Father of the Bride (1991)

Echt een flauwe film, de film was totaaaal niet grappig (op wat smoelwerk van Martin na)

Leuke komedie, niet al te veel van verwacht.
Prima acteerwerk, leuke dosis humor...

Na het herzien van deze film niet helemaal geslaagde film. Er zitten wel zo zijn leuke momenten in en het gezicht van Martin, als een vader die het er maar moeilijk mee heeft dat zijn dochter gaat trouwen, zorgt vaak ook wel voor enige hilariteit. De film zakt echter voortdurend in waardoor film toch ook wel zijn saaie momenten heeft. Redelijke film al heeft Martin betere films gemaakt. 3.0

Redelijke Komedie. Die een paar leuke momenten bevat, maar voor de rest eigenlijk maar heel flauw is. Ook Steve Martin kan daar weinig aan veranderen. 2 Sterren.

Begint best leuk maar verzandt al snel in overdreven meligheid. Jammer.

Typische Steve Martin-film, waarbij je de meeste humor haalt uit zijn gortdroge mimiek. Kan ik wel waarderen en de film keek aardig weg.
In ieder geval tot een half uur voor het einde. De film krijgt ineens een hoog feelgood-drama gehalte waar zelfs de RTL Woensdagavond filmliefhebber een slappe van zou krijgen, en de grapdichtheid is ver te zoeken.
Het was snakken naar het einde.

Niet echt een comedy om te bulderen van het lachen, maar toch wel erg vermakelijk. In elk geval geen film die ik vaak zal herbekijken. Steve Martin speelt zijn typische droge komiek karakter met soms wat overacting.

Redelijke komedie al valt er niet erg veel in te lachen, had er toch wel ietsje meer van verwacht.

Vreselijk materialistische film.

Steve Martin draait (terecht) door, omdat zijn straalverwende dochter het "normaal" vindt om een huwelijksfeestje cadeau te krijgen van zo'n $ 125,000.-. Als de regisseur dit nu op een licht ironische manier in beeld had gebracht, à la Gert-Jan Dröge vroeger of MTV's Sweet Sixteen, dan had ik er best om kunnen lachen. Maar helaas, de schrijvers kiezen partij voor moeder en dochter en Steve Martin rest de rol van de sul.

De toon van de film is veel te serieus om dit als echte komedie te zien. Slechts de mimiek van Martin en een enkele slapstick scene moeten voor de humor zorgen en dat is natuurlijk wel erg mager. Father of the Bride is vooral onvervalst Amerikaans sentiment, waar je tandglazuur van gaat barsten. De overdreven (Amerikaanse) kijk op het huwelijk is gewoonweg belachelijk. Zo'n groot en duur feest geven, om anderhalf jaar later weer te scheiden. Ik heb het van nabij meegemaakt; w.b.t. jammer dat die onzin ook naar Europa is overgewaaid.

Tegen het einde zijn er een paar mooie scenes en dat verdient nog net 1,5*.

Weer eens bekeken en moet zeggen dat het toch wel een leuke film is. Ik heb me vooral vermaakt met het spel van Steve Martin en ook zijn mimiek zorgt toch vaak voor hilariteit. En dat is juist het punt waardoor ik hem vaak irritant vind. Maar hier werkt het goed. Een zuurpruim vanwege zijn dochter die gaat trouwen. Martin begint hier al aardig oud uit te zien.

Ik was eigenlijk al grotendeels vergeten hoe de film ging en ook dat Diane Keaton erin speelt. Haar rol is niet erg groot. Ik vind alleen Martin Short wel erg uit de toon vallen in deze film. Verder is het verhaal flinterdun en doet verouderd aan, met o.a. die grap met de verpakte broodjes.
Begrijp ook niet helemaal waarom de ouders van Annie, die het veel minder breed hebben dan de ouders van Bryan hoofdzakelijk met de kosten worden opgezadeld. En hoewel het een komedie is vind ik het soms wel een tragikomedie, met aan het eind zelfs een beetje ontroerend.
Een soort voorloper van Meet the parents/Meet the Fockers, alleen dan heel erg toegespitst op de vader. Charmante vaak lichtkomische film, met een aantal hilarisch gedeelten, zoals de zwembadscène en zijn kostuum van vroeger. De film begint met een flashback en verder is het een soort levensverhaal over het ouder worden. Wel gaan ze er iets te lang mee door.
Ben benieuwd hoe de tweede film, nu uitpakt. Goede rol van Martin. 4.0

(Het is een remake van Father of the Bride (1950)

Goeie film over een vader die er niet op voorbereid is als zijn dochter haar huwelijk aankondigt. Deze remake doet in geen manier onder voor het origineel uit 1950. Hier en daar wat aanpassingen (voornamelijk wat aanpassingen aan de tijd en wat meer komische momenten). Maar de fijne toon en gevoel blijven behouden. De uitstekende casting heeft hier een groot aandeel in.