Marilyn (2018)

Zwaarmoedige en mistroostige coming-of-age dramafilm over Marcos geboren als jongen maar zich meisje voelend. Cinematografie het Argentijnse platteland, de rurale omgeving van het agrarische leven, met louter de beelden en geluiden van de natuur en de boerderij. Muziek sumier, alleen tijdens carnaval vrolijke klanken en aan het einde dramatisch, voor de rest alleen natuurgeluiden. Plot is gebaseerd op het waargebeurde verhaal over het leven van Marcello Bernasconi. Marcos leid een dubbelleven: overdag een boerenzoon die naar school gaat en op de boerderij werkt en 's avonds of in het weekend transgirl Marilyn. De rol van Marcos/Marilyn wordt subliem gespeeld door de jonge acteur Walter Rodrígues. Schokkende scѐne rond 30 min, maar wel typerend voor de heersende machocultuur in Argentinië. In het verlengde hiervan de reactie van zijn moeder: onbegrijpelijk hoe onmenselijk ze Marcos behandelt! Zelfs zijn ontluikende liefde met Federico wordt door 'la mama' in de kiem gesmoord. Marcos raakt gefrustreerd en wanhopig en ziet uiteindelijk geen andere uitweg meer. Begrijpelijk, maar ook zo ontzettend impulsief en naïef als een puber kan zijn! Het gitzwarte en loodzware einde van de film laat je ontgoocheld achter met open mond, dichtgeknepen keel en een forse knoop in je maag.......

p.s In 2013 is de echte Marilyn in de gevangenis getrouwd met een zedendelinquent en na 5 maanden weer gescheiden. Inmiddels is ook Hiv bij haar vastgesteld. Fysiek is ze niet vrij, maar wel vrij van geest......

Mwah. Aardige sfeer, maar ook dit soort trage filmhuis-films hebben clichés en Marylin zit er vol mee. De nét iets te lang aangehouden shots; het nadrukkelijk zwijgen; gratuit geweld dat ook nadrukkelijk stil in beeld wordt gebracht (ook met de aftiteling); een of andere poging tot ontgroening, het worden van een man...

Nee, het deed me niet zo gek veel. 2,5*