The Hunger Games: The Ballad of Songbirds & Snakes (2023)

Wat een saaie & slechte film. Kan absoluut niet tippen aan de vorige.

Ook dat zingen, wtf zeg.

En de acteurs zijn ook zo goed niet.

Ik heb me zitten vervelen, sleepte helemaal niet mee.

Had eigenlijk geen idee wat ik ervan moest verwachten, maar ik was een beetje bang hem niet heel boeiend te vinden.

Het was het bioscoop bezoekje waard, want ik heb me er goed mee vermaakt. De twee hoofdrolspelers doen het prima en het verhaal boeide me ook wel. Jammer vond ik weer wel hoe tam het allemaal is. Mensen worden gestoken met van alles, bloed? Nope, totaal niet. Veel te clean, en niet nodig want de trilogie had dit echt wel. Zijn de makers vergeten dat 12 jarigen die dit dus ook zullen kijken niet van suiker zijn en echt wel tegen wat bloed kunnen?

Het zal nu echter wel klaar zijn met THG toch?

Net zoals in vrijwel elk van haar andere films overklast Rachel Zegler de overige castleden op acteerkracht, al krijgt ze hier stevige concurrentie van Tom Blyth en Peter Dinklage. Ondanks de controverses ben ik er ten zeerste van overtuigd dat Zegler de huidige positie verdient waarin ze zich momenteel bevindt en weet zelfs van de meest clichématige rollen nog mooie personages te maken. Overige leden zoals Viola Davis, Jason Schwartzman en Hunter Schafer mogen zich echter onder de middelmaat neerpennen, met totaal onovertuigende karikaturen waar dit soort Young Adult-films wel vaker mee kampen. Regisseur Francis Lawrence heeft duidelijk een speciaal plekje voor deze desbetreffende reeks, want dit is ondertussen zijn vierde project binnen de serie. Verder steekt dit vijfde deel van The Hunger Games anders in elkaar dan de voorgaande toevoegingen, maar volgt niettemin ongeveer dezelfde structuur (Opbouw, arena, conclusie). Liefhebbers van de spelen zullen wellicht net zoals ikzelf teleurgesteld zijn in de kleinschaligere en beperktere arenascenes, maar de invulling van Lawrence is verder vermakelijk en de muzikale nummers onderbreken het tempo amper. De ietwat platte apocalyptische invulling is niet altijd even overtuigend, maar een film als deze boeit met gemak zonder ergens ver bovenuit te steken.

De makers hebben aangegeven dat er geen zesde deel komt zonder boekmateriaal, dus het initiatief ligt bij schrijfster Suzanne Collins. Tot dusver zijn er nog geen aankondigingen voor gedaan, maar zodra een film als deze veel geld in het laatje brengt kan je uiteraard je borst nat maken voor een potentieel zesde deel.

Tijdens de pauze naar huis gegaan. Wat een draak van een film is dit zeg.

Ik moest ergens denken aan Oppenheimer. Ook zo'n lange film die je met wat goede wil in drie hoofdstukken kan opdelen waarbij het derde deel inhoudelijk allicht het diepst gaat, maar qua toon en flow niet helemaal lekker bij de rest past. Oppenheimer was wel echt een betere film, vooral door de acteurs die veel beter de aandacht erbij weten te houden, maar het euvel is wel een beetje hetzelfde.

Jammer, want ik waardeer deze opzet wel. In heel veel aspecten. Of dat nu dat liefdesplotje was dat toch eindigt in mineur of het boeiende en leuke inkijkje in de wereld decennia voor Jennifer Lawrence' optreden in de Arena, vooral hoe die Hunger Games er dan uitzien. Maar veel boeiender is dan om een film te volgen van een jonge idealistische man die verwordt tot de nemesis van Katniss Everdeen. Alleen jammer dat Blyth een nogal kleurloos acteur is die die switch niet goed weet over te brengen. Ik zag wat de film deed, maar ik voelde dat nergens. En dan gaan die ruim 2,5 uur wel tellen. Te vaak valt de film ook stil en had ik hetzelfde gevoel als de kijkers naar die oude variant van de Games. Verder is er nog Zegler, ook geen briljant actrice maar ze kan wel goed zingen en dat mag ze vaak genoeg doen. 3,0*.

Saaie film die totaal anders is dan de andere Hunger Games! Niet te vergelijken, met andere acteurs die op zich niet slecht waren maar toch voor mij een teleurstellend verhaal… dat na 8 jaar wachten!

Zeer sterke film met een goede ontwikkeling van Snow. Ook de andere personages kwamen goed uit de verf, dit allemaal smaakt naar meer. De grote games met elkaar vermoorden in de arena kennen we nu wel en dat lieten ze in deze film gelukkig minder de boventoon voeren. Het gaat om de vijf hoofdpersonen in een 150 minutenfilm die heel makkelijk wegkijkt.

Gisteren deze film precies 1 maand na release gekeken in de bioscoop van Pathe Ypenburg. Het was een erg lange zit (vooral ook omdat wij er geen pauze tussen hadden) dus in 1x erachter komen dat je ongeveer 2,5 uur moest zitten (terwijl stond aangegeven dat er een pauze bij in zat) en kijken was een uitdaging maar gelukkig hebben ze daar lekkere luxe bioscoopstoelen.

Ik was en ben zelf een groot fan van de Hunger Games franchise dus ik was erg benieuwd naar deze en wilde dit deel ook perse in de bioscoop bekijken om alle ervaringen op te mogen doen. (Mede ook omdat ik te jong was om er naar toe te gaan in de bioscoop toen de orginele Hunger Games uitkwam).

Ik vond het een erg goede film en het heeft me erg verrast. Het is de 2,5 uur zeker waard. Niks langdradig, gewoon een goed uitgelegd verhaal en je kan je goed verplaatsen in de rol van de jonge Cornelius Snow. Ik kijk nu ook heel anders naar de Hunger Games zelf maar ook naar het liedje The Hanging Tree. Het heeft een hele andere en vooral heldere betekenis gekregen. Op het internet heb ik voorafgaand aan de film veel voorbij zien komen dat veel mensen niet snapte of duidelijk hadden waarom Lucy Gray verdween aan het einde van de film en Snow in de steek liet terwijl dit mij juist vrij duidelijk was gedurende de film. Maar die was blijkbaar niet iedereen erg duidelijk. Ik ben wel stiekem benieuwd hoe het leven haar verder is afgegaan en hoe ze haar leven heeft geleefd na de Hunger Games.

Een goede film en zeker bioscoop waardig. Voor mij nu een ronde franchise. Ik zou het erg jammer vinden als ze het na deze film gaan uitmelken naar meerdere delen want voor mij is het nu wel klaar. Wel een eventuele Haymitch sequel over zijn verleden in de Hunger Games lijkt me nog wel leuk om te bekijken. Al met al, het bioscoop bezoek zeker waard!

Ik vind het een waardeloze film die totaal anders is dan de andere Hunger Games!

Begrijp überhaupt niet waarom ze altijd iets moeten verpesten.

Ik mis Jennifer, en een goede verhaallijn. Te gemakkelijk neergezet, en erg weinig spanning.

Als je dit weg zet in 2,5 uur, nee dat had echt anders gekund.

Best aardige prequel, hoewel flink te lang. In ieder geval een stuk beter dan de laatste twee dodelijk saaie Hunger Games-films. Mooi vormgegeven en aantrekkelijk in beeld gebracht door regisseur Francis Lawrence, met een prima hoofdrol van Tom Blyth als een jonge Coriolanus Snow. De supporting cast lijkt zich opperbest te vermaken; vooral Jason Schwartzman en Viola Davis schmieren er heerlijk op los. Richting het einde begint één en ander een beetje te kraken en te slepen, maar tot die tijd is dit goed te doen.

Kwam er moeilijk doorheen in vooral het eerste deel van de film. Erg saai.

We zien hoe belachelijk het leven in de hoofdstad is, alles draait om appearances en iedereen is ofwel rijk, of faket het totdat ze het zijn, zelfs ten koste van eten.

Snow is iemand die in deze film een transitie maakt, ergens is het best geloofwaardig, maar het duurt erg lang voordat de puzzel in elkaar klikt. Daarna is het best bevredigend, maar dat is ook het punt waarop de film is afgelopen.

Blyth geeft een solide performance, maar uitzonderlijk wil ik het niet noemen. Rachel Zegler doet het ook best aardig, en het feit dat ze kan zingen vond ik niet storend gebruikt in de film.

In het begin had ik hem geen voldoende gegeven, maar de transformatie van Snow weet de boel nog een beetje te redden. Verder weet ik niet heel goed wat men met deze film wilde bereiken.

6/10

Wegens tegenvallende kijkcijfers dreigt de 10e editie van ‘The Hunger Games’ de laatste te worden. Faculteitsvoorzitter Casca Highbottom [Peter Dinklage] komt op het idee om studenten in te zetten als mentor van de kandidaten en wijzigt daartoe de regels voor toewijzing van een studiebeurs die volgens de oude regels toegekend zou worden als Coriolanus Snow [Tom Blyth]. Nu kan hij die alleen winnen als zijn kandidaat ‘The Hunger Games’ weet te winnen. Hij wordt toegewezen aan Lucy Gray Baird [Rachel Zegler], een opstandige vrouw die alleen prachtige zangstem als wapen heeft. Teveel gepraat en te weinig actie in deze prequel over de opkomst van President Snow – in de oorspronkelijke reeks gespeeld door Donald Sutherland – is opgedeeld in drie episodes. Vooral de derde episode bevat een verwarrende schifting in de toon van het verhaal en is behoorlijk verwarrend. Het grootste manco is Blyth, die volstrekt kleurloos in de hoofdrol.

Heb me zeker niet verveeld maar vooral begin en eind is te langdradig.

Een mooi gemaakte film, maar daarmee is wat mij betreft het meeste al mee gezegd. Het verhaal heeft weinig om het lijf en dat hoeft geen probleem te zijn zolang de film maar interessante karakters bevat. Maar Lucy Gray is een enorm eendimensionaal karakter en de karakterontwikkeling van Snow vond ik maar stijfjes. Het deed me allemaal niet zoveel.

De speelduur zat de film ook in de weg. Vooral de laatste akte duurde me te lang. Als die dame voor de zoveelste keer begint te zingen haak ik echt af. Alles aan deze film doet gewichtig aan, maar bij nader inzien valt dat allemaal wel mee.

Voor mij wederom een overbodige toevoeging aan een franchise die na deel 1 al had mogen stoppen.

2*

Matige prequel. Het verhaal wijkt niet heel veel af van wat we al eerder gezien hebben. De ontwikkeling van Snow is wel interessant. Verder is het eerste deel het beste. De film wordt prima opgebouwd en er is voldoende spanning tijdens de spelen. Helaas is het laatste stuk slepend en saai en daardoor best lastig door te komen. Het acteerwerk is redelijk, echter Zegler weet niet echt te overtuigen, of het moet aan haar karakter liggen die best irritant is. Ook het zingen werkt daar niet echt aan mee. Visueel zit de film best aardig in elkaar, hoewel je soms wel het idee hebt dat je naar een bordkartonnen decor zit te kijken. 2.5./3.0

Wauw. Ik heb denk ik nog nooit een film gezien met zo’n vet verhaal, ik zat helemaal in de film. Personages waren fantastisch en alles er om heen ook. Dus kan het ook niet anders dat dit een top film is. Komt er een vervolg? Ik hoop van wel en nu ik de film heb gekeken moet ik nogsteeds antwoorden krijgen op een paar vragen.

4.5/5

De film is de prequel van de Hunger Games trilogie en speelt zich 64 jaar voor het eerste deel af. De film richt zich op het personage Coriolanus Snow die in de reeks de antagonist is. Centraal in de film staat de vraag hoe Coriolanus Snow geworden is tot de ellendeling die hij in de trilogie is. Die insteek roept herinneringen op aan de prequels van Star Wars die vertellen van een simpele jongeman die uiteindelijk uitgroeit tot de gevreesde Darth Vader. Heel origineel is de insteek van de neieuwe Hunger Games dus niet.

Snow wordt als een gewetensvolle en ambitieuze jongeman gepresenteerd die ondanks de tegenslag die hem overkomt de edelmoedigheid en zorgzaamheid zelve blijft. Het personage is niet overtuigend. De film doet amper pogingen om de jonge Snow met enige vorm van ambivalentie uit te rusten. Het personage Snow bezit geen tegenstrijdige karaktertrekken van betekenis. Hij is gewoon een goed persoon. Door niet te investeren in een bepaalde gelaagdheid van het personage, komen karaktertrekken die later in de film opdoemen als erg ongeloofwaardig over. Het personage is weinig doordacht geschetst.

Dat geldt ook voor de inhoud van de film. Er gebeurt veel zonder aanwijsbare reden. Er gebeurt veel dat totaal onzinnig is. Ik bedoel niet dat gebeurtenissen per se geloofwaardig moeten zijn. Het genre leent zich daar immers ook niet voor. Ik bedoel dat gebeurtenissen in ieder geval een logisch gevolg moeten zijn van een verhalend fundament dat wordt neergelegd. En dat is in deze film vaak niet het geval. In deze film is het zo dat de dingen dermate ongegrond gebeuren dat het lijkt alsof er door de maker ter plekke iets werd bedacht en uitgevoerd zonder eerst het fundament te raadplegen.

Zoals reeds gememoreerd is het personage Snow een plat personage en totaal niet intrigerend. Over de andere personages die in de film voorkomen, valt hetzelfde te zeggen. Ze zullen niet heel lang in de herinnering blijven hangen. Ik moet hierbij wel de aantekening maken dat de optredens van Viola Davis als dominante spelleidster en Peter Dinklage als verbitterde dronkaard een zekere amusementswaarde hebben. Beiden weten hun personage wat charisma mee te geven die hun personages gelaagder doet schijnen dan in werkelijkheid het geval is. Knap werk gezien het materiaal waarmee hun karakter is geboetseerd. Over echt acteertalent gesproken…

Aan de Hunger Games zelf wordt maar weinig tijd besteed. Je zou zeggen dat met een speelduur van 157 minuten die tijd er wel is. Best jammer, want het spartaanse speldecor dat een schitterende arena is, verdiende meer activiteit. De meeste tijd gebeurt er in de film die ook nog eens een laag tempo heeft, amper iets. Het verhaal is ook nog eens behoorlijk voorspelbaar en boeit zelden. Dit deel van The Hunger Games is een overbodig vehikel.

Als ik nou één filmreeks echt totaal slaapverwekkend saai vind, dan is het die van de Hunges Games wel. Destijds alle delen bekeken en de beste scoorde maximaal 2 sterren bij me. Dit had van mij dus diep begraven onder de grond mogen blijven, maar toen was er plots deze prequel. En ik heb helaas de slechte gewoon dat ik series die ik al heb gezien graag compleet wil houden, dus nu toch ook maar die film opgezet. Ik moet het gewoon eens leren niet te doen, ik wist vooraf al dat ik me ging ergeren en dat is ook uitgekomen.

De originele films vond ik al niks, maar die hadden ieder geval nog acteerkanon Donald Sutherland en de charismatische, sexy Jennifer Lawrence. Zij ontbreken hier en de cast nu in de hoofdrol is bijzonder suf. Rachel Zegler mag er trouwens best wezen, maar als actrice is ze niet al te indrukwekkend. Dat geldt ook voor het verhaal, dat vooral vreselijk veel praten is en waar de spanning en de sensatie zo volledig afwezig is dat twee en half uur speelduur een veel te taaie kluif is. Alleen het begin van de film was nog wel de moeite om te volgen, maar al snel boeide het me allemaal weinig meer. Nee, niet vermaakt.

2*

Waar moet ik beginnen,

Door de recensies op verschillende sites waaronder deze ging ik ervanuit dat het een draak van een film ging zijn.

Daardoor heb ik gewacht met deze te bekijken als hunger games fan vond ik zelf the mockingjay part 1 en part 2 een saaie bedoeling met die ellelange dialogen en gepraat en die films duurde ook veel te lang.

Uiteindelijk toch met een bang hartje deze gaan bekijken en wat vond ik er nu van ? Ik vond hem zeer goed zelfs beter dan de mockingjay films. Wat deze goed doet is de wereld van de hunger games uitbreiden de wereld groter maken en ons een blik geven hoe het allemaal zo geworden is. Het zingen vond ik zelfs passend bij het personage en niet storend door sommige commentaren dacht ik dat er musical scenes in gingen zitten. Maar niet is minder waar en het past gewoon binnen de wereld.

Soms gaat de film wat kort door de bocht en ja het neemt zijn tijd een aanloop naar de "tegenvallende arena"

scenes zoals jullie die noemde maar het ding is het past binnen de wereld. Want ofcourse is de 10de editie minder spectaculair dan de editie van de eerste films maar het gaat toch om de ontwikkeling van Snow niet ?

Misschien zijn sommige mensen te streng of ik gewoon een enorme fan maar ik vond hem zeker na catching fire in het rijtje van de beste films komen. Ook omdat hier heel veel dialoog in verwerkt zit en ontwikkeling van het personage waardoor je de 1ste films in een ander standpunt bekijkt. Het ding wat me wel ergerde was dat er geen bloed was of niets zo voelde het minder dreigend maar ja het is geen X rated film dus ik had niks te klagen.

Al bij al je bent ervoor of je bent er niet voor maar ik ben fan van deze prequel en daarom misschien mijn langste recensie ooit op deze site haha omdat ik vindt dat deze film te hard bekritiseerd wordt. Ik merk na corona dat sommige mensen enkel flitsende scenes willen en dat ook verwachten bij elke film zoals bv Oppenheimer hierdoor ook slechte recensies krijgt. 1 les heb ik geleerd uit de recensies op alle sites ga gewoon lekker de film zelf kijken en vorm je eigen mening.

Om terug bij de film te komen ze hadden dit zelfs kunnen op splitsen in 2 films deel 1 en 2 en van deel 3 een alleenstaande film van 1u30 maken. Dit had misschien meer tot zijn recht gekomen maar wie weet no een sequel op deze prequel

Mijn cijfer: 4.0*

Hunger games ranking:

The Hunger Games Catching fire 4,5*

The Hunger Games 4.5*

The Hunger Games: The Ballad of Songbirds & Snakes 4.0*

The Hunger Games: Mockingjay - Part 2 2.5*

The Hunger Games: The Hunger Games: Mockingjay - Part 1 0.5*

Een prima prequel die het niveau van de andere delen niet haalt en op momenten moeilijk te begrijpen is.

Ik kan niet anders dan deze film in twee stukken reviewen: het deel t/m de Hunger Games en het stuk daarna.

Deel 1
De film pakt de sfeer van de andere Hunger Games episodes, maar dan minder groots. En dat is logisch gezien het tijdverschil. Er wordt over het algemeen prima / voldoende goed geacteerd en het script is ook prima. De film is spannend en de relatie tussen Snow en Lucy wordt goed weergegeven en maakt een mooie ontwikkeling door. Eigenlijk weinig op aan te merken.

Deel 2
Dit deel is een stukje minder. Het is minder duidelijk waarom Snow bepaalde keuzes maakt. Het is allemaal wat waziger en eigenlijk een hele andere film. Minder spannend ook. Apart, maar vooral Zegler zakt erg in haar acteerprestatie. Geen idee waarom, maar het komt gemaakt over, overacting. Eigenlijk een beetje B-film kwaliteit. Ook blyth komt wat minder goed uit de verf.

Wat ik het sterkste vond van de film, is dat je begrijpt hoe Snow is geworden tot de man die hij is in de volgende delen. Eigenlijk een prima kerel: ambitieus en met een goed geweten. Maar hij verliest het geloof in de mensheid en in zichzelf. Extra sterk hieraan is dat de drie mensen die hij vermoorde alle drie zijn vermoord uit zelfverdediging. En bij alle drie heeft hij dit geprobeerd te voorkomen door ze te overtuigen een andere richting in te gaan. Alle drie waren vasthoudend en zouden daarmee het leven van Snow in gevaar brengen. En dus vermoorde hij ze. En het ging hem steeds makkelijker af. Hij voelde zelfs de macht die het hem gaf. Het begin van het einde..

Het open einde stoorde me erg. Het boek is een stuk subtieler, maar in de film is het duidelijk (met de B-film kwaliteit overacting van Zegler is dat moeilijk te missen) dat Lucy Snow erin heeft geluisd. Maar ook hier weer: waarom is onduidelijk. De slag was niet giftig en dodelijk. Waarom? Er zijn veel open eindjes en veel keuzes / ontwikkelingen / gebeurtenissen die niet niet uitgelegd worden en dat is jammer.

Al met al vooral een aanrader als je de hele serie van de Hunger Games gezien hebt of wilt zien. Als losse film kun je deze beter overslaan. In het geheel van de serie past deze prequel goed en voegt echt wat toe. Daarom 3,5 ster.

Eigenlijk veel beter dan ik had verwacht nadat de vorige twee delen me nogal verbaasd achterlieten.

De Hunger Games zijn inmiddels bekend, maar gelukkig zijn er genoeg nieuwe dingen toegevoegd zodat het niet zo uitgemolken aanvoelt. Rachel Zegler is goed, maar ik had moeite om Lucy Gray Baird te onderscheiden van Zegler zelf in het beruchte Sneeuwwitje-interview. De cast is over het geheel genomen behoorlijk goed en Viola Davis is aangenaam over de top. Peter Dinklage wordt te weinig gebruikt. De derde akte is absoluut de zwakste.

Zingen in niet-musicalfilms kan tenenkrommend zijn, maar dat was gelukkig niet het geval.

3,5*

The Hunger Games: The Ballad of Songbirds & Snakes

Een mooi inkijkje in het leven van de toen nog 18e jarige Coriolanus Snow.

Na best wel genoten te hebben van de vorige films, kon deze film natuurlijk niet achterblijven. Hij deed gelukkig ook niet onder voor zijn voorgangers. Dit keer duiken we in het leven van de jongere Snow, wat toch wel een interessant character was in de vorige delen. En we zien de Hunger Games in zijn primitieve staat, voordat alles modern werd en toen kandidaten met weinig respect behandeld werden. Het meest interessante voor mij was het om de ontwikkelingen te zien in het gedrag en de gedachtegang van Snow. Hoe hij in het begin nog overkwam als een sympathieke en liefdevolle mentor en verandert in een moordenaar die maar één doel heeft: De President van Panem worden. En daar moest alles voor wijken.

Verder deed de cast het wat mij betreft ook top en heb ik weer genoten van de score.

3,5 sterren.

Ja deze viel wel een klein beetje tegen als je het vergelijkt met de vorige hunger games. Nu vind ik jennifer geweldig dus dat is al een gemis. Het verhaal was wat minder al vond ik het acteerwerk wel prima. Zeker de slechtste uit de reeks en mischien kunnen ze het beter hierbij laten. Vind een 6je te weinig en aangezien ik geen 6.5 kan geven dan toch maar de voordeel van de twijfel. Magere 7

Wat een slechte film! Waardeloze dialogen, slecht acteerwerk, rommelig verhaal met een waardeloos moraal… Dan heb ik het nog niet eens gehad over het vreemde “random” zingen meerdere keren, met slechte goedkope rijmpjes en wederom een vreemd moraal of wat het ook moet voorstellen. Geen enkel moment in de hele film heeft mij ook maar een moment geboeid, geëmotioneerd of ook maar enig gevoel van spanning opgeleverd.

Bespaar jezelf twee en half uur verspilling van je leven en kijk de film vooral niet!

De film is prima verzorgd. Ziet er allemaal keurig uit, en al het acteerwerk is degelijk. De liedjes tussendoor maakt het bijna een musical, maar het scheelt dat het ook prima klinkt, waardoor het nog niet stoorde. De film opdelen in drie hoofdstukken is goed verzonnen, want zo kan je 'm prima uitzetten na de eerste twee hoofdstukken. Voor mij was de film toen al af, maar uiteindelijk moesten ze toch nog een passend einde maken, zodat het enigszins nog aansluit bij de eerdere Hunger Games-films. Jammer, want dat laatste deel trekt de gehele film omlaag. Alsof ze na de eerste twee hoofdstukken dachten "Oh wacht, die Snow moeten we toch nog een beetje antipathie meegeven voordat de film eindigt, want anders..." Dit pakt niet zo lekker uit. Voor mij was het geen vloeiend geheel meer en maakte het allemaal niet geloofwaardiger. En daardoor voelde de speeltijd ook te lang aan. Jammer, aangezien er meer in gezeten had.

Keek wel lekker weg. Groot minpunt vond ik de vele liedjes.

Prima prequel en eerlijk gezegd beter dan verwacht. Het verhaal wordt goed opgebouwd met aandacht voor de ontwikkeling van Snow waar je als kijker gaandeweg een verandering ziet in zijn handelingen, zijn karakter, zijn motieven door speling van verschillende gebeurtenissen en handelingen van andere personages. De film krijgt vooral kritiek in het derde deel omdat het verhaal vaag zou overkomen, nochtans toch wel redelijk duidelijk gezien zijn verraad, de achterdocht van zijn geliefde t.o.v. hem en Snow's gevoel dat hij alles voor hem en zijn geliefde heeft gedaan om een nieuw leven te kunnen beginnen. De opzet van de Spelen is knap uitgewerkt door zijn eenvoud en begin van de Spelen. Verwacht geen overdaad aan actiescènes of overdonderde gelikte decors of locaties...neen, want dit is het prille begin van de Spelen. De film heeft verschillende details en linken naar de sequels. Ook krijg je meer duidelijkheid tot hoe en waarom de Spelen zijn ontstaan. Tom Blyth vervult zijn rol als Snow prima. 7,5/10

Goed verfilmd hoe dun de lijn is tussen de kracht van creëren en vernietigen die elk mens in zich draagt. Het ego-deel gekoppeld aan kernangsten komt goed naar voren in dit verhaal. Blyth, Zegler en Dinklage geven hun rollen goede gestalte evenals Davis.

Goed verfilmd hoe dun de lijn is tussen de kracht van creëren en vernietigen die elk mens in zich draagt. Het ego-deel gekoppeld aan kernangsten komen goed naar voren in dit verhaal. Blyth, Zegler en Dinklage geven hun rollen goede gestalte evenals Davis.

prima vervolg. had geen verwachtingen maar vond deze niet vervelend... ok alleen het zingen tussen door... iets minder van van deze film.