Jumbo (2020)

Online release vanaf 26 Maart (Gusto Entertainment)

Distributeur Gusto brengt als eerste een film online uit in "uitzonderlijke situatie" - Filmkrant

In de film Jumbo wordt Jeanne verliefd op een draaimolen | Het Parool

Oef, wat ben ik blij dat ik dit vorige maand niet in Berlijn heb gezien. Een ronduit mislukt debuut waar het opgeklopte drama tot een lachwekkend slotakkoord komt. Om een voorbeeld te geven. In het pretpark loopt steeds een groep jongens rond die de hoofdpersoon plaagt en uitdaagt. Blijkbaar is die groep overal en altijd in het pretpark. Zelfs op de avond van de uitreiking van werknemer van het jaar maar ook als het pretpark is gesloten. Zie bijvoorbeeld de trouwscène op het einde.

Waarom niet concentreren op de leefwereld van de hoofdpersoon? De tegenstrijdige gevoelens en gedachtes? Concentreer je op de dochter en gebruik de moeder als katalysator van het drama. Nu zit er zoveel drama in de film verwerkt dat het uiteindelijk op de lachspieren begon te werken.

Een ander groot probleem is 'actrice' Emmanuelle Bercot die de moeder speelt van de hoofdpersoon. Zo'n beetje de grootste mislukking wat er in Frankrijk momenteel rondloopt. Speelt altijd dezelfde variant van een labiele vrouw. Schreeuwen, sletterig, et cetera. Is niet in staat tot acteren.

Amai, wat een slechte film. Dat wil zeggen: de film is mooi geschoten en er wordt prima geacteerd, maar het verhaal weet nergens op geen enkele manier te boeien zodat je je aldoor afvraagt waarvoor toch al die moeite wordt gedaan.

Nog nooit van objectofilie gehoord? Dan is deze film het bekijken waard. Een heel apart verhaal, met o.a. in de hoofdrol Jumbo, een kermisattractie. Dom? Vergelijk het eens met een auto die Christine heet....(Christine (1983)). Dat vond niemand dom. Ik vond deze film boeiend, mede door de verborgen zaken. Zoek hier maar eens naar op internet. En naar de achtergronden van deze film. Helaas werd het einde een beetje afgeraffeld. Dat had veel beter gekund.

Niet mijn ding en ook de hoofdrol speelster niet,man man man je wordt er bang van...

Er bestaan mensen die romantische gevoelens koesteren voor een voorwerp. De term ervoor is objectum seksualiteit. De liefde voor het voorwerp gaat soms zelfs zo ver dat men met het voorwerp van zijn begeerte wil trouwen. Ik las dat de film Jumbo geinspireerd is door het verhaal van ene Erika Eiffel, die verliefd werd op de Eiffeltoren en daadwerkelijk met hem is getrouwd. Tegenwoordig schijnt deze Erika Eiffel trouwens een oogje te hebben op de Berlijnse muur. Ik ben benieuwd wat de Eiffeltoren daar van vindt en of hij zich genaaid voelt. Laten we van ganser harte hopen dat daar geen film over wordt gemaakt. Jumbo is al erg genoeg.

In de film Jumbo raakt hoofdpersoange Jeanne opgewonden van een kermisattractie die ze liefkozend Jumbo noemt. De verfilming van dit avontuur ziet er cinematografisch prima uit. Het acteerwerk is eveneens prima. Het verhaal is echter idioot en volkomen oninteressant.

Het maakt niet uit wat Jeanne doet. Het maakt niet uit of Jeanne een onschuldig ritje maakt in de Jumbo. Het maakt niet uit of ze met hem communiceert via lichtsignalen. Het maakt niet uit of ze een twistgesprek met hem voert. Het maakt niet uit of ze seks met hem heeft. Alles in de film is een pijnlijke ervaring. De film Jumbo blinkt uit in pijnlijke hoogtepunten.

Grootste oorzaak is het script. Dat is gericht op escalatie en sensatie en doet geen heuse poging om met een gevoelige en oprechte blik naar zijn hoofdpersonage te kijken. De onwil om het hoofdpersonage met gedegen psychologische en emotionele componenten uit te rusten en tot een volwaardig karakter te laten uitgroeien wordt tevens gesymboliseerd in de andere holle personages. Elk personage is simpel uitgetekend. Er zijn slechts twee soorten. Begripvol en vriend of onbegripvol en vijand.

Jumbo is een saaie en oninteressante film in een mooi filmisch jasje. Een film die een belachelijke afwijking onderbelicht en vol zit met momenten die in dramatisch en emotioneel opzicht lachwekkend overkomen.

Jumbo is een pijnlijk slechte film.

Aanvankelijk interessante maar helaas nogal saai uitgewerkte film over een meisje (Noémie Merlant) dat verliefd wordt op een kermisattractie die ze liefkozend Jumbo noemt. Het onderwerp, objectum seksualiteit, is vrij origineel, maar script en personages zijn te dun om de volle lengte te kunnen boeien. Daarnaast zakt de film naar het einde toe ook behoorlijk in. Fraaie fotografie en goed gespeeld, maar de film is uiteindelijk te vrijblijvend om enige indruk te maken.

Zeer kleine film. Te klein voor mij om er in te komen. Te 'vrijblijvend' inderdaad.

Enigzins schokkerend, maar daarom toch niet slecht.

Een film met erg veel gelijkenissen met Titane (Film, 2021) dat een jaar eerder uitkwam. Hier wel geen thriller of geweld in de film. Jumbo is eerder een drama, maar de link is natuurlijk gauw gelegd wanneer iemand zich passioneel en zelfs erotisch verbonden voelt met een machine.

Ik kan de onderstaande reacties hier best volgen. Qua plotontwikkeling is het wat onduidelijk waar de film heen wilt. Het mist de film wat aan uitdieping van de personages. Al vond ik Merlant's rol wel best OK. Niet dat we te weten komen van het hoe en wat, maar kom.

Visueel hier en daar wel prima gedaan. De lichteffecten bijvoorbeeld, zeer sfeervol en mysterieus, maar ook de scènes met de motorolie waren zeker geslaagd.

Intiem en stijlvol beauty and the beast-concept. In een attractie in een pretpark ervaren de bezoekers een scala aan emoties op (angst, plezier, misselijkheid), echter de introverte Jeanne (Noémie Merlant) ontwikkelt gevoelens voor de machine Move-It/Jumbo en die is een stuk minder vanzelfsprekend zijn....Het uitgangspunt klinkt misschien bizar maar deze romantische liefde van mensen voor dingen bestaat echt en wordt objectofilie of objectum-seksualiteit genoemd. Het is een seksuele geaardheid, die zich uit door romantische en seksuele gevoelens voor levenloze objecten. De film opent ook met de melding dat de film is gebaseerd op ware gebeurtenissen. Regisseur Zoé Wittock liet zich voor haar speelfilmdebuut inspireren door het leven van Erika LaBrie die “trouwde” met de Eiffeltoren. Hoofdrolspeler Noémie Merlant is heerlijke actrice die met volle overtuiging de gevoelens die haar personage voor de attractie voelt, acteert. Zeer positief ook dat het niet uitdraait op een film die dit met humor wil benaderen Als je een relatie hebt tussen een attractie van tien ton en een tiener, had dit heel snel heel erg mis kunnen gaan, maar het werd heel voorzichtig afgehandeld met een vleugje magie. Dit was voor mij een interessante en een verrassend leuke film!