Ut Og Stjæle Hester (2019)

Vanaf 9 januari 2020 in de bioscoop (September Film Distribution)

Mooi gefilmd drama met pakkende muziek. Goede cast. Het bleef op zich wel boeien tot het einde alhoewel er niet echt sprake is van een duidelijk einde.

Had best een half uur korter gemogen, ik vond het een warrig verhaal, al met al, matige film

Mooie film, prachtige natuuropnames met weer zo'n sterke ingetogen gespeelde Stellan Skarsgård, als oudere man, die terugkeert naar het huis van zijn vader en terugblikt op de jeugdjaren, die hij daar heeft doorgebracht.

Stellan Skarsgård is de belangrijkste reden om dit psychologische drama te zien, maar zijn rol is beperkt in dit drama dat grotendeels uit flashbacks bestaat. De 67-jarige Trond [Skarsgård] brengt in 1999 zijn dagen door in een afgelegen woning in Noorwegen, zonder enige vorm van directe communicatie. Hij denkt terug aan de periode tijdens en na WO II waarin een serie gebeurtenissen hem voor het leven tekenen. Erg interessant is dat verhaal niet, bovendien is Trond als tiener [Jon Ranes] een binnenvetter die weinig van zijn emoties uit. Ergo: er gebeurt eigenlijk niet zo heel veel en je vraagt je regelmatig af wat er eigenlijk de moeite waard is aan dit verhaal. Fraai in beeld gebracht door Rasmus Videbæk, dat wel.

Prachtige introspectie, zich afspelend in een jaloersmakend mooie omgeving.

In alle eenvoud een klein maar waarlijk drama. Two thumbs up voor het camerawerk.

Schitterend vorm gegeven film met een prachtig verhaal. Ben als kijker een paar maal op het verkeerde been gezet. Het tempo is traag, en de toon is mild, maar intussen spelen er heftige gebeurtenissen. Het zijn geen praters; Trond en zijn vader, maar ze communiceren wel, al is het onbeholpen. Meer zeg ik er niet over, maar wil wel kwijt dat ik me kapot erger aan de synopsis op deze pagina waar doodleuk de halve film wordt weggegeven. Wat is dat toch? Out stealing horses kun je het best zien zonder enige voorkennis.

langzaam.. maar mooi drama..

En omdat het zo voort kabbelt.. blijf je het aandachtig volgen... een film die je na ongeveer een kwartiertje helemaal inpakt..

3.5 ***

Mijn 3e Molland na Kjærlighetens Kjøtere (1995) en Kraftidioten (2014), en wederom beviel het prima. De oudste van die drie blijft wel mijn favoriet.

Allemaal met Stellan trouwens, die samenwerking bevalt kennelijk wel.

Out Stealing Horses zit vooral vol met ingetogen introverte personages. Dan lijkt het of er niet zo veel gebeurt, maar ondertussen wordt de wereld van de jonge Trond al flink op zijn kop gezet. Jaren later denkt hij daar in lange flashbacks aan terug en wordt het plaatje rond de stille terug getrokken man duidelijk. Tegen de achtergrond van de de ruige natuur in Scandinavië kruipt de film tergend langzaam vooruit, zonder dat zich een echte climax vormt. Toch stoorde me dat pas op het eind en kon ik dit drama verder prima waarderen.

Dit drama eens meegebracht en het was niet mis. Niet de film met het grootste tempo, maar de dingen die gebeurden zijn dan wel direct redelijk drastisch.

De cast deed het prima en ook hier weer mooie sfeerbeelden.

Tja prima film om eens mee te pikken als ze hem op tv tonen, maar zou er niet speciaal naar op zoek gaan.

Een van mijn favoriete boeken, paarden stelen, van een van mijn favoriete Noorse schrijvers. Bij voorkeur in het Noors.

Beetje verbazingwekkend dat juist dit boek van Petterson is verfilmd, want het is nogal ingetogen en behelst vooral het innerlijk leven van de man. Maar Skarsgård (=tuinschaar in het Noors!) speelt de hoofdpersoon, dus toch wel boeiend. In ieder geval is de Noorse natuur prachtig, net als de Noorse taal. Vanavond bij de NPO.

Mooie beelden, maar voor mij bleef het een warrig verhaal. Wel goede spelers. Aan hen lag het niet. Ik vond deze film ondergebracht bij 'series'. Wordt er misschien een vervolg voorbereid?

Ik vond het bij nader inzien nogal tegenvallen deze film: soms zó weinig tekst, soms zó weinig interactie, dat het blijft zoeken naar de draad van het verhaal. Dat is in het boek wel anders.

Eenzame kinderen en introverte volwassenen: geen wonder dat er soms in dat land zoveel illegaal wordt gestookt en gedronken. Prachtig land, hoor, maar dat geestelijke harnas waar die mensen in zitten.....

De prachtige opnamen van het Noorse natuurschoon kunnen niet verhullen dat dit goed beschouwd een slappe film is over een oude man, die –na een ontmoeting met zijn nieuwe buurman– de meest opmerkelijke gebeurtenissen uit zijn jeugd weer voorbij ziet komen. Afgezien van een handvol dramatische voorvallen is die jeugd niet boeiend genoeg om een film van twee uur te rechtvaardigen. Ik heb mij tamelijk verveeld.

Mist wellicht wat urgentie, maar wel heel mooi gefilmd. De natuur, de gevoelswereld, de sfeer en het tempo…toch erg knap gedaan.

Wisselvallig drama dat heen en weer springt tussen heden en verleden, waarbij het verleden heel wat interessanter blijkt te zijn, ondanks de aanwezigheid van Stellan Skarsgård in het heden. Duidelijk gebaseerd op een boek, getuige de vele plotlijnen, die er helaas overwegend nogal bekaaid afkomen. Er zijn een aantal mooie momenten en visueel is de film indrukwekkend genoeg, maar een emotionele connectie met de personages ontbreekt. Dit had waarschijnlijk beter gewerkt als een serie.

Een supermooie film met glaciale pacing - er gebeurt van alles, maar tijdens elke handeling kan je drie keer je mail gecheckt hebben en de afwas doen. Dat maakt het zelfs met de prachtige beelden van het harde ouderwetse boerenleven in het mooie landschap tot een beproeving om je aandacht bij de film te houden.

En wellicht is het zelfs als je dat lukt het nog steeds nodig om de film meerdere keren te zien om alle subtiliteiten er uit te halen, want ondanks het langzame tempo gebeurt er best veel. Terwijl er ten opzichte van het boek dan kennelijk weer een heleboel weggelaten is, en de film ook een stuk minder subtiel is - begrijp ik, want ik heb het nog niet gelezen. Maar dat ga ik beslist wel doen. Een mooie voorbereiding op een rondreis door Noorwegen, ergens in de komende jaren. Vast wennen aan het tempo van het leven daar.