Instinct (2019)

In de beschrijving van de film gaat het over de verliefdheid van Nicoline voor Idriss. Op andere plekken lees ik ook dingen als 'de liefde tussen de hoofdrolspelers'. Maar gaat dit nou echt om 'liefde' of 'verliefdheid'? Ik had meer het gevoel naar twee mensen te kijken met een diagnose en getroebleerde kijk op menselijke relaties. Terwijl de gene ín de TBS kliniek voor mij nog de meest 'rationele' van de twee was.

Film deed me verder weinig. Begon aardig, maar kakte snel in, mede door onnavolgbare keuzes van een onsympathiek spelende Van Houten.

Vervelende sounddesign zeg. Ik hoef niet elk smakje en kuchje te horen. En wie heeft die leren bank uitgekozen?!

Tja, er lopen toch professionals genoeg in Nederland die evidente zwaktes uit het script hadden kunnen halen? mjk87 spreekt van een gescripte film, en dat vind ik wel een mooie aanduiding. Je leest tijdens het kijken als het ware het script terug in de film en je hoort de regieaanwijzingen op de set. Zo ongemakkelijk voor de filmkijker.

Laten we hopen dat het er in een TBS-kliniek in Nederland professioneler aan toe gaat dan in de film, dat stagiaires worden begeleid en niet worden losgelaten, en dat een team van psychologen naar elkaar luistert.

Je brengt geen gelaagdheid aan door een actrice dan eens diepzinnig, dan weer vermoeid, ijskoud of panisch te laten staren. Ook niet door iemand te laten praten over een hond en de hoofdpersoon later een hond te laten zien in haar slaapkamer. En een karakter teken je niet door haar te plaatsen naast een gelukkig gehuwde zus met kind, en een ietwat seniele moeder zonder man.

Het is allemaal zo goed bedoeld en tegelijk zo ongemakkelijk.

Ik vond hem wat tegenvallen. De fatal attraction is net iets te ongeloofwaardig. We weten te weinig van de hoofdpersonen om te begrijpen wat hen beweegt. Carice van Houten kan acteren, maar dat wisten we al.

Intrigerende film die me van het begin tot het eind vasthield met name te danken aan de geweldige acteerprestatie van van Houten. Wat kan de vrouw toch acteren. Het verhaal van de film is echter voorspelbaar. Je weet wat er gaat gebeuren. De opbouw van de film is echter van zo'n mooie kwaliteit dat ik dat eigenlijk geen minpunt vond. Vriendin Reijn maakt hier gewoon een goede zinderende film van. Vier sterren.

Niet het bekijken waard. Langdradig en hoofdrol niet goed gespeeld. Zonde van je tijd.

Aardige film over een psychologe die nieuw komt te werken in een tbs-kliniek. De relatie die hier ontstaat tussen cliënt en behandelaar is boeiend, doch ongeloofwaardig neergezet. Twee prima rollen van Carice van Houten en Marwan Kenzari, waarbij de spanning tussen deze twee goed voelbaar is. Geen verkeerd regiedebuut van Halina Reijn, maar sommige elementen hadden wat beter uitgewerkt mogen worden.

Middelmaatje. Beetje langdradig. Een beetje het spel van wie nu werkelijk de behandelaar is en wie degene onder behandeling. Vreemd moedertje had Carice in deze film.

In een interview met Halina Reijn over deze film geeft ze aan in de war te zijn over zichzelf als vrouw en over haar seksualiteit. Die verwarring wilde ze overbrengen (samen met nog wat extra thema's als intimiteit die beschadigd is), en dat is haar, wellicht een beetje te goed, gelukt.

Het werd mij gedurende de film onvoldoende duidelijk wat nu de exacte dynamiek was tussen Nicoline en Idris. De aantrekkingskracht die ze zou voelen heb ik van haar kant eigenlijk niet zo gezien, en ik vond het niet geloofwaardig gebracht dat ze als psychologe juist meegaat in zijn gedrag. Welk gedrag precies, dat vond ik ook een beetje te vaag allemaal. Zijn personage vond ik nogal onduidelijk, en hun hele dynamiek dus eigenlijk ook.

Carice is wel weer fantastisch, vooral in de heftige scène bij haar thuis (wat ik de beste scène van de film vond) doet ze het geweldig. Marwan Kenzari vond ik wat minder geloofwaardig. Net wat te gelikt, wat teveel acteur in plaats van overtuigend TBS-klant, waardoor ik ook nooit helemaal in kon schatten wat het nou eigenlijk was voor type en wat hij aan het doen was. Maar dat is wellicht ook weer de bedoeling.

Die hintjes naar een disfunctionele relatie (of zelfs misbruik) met haar moeder zijn lichtjes interessant, maar zijn er misschien ook net wat te gratuit en spaarzaam ingegooid.

Het acteerwerk, de sfeer en een paar losse scènes verdienen nog wel wat punten, maar over het algemeen kon het me niet helemaal overtuigen.

heel kleine 3*

Dit had vermoed ik de La Pianiste van de Lage Landen moeten worden, was ook Halina Reijn's keuzefilm toen ze bij Zomergasten zat, maar is op alle fronten faliekant mislukt. Carice van Houten is geen Huppert en haar tegenspeler deed me al helemaal niet veel, hoewel Reijn hem op televisie nog vergeleek met Marlon Brando. Een regiedebuut dat eerder oogt als een televisieserie (Van God Los of zoiets) dan als een arthouse film.
Clichés worden niet geschuwd: de disco-scène in het midden van het verhaal mag natuurlijk niet ontbreken, met stampende muziek en een hoofdrolspeler die even helemaal losgaat op de dansvloer (Basic Instinct). Een voorspelbaar plot: eigenlijk zit je gewoon te wachten op het moment dat de tbs'er zijn ware gezicht laat zien en haar te grazen neemt, wat ten slotte ook gebeurt, maar zeer matig gefilmd weer. En dan is er nog het konijn in het konijnenhok op de luchtplaats van de tbs-kliniek, wie verwacht daar nu een konijn? Een verwijzing naar Zwartboek; Van Houten die een wortel uit het konijnenhok grist en vlug een paar happen neemt. Het konijn gaat natuurlijk dood, maar dat komt niet geheel uit de lucht vallen, een weinig subtiele verwijzing (wederom) naar Fatal Attraction.
De laatste scène in de cel vond ik op zich nog wel goed omdat je daar even op het verkeerde been wordt gezet. Openingsscène is overigens schaamteloos gejat van The Silence of the Lambs, qua kleding heeft ze ook weg van Clarice Starling.

Ik vind het maar een vage film. Op het moment dat hij spannend wordt is het einde er ook alweer en is nog steeds alles even vaag.

ik had eigenlijk altijd gedacht dat het een thriller was, maar een drama past idd wel beter.
De film is vooral psychologisch erg spannend, en de hoofdrolspelers zetten hun karakter ook heel goed neer.
Ik had hem eigenlijk spannender verwacht met meer actie, wat dus tegen viel.
Vooral ook het eind ging niet naar een climax toe en vond ik wel een domper.

Ook de geschiedenis van Nicoline werd mij niet erg duidelijk, en ook de tol van haar moeder..
ik dacht eerst dat ze dood was ...

ieder geval wel goed neergezet, vond de filmmuziek ook wel mooi.
wist ook niet eens dat Marwan Kenzari ook in bekende Amerikaanse blockbusters heeft gespeeld zoals Jaffar in Alladin en Ben Hur.

Gewoon een saaie film. Waar niks gebeurd en je ook niet de indruk krijgt dat het verhaal ergens naartoe gaat

Probleem van de film voor mij ligt hem vooral in het gebrek aan chemie tussen Kenzari en van Houten. Prima acteurs, maar ik nam totaal geen aantrekkingskracht tussen de twee waar. Ik voelde de obsessie niet. En Kenzari oogt wat te lief voor een rol als deze, was ook al het geval in die Aladdin remake.

Petje af voor Halina Reijn bij deze debuutfilm voor haar als regisseuse. Want vooral visueel zag
het er continu erg verzorgd uit, maar ook het acteerwerk vond ik zonder meer goed. En wat
een rol van Carice van Houten, waarschijnlijk de meest intense ook die ze heeft gespeeld.

Had me er veel van voorgesteld, maar vond de film vreselijk tegenvallen. Langdradig, weinig spanning. De personages bleven onduidelijk en oppervlakkig: wat was bijvoorbeeld het (seksuele?) trauma waar Nicolien duidelijk onder gebukt ging? Verder was de verhouding die ontstond tussen haar en haar cliënt heel onrealistisch, en leidde tot ronduit ridicule situaties, waarbij je steeds dacht: yeh, right. Op zich kan het thema: 'de hulpverlener die zelf dringend hulp nodig heeft' best interessant zijn, maar voor een door de wol geverfde psychiater was ze wel erg dom en naïef. Dat ze op het laatst haar cliënt laat boeten voor haar eigen stommiteiten was het enige dat (een beetje) verraste.

Een verhaal met potentie, maar het is naar mijn mening niet helemaal gelukt om dit uit goed te werken.
De spanning tussen de hoofdrolspelers is, vooral in de eerste helft van de film, best intrigerend. Maar in het tweede deel, als het duidelijk wordt dat Nicoline zich over gaat geven aan haar gevoelens voelt het te veel van alles

Ook ik vond het raar dat niemand zich over Nicoline ontfermde in de laatste scene. Juist omdat haar collega's een rol spelen in het verhaal

van Houten en Kenzari zijn wat mij betreft twee topacteurs. Al met al plussen en minnen..

Redelijk drama. Het verhaal is best aardig en wordt ook redelijk uitgewerkt. De opbouw is goed en de mix van verhaallijnen werkt versterkend. Soms zakt de film wat in maar blijft wel boeien. De relatie opbouw tussen beide hoofdrolspelers krijgt op een gegeven moment wel een hele versnelling wat ten koste gaat van de geloofwaardigheid. De scène in het appartement richting het einde is van top niveau. Van Houten laat zien dat ze echt kan acteren. Prima film. 3.0/3.5