij is zeker niet bijzonder maar erg goed te doen als tussendoortje.

3 sterren.

Droogkomische film over het leven van de schrijver van de American Splendor stripboeken. De vorm van de film is zeker origineel te noemen. Zo komen de echte personages (Harvey Pekar en zijn vrouw) zelf ook aan t woord, en zijn sommige scenes gemonteerd met getekende personages en/of achtergronden.

Paul Giamatti is echt perfect gecast, met zijn constant norse blik. Had me niemand anders voor kunnen stellen in deze rol. Ook Hope Davis zorgt voor uitstekend tegenspel. Omdat de echte personages dus ook in de film verschijnen, kun je het spel van Paul Giamatti en Hope Davis dus mooi vergelijken. De troosteloze omgeving waarin Harvey zich bevind (zn werkplek, zn slordige woning en Cleveland) passen allemaal precies in zijn leven.

En als je deze leuk vind: probeer Ghost World ook eens (als je dat al niet gedaan hebt).

Originele film met een sterke cast, naast de heer Giamatti vind ik Hope Davis sterk spelen. Moest een beetje in de film komen maar daarna was het mij een waar genoegen. De comic en real-life dimensie voegen echt wat toe en de dialogen zijn realistisch en humoristisch. Aanrader.

Een film met veel inhoud over het leven en hoe mensen met elkaar omgaan. Deze film is echt goed en ik zal deze niet snel vergeten.

Een goede film! De soundtrack alleen al is de moeite waard, met veel mooie (love)songs en fijne overige muziek en deze past wonderwel bij de toch wel artistieke beeldmontage en de zwartkomische, luchtige sfeer. Het leven van Harvey ging evenwel niet over rozen.

Ik vond de film uitermate boeiend en de tijd vloog voorbij. De aandacht voor detail (waarschijnlijk tekenaars eigen) en de humor die zit in het uitvergroten van het doodnormale vond ik opvallen. ‘De kunst van het luisteren’ vond ik een mooie slogan. Je moet wel van dit soort elementen houden om de film te waarderen.

Ondanks de downs (naast de ups), de aangrijpende eenzaamheid en hier en daar een ‘writers bloc’ in Harvey's leven was dit voor mij een ‘feelgood’ film. Leuke dialogen met af en toe slimme woordgrappen en lekker excentrieke en nerdy personages.

Een herziening zou geen kwaad kunnen vanwege de vele dingen die te zien zijn in deze film. Voor nu 4*.

Ik heb een versie van 141 minuten gezien, kan het kloppen dat er 2 versies zijn?

Nee, die is er niet volgens het internet anders wil ik em wel graag zien.

Helaas heb ik 'm niet op dvd, maar op geheugenstick. Mijn VLC speler geeft 1.41.09 aan.

Op Rotten Tomatoes staat hij wel aangegeven op 1 h 40.

Dus toch

uhm.. 1.40.09 is geen 140 minuten slimmerik.

Leuk gemaakte en prima film, vooral de 1e helft van deze 'American Splendor' vond ik erg goed. Sterke rol van Giamatti, geweldig hoe hij er zo totaal kansloos en depressief bijloopt. Prachtig gespeeld, met een heerlijk zwartkomisch randje aan zo'n beetje alles wat-ie doet. Verder vond ik de scénes bij David Letterman leuk gevonden en vermaakt de film prima. Het deed me niet zoveel allemaal, maar heb een paar keer goed gelachen. Wat een stelletje vage figuren bij elkaar. Makkelijke voldoende.

Fijn filmpje met een uitstekende Giamatti. Grappig om de mix van fictie & non-fictie te zien, heeft wel iets.

American Splendor is best wel een atypische film, beetje in de trent van een Wes Anderson-film. Ik vond de trieste sfeer gewoonweg droevigmakend, maar dat maakte de film samen met een flinke portie tragikomedie ook juist sterk. Extra leukigheid zijn overigens de comic-intermezzo's.

In de herziening!
Dit blijft toch wel een geweldige film. Paul Giamatti als Harvey Pekar (R.I.P. 2010), die als sinds 1976 zijn dagelijkse leven uitgeeft als comicstrip. Helpt natuurlijk wel als je zijn werk kent, maar het dagelijks leven van een mopperende neurotische Amerikaan met een lullig baantje, heel herkenbaar (al ben ik natuurlijk geen Amerikaan). En Toby de nerd is natuurlijk ook geweldig!
Samen met Ghost World (en Hate) toch wel mijn favo-comic.
En minstens zo geweldig als de Ghost World-film.
Meesterwerk.

Sure, I'll lose the war eventually.
But the goal is to win a few skirmishes along the way, right?

Heerlijke quote!

Lichtjes briljante biopic. Vaak wat stijve films met een vast stramien. Weinig van dat hier. Eentje die film, documentaire en comic afwisselt. Harvey Pekar in de vorm van zichzelf, de acteur die hem speelt en zijn getekende versie. Het kan allemaal. Elke gezichtsuitdrukking die Giamatti tevoorschijn tovert, is raak en de soepel geïntegreerde gesprekjes met de echte Pekar voorzien de man van nog meer vlees en bloed. Geen levensgenieter, geen vrolijke jongen, een sombere vent met gebreken, maar wel een echte.

Een losse scène als die met de jellybeans en de nerd, die dus blijkbaar echt bestaat, terwijl Giamatti in de achtergrond de lach nauwelijks kan bedwingen, is goud waard. Net als zijn optredens bij Letterman. Ook wanneer Pekar met serieuze tegenslag te kampen krijgt, blijft de film met gemak overeind. Dapper filmpje, leuk, ontroerend, oprecht en eerlijk. Geen valse noten in deze Amerikaanse glorie, wel veel jazz en andere zwarte muziek die het ook nog eens een fijne cadans meegeeft. Harvey is de man.

Weinig aan toe te voegen, Insignificance. Erg goede en origineel vormgegeven biopic.

Behalve misschien dat ik deze deels in de trein gezien heb, en om deze scène echt zowat de slappe lach kreeg. Hoe die vermoedelijk autistische kerel het woord nerd blijft benadrukken, in zijn toch al kenmerkende manier van praten, zorgde dat ik als een malloot zat te hinniken in de stiltecoupé, met mijn koptelefoon deinend op mijn hoofd.

Vreemde blikken van links en rechts, kan ik je zeggen...

Zo'n blik van wat een.. Nujd? Briljante scène, ja. Wist niet wat ik zag toen de echte Toby Radloff aan bod kwam.

Hij is nog steeds fan en de killer tip voor je volgende treinreis is natuurlijk deze!

Het is aanvankelijk even inkomen, omdat de structuur wat verwarrend werkt. Ook de voice over is erg irritant en niet om aan te horen. Maar na ongeveer 25 minuten valt het geheel wel op zijn plek en wordt het best wel een vermakelijke film

Ik hou wel van dit soort gloomy guys, ik herken veel in die houding, dus dit sprak mij misschien meer aan dan sommige anderen.

Geen topper verder, echt grappig is het meestal niet, maar het is lichtjes creatief en best wel onderhoudend en leuk gedaan dat je ook de echte personages ziet, alsof het een soort documentaire is. Helemaal met de Lettermanfragmenten levert dat wel iets leuks op.

3,5*

Die scène ook met de echte Harvey Pekar en Toby Radloff op de voorgrond met dat bakje vol met jelly beans en Paul Giamatti samen met Judah Friedlander op de achtergrond.