The Outpost (2019)

Met een beperkt budget is dit een best wel spectaculaire actiefilm geworden. Met name het camerawerk vond ik wel aardig. Jammer genoeg wordt de film om zeep geholpen door het eerste uur. Dat wordt gebruik om context te schetsen en de karakters wat diepgang te geven, maar daarin faalt men hopeloos. Het is een compleet oninteressant en inwisselbaar stelletje soldaten gebleken. En de film daardoor saai.

Ja maar die had Darth Maul ook in The Phantom Menace...dus wat stond Obi nou eigenlijk te lullen over die high ground?

Aardige oorlogsfilm in de lijn van Black Hawk Down. Veel chaos en vooral nadruk op overleven in de hitte van de strijd.

Scott Eastwood (de zoon van) en Caleb Jones spelen fijne rollen en de meest markante personages. Er zitten teveel andere soldaten in die je niet leert kennen. Met een speelduur van 2 uur had daar meer in gezeten door wat meer keuzes te maken en sterkere dialogen te schrijven. Het aantal "fucks" is nog hoger dan de body count. Sympathie krijg je niet perse voor de mannen door het lompe gedrag onder elkaar. Kameraadschap lijken ze bijna te schuwen.

In het begin zie je wat schermutselingen maar met de grote aanval wordt de film erg intens. Goed in beeld gebracht en je voelt de spanning elke keer als iemand een levensgevaarlijke sprint moet trekken.

Het valt ook mee dat zo'n duidelijk door defensie meegefinancierde/bevoorrade film tussen de regels door toch aardig wat kritiek op de legerleiding heeft. Want dit is een soort Hamburger Hill, in dit geval een vallei des doods. De strijd die erom geleverd is was toen al zinloos.

Wat ik me wel afvroeg is of ze niet massaal boobytraps hadden kunnen plaatsen rondom het kamp.

Bedenkelijk toch hoe de Amerikaanse legeroverheid er toe kwam zo'n strategisch slecht gelegen waakpost op te stellen.

Naar een waar gebeuren aldus, deze film die in het eerste uur, zeg de kennismakingsronde, volgestouwd met flauwigheden onder de manschappen, flirt met de verveling.

Nadien is de strijd van een heel ander kaliber, een ware ode aan deze Amerikaanse oorlogshelden.

Mengsel tussen Black Hawk Down en een Amerikaanse praatfilm.

Wat een belachelijk slechte film. Als het werkelijk zo is gegaan begrijp ik goed dat de Amerikanen de oorlog in Afghanistan verloren hebben. Een kamp dat op een volkomen onlogische, en absoluut onverdedigbare plaatst gebouwd is, munitie die al op is voor dat de beschietingen goed en wel begonnen zijn, wapens die al heel snel dienst weigeren, grote open en onverdedigbare plakken in het kamp etc. Waar onze Amerikaanse helden vooral goed in waren was het schreeuwen tegen elkaar en het buitensporige gebruik van het f***woord, al zal dat mogelijk door Hollywood toegevoegd zijn om het geheel wat meer "cachet" te geven. Al met al, een verloren avond.

Deze waargebeurde Oorlog / Drama film die zich afspeelt in Afghanistan, zag ik voorbijkomen op "Film1" en leek me wel interessant en "The Outpost" van regisseur Rod Lurie (vooral bekend om zijn Actie / Drama film "The Last Castle (2001)") is er één die je als kijker niet licht zal vergeten, net zoals de andere waargebeurde Afghanistan films "Lone Survivor (2013)" en "12 Strong (2018)".

In 2009 werden 53 Amerikaanse soldaten in Afghanistan gestationeerd om de in een vallei liggende "Keating", de meest gevaarlijke buitenpost ter wereld, te verdedigen. Onder constante dreiging van de Taliban ondersteunen de militairen de lokale bevolking bij maatschappelijke projecten. Als de Taliban ontdekt dat de basis gesloten wordt, willen ze nog een laatste statement maken. Met honderden strijders wordt "Keating" onverwachts aangevallen en moet de kleine groep Amerikaanse soldaten zichzelf zien te redden.

Ondanks de constante dreiging van de Taliban, proberen de militairen het respect en het vertrouwen af te dwingen bij de lokale bevolking door hen bij verschillende projecten te ondersteunen. Er worden geregeld vergaderingen belegd waarin overlegd wordt met de ouderlingen van de verschillende bevolkingsgroepen. Maar, er is op de achtergrond de constante dreiging van de ultieme aanval van de Taliban, meermaals aangekondigd door de tolk op de buitenpost, te weten Mohammed (Sharif Dorani).

We zien de eenzaamheid van de soldaten, hun eigen typische jargon en we beleven bijna zelf ook de constante dreiging (met name beschietingen) waaronder die mannen hun werk moeten doen. Elke dag kan hun laatste zijn, ze bewandelen een dun lijntje. Want wat gebeurt er als de Taliban eindelijk komt? Redden ze het met manschappen en de munitie? En hoe zit het met steun vanuit de lucht?

Als eerste bevelhebber zien we kapitein Keating (Orlando Bloom in een korte rol), die zijn mannen op waardige en eerlijke wijze hun opdrachten geeft. Na zijn dood (komt om bij een transport die verkeerd afloopt) wordt het kamp naar hem vernoemd. Zijn opvolger in het inferno laat ook snel het leven en dan is het de beurt aan kapitein nummer drie, Sylvanius Broward (Kwame Patterson). Als deze na een paar dubieuze beslissingen van zijn functie wordt ontheven, is het de beurt aan het duo Clint Romesha (Scott Eastwood) en Andrew Bundermann (Taylor John Smith), te weten een staf sergeant en een luitenant die hun eigen mannen door en door kennen. Een bataljon waarin bijvoorbeeld specialist Ty Carter als eenling een aparte rol inneemt. Is het een verloren zaak of zullen soldaten Josh Kirk (Jack Kesy), Clint Romesha en Ty Carter door hun inspanningen stand kunnen houden?

Wanneer de grote aanval zich eindelijk aandient, zien we de ware hel van oorlog voeren. Up close en zeer personal. De doden en gewonden vallen bij bosjes en we zien de kameraadschap en de sentimentaliteit tussen de soldaten onderling. Bij het scheiden van de markt en na het tellen van de slachtoffers, kan de balans worden opgemaakt. Dit bataljon, de "Bravo Troop 3-6-1 Cavalry", zal uiteindelijk de meest onderscheiden legereenheid worden, met onder andere een Medal of Honor voor twee nog levende / dienende soldaten, te weten Clint Romesha en Ty Carter.

Oorlogsfilms hebben nogal de neiging om voornamelijk de entertainende component naar de voorgrond te brengen en te weinig respect te bieden voor de soldaten die de concrete feiten destijds echt hebben meegemaakt. Dat is helemaal anders met "The Outpost". De oorlogsfilm van regisseur Rod Lurie vertelt het verhaal van de "Slag bij Kamdesh" immers op een erg waarheidsgetrouwe manier. Daarbij schenkt de filmmaker veel aandacht aan de soldaten die er destijds hun leven en moed gaven. Daardoor kom je als kijker erg dicht bij de personages, die stuk voor stuk tonen hoe moedig ze wel niet zijn. Het is bijzonder om te zien en te beseffen dat nagenoeg iedereen zich volledig smeet, terwijl op voorhand al leek vast te staan dat buitenpost "Keating" een onverdedigbaar fort was.

Door het goede acteerwerk komt alles wat gebeurt in "The Outpost" vanzelfsprekend nog dichterbij. Scott Eastwood speelt de beste rol die hij ooit voor zijn rekening nam en maakt echt indruk als de stoere en heldhaftige sergeant Clint Romesha. Scott Eastwood is geknipt voor dit soort rollen en zet het bovendien op een erg geloofwaardige en respectvolle wijze neer. Hetzelfde kan je zeggen van Caleb Landry Jones, die zich echt helemaal smijt als de ietwat vreemde soldaat Ty Carter. Verder zie je onder meer Orlando Bloom, Jack Kesy, Milo Gibson, Alexander Arnold en Jacob Scipio als dappere soldaten de revue passeren.

Er zijn doorheen de recente geschiedenis heel wat veldslagen geweest die ook wij als gewone mensen niet mogen vergeten. Daar is de "Slag bij Kamdesh", een oorlogsfiasco dat eigenlijk nooit plaats had mogen vinden, er voor de volle honderd procent één van. 
Onderzoek naar de "Slag bij Kamdesh" bewees ook het falen van de Amerikaanse legerleiding. Alle overduidelijk onverdedigbare buitenposten moesten meteen gesloten worden. Een kwestie van "Too Late Too Little? Jazeker, want vanaf minuut één staan je nekharen overeind bij het zien van deze dwaze exercitie. Het is nog een wonder dat soldaten van buitenpost "Keating" het überhaupt wisten te overleven. Een intense kijkervaring. Oorlog in het echt en door de ogen van helden.

Niet goed.

Zoveelste actiethriller over een bende heroïsche macho's die stand (moeten) houden tegen terroristen, ditmaal in een ongelukkig gelegen buitenpost. Macho's van dienst zijn onder meer Scott Eastwood en daar is veel mee gezegd: dat is lomp acteerwerk gegarandeerd.

De film vordert in cirkeltjes naar de onvermijdelijke (definitieve) confrontatie met de taliban, maar ik kan niet zeggen dat ik op dat moment meer dan drie soldaten een naam kon geven. De finale is wel oké, maar kan zich niet meten met vergelijkbare films als 12 Strong of Lone Survivor.

2

De interactie met de locals en met locals/taliban/us-army wordt niet genoeg uitgewerkt. Daardoor wordt het iets teveel goed-slecht, en dat is blijkbaar US-restvandewereld.

Los daarvan is de opbouw goed, voorspellend,maar hoe het is gegaan. Karakters redelijk goed uitgewerkt en te volgen. Wisseling van de commander en de frustraties daarom is heel erg goed gedaan.

De bemoeienis van US met de rest van de wereld gaat misschien weleens wat ver, maar met Oekraïne is heel europa maar wat blij dat Amerika meer bijdraagt dan alle andere landen.

Welk genie dat die kamp middenin een valei bedacht heeft. is ook nog waargebeurd.

Vrije recente titel waar ik al enigszins van begrepen had dat het geen hoogvlieger betreft. De film toch aangeschaft in een actie van 3 voor de prijs van 2 en gisteren maar even aangegrepen om te kijken.

En het moet gezegd dat de film het bepaald niet van zijn openingsfase moet hebben. Na de aankomst van een aantal militairen in Camp Keating arriveert. Een erg fragmentarisch beeld van stoere mannen gedrag komt naar voren, daarnaast zijn er meerdere incidenten met de CO'S die uiteraard bij het verhaal horen maar eigenlijk weinig toevoegen. Het zal een combinatie geweest zijn van de kwaliteit en dat ik me er niet goed op kon concentreren, maar die eerste fase is ronduit cliché, chaotisch, fragmentarisch, en maakt erg weinig indruk.

Gelukkig luidt de komst van captain Yllescas een betere fase in waarin opgebouwd wordt naar het onvermijdelijke, namelijk de aanval op Outpost Keating. Sterk en alarmerend is in die zin ook de Hadji die wordt betrapt al filmend op de compound. En die eindfase, vanaf dat de basis onder vuur ligt, stijgt de film toch behoorlijk in kwaliteit en kan gesteld worden dat dit het geen is waar The Outpost om draait, en dat is geweld, actie, rondvliegende kogels en ontploffingen.

De cast is voor mij redelijk onbekend buiten Eastwood en Bloom om, maar voldoet. En zoals ik al zei moet de film het absoluut niet van het begin nog de karakters hebben, sterker, de film komt zelfs te kort op dat vlak. Gelukkig trekt de film over de helft behoorlijk bij voornamelijk door het iets rustigere tempo en de stevige actie die goed neergezet wordt qua speciale effecten, camerawerk en montage. Een topfilm is The Outpost zeker niet, maar een voldoende is meer dan op zijn plaats.

Beetje vergelijkbaar met Black Hawk Down, maar dan het mindere broertje. Kijkt fijn weg, maar weinig diepgaand en nogal oppervlakkig. Soms ook niet makkelijk te volgen.

Dikke 3.5. Bijzonder boeiende film. Wat een chaos en hopeloosheid. Prettige setting en voorstelling van de acteurs ook. Niet te diepgaand met achtergrond verhalen.

Eerste deel is niet geweldig maar laatste uur is echt bijzonder meeslepend.

Een Amerikaanse eenheid in Afghanistan probeert een voorpost aan het front in Afghanistan met hand en tand te verdedigen. Gebaseerd op een ware gebeurtenissen zoals die zijn opgetekend in een boek van Jake Tapper en de epiloog is een eerbetoon aan de geportretteerde soldaten. Jammer dat ze er als personage behoorlijk karig vanaf komen in het banale scenario van Paul Tamasy en Eric Johnson. Ondanks enkele grote namen in de cast ontstijgt dit nooit het niveau van een B-actiefilm.

Goeie teksten. Dekt volgens mij de lading wel. De film vond ik niet saai. Hectiek werd sterker aangezet door het camerawerk. Het eerste deel van de film was onnavolgbaar wanordelijk. Het laatste half was daarentegen van prima niveau.

Ik bekijk deze site op mijn ipad. Wat mij opvalt dat alle aanpassingen van deze site, moviemeter.nl geen verbeteringen zijn. Onoverzichtelijk en hinderlijke reclames. Dat vind ik erg jammer. De reclame noodzaak begrijp ik. Maar de wijze waarop is irritant en probeer ik zo snel mogelijk te passeren.

Blijkbaar kan het amerikaanse leger niet zonder ranzige praat. Om de zin F U C K en andere smeer olie. En als je een basis als een vacantie park opbouwt en daarnaast ook nog eens ongedekt rondloopt dan wordt je afgeknald. Maar gelukkig worden ze (weer) gered door helikopters en ander spul. Matig en onrealistisch standaard werkje. Duurt ook lang voor er actie komt.

Prima oorlogsfilm. Het eerste gedeelte is wat traag, maar daarna wordt het steeds beter.

Man, man, juist gezien en ben nog aan 't bekomen... Wat een zinloze horror! Wie daar de opdracht voor gaf mogen toch zwaar gestraft worden volgens mij! Maar prachtig verfilmd, alsof ge er mee tussen zit.

Redelijke film , met realistische beelden, met veel herhalingen ( na een uur heb je het wel gezien- de rest met half oog gekeken) van beschietingen door de Taliban. Afgewisseld met wat ongein tussen de soldaten. Duizenden jaren geleden wist men al een vesting/ kasteel /post / nederzetting etc nooooooooit in een dal/ laag te plaasten. Wat een blunder en dan nog 53 soldaten met tekort aan munitie tegen 400 Taliban. Een makkie..Als soldaat, officier of wie dan ook zou je dat gewoon moeten weigeren." Ik kan net zo goed voor een vuurpeleton gaan staan".

In '69 zei een VS generaal ( Vietnam) al dat je een guerrila nooit kan winnen. Van geschiedenis, moet je leren , zeker militair / strategisch

Ik las een keer dat het grapje 20 jaar Afghanistan de VS 2000 miljard !!!!!!!!!!!!!! heeft gekost...De Russen hebben er ook hatseklats gekregen en een les in "' guerrilla " gehad/ geleerd.

Nog iets essentiëels; guerrila waar ook, Taliban , Hamas, of wie dan ook vechten voor "hun zaak" of je het er mee eens bent of niet. Soldaten uit de VS, Rusland doen hun "werk" en vragen zich af wat ze doen in: Vietnam, Irak, Afghanistan ,Oekraine and so on. "What the fuck am I doing here?".