- Home
- Films
- The Banshees of Inisherin
- Filtered
Genre: Drama / Komedie
Speelduur: 114 minuten
Oorsprong:
Verenigd Koninkrijk / Verenigde Staten / Ierland
Geregisseerd door: Martin McDonagh
Met onder meer: Colin Farrell, Brendan Gleeson en Barry Keoghan
IMDb beoordeling: 7,7 (250.369)
Gesproken taal: Engels, Latijn, Iers en Duits
Releasedatum: 26 januari 2023
On Demand:
- Bekijk via Pathé Thuis
- Bekijk via Disney+
- Bekijk via meJane
- Bekijk via iTunes
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Google Play
Plot The Banshees of Inisherin
"Everything was fine yesterday."
1923. Pádraic is sinds mensenheugenis beste maatjes met Colm. Ze wonen op een eiland aan de westkust van Ierland. Hun vriendschap hangt aan een zijden draadje wanneer Colm van de ene op de andere dag weigert met Pádraic te praten. Deze verandering heeft een weerslag op de hechte gemeenschap en zet een reeks gebeurtenissen in gang die hun verdere levens zullen bepalen.
Externe links
- Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op Amazon
- IMDb (7,7 / 250369)
- Trailer (YouTube, ondertiteld)
- The Banshees of Inisherin (MusicMeter)
- iTunes: € 11,99 / huur € 4,99
- Pathé Thuis: vanaf € 12,99 / huur € 3,99
- Kijk op Disney+
- Kijk op meJane
Social Media
Acteurs en actrices
Pádraic Súilleabháin
Colm Doherty
Siobhán Súilleabháin
Dominic Kearney
Peadar Kearney
Jonjo Devine
Gerry
Mrs. McCormick
Priest
Mrs. O'Riordan
Reviews & comments
james_cameron
-
- 5969 berichten
- 9108 stemmen
Mooi gespeeld, droogkomisch drama over het einde van de levenslange vriendschap tussen twee eilandbewoners, gespeeld door Colin Farrell en Brendan Gleeson. Vooral Farrell is erg goed als de wat sullige, saaie Pádraic die maar niet kan accepteren dat hij van de ene op de andere dag aan de kant wordt gezet. Een klein verhaaltje en er gebeurt niet zo heel veel, maar de sympathieke personages, interessante thematiek en mooie sfeertekening maken dit toch tot een klein juweeltje.
TMP
-
- 1796 berichten
- 1629 stemmen
Erg sfeervolle film. De mooie Ierse landschappen vormen een fraaie setting en een en ander wordt uitstekend in beeld gebracht. Een goede cast, met als uitblinkers de hoofdrolspelers Brendan Gleeson en Colin Farrell. Ook Kerry Condon zet echter een zeer behoorlijke rol neer. Het verhaal is nogal absurdistisch. De humor werkt hier en daar wel, maar niet altijd. Al met al een zeer behoorlijke film, met name op visueel gebied en qua acteerwerk. Het verhaal stelt daarentegen niet zo veel voor, maar is wel onderhoudend genoeg.
mrklm
-
- 8200 berichten
- 8198 stemmen
In een echte Ierse eilandgemeenschap beëindigt Colm [Brendan Gleeson] abrupt zijn vriendschap (en de bijbehorende bezoekjes aan de plaatselijke pub) met Pádraic [Colin Farrell] om hij tot de conclusie is gekomen dat Pádraic maar “saai” is. Pádraic laat zich echter niet zomaar opzij zetten, ook niet wanneer Colm, een begenadigde muzikant, dreigt één van zijn vingers af te snijden wanneer Pádraic hem zelfs maar durft aan te spreken. Gefilmd op prachtige locaties die sfeer voorzien van authenticiteit en goed geacteerd. Farrell was nog nooit zo goed (Gleeson wel), maar het Condon die het meest indruk maakt als Pádraics zus die de koppigheid van de twee gewezen vrienden niet kan uitstaan. Goed gemaakt, maar behoorlijk bizar.
BBarbie
-
- 12795 berichten
- 7632 stemmen
Vol ongeloof heb ik bijna twee uur lang zitten kijken naar de strapatsen van twee oude kameraden, die van het ene op andere moment op voet van oorlog met elkaar leven (is dat een verwijzing naar de Ierse Burgeroorlog?). Een choquerend verhaal, met verve over het voetlicht gebracht door Colin Farrell en Brendan Gleeson. Ik was blij dat Kerry Condon af en toe in beeld kwam, het enige normale mens in deze bizarre film.
Het acteerwerk is uiteraard tot in de puntjes verzorgd en ook de beelden van het Ierse platteland zijn heel mooi. Toch valt het geheel ietwat tegen, omdat het verhaal in mijn ogen te absurd is.
Alathir
-
- 2067 berichten
- 1589 stemmen
Goede film wel. Een film over vriendschap en dat het duidelijk van twee kanten moet komen. Soms zelfs grappig, maar verder een heel kleine aangename film op een prachtlocatie. Het saaie leven op het eiland staat in schril contrast met de burgeroorlog die zich aan de overkant op het vasteland weerklinkt in de verte. Colin Farrell en Brendan Gleeson doen het wederom geweldig. Het verhaal is simpel en kleinschalig maar toch verveelde het nergens. Ik moet echt Seven Psychopaths eens zien.
Macmanus
-
- 13726 berichten
- 3630 stemmen
Vond het beetje tegenvallen.
Film begint wel geestig. Sulletje Farrell snapt er maar niks van dat beste vriend bromsnor Gleeson van de een op de andere dag niks meer met hem van doen wil hebben. Daarna gaat het nooit echt een versnelling omhoog. Het kabbelt wat voort en ik had vooral het idee dat McDonagh iets teveel in zijn nopjes was met de slimme allegorie met de Ierse Burgeroorlog, en überhaupt met de zinloosheid van wereldse conflicten, waardoor hij wat blijft hangen in een oubollige langdradige film die nergens de grenzen van het medium film opzoekt. Prima film voor de 60+er.
2,5 sterren.
Filmkriebel
-
- 8946 berichten
- 4129 stemmen
Ik sluit me bij de hoogstemmers aan. Pakkende film met voor mij iets herkenbaars. Vrienden gaan soms voorgoed uiteen zonder dat er daarom iets aan de hand is. De tijd doodt alles... misschien heb je elkaar niks meer te vertellen, of is het een noodzaak om ieder zijn eigen pad op te gaan omwille van veranderde levensinvulling. Mensen veranderen nu éénmaal.
McDonagh voegt er de Ierse nukkigheid aan toe en maakt er een vrij droevige en neerslachtige film van. Hoe verder het vordert, hoe somberder het allemaal wordt. Ik zag hier helemaal geen komedie in. De som van de ruige landschappen en de halfgare temperamenten klopten voor mij helemaal. Ook prima gespeeld door Farrell, Gleeson. Keoghan wil ik ook wel vermelden in zijn rolletje van simpele ziel Dominick. Op de valreep nog een film die ik in de top 10 van dit jaar ga plaatsen.
Chefkes
-
- 65 berichten
- 56 stemmen
Deprimerende film. Mooi gefilmd, goed acteerwerk, maar de inhoud vd film is gewoon niet leuk, inspirerend of wat positiefs dan ook, Het is ellende alom. In het begin denk je misschien dat het een comedy zou kunnen worden, maar dat is zeker niet het geval. Ik ga m nooit een 2e keer kijken.
mjk87 (moderator films)
-
- 13290 berichten
- 3906 stemmen
Waar heb ik naar gekeken? De inhoud van de plot is nogal absurdistisch en wordt steeds vreemder. Ik dacht ergens nog of dit een soort symbool voor heel Ierland was (met die Burgeroorlog die vaag op de achtergrond speelt) waarbij beide heren iets als symbool staan voor de strijdende partijen, het afknippen van de vingers staat voor (zelfmoord)terroristen voor aandacht, de zus die het eiland verlaat symbool staat voor alle emigranten naar Amerika et cetera. Elk personage staat dan ergens voor. Maar ook achteraf heb ik gekeken wat die Burgeroorlog nu precies inhield en dat valt niet te rijmen met de film. Dat kan de verklaring niet zijn. Maar zelfs al heb ik gelijk, op basisniveau vond ik de film raar (symboliek of niet) en dan houdt het al snel op bij mij.
Allicht een portret van een gemeenschap op een klein eiland? Ook niet. Daarvoor zijn de situaties te bizar, daarvoor lopen er te veel vreemde figuren rond (die oude vrouw) om die insteek serieus te nemen. Sowieso voelt alles enorm gemaakt aan, de ruzies, de overwegingen. Dit is geen studie van eilandbewoners en waar dan verder gekeken wordt hoe dat uitpakt maar er worden welbewust plotelementen in gestopt om de plot vooruit te helpen en men reageert binnen de film dan daarop. Maar wel met heel diep drama dan, eigenlijk iets te zwaar. Maar als gezegd, dit kan dus geen portret zijn.
Maar wat is de film dan wel? Een absurdistische komedie? Allicht, maar daarvoor was de film niet leuk en niet pakkend genoeg. En sommige grappen vielen echt uit de toon (die hond die dat knipmes wegsleept, echt houd op). Juist omdat de film op basisniveau gewoon rare wendingen kent en een beetje van stom moment naar gek moment sleept.
Visueel ook weinig bijzonder. Ja de landschappen zijn mooi maar meer dan die landschappen tonen, op een nogal saaie manier, doet men niet. Enkel af en toe een shot met een laaghangende zon, maar ook dat getuigt nogal van ideeënarmoede. Eigenlijk versterkt ook het beeld de sfeer van het diepe drama en al snel verveelt dat.
Het is dat de acteurs nog wel behoorlijk zijn. Farrell is prima voor dit soort rollen en draagt de film ook wel, Gleeson laat op momenten iets van menselijkheid zijn en doet dat goed (maar op andere momenten wordt hij een karikatuur) en vooral Kerry Condon als zus van Farrell speelt sterk en ontroert op momenten ook. Eens zij na anderhalf uur het eiland verlaat en daarmee de film is ook dat stukje helaas weg. 1,5*.
Jynxter
-
- 373 berichten
- 318 stemmen
Oogstrelend en eigenzinnig, met een cast die uitmuntend werk aflevert.
Ik was dan ook volledig in mijn nopjes met The Banshees of Inisherin vanaf het begin tot ergens halverwege.
Maar daarna werd mijn enthousiasme toch wat minder. De fijne, droge humor ebde weg en maakte plaats voor steeds meer zwartgalligheid. Dat is natuurlijk een bewuste keuze, maar persoonlijk vond ik de film daarmee minder aangrijpend, minder ontroerend en simpelweg minder leuk worden. En een diepere laag kon ik er ook zo 1,2,3 niet in ontdekken.
Wat niet wegneemt dat dit droge drama over simpel volk op een simpel eiland in de jaren 20 van vorige eeuw, gewoon een stukje vakwerk is.
Icewind
-
- 30 berichten
- 19 stemmen
Bijna 2 uur met kromme tenen zitten kijken naar dat jankgezicht van Farrell, die man lijkt op dat uiterlijk gecast te worden.
Twee uur van een geobsedeerd mannetje met stalker kwaliteiten en een gehavende violist, man man man, wat een ellende.
Ik ben al sowieso geen fan van Farrell maar dit vond ik er compleet over.
Toch maar gekeken door de recensies die ik onder ogen kreeg en die mij vertelden wat een geweldige film dit is.
Qua vormgeving en regie was weinig op aan te merken maar voor mij persoonlijk was het een bijna twee uur durende naargeestige stomvervelende draak van een film.
Ik kan me goed voorstellen dat Gleeson hem niet meer wilde kennen. Wat moet je uiteindelijk met een dergelijk jankertje.
Wat Gleeson zichzelf aandoet lijkt mij totaal ongeloofwaardig.
Hij had beter een geweer kunnen nemen en Farrell naar de andere wereld geholpen wat mij betreft.
filmfan0511
-
- 957 berichten
- 997 stemmen
Niet hét fenomenale meesterwerk dat ik er van had verwacht, maar niettemin een hele fijne film opnieuw van McDonagh. Voor mij zonder twijfel één van de interessantste huidige regisseurs. Hij weet droogkomische absurditeit en diepmenselijke tragedie te combineren als geen ander. The Banshees of Inisherin is op dat vlak misschien zelfs zijn beste; in het eerste uur heb ik nog vaak hardop zitten lachen, maar zeker in het laatste halfuur verandert de film in een dieptrieste, tragische loop van omstandigheden, en liet de film mij met een leeg en bijna existentieel gevoel achter. Hoe vriendschappen niet ontsporen of langzaamaan verslechteren, maar simpelweg stoppen van de ene dag op de andere, zonder een grote reden. Het heeft iets engs, maar ook iets ongelooflijk herkenbaars. Het einde valt in al haar zinloosheid rauw op het dak van de kijker. De tragedie zit in de banaliteit. Het heeft iets poëtisch, op een trieste manier. Ik vond het heel sterk in ieder geval.
Maar bovenal is het een ware acteursfilm. Farrell is ijzersterk, wat een goede rollen zet die man neer de laatste jaren. Je kan bijna niet anders dan aan de kant van zijn personage staan, ondanks of misschien juist net door zijn sulligheid. Gleeson speelt wat meer volgens type, maar mag ook niet onderschat worden. Barry Keoghan was overigens een enorm fijne verrassing. Samenspel tussen de acteurs was ook prima. Ik had nog graag iets meer focus op dialogen gezien, maar het is natuurlijk ook logisch dat zulke simpele zielen op een eiland voor de Ierse kust niet constant Tarantino-achtige dialogen zitten uit te kramen. Het voelde heel naturel aan op deze manier. Cinematografie was prachtig. De muziek viel niet op, maar complementeerde alles mooi. Ja, eigenlijk was alles gewoon prima. Alleen geeft de film me, althans na één kijkbeurt, niet dat enorme wow-gevoel van een 4.5* ster of hoger. Het is nét geen absoluut meesterwerk (Three Billboards... wat mij betreft wel), wellicht door de iet of wat aanwezige herhaling in het plotverloop. Maar misschien valt dat kwartje nog wel een keer bij een volgende kijkbeurt, want ik heb hier wel echt van genoten.
4*.
storaro
-
- 31 berichten
- 2124 stemmen
Tijdens de jaren 20 op een klein Iers eiland in een kleine ogenschijnlijk eenvoudige samenleving projecteert de regisseur de existentiële vraag : hoe willen we leven ? Leven we voor onszelf, met anderen en/of voor anderen ? In welke mate geven we en nemen we ? Het leven is een perpetuum mobile altijd met winst en/of verlies, ook op Inisherin. Elk personage bewandelt zijn eigen pad maar krijgen dus allemaal te maken met winst en verlies. Padraic wil samen leven en eenvoudigweg gelukkig zijn met de verwachting dat vriendelijk zijn of 'be nice' voldoende is. Doorheen de film verraden de wenkbrauwen en mondhoeken van Farrell telkens de wanhoop en ontreddering en het onvermogen om te doorgronden dat menselijke relaties wellicht meer vergen dan dat. Perfect spel en perfect gecast. Hij verliest een vriend en zijn surrogaat vriendin/vrouw (Jenny). Hij ontwikkelt wrok en wraakgevoelens in zijn simpel bestaan maar vindt ook zijn natuurlijk ik terug door de vriendschap met de dieren waarvoor 'be nice' wel voldoende is. Zijn zus, eerst voornamelijk levend voor anderen, is daadkrachtig en heeft het vermogen tot verandering. Ze verhuist naar de 'grote' wereld en connecteert daar met anderen maar verliest haar broer. Ze heeft een bredere kijk op de wereld wat tot uiting komt door haar rol/spel en dialogen die vrank en vrij zijn. Colm krijgt met het ouder worden de drang om een voetdruk achter laten, om iets te betekenen en maakt resoluut een keuze. Gleeson's kop toont ook de weerbarstigheid, twijfel en mededogen die volgen uit deze keuze. Opnieuw perfect spel, perfect gecast. Hij kiest voor zichzelf te leven, voor zijn muziek (winst door connectie met andere spelers). Maar ook hij verliest door deze keuze een deel van zichzelf, in de film zelfs letterlijk. Dominic heeft wellicht veel te geven maar door zijn ietwat achterlijk en onbehouwen gedrag wordt dit niet erkend door de gemeenschap. Zijn hunkering naar samen leven wordt niet beantwoord door zijn vader. De manier waarop de vader zich beweegt in de gemeenschap is enkel gebaseerd op macht en verglijdt tot normvervaging en agressie. Hij geeft niets maar neemt enkel. Van Dominic wordt telkens opnieuw een stukje genomen door negatie en afwijzing en zijn overvloed van gevoelens 'verdrinkt" zonder te hebben kunnen geven. Beeldtaal en muziek ondersteunen de hele film door de hoop/wanhoop, liefde/haat, betrokkenheid/onverschilligheid op een virtuoze manier. McDonagh analyseert een levensvraag zonder te vervallen in filosofische/psychologische moeilijk doenerij en hoogdravendheid. In deze tijden is zelfreflectie een hoog goed en films zoals deze geven daarvoor de zuurstof. Mensen zijn wat ze zijn, wat willen we, wat doen we.
Kortom, 100 jaar later blijkt er dus niets veranderd, ook in deze hyper drukke met een overvloed van continue prikkels, complexe samenleving blijft de vraag hoe willen we leven, welk evenwicht willen we bewaren of niet. Na twee uur film voelde ik een lichte dwang om keuzes maken. U ook ? Topfilm !
Fisico (moderator films)
-
- 8353 berichten
- 4695 stemmen
Inisherin mag dan een fictieve plaats zijn, de filmlocaties vonden wel plaats op de Aran Islands, in het uiterste westen van Ierland, en eveneens specifiek op het deeleiland Inishmore. Wie de plaatsen googelt, weet dat hij juist zit. De beelden blijven adembenemend en zijn een kruising tussen natuur en cultuur die mooi in elkaar overvloeit. Een woeste grillige natuur ook met de hoge steile rotsen, de schuimende golven, maar eveneens de dreigende wolken die de priemende zon vaak beletten om door te breken.
In dat kader treffen we een kleine gemeenschap aan met mensen die even ondoorgrondelijk zijn als het weer daar. Zus Siobhan leek me zo wat de enige stabiele persoon van heel het dorp. Zij gaf er uiteindelijk ook de brui aan, want wat rest je daar nog?
Ook Colm heeft het moeilijk met de gang des levens. Genoeg met het doelloos rondhangen en -kletsen. De zin van het leven speelt hem parten en hij zegt prompt de vriendschap met Padraic op. De jongen is er uiteraard het hart van in. Het doet met denken aan onszelf waarbij sommigen onder ons ook soms kunstmatige relaties in stand houden. Al was het maar om ons goed te voelen, alleen hebben de meeste onder ons - in tegenstelling tot Colm - nog andere doelen of nuttige tijdverdrijven in het leven.
Een drama dus, maar ook de ironische sarcastische humor ontbreekt zeker niet. Best wel genoten van deze film, van de soundtrack ook, maar evenzeer van Jenny the mule, de paarden, de koeien, de hond. Mooi!
Collins
-
- 6243 berichten
- 3719 stemmen
Regisseur en schrijver Martin McDonagh maakt mooie films. Productief is hij echter niet. Slechts vijf films in grofweg 20 jaar, maakte hij. Drie daarvan gezien en alle drie goede films. Films met een goed verhaal en uitstekend acteerwerk. In The Banshees of Inisherin vertolken Colin Farrell en Brendan Gleeson de twee hoofdpersonages Pádraic en Colm die het intrigerende verhaal van een lange vriendschap die van de ene op de andere dag niet meer bestaat, tot leven brengen.
Colm stopt met de vriendschap. Een absurde kwestie die zowel Pádraic als de kijker met ongeloof en verbazing vult. Wat heeft Pádraic in vredesnaam gedaan dat hij opeens geen vriend meer kan zijn van Colm? Het antwoord is heel simpel. Hij heeft niets gedaan. Colm beschouwt Pádraic als saai en als tijdverspilling. Einde verhaal, zou je denken. Maar nee, het begint pas. Beide partijen gaan onverbiddelijk de strijd aan. De één vecht voor het behoud van de vriendschap. De ander vecht voor het einde ervan.
De film staat te boek als een tragikomedie. Dat klopt, maar het accent ligt wel op de tragedie. In de film zijn allerhande mensen verzameld die ongelukkig zijn. Ze wonen op een afgezonderd eiland waar alcohol en roddel ruim voorradig zijn. Een eiland zonder uitzicht op een ander en beter leven. Het is een treurige boel. Het einde van een vriendschap betekent in een gemeenschap als deze een confrontatie met ellendige omstandigheden. Colm heeft zijn muziek om zich uit te leven. Pádraic die vrede had met zijn uitzichtloze bestaan, wordt geconfronteerd met de leegheid van zijn bestaan. Dat bestaan was al leeg, maar hij merkte het niet of wilde er niet van weten. Nu moet hij het wel onder ogen zien.
Met dat gegeven had de film iets kunnen doen. Iets over zelfonderzoek, zelfinzicht en een ander mens worden. Zoiets. Te gemakkelijk. Te feelgood. De film zwaait uiteraard de andere kant op. De afgronden die zich openbaren worden alsmaar dieper. De gebeurtenissen absurder. Op een bepaald moment weet je gewoon niet meer of je er als kijker om moet lachen of niet. De sfeer weerhoudt je in eerste instantie. Die is somber en kleurloos. En als op de achtergrond de geluiden hoorbaar zijn van het oorlogsgeweld op het vaste land waar zich de Ierse burgeroorlog van 1923 afspeelt en voormalige vrienden opeens tegen elkaar strijden, wordt de sfeer wel heel erg zwaarmoedig.
Het leven is zinloos. Alle hoop is vervlogen. Er zijn alleen maar verliezers. Daar kan geen alcohol tegenop. Het is dat McDonagh er in slaagt het absurde en het sombere op een droogkomische manier enigszins te verlichten, zodat je gelukkig nog kunt lachen bij zoveel treurnis. Ik maakte gretig gebruik van die mogelijkheid tijdens het kijken naar deze prachtige film. Je moet wel.
Film Pegasus (moderator films)
-
- 30449 berichten
- 5199 stemmen
Colin Farrell laat opnieuw zien dat hij in dit soort films echt wel op z'n plaats zit en een geweldige acteur is. Maar ook Brendan Gleeson en Barry Keoghan zijn sterk. De film speelt zich 100 jaar geleden af, al is tijd niet zo heel belangrijk in de film. Een gemeenschap op een eiland aan de Ierse kust waarin niet zo veel te beleven valt en de mensen rond je, de hele wereld zijn.
De film is op zich niet zo heel bijzonder, maar met deze cast en de donkere humor, is dit echt wel genieten. Over de onderlinge relaties en de blik naar de toekomst vs de rust en het mooie leven op het eiland. Zeer van genoten.
Shinobi
-
- 4258 berichten
- 2497 stemmen
"Have you been rowin?"
Het is fijn om Colin Farrell en Brendan Gleeson weer herenigd te zien na hun optreden in 'In Bruges'.
Martin McDonagh schetst hier de vriendschap tussen twee beste vrienden op een Iers eiland in 1923. Wanneer Colm van de ene op de andere dag eenzijdig de vriendschap opzegt, onderneemt Pádraic vele verwoede pogingen om hun vriendschap te herstellen. Het leidt tot een absurdistisch verloop.
Ondanks het eenvoudige verhaal weet 'The Banshees of Inisherin' te intrigeren door deze existentiële crisis tussen twee uiteenlopende karakters te presenteren. Het levert een aantal opmerkelijke momenten op, gesteund door scherpe dialogen. Daarbij zit er nog eens de nodige zwarte humor in verwerkt.
Het geheel wordt uitstekend gedragen door het sterke spel van Farrell en Gleeson. Zij zetten geloofwaardige personages neer die een prima dynamiek met elkaar hebben. De uiteindelijke eenzaamheid van beiden wordt treffend gevangen in de prachtige landschappen, waar ze er enigszins verloren bij lopen. Overigens is Kerry Condon als zus Siobhán een goede toevoeging.
Al met al een sfeervol drama dat aardig voortkabbelt, maar het pakte mij jammer genoeg toch niet helemaal.
Dikke 3,0 sterren.
De filosoof
-
- 2023 berichten
- 1405 stemmen
Het verhaal heeft niet veel om het lijf – een man kan het niet verkroppen dat z’n beste vriend niets meer met hem te maken wil hebben – maar al snel krijg je de indruk dat alles een metafoor is zodat zelfs de details betekenis hebben. In mijn interpretatie staat het eiland voor de nog ongerepte samenleving waarin mensen geen pretenties hebben, nog dicht bij de natuur staan (gesymboliseerd door de dieren die in het huis mogen wonen) en het gezellig hebben met elkaar. Daar staat het vasteland tegenover als plek van de beschaving (de enige beschaafde persoon op het eiland – de enige die leest – is Siobhán die dan ook naar het vasteland emigreert) maar daardoor ook van de oorlog omdat prententies (jezelf willen bewijzen en je boven de ander stellen) en de zucht naar nieuws en roddel in de plaats komen van goedheid, gemoedelijkheid, rust en tevredenheid met een leven waarin nooit iets gebeurt. Ook op het eiland verdwijnt de vrede als Colm pretenties krijgt – welke onoprechtheid wordt gesymboliseerd door de maskers in z’n huis – en z’n tijd niet meer wil verdoen met ‘zinloos’ geklets maar iets ‘zinvols’ met z’n leven wil doen: hij neemt geen genoegen meer met het leven dat voortkabbelt en eindigt in vergetelheid maar wil iets blijvends scheppen, waarmee hij echter alleen zichzelf verminkt (hij is uiteindelijk een eilandbewoner) en verdeeldheid schept, gesymboliseerd door de ruzie met Pádraic die daardoor niet alleen niet meer gelukkig is maar ook z’n natuurlijke goedheid verliest.
Maar zoals het oorlogslawaai vanuit het vasteland dichterbij komt is de beschaving ook op het eiland niet meer tegen te houden en de ‘simpelen’ zoals Dominic en Jenny zijn de eerste slachtoffers. Passend bij het sprookjesachtig of mythisch verhaal is er nog een bijzondere rol voor een oude vrouw die duidelijk als heks fungeert of eigenlijk als de ‘banshee’ uit de Ierse mythologie die alles ziet, inclusief de toekomst, en zo de dood voorspelt, in dit geval het einde van de vrede en het natuurlijke bestaan op het eiland.
Het thema van leven (natuur) vs. kunst (beschaving) is oud en uitgemolken maar de film heeft ‘m in een tamelijk origineel en ieder geval aangenaam jasje gestopt: het simpele verhaaltje is goed doordacht en daarbij sfeervol in beeld gebracht en goed geacteerd. Wel maken de metaforen de personages wat bedacht en dus vreemd en onbegrijpelijk zodat je niet goed met ze kunt meeleven (waarom zou bv. een echt mens z’n vingers afknippen als hij juist met z’n vioolspel zin aan z’n bestaan wil geven?). Het is aldus een prima film die amuseert zonder ergens echt briljant of verrassend te zijn.
hvdriel
-
- 310 berichten
- 301 stemmen
Ben ik de enige die meent dat Colin Farrell niet geschikt is voor de rol van een Ierse boer anno 1923? Wat bleef ik de film lang tegen de acteur aankijken en niet tegen een mens die zijn donkere kanten leert kennen, omdat een ander mens (een overtuigende Brendan Gleeson) de vriendschap opzegt. Dat de film voortkabbelt, soms op het irritante af, maakt het er niet beter op.
Leland Palmer
-
- 23740 berichten
- 4699 stemmen
Schoolvoorbeeld van een film die van zo weinig zo veel kan maken. Schitterend. Colin Farrell laat in deze onderdanige rol echt zien wat hij kan als acteur. Prachtig gespeeld. Eigenlijk is alles mooi aan deze film. De landschappen, de symboliek, de personages, een lading met geweldige quotes en wederom Siobhán; die prachtige naam kom ik tegenwoordig in veel series / films tegen. Eindelijk weer eens een fecking! goede film.
Arnie
-
- 1074 berichten
- 1829 stemmen
Dit is een goede film, maar ik deel tegelijk veel van de kritiek. The Banshees probeert duidelijk een groot publiek te bereiken met Colin Farrell en een sterke nadruk op de humor, maar slaat soms de plank wat mis. De humor ligt er vaak té dik bovenop en is af en toe stomweg banaal te noemen.
Wat de film allereerst redt is het absurdisme van het verhaal en de vanzelfsprekendheid waarmee dit wordt gepresenteerd. Het deed me sterk denken aan de films van Yorgos Lanthimos, waar (misschien niet toevallig) Farrell ook vaak in speelt. Er hangt een heel fijne sfeer, waarin het absurde gedrag volslagen rationeel lijkt, te midden van dialogen die de kwestie van zingeving nog eens sterker aanzetten.
De tweede overtuigende factor is de subtiele gelaagdheid, die met name zit in de verschillende relaties tussen de karakters en hetgeen ze onderling vooral níet uitspreken of hetgeen níet expliciet wordt getoond. De dynamiek tussen broer en zus was erg mooi, en ik vond de briefwisseling tegen het einde erg sterk, waarin beiden mooi weer speelden: Pádraic die zegt dat alles z'n gangetje gaat terwijl hij juist het huis van Colm heeft afgefikt, en vooral - veel meer verborgen voor de kijker - zijn zus die schrijft dat alles koek en ei is op het vasteland, terwijl ze getuige is geweest van de zelfmoord van Dominic. Dat laatste maak ik tenminste op uit de scene waarin ze wegvaart en behalve Pádraic een tweede schim ziet op de kliffen, haar gezicht vervolgens betrekt, en later het lichaam van Dominic aanspoelt. Ik dacht eerst nog dat die tweede schim Colm was en dat er een nieuw conflict zou volgen, maar dat gebeurde niet. Dit puzzelstukje viel pas later op zijn plek.
Bovengenoemde elementen getuigen van veel talent en kwaliteit, zoveel is zeker. Toch blijf ik het jammer vinden van de vaak té opzichtige humor, en ik wil nog even melden dat ik Colin Farrell zwaar overgewaardeerd vind als acteur. Maar goed. McDonagh, die met Three Billboards Outside Ebbing, Missouri al een schitterende film afleverde (die beter gebalanceerd was) weet hier zijn naam te vestigen. Een krappe 3,5* is denk ik op zijn plek voor een film die een erg groot publiek gaat trekken.
Kondoro
-
- 10693 berichten
- 2485 stemmen
"I am not putting me donkey outside when I'm sad, okay?”
Na de vele lovende woorden die ik zag over deze film (vooral op deze site), stond de film al vrij snel bij mij op de radar. Het doorslaggevende was toch wel de vele oscarnominaties die deze film op zijn naam mocht bijschrijven. Dit zorgde er toch voor dat ik wel heel nieuwsgerieg werd naar deze film, waarna ik hem vanavond toch maar meteen heb opgezet. En ik vond het een waanzinnige zit, ik heb erg genoten van de film, ondanks dat het soms nogal absurd kon worden. Die absurdheid daar moest ik toch wel wat aan wennen merkte ik, sommige komische scenes vallen wat rauw maar, ik heb smakelijk gelachen om veel stukken. En dan ben ik toch blij dat ik deze film weer heb mogen ontdekken via deze website, want ik heb een kostelijke avond gehad met een film die me eigenlijk niet verveelde, ik bleef maar loeren en de film bleef aangrijpend, op het einde kon de film je ook makkelijk loslaten, en dat is precies wat ik altijd wil en zoek in dit soort films.
Ik ben eigenlijk nogal onbekend deze film ingestapt. Ik wist niet waar het over ging, ik wist niet waar of wanneer het zich afspeelde en ik wist de achterliggende gedachten niet. Toen ik eenmaal in de film zat, heb ik snel even de plotomschrijving doorgenomen maar, daar heb ik het verder ook wel bij gelaten. In het begin moest ik daarom erg wennen, aan verschillende aspecten. Neem bijvoorbeeld de accenten die we voorbij horen komen, en het jaartal waar de film zich in afspeelt. Je went er gelukkig snel aan en wordt wat dat betreft compleet mee gezogen in het verhaal. Het verhaal wat eigenlijk niet heel veel voorstelt maar, qua realiteit (althans, je kunt zelf ook zo'n conflict met een vriend krijgen) is de film wel weer interessanter. Wat dat betreft moet de film het vooral hebben van de gebeurtenissen die om het verhaal heen gebeurt. Neem daar als voorbeeld het vertrekken van zijn zuster naar het vaste land. Die de eenzaamheid en grimmige sfeer op het eiland zat was, het overlijden van de ezel, of het overlijden van ‘Dominic’ door een tragisch ongeluk.
Qua cast is het ook wel erg sterk. Ik vond zelf de rol van ‘Colin Farrell’ juist erg tof, ik zie hier wat commentaar op zijn rol maar, ik vond hem erg leuk acteren. Een grappige maar, soms vooral ook ludieke rol als ‘Pádraic Súilleabháin'. Geen flauw idee trouwens hoe ik dat uit moet gaan spreken. Zijn tegenspeler, is ‘Brendan Gleeson’. Ouwe rot in het vak maar ook een erg sterke acteur die het ook heel leuk deed. Het waren zeker niet de bijzonderste rollen maar, het zat qua sfeer erg goed in elkaar. Ik denk dat iedereen wel zo'n kameraad heeft die hij/zij niet kwijt wil, en zeker niet op de vrij harde en donkere manier zoals dat gebeurt in deze film. Maar helaas kun je dat nooit voorkomen. Ook ‘Kerry Condon' vond ik een vermakelijke rol spelen als ‘Siobhán Súilleabháin’, de zuser van ‘Pádraic’. Prima rol, er was verder ook weinig aan te vinden wat nou echt héél bijzonder was aan die rol.
Het regie werk is ook prima. Ik kende ‘Martin McDonagh’ verder niet of waar hij mee gemoeid was maar, ik vond het een puik regiewerk verder en er was niks op aan te merken. Ik zag ook dat hij een nominatie heeft gekregen op zijn naam en dat vind ik meer dan verdient. Hij heeft prachtwerk neergezet en dat komt vooral door veel shots die hij gebruikt van o.a. de natuur maar, ook een hele kleine en fijne setting gebruikt waardoor het dorpse gevoel nog meer naar boven kwam. Neem de stamkroeg en andere dorpse bekendheden en vooral het ons kent ons.
Ik had het er al eerder over, de shots die deze film bezit is van pure klasse. Ik hou erg van het Ierse natuurgebied, en zou er graag op vakantie willen. Dit zijn namelijk prachtige natuurgebieden die echt werkelijk om te smullen zijn. De beautyshots hebben me daardoor echt te pakken, en ik wil daardoor juist ook wel een hogere stem uitbrengen. De hele feeling, het sfeertje is hierdoor prachtig.
Qua absurdheid heb ik het al wel even over gehad, de film is vrij absurd op sommige momenten, en soms vroeg ik me echt wel af waarom bepaalde handelingen gebeuren. Neem bijvoorbeeld het afhakken van de vingers, waarvan ik weet dat hij een dreigement uitte als ‘Padraic’ niet zijn mond hield dat hij dan zijn eigen vingers er af zou hakken maar, bij mij schetst dan voornamelijk de vraag; waarom zijn eigen vingers? Waarom niet iets anders? Wat was hier het idee achter?, iemand zou dat vast wel weten die mij dat even kan vertellen.
Het drama element is erg sterk in deze film. Het mooie ook om te zien, is dat we vrij vrolijk met ‘Padraic’ beginnen, waar hij ook heel vrolijk beweegt en eigenlijk de negativiteit niet ziet. Maar, na wat gebeurtenissen toch een totale omkeer maakt, zelfs het depressieve vindt en eigenlijk omzwaait met zijn hele mindset, het boeit hem minder wat andere mensen vinden en denken, en kiest zijn eigen pad. Vooral nadat zijn ezel is overleden door een vinger van ‘Colm’ en hij daarna besluit het huis van ‘Colm’ in de brandt te steken die er eerst in blijft zitten maar daarna lafjes uit gaat (ook mooi om te zien dat ‘Padraic’ toch nieuwsgierig was of hij nou wel of niet in dat huis bleef zitten).
Ik heb dus een waanzinnig leuke film avond gehad, en de film is goed bij me binnengekomen. Zeker een aanrader, het is nergens een lastige film maar, wel een hele interessante film. Met typisch Ierse details, en snelle flow.
El ralpho
-
- 1417 berichten
- 1036 stemmen
And I fear that's where it's all gone wrong
Het is inmiddels alweer een kleine vijf dagen geleden dat ik The Banshees of Inisherin zag, maar ik merk dat de film nog steeds in mijn hoofd rondhangt. En ik mij realiseer dat ik deze tragikomedie alleen maar beter geworden vind.
Waar ik in eerste instantie wat meer moeite mee had was de setting qua jaargetal (1923) in combinatie met het taalgebruik die in die tijd gebruikelijk was. Hoewel goed geacteerd, voelde het alsof ik naar de uitvoering van een klassiek stuk zat te kijken en ik merkte dat ik hier gedurende de speelduur eigenlijk nooit helemaal aan gewend raakte. Het maakte de dialogen vaak wat oubollig, en haast theatraal. Dit maakte dat ik aanvankelijk als beoordeling een krappe 7 in gedachten had.
Echter ben ik in de navolgende dagen steeds meer gaan beseffen hoe sterk dit in elkaar zit. Met name de dialogen, en de diepere lagen hieronder, bleven dagen nazoemen in mijn hoofd. Ook met de (vaak ongemakkelijke) humor die verwerkt zat in goed doordachte dialogen zat het wel goed.
Pádraic liet mij met regelmaat terug denken aan een soort 1923 versie van Joey uit Friends, en alsof dit personage plots in een tragikomedie was beland. Want buiten het feit dat Pádraic geen ladies men is, komen de overige karaktereigenschappen wel overeen. Want ook dit personage wordt afgeschilderd als een wat dommige maar aardige goedzak, maar die daarnaast ook zeer loyaal, zorgzaam en beschermend naar zijn vrienden is. Daarnaast is ook Pádraic wat kinderlijk, én is een van zijn beste vrienden geen eend, maar een ezel. Een ezel die overigens met gemak het hart van velen zal weten te stelen.
Colm was ook op zijn beurt weer een heel fascinerend personage, wiens mentale gezondheid duidelijk volledig van de rails afgevlogen is, terwijl Siobhán meer de kijker vertegenwoordigt en als het ware met een meer nuchtere blik het hele gebeuren gadeslaat. En dan ben ik nog niet eens ingegaan op Dominic Kearney, een personage waarbij ik niet veel diepgang had verwacht, maar die een duister en triest verleden kent.
En dit is tevens een mooie samenvatting van The Banshees of Inisherin. Ik verwachtte aanvankelijk niet veel diepte, maar al gauw wordt duidelijk dat dit verhaal meerdere, diepere lagen kent. En waar het verhaal eerst wat dun lijkt te zijn en niet ergens heen lijkt te gaan, neemt de regisseur op een gegeven moment een afslag die alsmaar grimmiger wordt.
Een film die naar mijn verwachting steeds beter wordt, naarmate je hem vaker bekijkt, mits je aan de setting kan wennen. Want dit zal vermoedelijk niet voor iedereen het geval zijn. Voor nu geef ik een dikke 8, waarbij een kans op verhoging niet uitgesloten is.
4,0*
N00dles
-
- 552 berichten
- 2242 stemmen
Zo, toch weer een nieuwe film om voor te rooten met de aankomende Oscars.
Ik ging er redelijk blind in en had een veel serieuzere dramafilm verwacht, maar het was eigenlijk verrassend grappig, absurd en tragisch tegelijk.
Om te beginnen, Colin Farrell (die ik nooit echt heel interessant heb gevonden, mede door matige films als Alexander en Phone Booth) heeft een geweldige mimiek die goed werkt in de film en in zijn rol als simpele goedzak; hij deed me ook wat denken aan Kees van Kooten, wat het voor mij een extra komische lading gaf. Komisch zeg ik, hoewel de tragiek ook goed af te lezen is in zijn gezicht. Tragikomisch dan.
De overige rolbezetting, met o.a. Brendan Gleeson, Kerry Condon en Barry Keoghan was ook sterk. Vooral van laatstgenoemde wil ik meer zien, en ik moet me nog steeds wagen aan The Batman, waarin Keoghan The Joker speelt.
De film doet wat toneelstuk-achtig aan, zowel qua dialogen als met de ietwat karikaturale bijfiguren (de politieagent, zijn dommige zoon, de cafébaas, de bemoeizuchtige winkeldame, de oude vrouw).
De film had dan ook net zo goed op een toneel kunnen worden uitgespeeld, echter speelt de film zich af op de prachtige, uitgestrekte Araneilanden. Visueel is het dus ook nog eens een prachtige film, zeker voor zo'n kleinschalig, menselijk verhaal tussen twee (oud)vrienden.
Mooi vond ik de link met de Ierse burgeroorlog die woedde in 1923, vergelijkbaar met hoe de twee vrienden, die ooit samen door één deur konden, met elkaar in onvrede raken. Het mooie is ook dat er voor beide kanten van het 'conflict' iets te zeggen valt; natuurlijk is het bitter, pijnlijk en roept het vragen op of er een oorzaak is voor het plotseling kille (gebrek aan) contact, anderzijds snap je ook wel dat iemand genoeg kan hebben van een vriendschap en een nieuwe weg wil inslaan. Het is de burgeroorlog in het klein.
En aan het eind van de film is het conflict misschien niet opgelost, maar is er een soort wederzijds begrip, genoegdoening, een nieuwe status quo ontstaan. Geen vrede wellicht, maar een voorlopige wapenstilstand.
Kortom, tragikomedie op zijn fijnst. Lang geleden dat ik een 4,5* heb gegeven!
Ste*
-
- 1960 berichten
- 1283 stemmen
Weet niet zo goed wat ik hiermee aan moet. Op zich heb ik me wel vermaakt tijdens het kijken, maar ik had ook tot aan het einde aan toe niet echt een idee wat het nu eigenlijk was. Vond het begin best grappig op een beetje malle (bijna Coen Brother-achtige, in de verte) manier maar voor een komedie vond ik het toch te gruwelijk worden en later vooral te zielig en tragisch allemaal. Tragikomisch kan natuurlijk, maar vond het niet echt goed blenden.
Maar goed, verder zit het wel erg verzorgd in elkaar, wordt er erg goed geacteerd en is het prachtig geschoten, natuurlijk ook geholpen door het mooie Ierse eiland.
Wellicht dat ik wat meer outside the box zou moeten denken, maar ik had dit denk ik beter gevonden als het meer een van de twee (of komedie, of drama) was geweest.
Ruime 3,5*
WB
-
- 1465 berichten
- 2410 stemmen
Een film waarin bijna niets gebeurt, maar toch twee uur boeit. Ik kan mijn vinger er niet op leggen, maar ik denk dat het acteerwerk voor mij de gehele film draagt. Fantastisch van alles en iedereen die meespeelt in deze dramafilm met zeer subtiele (zwarte) humor. De regisseur schiet prachtige plaatjes van het Ierse eilandje, waar eigenlijk niets te beleven valt en wat eigenlijk te saai voor woorden is.
's Middags naar de lokale pub, om de dagen door te komen. Ik kan me voorstellen dat mensen in die tijd het vasteland opzochten voor meer vertier... maar ik begrijp (als dorpeling) ook dat je wil blijven in de gemeente waar je tot nu toe al je hele leven werkt. De regisseur weet dit per personage mooi uit te lichten, en laat ook zien wat zo'n hechte gemeenschap voor de kiezen krijgt als er iets (abnormaals) voorvalt; alles wordt dan ontregeld.
Deze film blijft in mijn hoofd rondtollen, dus wellicht dat ik binnenkort toch een half puntje hoger geef...
starbright boy (moderator films)
-
- 21290 berichten
- 4461 stemmen
Oude maten die na jaren ineens elkaar meer mogen. Daar zijn meer films overgemaakt. Over de keuze tussen een aardig dagelijks leven of iets doen waardoor je niet zult worden vergeten ook. Deze film combineert beide thema's en heeft een paar uitstekende rollen als pluspunt (Farell en Gleeson natuurlijk, maar minstens zo sterk zijn Condon en Keoghan). Wat minder ben ik te spreken over de grote gebaren in het script met name een violist die zijn eigen vingers afhakt. Dat had iets subtieler gekund, was de geloofwaardigheid ten goede gekomen. Ik vond het wel weer verfrissend dat het gestelde probleem niet is opgelost aan het einde. En zoals hier vaker is geroepen is dat Iers lekker. En de cast bestaat voor zover ik weet vrijwel volledig uit Ieren. Dus het voelt echt en niet als een aangeleerd accent.
Kees Draaihuis
-
- 69 berichten
- 67 stemmen
Ik kan me in veel van de commentaren hier vinden. Het is een leuke film, mooie beelden van de omgeving, er wordt op zich goed geacteerd, maar soms is het net iets 'te'. Iets 'te' kinderlijk gedrag van Farrell, iets 'te' overdreven gedrag van Gleeson (het afknippen van de vingers had van mij iets anders mogen zijn. Dit is net te ongeloofwaardig). Maar al met al, de film uitgekeken, dus dan is het de moeite waard geweest.
davey400
-
- 153 berichten
- 125 stemmen
Eigenlijk een klein verhaal met grote gebaren.
Het zou zomaar een toneelstuk kunnen zijn.
Prachtig weergegeven, fantastisch geacteerd.
Ik was zelf vooral erg onder de indruk van de zus.
Ik kan me voorstellen dat dit wel je ding moet zijn; het is geen Iron Man zeg maar. (Wat ik ook een geweldige film vind, maar dat terzijde.)
Voor nu zeker 4*. Maar ik kan me voorstellen dat dat bij herzien omhoog zal gaan.
scorsese
-
- 11780 berichten
- 10189 stemmen
Goeie film over twee vrienden waarvan de ene de vriendschap opeens verbreekt. Een origineel verhaal waarbij het verloop zich niet gemakkelijk laat voorspellen. De twee hoofdpersonages blijven wat eigenaardig (ondanks dat ze uitstekend worden neergezet door Colin Farell en Brendan Gleeson). Aan prachtige plaatjes van het Ierse eiland geen gebrek.
Nu te koop
The Banshees Of Inisherin - DVD - Import zonder NL ondertiteling
€ 12,58
KopenBlu-ray • Import geen NL ondertiteling
€ 22,99
KopenGerelateerd nieuws
John Travolta in tranen, Beer heeft het op Malala gemunt: de hoogtepunten van deze Oscars
Barry Keoghan gaat Billy the Kid spelen in film van Bart Layton
'Banshees of Inisherin'-producent James Flynn (57) plotseling overleden
MovieMeter Podcast #24: Recensie 'The Banshees of Inisherin' & Top 5 Colin Farrell rollen
Bekijk ook
La Panthère des Neiges
Documentaire, 2021
18 reacties
Yin Ru Chen Yan
Drama, 2022
9 reacties
Krótki Film o Milosci
Drama / Romantiek, 1988
24 reacties
Lunana
Familie / Drama, 2019
13 reacties
An Cailín Ciúin
Drama, 2022
63 reacties
Im Westen Nichts Neues
Oorlog / Drama, 2022
176 reacties
Gerelateerde tags
irish civil war (1922-23) donkere komedieierlandformer best friendself mutilationfiddle jaren 20brother sister relationshippub
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.