Nightmare Alley (2021)

Dit was nog een opmerkelijke film. Een sfeervolle film met een leuk verhaal. Wat een cast ook en ook visueel zag het er wel goed uit.

Wel een lange film, maar er gebeurde dan ook wel veel. Het einde was wel goed gevonden.

Door de setting en tijdsgeest was het wel eens wat anders, vond het wel de moeite om gezien te hebben.

Redelijke film, mooie jaren 30/40 sfeer,. En ook wel een prima verhaal.

3.5 ***

Visueel erg mooi, mooie plaatjes, mooie locaties en props, en een mooie cast. Nouja, behalve Blanchett dan, want zoals altijd ligt zij me niet zo goed. En Cooper vind ik ook eigenlijk wat tegenvallen, en dat groeit naarmate de film langer duurt - en ja, 150 minuten is dan echt wel lang genoeg. Daarmee komt het vooral voor Mara om het doek op te houden, en dat lukt maar matig.

Met het verhaal heb ik het ook niet zo heel erg, het gaat een beetje kronkelend steeds verder van de oorsprong af totdat het daar aan het einde volkomen los van komt. Dat zou niet zo erg zijn als het begin niet aangevoeld had als sterker, rijker dan het einde - het voelt ietwat als een steeds toenemende teleurstelling zo. Net zoals de mooie cast steeds kleiner wordt naarmate het verhaal vordert en zich steeds meer toespitst op de paar karakters die overblijven.

Maar misschien gewoon op een verkeerd moment gezien, dat kan ook. Vooralsnog maar even een wat matige score.

Haha dat dacht ik ook meteen toen ik met deze film begon. Misschien een goed idee om opa Harrison Ford te vervangen? Hoewel Cooper nu wel al 47 is terwijl Ford 39 was toen de eerste Indiana Jones movie uitkwam. En Cooper mist de diepe stem van Ford.

Werkelijk schitterende productie! Hopelijk blijft Hollywood dit soort dure arthouse films maken, want het is echt prachtig gemaakt.

Del Toro is natuurlijk sowieso een sterk regisseur naar ik vind dit misschien wel zijn beste. Hij neemt er wel de tijd voor en het is lang onduidelijk waar het verhaal heengaat. Maar het blijft boeien vanwege de interessante personages en de kleurrijke setting.

4*

Prachtige beelden, maar te lang en zonder sympathieke personages is dat een extra lange zit.

Mooi en sfeervol gefilmd en goed geacteerd. Dit is volgens mij een dure productie geweest. Maar daarmee heb ik de highlights zo'n beetje gehad want qua verhaal stelde het niet veel voor. Het was een lange zit die niet echt boeiend was, laat staan enig misdaad/thriller-gehalte had.

By the way: Bradley Cooper... misschien wel een goede volgende Indiana Jones. De hoed heeft hij al.

Het circus, magische curiositeiten en rare snuiters incluis: waar anders zou Guillermo del Toro zich kunnen thuis voelen? ‘Nightmare Alley’ verkent het straatje zonder schijnbaar end, van zodra een nachtmerrie zich op gang getrokken heeft – kunnen we de titel als dusdanig begrijpen?

Hoe echter ontstaat die nachtmerrie? Is er van meet af aan sprake van ernstig moreel verval bij Stanton Carlisle? Is hij al vanaf de eerste scènes een freak, een lot dat hem onvermijdelijk boven het hoofd hangt? Op zich heeft een dergelijk narratief – loontje komt om z’n boontje – weinig om het lijf…behandel geen ander, zoals je zelf niet behandeld wilt worden. Ergens in de verte dondert het Kants categorische imperatief, juist!

Guillermo del Toro maakt van zijn bovenal spannende film echter ook nog eens een interessante oefening in empathie. Zoals Bradley Cooper de protagonist neerzet, krijg je gaandeweg sympathie voor hem. Ook wanneer hij langzamerhand ontspoort. Ook wanneer hij moedwillig de rijken besteelt voor zijn eigen gewin. De ervaring is echter ontregelend: sympathie voor deze schurk zou uit den boze moeten zijn. En toch…

Wat leert ons dan ‘Nightmare Alley’? Dat mededogen maakbaar is, dat ook het publiek vatbaar is voor het opgevoerde toneel, dat mensen zich kunnen laten opslokken door het circus, de schone schijn die een pikzwarte moraal verbergt? Het is een les die we kunnen meenemen naar de wereld daarbuiten – wanneer Jan met de pet in de slachtofferrol kruipt, of een of andere despoot de legitimiteit van de democratie in twijfel trekt…opgepast, empathie is maakbaar, en het menselijke instinct dus feilbaar!

3,25*

Best een lange zit, maar Nightmare Alley is zeker de moeite waard. Daar zorgt de mooie vormgeving en setting in de jaren 30/40 van de vorige eeuw wel voor. Het verhaal lijkt heel lang één kant op te gaan, maar met de introductie van Dr. Lilith zoekt de film toch duidelijk een andere weg. Het rondtrekkende gezelschap laten we achter ons en we zien onze vriend Stanton steeds meer risico's nemen. Naar het eind toe lijkt dat naar een mooie climax te gaan, maar dat viel helaas tegen. Zo mooi als het begon kon Nightmare Alley helaas niet de gehele film volhouden, maar bovengemiddeld goed is de film zeker.

Ik heb me hiermee goed vermaakt. Zal er geen tweede keer naar kijken. De film duurt daarvoor te lang.

Visueel en cast mooi, maar matig verhaal, je bent vanaf de start naar iemand aan het kijken die ontspoord is. Geen aanrader. Badkuipscene had niet gehoeven.

Lang geleden dat ik een mainstream film heb gezien dat geen rekening houd met kinderen, een jeugdig publiek of een wereldwijde markt. Nightmare Alley voelt aan als een persoonlijk passie project (de Film Noir) en het is haast een mirakel te noemen dat iemand hem de financiële middelen en artistieke vrijheid heeft gegeven om deze film te maken. 7,5/10

Wel, wel, wel.