De Beentjes van Sint-Hildegard (2020)

Een Nederlandse film, ach, Nederlands gesproken, ai, Twents gesproken, ojee... Soms slecht geacteerd, zoals oma, heel eendimensionaal..... En onbegrijpelijke situatie in het begin.... Later wordt het kort uitgelegd en dan slaat naast de hilariteit ook begrip toe... Prachtig verhaal, ook alle door elkaar lopende dingen, juist prima... Acteren, regisseren niet altijd even sterk, evenals de verhalen , maar toch een zeer prima film....

Niet dat ik wat tegen de romkoms heb van Johan Nijenhuis, maar laat hem alsjeblieft wat vaker films als De Beentjes maken - commercieel beter dan de romantische komedies en zelfs op het Nijenhuis-hatende MovieMeter zijn ze positief! Op de gebruikelijke vogels na die roepen dat 'de regie slecht is' zonder dat ze weten waar ze het over hebben, maar soit... Overigens: opmerkingen hier op MM over seksisme begrijp ik niet. Maar het is lekker om iets te kunnen roepen denk ik dan.

In elk geval: hele fijne film! Van Herman Finkers ben ik als cabaretier nooit zo'n fan geweest maar ik vond hem hier erg grappig. Opvallend: flink veel onbekende namen die voorbij komen, zoals de fantastische oude schoonmoeder - een kreng, maar wat doet ze het heerlijk - en de schoondochter van Herman. Fijne dynamiek tussen Herman, Leonie (topvrouw, laat haar in meer films meespelen) en de zoon, in die prachtige scene met dat kampvuur tegen het einde van de film aan. Mooie shots ook, leuk om een keer wat anders dan de Randstad te zien.

Over het verhaal had ik aanvankelijk mijn twijfels - de manier waarop het personage van Ter Steege werd neergezet, de geloofwaardigheid - maar dat eerste bleek prima mee te vallen en de geloofwaardigheid... Ik kan me er niet zo druk om maken omdat het zo charmant gebracht werd, en ik zie dit ook graag als 'de realiteit van de film'. Ik heb hier gelachen, ik was ontroerd, ik werd blij van de situaties, ik werd blij van de acteurs. Vrolijkmakend, dus een lekker dikke 4,5*

Zie je wel. Al te grote bemoeizucht kan aanleiding geven tot Alzheimer . Maar Jan heeft nog meer fantasieën in petto wat aanleiding heeft tot een hilarisch komische film met naast de absurditeiten ruim plaats voor fijnzinniger humor en dialogen.
Er is ook nog het drama in het gebeuren, natuurlijk. Sommige mensen hebben het niet door dat ze, hoe goed ook bedoeld, anderen "insluiten" en helaas, dingen kunt ge gemakkelijk veranderen, mensen daarentegen...
Anderhalfuur verkneukeld zitten kijken.

Door voorstukjes die voorbij kwamen op tv, deze film toch maar bekeken (anders had ik hem waarschijnlijk niet opgemerkt). Het is echt een hele amusante film, die nergens te zwaar wordt. Hoewel zijn vrouw erg bemoeiziek is, kun je haar niet onsympathiek vinden en dat vind ik heel knap gedaan. Door de nuances is het niet zwart of wit, er bestaat ook zoiets als een grijs gebied. Daarnaast is de omgeving ook mooi in beeld gebracht. Het Twentse accent vergeet je gewoon na een tijdje. De film blijft van begin tot eind interessant en kakt nergens in. Misschien zijn sommige dingen een beetje te dik aangezet, maar dat is totaal niet storend. Ik vind de film heel knap gemaakt en heb er echt met plezier naar gekeken.

Eindelijk eens een Nederlandsefilm die niet zo Nederlands aandoet. Nederlandse films sla ik a snel over. Verademing. Erg leuk verhaal die echt wel een boodschap heeft. Acteerwerk was best wel goed en leuk in het Twents Dialect. Ondertilleing AAN.

Eindelijk deze afgespeeld.

Wat een prachtige film! Een grote reclame voor het mooie Twenteland. Herman Finkers en Johanna ter Steege maken het plaatje compleet. Het deel dat Jan dementie veinst is echt hilarisch, Finkers op zijn best. Ook de scène bij het tankstation is prachtig "och God begint mie te proatn ok nog" . Hier en daar een emotionele scene tussendoor en aan het einde komt alles weer goed. Ik geef het een dikke 9!

Toch wel een fijne Nederlandse film over het verstikkende keurslijf van het huwelijk van Jan. Zijn vrouw bedoelt het misschien allemaal wel goed, maar beseft niet hoezeer ze Jan in zijn zijn en denken beperkt. Alleen wat jammer dat hij daar pas na 35 jaar achter komt. Wellicht heeft de klik te maken met de dood van zijn schoonvader.

Zeer leuke scènes hier en daar, grappig en tragisch tegelijk zoals bij de uroloog of de dagdagelijkse huishoudelijke taken die zo ergerlijk overkwamen. Zijn creatieve oplossing lijkt misschien wel gedoemd om te mislukken maar het redden van zijn schoonvader vond ik net erg nobel.

Prima einde ook waarbij de vrouw beseft dat ze te ver ging, maar ook realiseert dat ze zo gewoon ís en het niet anders kan voor haar. Meest enge personage toch wel die Erik of speelt het onbewust mee dat het hier om een man gaat en ik er dus negatiever tegenaan kijk? Ben er toch nog niet helemaal uit dan ...

Wel even een paar flinke ongeloofwaardigheden voor lief nemen (Gedda die niet ziet hoezeer haar bemoedering over de grens gaat, Jan die niet op een andere manier zijn onvrede duidelijk maakt, Gedda die niet doorheeft dat Jan zijn wel zéér plotselinge dementie simuleert), maar dan heb je ook wat: een prachtige tragikomedie over scheefgroei binnen een relatie met subtiele en soms pijnlijke humor ("Maar ik wilde alleen maar een koekje!") en een subliem onderkoelde Herman Finkers.

Wat een vreselijke film! Ik heb het geprobeerd, maar ik kon ‘m niet uitkijken!

Naar mijn smaak is dit toch veel te weinig subtiel. Het ligt er allemaal te dik bovenop en daardoor voel je je als kijker bij vlagen niet serieus genomen. Zonde, want daarmee wordt een in potentie heel aardige film behoorlijk om zeep geholpen.

Ik ben geen uitgesproken dan van Nederlandstalige films en Finkers als cabaretier vond ik nooit zo leuk. Je zult dan denken, waarom begin je dan aan deze film? Nou ja, soms spreekt een verhaal je gewoon aan en dan geef je het een kans.

Dit is gewoon een hele fijne en vooral sympathieke komedie die de juiste snaar weet te raken. De dynamiek tussen Gedda en Jan was erg goed en je voelt gewoon een zekere chemie tussen hen. De humor is goed geplaatst en het verzandt niet in onderbroeken lol zoals we zo vaak in Nederlandse films zien. Ze spelen heel slim in op de kleine ergernissen die nog wel eens kunnen ontstaan wanneer je al zo lang bij elkaar bent. Ik moest in ieder geval een paar keer flink lachen om de herkenbaarheid.

Ondanks dat er serieuze onderwerpen worden aangesneden zoals dementie, de dood en toch een soort van bedrog, verliest het nergens zijn luchtigheid. Het kijkt daardoor heerlijk weg. Petje af voor Finkers die een prachtige rol weet neer te zetten. Ik had er geen weet van dat hij ook aardig kon acteren.

De film zoomt ook in op de relaties en anderen rondom Gedda en Jan en ook dat was interessant. Je ziet het contrast tussen vroeger (de ouders van Gedda) en nu (de kinderen van Jan en Gedda).

Ook leuk om eens een Nederlandse film te zien die vrijwel volledig in dialect wordt gesproken. Je zou kunnen zeggen dat dit echt een streekproduct is geworden, inclusief de biertjes van Grolsch en de Klok.

Zeker een aanrader, ook als je niet helemaal van Nederlandse films houdt.

Ontroerende en humoristische film, zelfs een beetje spiritueel en ik kan me dan ook niet voorstellen dat Nijenhuis veel te vertellen heeft gehad als regisseur.

Niet vaak zo onder de indruk geweest van een Nederlandse film, hopelijk komt er nog eens een met Finkers.

Sorry, trebremmit, ik hoop van harte van niet. Ook de korte stukjes die ik nu net nog weer probeerde (had 'm al eerder gezien) sloegen de plank behoorlijk mis. Aan de goede bedoelingen twijfel ik verder niet.

Smaken verschillen, ik heb genoten.

Kan je misschien een stukje of een scène eruit lichten en vertellen waarom dit zo goed werkte voor jou? Misschien snap ik het dan beter.

Wat een aardige film. Ik heb me vermaakt.

Heerlijke feelgood film. Ik dacht dat de film over dementie ging op een andere manier, niet deze "Twist" erop. Natuurlijk allemaal erg dik aangezet, maar wel op een aanstekelijke manier.

Petje af voor Herman Finkers die een heel natuurlijk droogkomisch personage neerzet, een ontzettend goede chemie met Ter Steege liet zien.

Fijn om eens een Nederlandse film te zien die ik zeker nog een paar keer wil herzien en waar niet de standaard club altijd dezelfde acteurs in zit en die zich alleen maar in Twente afspeelt. (en Nederlandse films roepen zelden interesse op bij mij)

Dat van Daphne Bunskoek was er wel een beetje geforceerd in gezet, maar blijft geweldig om haar en ook Leonie heerlijk plat Twents te horen praten.

Filmposter is wel van een bedenkelijk niveau en Mr Perseconde Wijzer had ook wel weg mogen blijven, dat voegde echt niets toe die minuut

Redelijk.

Denk alleen wel dat ik de mensen moet teleurstellen die nu hopen dat Nijenhuis een heel nieuw pad op zal gaan met films die wel aardig te noemen zijn. De Beentjes van Sint-Hildegard is namelijk eigenlijk eerder door Finkers geregisseerd. Nijenhuis heeft enkel zijn script geregisseerd, Finkers is degene die de film echt maakt.

Een Nederlandse film die er voor de verandering best mee door kan. Maakte in de tijd dat het uitkwam flink wat geluid en dat deed verwachtingen scheppen. Ik heb van nature weinig vertrouwen in Nederlandse films en er zit er maar zelden eentje tussen die überhaupt een voldoende scoort, en dit is de eerste film sinds maanden die weer een voldoende weet te verkrijgen vanuit mij.

Het jammere is dat Nijenhuis als regisseur echt bitterweinig toe lijkt te voegen, want de film leunt op een aardig verhaal en wat leuke grapjes afkomstig van Finkers en niet op de regie. Goede acteur trouwens, speelt de rest er met gemak uit. Ter Steege is overtuigend maar loopt te vaak met dezelfde blik. Overige leden treden toch te veel in terrein dat niet natuurlijk aanvoelt, waardoor Finkers al snel druk te verduren krijgt.

Lelijk camerawerk en een saaie invulling, maar gelukkig is dit geen film die een grote visuele push nodig heeft. De komedie en het verhaal zelf doen het woord. Gebeuren is niet erg sterk verzonnen maar de menselijke en natuurlijke laag die eroverheen hangt doet gelukkig wonderen. Heb verder niet heel hard gelachen en ben ook niet ontroerd geraakt, maar het keek goed weg en voelde aan als een film waar je je in kan plaatsen.

Het is voor Nederlandse begrippen een grote vooruitgang en kwam vanuit een onverwachte hoek met deze regisseur, maar gelukkig is er Finkers die de productie op sleeptouw heeft genomen en er iets moois van gemaakt heeft. Wel een film voor een wat specifiekere doelgroep, maar naast de grote hoeveelheid Nederlandse poep een werkelijke verademing. Niettemin kreeg het weinig gevoel uit me, waardoor ik het niet mooier ga maken dan dat het is.

Een onverwachte heerlijke film, met een lach en een traan.

De overweldigend positieve beoordelingen lijken meer uit sympathie naar Herman Finkers dan dat 'De Beentjes van Sint-Hildegard' (2020) op zichzelf zo'n sterke film is. In de kern een wat voorspelbare formulefilm, waarin vooral Finkers een leuke rol neerzet als oudere man die dementie veinst om te ontkomen aan huwelijksperikelen. Het deed me wat denken aan de sardonische aanval op de burgermansmoraal in 'De Laatkomer' (2013) van Dimitri Verhulst. Overigens een enorme pluim voor de manier waarop regisseur Johan Nijenhuis zíjn Twente met dezelfde geliktheid in beeld brengt als eerder Toscane, Ibiza en de Spaanse kust. Visueel is 't namelijk best genieten door die specifieke regiosfeer, het moet 't toerisme van die grensstreek goed hebben gedaan.

Nou nee, want twee weken nadat deze film in de bioscopen verscheen werd er een landelijke lockdown ingesteld. Het toerisme heeft hier niet veel profijt van gehad.

Gelukkig maar, want als de toeristen Twente zouden ervaren zoals het werkelijk is, dan zouden ze van een koude kermis zijn thuisgekomen.

Maar toegegeven: in de noordoosthoek van Twente, het gebied rond Denekamp, is het nog wel aardig om te vertoeven.

De rest is platte troep. Letterlijk en figuurlijk.

Oh ja. Dat was er ook nog.

Leu oet Twente leukeleu !

Jij zal deze film wel leuk vinden. Ik stiekem ook. Ga hem hopelijk nog op groot doek zien.

Ik kom zelf uit Drenthe, maar ik vind heel Twente wel mooi hoor, alleen dat gebied voor Almelo bij Vriezenveen (weeet niet of dat al Twente is) is wat minder, maar voor de rest niks mis mee.

Alles weer goed? Jan en gedda gaan uit elkaar. Maar dat kan ook juist positief zijn

Finkers steelt absoluut de show. Wat een leuk karakter zet hij neer in een aandoenlijke film die het vooral laat liggen in de onnodige zijplotjes van met name die met de kinderen van Jan en Gedda. Met wat beter schrijfwerk had hier gewoon een prima cijfer uitgerold. Nu blijft het toch vooral steken op aardig, maar meer niet. Ergens in de tweede helft van de film wordt het minder, eigenlijk zodra Jan het verzorgingstehuis verlaat (hoewel het hier in de plotomschrijving staat vind ik het toch een soort spoiler).

3,0*

Wat is dit nou joh .. dat verstaat toch niemand.

Ik denk dat de Twentenaren er wel uit zullen komen. Een bezoek aan de audicien biedt wellicht ook uitkomst.

Ondertiteling had beter geweest.

Ik ben altijd een beetje huiverig voor Nederlandse films. Omdat het niveau toch vaak niet meevalt. Maar ondanks dat De Beentjes van Sint-Hildegard zeker niet alles perfect doet, is het wel een hele fijne, charmante film. De droge humor werkt lekker en hoewel er hier en daar een weinig subtiel sprongetje wordt gemaakt, is het verhaal innemend en boeiend.