Nosferatu (2024)

Leuke film, maar niets bijzonders. Gewoon een goed uitgevoerde remake.

Ai.

Ik had er meer van verwacht - wellicht naief, want de versie van Murnau en de remake van Herzog vielen me ook al niet zo goed. Het was misschien ook eigenlijk gewoon wel een echt slecht idee om een remake te maken die zo strak langs het origineel loopt - en niet alleen omdat dat op zich al een wat gemankeerde film was, maar ook omdat daarmee dik honderd jaar ontwikkeling van de filmkunst wordt overgeslagen.

Er zijn nogal wat films over vampieren gemaakt tenslotte, en de afgelopen honderd jaar is zowat elke denkbare verbetering aan het origineel wel eens geprobeerd - soms met weinig succes, maar ook best vaak met juist veel succes. Nu nog maar weer een keer teruggrijpen op het origineel is niet alleen per definitie domweg een herhaling, maar ook de ontkenning van honderd jaar aan bewezen goede ideeën. Als je daar dan niet iets heel eigens en heel spectaculairs tegenover weet te zetten, dan wordt het gewoon een saaie herhaling zonder enige waarde.

En dat is het dus eigenlijk gewoon ook. Jammer van de moeite, jammer van de paar mooie scenes van Lily-Rose en Willem Dafoe. Maar verder voelde het als een langere zit dan The Brutalist, en die noemde ik in mijn schrijfseltje al ongekend kontkrakend.

Volgende keer graag gewoon weer een vampierenfilm in de jaren-70 stijl, met veel slapstick en veel kleur, en alle ondertussen verplichte onderdelen als spiegels en vleermuizen. Eng hoeft het niet te zijn, dat is bijzaak in dit genre - dat hebben we geleerd uit die honderd jaar evolutie. Leuk aan de andere kant is wel zo'n beetje verplicht, en dat is dit geval dus ook al nergens.

Prachtige beelden en een fijne sfeer maar ik miste de spanning en de vertelling, van het verhaal was soms aan de rommelige kant. Dit is zo jammer want dit is wel zo'n film die ik geweldig wilde vinden maar niet echt kon.

Goeie film waarin een vastgoedmakelaar naar het buitenland afreist om een koop te sluiten. Origingeel is deze film natuurlijk niet, maar het ziet er wel prachtig uit allemaal. Sfeervol en met mooi camerawerk. Ook het acteerwerk van de gehele cast is goed, waarbij Lily-Rose Depp er positief uitspringt. Met gemak 3.5 sterren, maar mijn voorkeur blijft uitgaan naar Dracula.

Mwah... zelf ben ik toch iets meer van de sexy vampieren, in plaats van zo'n ouwe ontbindende hijger met befbezem.

Welkome Willem.

Deze goed ontvangen Nosferatu is behoorlijk trouw aan het Duitse origineel uit 1922. En daar zit hem waarschijnlijk nu net de crux waarom de film niet echt boven het maaiveld der vampierenfilms uitsteekt; hij doet nogal gedateerd aan. Dat kan zeer zeker juist de kracht zijn van regisseur Eggers, die met The Witch een goede griezelfilm afleverde en met het stijlvolle The Lighthouse een nog betere, maar dat is hier helaas niet het geval. Wederom artistiek in beeld gebracht met mooie mise-en-scène; je waant je gelijk in een ver verleden. Helaas is het theatrale acteren eveneens uit de vorige eeuw overgenomen. Iets waar de ene acteur beter mee wegkomt dan de ander.

Wat je overhoudt is het bekende verhaal rondom de bloeddorstige graaf Orlok die op jacht gaat naar zijn grote liefde en daardoor alle verhoudingen tussen de hoofdrolspelers op scherp zet. Hierbij blijft een en ander schipperen tussen drama en spanning zonder dat hierin een keuze wordt gemaakt. Totdat Willem Dafoe op de proppen komt met een welkome kwinkslag. Het blijft echter onduidelijk wat de filmmaker wil bereiken. De film is sierlijk en de liefde voor het origineel spat ervan af, maar iets nieuws onder de zon is het niet. De onvermijdelijke vergelijkingen met Bram Stoker's Dracula uit 1992 of de verguisde maar sterke BBC-serie uit 2020 overleeft deze elegante maar ietwat saaie poging helaas niet.

**½

Met dank aan Universal voor het recensie-exemplaar.

Ik snap de punt niet echt om een remake te maken van een silent film. De kracht van de silent film is de kracht van de cinema. Alleen het beeld en muziek die emotie probeert op te wekken in de kijker. Eggers maakt dan een remake waar karakters allemaal beginnen te praten en je gooit knullige jumpscares erin. Eggers ziet het gebrek aan dialoog als een handicap, niet als een manier om expressief te zijn. Ironisch genoeg wordt deze film juist meer theatraal, vanwege al dat gepraat en de discussie over de 'diepere thema's/symboliek'. Veel bloed moet er ook in zitten want dat is pas eng! Nee, totaal niet dus. Voor de rest is deze film visueel echt super ongeïnspireerd, het lijkt op een generieke mix van een moderne period en horror film. De regie van deze film is heel praktisch, en niet artistiek.

Helemaal zoals ik het ook zou verwoorden

Ik kijk ook erg uit naar Dracula: A Love Tale van Luc Besson!

Niet bekend met het origineel, maar wilde deze wel graag zien.

Her verhaal was prima. Orlok vond ik echt creepy ondanks zijn irritante zware geadem. De spanning is zeker aanwezig en er waren zelfs jumpscares en ranzige stukken. De film weet als het ware onder de huid te kruipen. Helaas zitten er ook wat momenten tussen waar dat wegvalt. Vond hem ook wat aan de lange kant.

De aankleding van decors en kleding was erg mooi. Prachtige setting en beelden, donker maar sfeervol. Ik hou hier wel van. Heb me goed vermaakt.

Minste film van Eggers tot nu toe.

Probleem is dat hij de film vooral voor zichzelf maakte en minder voor het publiek. Uit interviews blijkt dat Murnau's Nosferatu één van de films was die hem op het regisseurspad zette. Ik verwachtte me aan een iets modernere stijl maar er wordt helaas vastgeklampt aan het houterige en het oudbollige. En verder kopieert hij ook ongegeneerd één en ander uit Murnau's en Herzog's versies en enkele elementen uit Coppola's Dracula (de setting van Orloks kasteel). Het is op zich geen slechte film, erg somber en zwaar beladen, maar veel eigen inbreng van Eggers zag ik niet.

Ik kom tot dezelfde conclusie.

Robert Eggers is goed in het maken van beklemmende films. Zijn laatste The Northman vond ik maar matig. The Lighthouse daarvoor een sterke. Daarin zat ook Willem Dafoe maar die vond ik hier een beetje overacteren.

Het eerste half uur vond ik spectaculair met een sfeertje From Hell met Johnny Depp. Jawel de vader van Lily Rose Depp. Toeval of niet het had wel dezelfde sfeer.

Na het sterke half uur wisselt hij zijn sterke momenten af met wat mindere stukken maar slecht wordt het nooit. De muziek en setting is trouwens fantastisch gedaan. Ook het schip was fascinerend om te zien. En ook al is ie heel soms een beetje rommelig en vluchtig hij blijft boeien tot het eind dat ik best verrassend vond!

Het beeld is afwijkend. 1.66.1 en ook dat zien we wel vaker bij Robert Eggers. De 4K is met Engelse subs. De gewone blu ray Theatrical met Nederlandse subs. Muziek Dolby Atmos.

Film 4,0

Beeld (4K) ...

Blu ray 4,5

Geluid 5,0

De film vertelt het verhaal van de jonge ambitieuze Thomas Hutter die in de klauwen van ene graaf Orlok gevangen raakt. Regisseur Robert Eggers waagt zich aan de remake van een grote klassieker uit het horrorgenre. Hij stort zich heel moedig op Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (1922). Met de daad om een remake te maken, houdt de moed ook enigszins op. Eggers heeft aan het verhaal niet veel veranderd. Het grootste deel van de handeling, de personages en de locaties zijn dezelfde gebleven. Wel hebben de bijpersonages meer inhoud gekregen. Dat feit is met name de reden dat de film een veel ruimere speelduur heeft dan het origineel. Nosferatu is een goede film. Dat zeker. Ik had alleen verwacht en gehoopt dat Eggers wat eigenzinniger met het verhaal was omgegaan.

Heel opvallend zijn de bijna kleurloze beelden die voor een zwart-witte zweem zorgen. Vooral de scènes die zich in en rond het slot van graaf Orlok afspelen hebben die eigenschap en zien er bijzonder kunstzinnig en fraai uit. De graaf wordt gespeeld door Bill Skarsgård. Zijn verschijning en sonoor raspende stemgeluid hebben een angstaanjagend effect. Daarbij moet worden vermeld dat Skarsgård onherkenbaar is en een groot deel van de angstaanjagende impact die de verschijning heeft, te wijten is aan de inspanningen van de special make-up artist. Hoe dan ook, graaf Orlok is een imposant personage.

Nosferatu is een heerlijk sfeervolle film. Setting en beelden ademen verrukkelijke suspense en dreiging. Indrukwekkend zijn ook de prachtige scènes, waarin de graaf acte de présence geeft en zich de hel op aarde aankondigt. Daartegenover staan scènes die met enig geduld moeten worden bekeken. Een belangrijk onderdeel in de film is bijvoorbeeld de relatie tussen Thomas Hutter (Nicholas Hoult) en zijn vrouw Ellen (Lily-Rose Depp). Hoewel beide figuren interessant zijn in relatie tot graaf Orlok, is hun onderlinge relatie dat minder. Die wordt echter behoorlijk uitgesponnen. Dergelijke momenten doen enige afbreuk aan de onheilspellende en sinistere sfeer in de film.

Dat neemt niet weg dat Nosferatu met zijn (uiteraard) sublieme verhaal, sfeervolle locaties en camerawerk, angstaanjagende graaf en uitstekend acteerwerk een hele goede film is. Het is echter niet een film waarover honderd jaar na nu nog veel zal worden gesproken, vermoed ik.

Leuke herhaling...

Een remake die wel echt dicht bij het origineel blijft. Misschien was het hier juist een goed moment geweest om het allemaal wat vlotter te trekken dan 100 jaar geleden met wat moderner acteerwerk en lopende actie.

Toch blijft het wel een zeer sfeervolle prent en voor iedere vampierfan min of meer een must see.

3*

Super duister spannend, wat een sfeer!!!

Een prachtige vertolking van een oud verhaal!

is dit nou gewoon het verhaal van Bram Stoker's Dracula ?

Alleen heet het koppel hier geen Jonathan en Mina, maar Thomas en Ellen ?

Ja

Typ iets als 'vergelijk dracula en nosferatu' in in de zoekbalk van Google en de AI van Google geeft je een lijstje met de belangrijkste verschillen.

vond hem toch minder dan de Bram Stokers versie.

misschien bepaalde scenes zonder kleurfilter moeten doen , de film iets korter. het was net niet dat ik mn volle aandacht erbij kon houden.

Eggers tovert hier het ene na het andere mooi beeld op het scherm. De manier waarop hij speelt met bijna geen kleur en gewoon zwart/wit is ook mooi.

Maar als film doet het me toch niet zo heel veel. Ik heb niet het gevoel dat er iets toegevoegd wordt aan alle Dracula vertellingen die we al eerder zagen. Moeilijk ook, want het is een remake.

En het is net omdat er al zoveel films geweest zijn die min of meer hetzelfde verhaal vertellen, dat het goed te volgen was. Bestonden die andere films allemaal niet zou het toch wat moeilijker geweest zijn, ik vond het rommelig verteld.

Skarsgard kan wel goed monsters neerzetten. Zijn rol in IT vond ik heerlijk en ook Count Orlok zet hij knap neer, ook al begon ik me wel te ergeren aan het zware geadem na enige tijd.

Wat acteerprestaties betreft blijft vooral Herr Knock me bij. Voor de rest niet zo veel bijzonder, Lily Rose Depp deed wat ze moest doen, maar vond ik nu toch niet zo indrukwekkend.

Aardige remake over een vampier die geobsedeerd raakt door een jonge vrouw en veel doden maakt in de reis naar haar toe... Wat vooral mooi gedaan is is de vormgeving natuurlijk, het bijna zwart wit geheel ziet er eng, donker en mysterieus uit. Acteerwerk is ook prima, Depp doet het goed

Verhaal is wat langdradig, vooral het middenstuk duurt te lang. Je weet waar het heengaat natuurlijk....

3*

Middelmatig.

Robert Eggers gaat er voor mij voorlopig niet op vooruit. Nosferatu is een weinig verrassende film geworden. Niet eens zo eigenzinnig, gewoon het gekende verhaal dat nogal rechttoe rechtaan gevolgd wordt. Bovendien wordt het een beetje potsierlijk gebracht; Orlok met z'n rare accentje, Willem Dafoe met z'n overacting, ... Ik ben er niet kapot van, zelfs al zitten er wel een aantal goeie dingen in. Visueel zeer oké en het meeste acteerwerk is dat ook. Achteraf gezien had ik mijn verwachtingen beter anders gelegd; namelijk dat dit gewoon een remake is, zonder al te veel eigen stempel.

2,5

Zaterdagavond even een extra avondje met een kameraad om na wat zombies aan een ander monster te gaan in de vorm van deze Nosferatu. En ik moet zeggen dat Eggers bij mij wel een potje kan breken met het sterke The Witch, het magistrale en fenomenale The Lighthouse en het iets mindere The Northman. De trailer beloofde in ieder geval erg veel goeds.

De opening is dan ook meteen ontzettend sterk met Lily Rose Depp in trance op volle toeren waarna de film iets aan gas terug neemt en zich iets meer richt op het bekende verhaal met de twee tortelduifjes en Thomas die er weldra op uit moet, interessant sowieso de dromen en problemen waar Mina van jongs af aan last van heeft. Wat daarna volgt is als verhaal amper een verrassing voor mij met beide Nosferatu voorgangers uit 1922 en 1975 nog vers in het geheugen als voorbereiding op deze avond. Het betreft Thomas zwaar in de problemen in Transsylvanië, de graaf onderweg op de Demeter, onlangs ook nog gezien, de aankomst en onzichtbare druk uitgeoefend op de bevolking van Wisburg met Mina natuurlijk als voornaamste slachtoffer. Het is gesneden koek en amper verrassend wat dat betreft, maar gelukkig draait het daar ook niet om met Eggers en een Eggers film in het bijzonder.

Want het draait om sfeer en cinematografie, en die is zoals verwacht mag worden bij een Eggers productie fan-tas-tisch! De aankomst en nacht in het Roemeense dorpje is van het onwerkelijke en indringende soort. Geweldig de beklemmende beelden in het donker, de soort van processie en angst van de mensen met een verlaten dorp na afloop. Het is bij tijd en wijlen op het hallucinante af. De tocht vervolgens naar het kasteel met als hoogtepunt de donkere laan met Thomas en de aandenderende koets is werkelijk om van te watertanden, zo duister, zo dreigend, zo machtig mooi. En de tocht in de koets is net zo prachtig, en zo gaat het maar door met duistere en ontzettend sfeervolle plaatjes waar eerst Thomas veelal wordt leeggedronken, op aparte wijze, om daarna Wisburg en Mina te gaan lastig vallen met de maar al te bekende afloop tot gevolg.

Nieuw is het onderwerp en verhaal bepaald niet, het is slechts het jasje dat telt waar Eggers nog een paar kleine dingetjes aan toevoegd zoals de aparte manier van drinken. Buiten dat als klein minpunt valt Count Orlok een heel klein beetje tegen waar ik toch misschien de onthulling van een monster verwacht had maar het niet verder komt dan chef engerd zoalsgepresenteerd. Maar wellicht dat dit een bepaalde afbreuk gedaan had aan het geheel waar dit in andere versies ook niet zo is. Voor nu krijgt Egger's Nosferatu een 4.0 maar wellicht dat er bij een herkijk cijferverbetering mogelijk is.

Nosferatu is behoorlijk trouw aan het Duitse origineel uit 1922. Regisseur Robert Eggers, bekend van The Northman (2022), The Lighthouse (2019) en The VVitch (2015) weet net als bij zijn vorige films hier ook vooral punten te scoren door sfeer, camerawerk en belichting. Helaas weet het verhaal je niet te pakken en dat heeft niet te maken dat je het verhaal ongeveer wel kent. De opbouw verloopt wat chaotisch waarbij bepaalde scènes te veel of te weinig aandacht krijgen. Meer nog bepaalde scènes lijken overbodig of gewoon niet goed uitgewerkt. Bijvoorbeeld Thomas die Orlok in zijn graftombe vindt of de verschillende nachtmerries van Ellen. Ander voorbeeld zijn die scènes met die zigeuners of de vreselijke gevolgen voor het gezin van Friedrich. En wat te zeggen over de professor die door Willem Dafoe wordt gespeeld. Flauw en beetje irritant. Wat zeker irriterend werkt op lange duur is de stem van Orlok en zijn voorkomen had een betere uitwerking verdiend. Lily-Rose Depp speelt haar rol wel degelijk en dat er aandacht was voor de overtocht en de schipbreuk met als gevolg de pest in het stadje zijn dan wel pluspuntjes. Echt spannend wordt het op geen enkel moment. Een horrorprent met allure die de verwachtingen niet kan inlossen. 6/10

Jammer, had hier meer van verwacht. Film begint goed, maar gaande weg vond ik het steeds saaier worden. Orlok praat zo langzaam dat het storend is en zijn uiterlijk heeft ook niks creepy.

Onbewust vergelijk ik deze film toch met Bram Stokers Dracula uit 1992 (wat uiteindelijk in de basis hetzelfde verhaal is) en daar kan deze film niet aan tippen. Zonde...

De trailer zag er goed uit, maar ik was huiverig, omdat de regisseur een draak van een film had afgeleverd met 'The Lighthouse'.

Maar......warempel. Deze film was prachtig. De acteurs speelde erg goed. De vormgeving, fotografie en locaties waren geweldig om naar te kijken.

De muziek was ook erg mooi.

Dus zeker een aanrader. Zelfs de lengte van de film was niet storend.

Het einde vond ik alleen een beetje makkelijk. Ik had nog wel wat actie/spanning verwacht. Maar opeens was het snel gedaan met Graaf Dracula.

Robert Eggers begint onderhand een van mijn favoriete regisseurs te worden.

Na het briljante The Lighthouse flikt hij hem weer om met 'n zeer sterke film te komen.

Bovendien eindelijk weer 'n uitstekende Nosferatu verfilming. Wat mij betreft de beste sinds het origineel uit 1922.

.

Eggers versie van deze klassieker is een sprookjesachtige, en tegelijkertijd beklemmende nachtmerrie van huiveringwekkende schoonheid.

De cinematografie is adembenemend en weet de Gothic 19e eeuwse sfeer uitstekend weer te geven.

Bovendien is er veel aandacht besteed aan de belichting, wat bij een aantal scenes zorgt voor betoverend prachtige beelden.

En de sneeuw: die is echt.

De geweldige soundtrack maakt het af.

Verder ook interessant om te zien hoe de heersende seksuele moraal van het Victoriaanse tijdperk en de positie van de vrouw daarin worden benaderd, en de visie en methoden van de medische wetenschap destijds.

Mag bovendien nog gezegd worden dat Lily-Rose Depp als Ellen Hunter, de heldin die de spil van het verhaal vormt, hier 'n indrukwekkende acteerprestatie neerzet.