Vice (2018)

Lang geen slechte film deze 'Vice'.
Puike vertolkingen en zeker die van Christian Bale die onherkenbaar is als Dick Cheney, vooral op latere leeftijd.
Het verhaal is de carrière van Dick Cheney, met zijn ups en downs, bekeken vanuit een satirische bril.
Ik vreesde er wat voor dat deze film me niet zou boeien doordat hij wellicht zeer politiek getint zou zijn, maar het tegendeel is waar, ik heb geboeid zitten kijken, vooral het satirische sprak me wel aan.
Dus voor mij wel prima deze film.

Gemengde gevoelens bij deze film.
Saddam pakken was sowieso opzich wel een goeie zaak net zoals Bin Laden.
Dat politiek een vuile boel is dat weet ik al heel lang. Irak binnen vallen daar was idd niks van aan, het enige erge aan dat is dat er meer dan 4000 doden waren aan Amerikaanse zijde en dat voor 1 persoon, Saddam Hoessein. Gemengde gevoelens dus wat dat betreft.

Ik vind het straf dat men zo geen film maakt over Obama, die moet al helemaal niet onder doen voor Bush dien oorlogsgek. Wrm is simpel: zie hoevelen Obama zo´n goeie president vonden maar ze weten niks van wat die heeft gedaan. Ze geraken niet verder dan twas ne sympathieke en Obamacare terwijl ze niks weten over Obamacare. Alleen al om deze redenen zou men eens een film moeten maken en eens de vuile was buiten hangen.

En de maker van deze film is dat een democraat ofzo? Trump vergelijken met Cheney?? Wtf?
Trump is net tegen oorlog, trekt de troepen (deels) terug, nog niet 1 oorlog gestart, gewoon 1 snel verder gezet door IS voor het grootste stuk toch uit te schakelen. Praat ook met iedereen tot die van N-K toe al weten we het moeilijk is om daar iets mee te bereiken. Ook met Rusland is er toch een ietske betere band dan Obama vs Poetin of bv Obama vs die van N-K.

Een sterk staaltje Hollywoodiaanse anarchie, deze ‘Vice’. Via de karikatuur dringt Adam McKay op pijnlijk-humoristische wijze door tot de kern van het democratisch failliet in de Verenigde Staten. De zogenaamde volksvertegenwoordigers worden met name genadeloos uitgekleed als machtsgeile witte mannen die – als ze al het kapitaal ter wereld al hebben veroverd – alsnog hun imperium van macht verder willen uitbreiden, desnoods ten koste van hun eigen familie. Hoe diep kun je zinken?

‘Vice’ is een film van het grote gebaar – de veroordeling van Cheney’s boertigheid, schaamteloosheid en gebrek aan intellect ligt er vingerdik op – en toch springt McKay subtiel met het medium om. Denk maar aan de vervroegde aftiteling, de geestig geanimeerde franjes, het fragment Shakespeare en het slotbeeld, waarbij de toeschouwer zich een fractie van een seconde de vraag mag stellen of een harteloos man in strikt anatomische zin wel een nieuw hart kan krijgen.

Hoewel de film vlotjes wegkijkt door de spitsvondigheden in de verhalende teneur, brengt ‘Vice’ nauwgezet een onthutsend stuk recente geschiedenis voor het voetlicht. De implicaties van Cheney als concertmeester in de coulissen van het Witte Huis reiken tot op vandaag misselijkmakend ver: van een nijpend klimaatprobleem over een wereldwijde vluchtelingencrisis tot duizenden burgerslachtoffers en soldaten met post-traumatische stressstoornis tijdens en na de gewapende conflicten in Afghanistan en Irak. En waarom? Omdat Halliburton per se nog wat olie wou opboren. Walgelijk!

Maar ook: schitterend. En toch: wraakroepend. Alles bij elkaar: buitengewoon, om dergelijke tegengestelde emoties in een prent te kunnen ervaren.

3,75*

Een wat rommelige vertelling van de politieke carrière van Cheney. McKay gebruikt weer veel trucs die hij al in zijn vorige film gebruikte, maar het werkte hier toch een stuk minder goed.