El Buen Patrón (2021)

Vanaf 28 april 2022 in de bioscoop (Paradiso Entertainment)

Julio Blanco [Javier Bardem] is een baas die zich uitstekend kan presenteren naar de buitenwereld en daarmee een prijs wint voor zijn excellente leiderschap. Voorafgaand aan de uitreiking moet hij wel wat problemen in en om zijn bedrijf zien op te lossen en daarbij blijkt dat zijn imago als ‘Bueno Patrón’ slechts schone schijn is. Zwarte komedie met een voortreffelijke rol van Bardem, maar De Aranoa ziet erop toe dat de bijrollen voldoende uit de verf komen door ook uit zijn ondersteunde cast uitstekend spel te halen.

Goede trailer die zeker op mijn lijstje komt met unlimited.

Tegenwoordig kan ik kleine arthouse films meer waarderen dan sommige grote films.

Sterke vertolking van Bardem en de anderen. Het verhaal is nergens spectaculair maar zeer onderhoudend. Alle spelers krijgen hun speeltijd om hun rol goed neer te zetten. Het zal niet iedere filmliefhebber naar de grote bioscoop trekken, omdat zo'n film iets meer thuis hoort in een filmhuis. Ik vond het een geslaagd geheel, maar vond wel het eind eigenlijk te snel afgeraffeld en wat onbevredigend.

Hartstikke leuke film over evenwicht, actie is reactie, eerlijk en oneerlijk, open en gesloten etc. De film laat je achter met de vraag of dat evenwicht er is gekomen. Of toch niet?

Hah, heerlijke satire over werkgeverschap en dus over macht. Ben regelmatig in de lach geschoten. Erg leuke rol van Bardem, fraaie one-man-show. Al zijn de bijrollen stuk voor stuk ook een toevoeging.

"Ik word zo geil van deze situatie"

4*

Heerlijke film. Op momentjes doet de film qua regie zelfs denken aan de meesterwerkjes Uncut Gems en Punch-Drunk Love, qua locatie (op de werkvloer) en gekte en camerawerk, al hebben die andere films dat nog veel verder doorgetrokken en zijn navenant beter. Maar deze Spaanse prent kent dan weer beter humor. Soms gitzwart, maar erg fijne humor, vooral omdat deze voorkomt uit de personages en niet zozeer uit de situaties. Er zitten grappige momenten in omdat wij als kijker inmiddels helemaal mee zijn met Bardem en zijn ergernis, frustraties, angst, wanhoop kunnen begrijpen waarmee de situaties waarin hij komt grappig worden. Het is overigens ook wel Bardem die hier de show steelt. Hij zit in bijna elk shot en draagt de film met speels gemak. Mooi ook dat ondanks alle cynisme Bardem aan het eind toch nog redelijk als winnaar eruit komt, meestal wint de moraliteit, dit keer niet. 4,0*.

Actrice Almudena Amor is echt een spetter.

Goeie film over baas van een fabriek die zijn werknemers allemaal goed behandelt. Een film over een baas die langzaam de controle verliest. De verschillende lijntjes die worden uitgezet waar het hoofdpersonage mee moet dealen zijn prima uitgewerkt. Prima rol van Javier Bardem en ook de toon is fijn (niet te serieus en niet te grappig).

Ik ben momenteel bezig in het boek "De meeste mensen deugen" van Rutger Bregman welk een positief mensbeeld tracht te creëren van onze (bestaans)geschiedenis. Eén van de analyses die naar voren komen in het boek is het filosofisch denken van Thomas Hobbes en J-J. Rousseau die loodrecht tegenover elkaar staan. Ik moest geregeld aan beide filosofen denken toen ik deze film zag. De filosoof zal het ongetwijfeld beter kunnen duiden dan ikzelf, vermoed ik.

Op Rousseauiaanse wijze gaat patron Julio Blanco erg gemoedelijk en familiaal om met zijn personeel. Ze krijgen veel vertrouwen en elk issue, groot of klein, werk of privé gerelateerd, beschouwt hij als het zijne. Zolang de balans maar wordt behouden, de balans van het bedrijf en die van het leven. Aandoenlijk bijna en een bijzondere charismatische Javier Bardem alweer die één is met zijn personage en de film geheel draagt. Een bijzonder fier man is hij die een nieuwe bekroning als "beste werkgever" als een eer ziet. Niet dat hij zich zoveel anders voordoet als anders, maar de aanloop van de verkiezing met het daarbij horende bedrijfsbezoek door de jury baren hem toch enige zorgen als niet alles verloopt zoals hij gewenst had.

Hobbes gaat van uit van de tegengestelde visie waarbij de mens onbetrouwbaar is en moet geleid worden door regels, structuur en gezag. Controle en hiërarchie is noodzakelijk om de zaak te doen draaien. Het is maar de vraag in hoeverre de patron tot dit besef komt. De stakende ex-werknemer, zijn rechterhand Miralles, zijn secretaresse met de printer, de nietsnut van een zoon van oude getrouwe Fortuna ... het zijn allemaal barstjes die des mensen zijn, maar die ook de balans danig verstoren. De film tracht beide componenten met elkaar af te wegen welk tot een boeiende film leidt, mede door de immer geweldige Bardem. Lekker satirisch met een vleugje humor en luchtigheid. Leuk!