Vice (2018)

Lang geen slechte film deze 'Vice'.

Puike vertolkingen en zeker die van Christian Bale die onherkenbaar is als Dick Cheney, vooral op latere leeftijd.

Het verhaal is de carrière van Dick Cheney, met zijn ups en downs, bekeken vanuit een satirische bril.

Ik vreesde er wat voor dat deze film me niet zou boeien doordat hij wellicht zeer politiek getint zou zijn, maar het tegendeel is waar, ik heb geboeid zitten kijken, vooral het satirische sprak me wel aan.

Dus voor mij wel prima deze film.

Gemengde gevoelens bij deze film.

Saddam pakken was sowieso opzich wel een goeie zaak net zoals Bin Laden.

Dat politiek een vuile boel is dat weet ik al heel lang. Irak binnen vallen daar was idd niks van aan, het enige erge aan dat is dat er meer dan 4000 doden waren aan Amerikaanse zijde en dat voor 1 persoon, Saddam Hoessein. Gemengde gevoelens dus wat dat betreft.

Ik vind het straf dat men zo geen film maakt over Obama, die moet al helemaal niet onder doen voor Bush dien oorlogsgek. Wrm is simpel: zie hoevelen Obama zo´n goeie president vonden maar ze weten niks van wat die heeft gedaan. Ze geraken niet verder dan twas ne sympathieke en Obamacare terwijl ze niks weten over Obamacare. Alleen al om deze redenen zou men eens een film moeten maken en eens de vuile was buiten hangen.

En de maker van deze film is dat een democraat ofzo? Trump vergelijken met Cheney?? Wtf?

Trump is net tegen oorlog, trekt de troepen (deels) terug, nog niet 1 oorlog gestart, gewoon 1 snel verder gezet door IS voor het grootste stuk toch uit te schakelen. Praat ook met iedereen tot die van N-K toe al weten we het moeilijk is om daar iets mee te bereiken. Ook met Rusland is er toch een ietske betere band dan Obama vs Poetin of bv Obama vs die van N-K.

Een sterk staaltje Hollywoodiaanse anarchie, deze ‘Vice’. Via de karikatuur dringt Adam McKay op pijnlijk-humoristische wijze door tot de kern van het democratisch failliet in de Verenigde Staten. De zogenaamde volksvertegenwoordigers worden met name genadeloos uitgekleed als machtsgeile witte mannen die – als ze al het kapitaal ter wereld al hebben veroverd – alsnog hun imperium van macht verder willen uitbreiden, desnoods ten koste van hun eigen familie. Hoe diep kun je zinken?

‘Vice’ is een film van het grote gebaar – de veroordeling van Cheney’s boertigheid, schaamteloosheid en gebrek aan intellect ligt er vingerdik op – en toch springt McKay subtiel met het medium om. Denk maar aan de vervroegde aftiteling, de geestig geanimeerde franjes, het fragment Shakespeare en het slotbeeld, waarbij de toeschouwer zich een fractie van een seconde de vraag mag stellen of een harteloos man in strikt anatomische zin wel een nieuw hart kan krijgen.

Hoewel de film vlotjes wegkijkt door de spitsvondigheden in de verhalende teneur, brengt ‘Vice’ nauwgezet een onthutsend stuk recente geschiedenis voor het voetlicht. De implicaties van Cheney als concertmeester in de coulissen van het Witte Huis reiken tot op vandaag misselijkmakend ver: van een nijpend klimaatprobleem over een wereldwijde vluchtelingencrisis tot duizenden burgerslachtoffers en soldaten met post-traumatische stressstoornis tijdens en na de gewapende conflicten in Afghanistan en Irak. En waarom? Omdat Halliburton per se nog wat olie wou opboren. Walgelijk!

Maar ook: schitterend. En toch: wraakroepend. Alles bij elkaar: buitengewoon, om dergelijke tegengestelde emoties in een prent te kunnen ervaren.

3,75*

Vice | Based on a True Story - YouTube

Een wat rommelige vertelling van de politieke carrière van Cheney. McKay gebruikt weer veel trucs die hij al in zijn vorige film gebruikte, maar het werkte hier toch een stuk minder goed.

Mwah.

Ongeveer een uur lang vind ik zo'n filmpje als Vice wel leuk om te zien. Dan wordt het met de minuut saaier. Het is heel erg duidelijk Adam McKay niet zo van de regering George W. Bush was. Hij haalt met de nodige satire enkele prominente figuren uit die tijd door de mangel. Dick Cheney komt hier uiteraard niet goed uit, maar ook de manier waarop George W. grandioos neergezet wordt (door Sam Rockwell) is best meedogenloos. Maar bij die laatste vind ik dat op één of andere manier nog goed gedaan, wellicht omdat het karikaturale er nogal dik bovenop ligt.

De manier waarop Cheney neergezet wordt, is wat 'diepgaander' en wat meer serieus om al diens 'misdaden' in een bepaald daglicht te zetten. Christian Bale vertolkt hem op een dik aangezette manier. En McKay overschat zichzelf vervolgens door de film zo fris en hip, en satirisch mogelijk te maken, weliswaar met weinig subtiele politieke boodschappen.

Hij had beter zijn film wat compacter gehouden. Hij verliest zich wat in episodes, maar die manier zal zich wellicht het best geleend hebben om bepaalde kantjes of politieke punten aan te halen. Het staat uiteraard iedereen vrij om z'n film zo politiek geladen te maken als gewenst, maar is m.i. toch vaak nogal onsubtiel en "vol", zeker met een speelduur van +2 uur. Ik kan er alleszins wel even om lachen, nadien wordt het toch iets te veel een statement.

2,5

Overtuigend biografisch drama, rond de persoon Dick Cheney. Deze wordt weergaloos neergezet door een sterk acterende Christian Bale. De film wordt op intrigerende wijze aan de kijker voorgeschoteld, waardoor ik geboeid heb gekeken tot de laatste seconde. Sterke film. 4 Sterren.

Interessant en tevens onthutsend kijkje achter de schermen van de Amerikaanse politiek en met name de Republikeinse partij vanaf Nixon tot en met Bush. Wel door 'n linkse bril bekeken, maar daarom niet minder fascinerend.

Voorgeschoteld met de nodige ironie, met af en toe wat bijtend sarcasme. Er valt dus ook nog wel wat te lachen.

De controversiële vice president Cheney wordt sterk neergezet door een bijna onherkenbare Christian Bale.

Ook 'n goede rol van Sam Rockwell als George W. Bush

Ongetwijfeld volgt er binnen een paar jaar 'n soortgelijke bio van Trump (gespeeld door Alec Baldwin ?)

Na het zien van deze film vroeg ik me wel even af waarom ze zich hier zo druk maken om 'n leugentje van Rutte.

Prima biopic over Dick Cheney; voor het zien van deze film al had deze "heer" een hoge notering op mijn lijst van most evil people of the 2nd half of the 20th century. Dat is na het zien van deze film uiteraard niet veranderd. We zien een man die, zonder bijzondere talenten & kwaliteiten, dan wel intellectuele bagage, zich binnen de republikeinse partij onder president G. Ford opwerkt tot Secretary of State, en onder G.W. Bush tot minister van Defensie. Vooral in die laatste functie heeft hij zijn negatieve stempel op de wereldpolitiek gedrukt, ondertussen prima voor zichzelf zorgend.