Nine Days (2020)

Is deze nog ergens te zien of...?

Alleen als je hem ken downloaden ik betwijfel dat dit film goed is zelfs de moeite waard om te downloaden.

Denk een groot verspilling hele trage film waar niets gebeurd. Misschien te vroeg om te beoordelen zo als ik de verhaal over lees waar het over gaat.

Lijkt me typisch een film die je een beetje moet liggen, genoeg filmjournalisten die er behoorlijk mee wegliepen. Ik ga hem wel kijken tzt, toffe cast en een beetje introspectie en filosofie af en toe, ben ik niet vies van.

Maar wel een 'praatfilm', ja. Ik moest een klein beetje aan The Man from Earth (2007) denken, een misschien ook ietsjes aan The Sunset Limited (2011) met een zweempje Malick.

Hij valt al te downloaden

Ik zou 'm eerst kijken voordat je commentaar geeft

de trailer kon me al niet vasthouden..

Een interessant concept: een kluizenaar ergens tussen hemel en aarde interviewt een aantal menselijke zielen, opdat één van hen de kans krijgt om geboren te worden. Minder zweverig dan je op basis van dit uitgangspunt zou verwachten, maar de film is helaas wel nogal vrijblijvend en onbestendig. De personages weten daarnaast niet te overtuigen. Goed gemaakt en gespeeld en er zijn een aantal mooie momenten, maar het is uiteindelijk te magertjes en halfbakken uitgewerkt om te blijven boeien.

Hele late reactie, maar de film is aangekocht door Universal Pictures. Releasedatum staat op 27 januari 2022.

Niet onaardig, maar wel vreemd. Iemand die interviews afneemt om te bepalen wie (opnieuw) geboren mag worden om vervolgens via een oud tv-toestel gevolgd te worden waarbij de ogen de camera's zijn. Dan denk ik gelijk waar zijn die beelden van masturberende en/of seks hebbende personen , maar zo'n film is het natuurlijk niet. Het moet een filosofisch, psychologisch drama zijn. Kan zo in het theater in.

Will [Winston Duke] woont in een onherbergzaam niemandsland waar hij op een muur van monitoren de levens bijhoudt van mensen wiens ziel hij een kans heeft gegeven op een tweede leven. Om voor een tweede kans in aanmerking te komen moet Will de zielen van pas overledenen een strenge selectieprocedure laten doorlopen. Daarbij krijgt hij hulp van zijn ‘buurman’ Kyo [Benedict Wong]. Maar tijdens deze serie testen en vraaggesprekken wordt Will zelf geconfronteerd met vragen over zijn eigen rol, zijn eigen wensen en over het menselijk bestaan waardoor hij zijn eigen leven in een nieuw perspectief kan zien. Ondanks een fraaie visuele stijl is dit een pretentieuze, soms wat prekerige film geworden waarin dialoog teveel de overhand heeft. Als je de aandacht erbij kunt houden, zet dit je op bepaald momenten wel aan het denken, maar het neemt zichzelf te serieus en is te zwaar op de hand om te overtuigen.

Prachtig, met name dankzij een bijzonder, creatief scenario. Het had wat krachtiger, gerichter gemogen al is dat lossere, vrijer interpretabele ook juist wel een kenmerk van de stroom moderne VS indie, waar deze film weer een fijne nieuwe telg in is. Ik heb er best van genoten.

Er wordt wel eens opgemerkt dat stellen eerst een bewijs van goed ouderschap zouden moeten halen voordat ze een kind zouden mogen nemen en deze film plaatst iets dergelijks nog een stap eerder: voordat je wordt geboren moet je bewijzen dat je geschikt bent voor het leven bij wijze van een sollicitatieprocedure c.q. proefperiode van negen dagen. Het is misschien een leuk idee maar veel meer blijkt de film helaas niet te bevatten, noch qua verhaal noch qua filosofische verdieping: er zijn geen twists of paradoxen zodat de film wat verveelt door simpelweg de sollicitatieprocedure met een aantal kandidaten te tonen. Daarbij roept de film met z’n idee wel andere films of TV-programma’s in herinnering zoals Big Brother, waarin deelnemers ook competitie moeten leveren om (in het programma) te blijven bestaan. De 'science ficton' is overigens in retro-stijl, zoals met de ouderwetse videobanden waarop de levens van alle voor het leven geselecteerden wordt opgenomen om hun levens te monitoren, hetgeen de film meer metaforisch maakt (we leggen allemaal een examen voor het leven af) dan echte science fiction. Dat aspect van Big Brother vindt in de film overigens nog een (bureaucratische) metastapeling doordat de kandidaten dan weer naar die levens moeten kijken en beoordelen hetgeen dan weer door Will wordt beoordeeld waarbij Will dan weer door Kyo wordt beoordeeld ad infinitum (met uiteindelijk iedereen slechts als een radar in het systeem).

Veel gebeurt er verder niet en het hart van de film bestaat eruit dat er uiteindelijk twee kandidaten overblijven die elkaars tegengestelden zijn: Kane is een harde man die alleen maar geweld en leed ziet, altijd klaarstaat om te vechten en op alles een antwoord heeft en Emma is een levenslustige vrouw die overal schoonheid ziet, nauwelijks een vraag kan beantwoorden maar van elk moment kan genieten. Will heeft gefaald in het leven – net als Amanda wier zelfmoord in het echte leven hem obsedeert is hij te gevoelig – en heeft daarom een voorkeur voor Kane maar (uiteraard) leert Emma hem uiteindelijk het leven positief te ervaren. We leren aldus dat het leven geen taak is waarvoor je de beste kandidaat kunt selecteren maar een ervaring die je kunt omarmen (met een voordracht van Walt Whitmans gedicht Song of Myself als conclusie van de film).

Al met al een film met potentie maar die die potentie niet echt weet te realiseren: de film blijft weinig meer dan een of twee ideeën zonder dat het een bijster interessant verhaal oplevert.

Prachtig. Ingetogen en toch groots.

De film is traag en moet het vooral van de dialogen, de sfeer en het charisma van de acteurs hebben.

....en het zit met alledrie die punten meer dan goed.

Het concept van de film is erg aansprekend en gedurfd. Alleen is de uitwerking wel erg minimalistisch. Doet me wat dat betreft aan A Ghost Story denken.

Nu in Nederland te zien op Prime Video.

Mijn dank is groot!