The 15:17 to Paris (2018)

Tsja. De oriëntalistische haatpropaganda uit 'American Sniper' laat anders weinig meer aan de verbeelding over.

Waarschijnlijk niet de slechtste, maar toch wel de meest verbijsterende film van 2018 mag ik hopen. We weten al dat de drie hoofdrolspelers aan het eind van het verhaal een bloedbad voorkomen op de trein uit de titel, maar wat daaraan vooraf gaat in deze film is simpelweg niet om aan te zien. Het scenario van Dorothy Blyskal is net zo amateuristisch als het acteerwerk van Spencer Stone, Anthony Sadler en Alek Skarlatos die zichzelf spelen. Een stunt die desastreus want de drie mannen zetten zichzelf neer als kleurloze, saaie mannetjes die de meest banale gesprekken met elkaar voeren via Skype - een hobby waar wij helaas deelgenoot van zijn gemaakt. Na de tenenkrommende proloog over de schooljaren van de drie hoofdfiguren volgt er een verhulde lofzang op militaire discipline. Wie dat nog niet onuitstaanbaar vindt zal zich dan zeker toch wel groen en geel gaan ergeren wanneer Specer, Anthony en Alek (in real time, zo voelt het) volgens op hun reis door Rome, Venetië, Berlijn en Amsterdam. Om volstrekt onzinnige redenen volgt dan nog een discussie over de vraag of ze wel naar Parijs willen gaan! Afgezien van een drietal vervelende teasers duurt het zo'n 80 minuten voor de mannen eindelijk die trein naar Parijs pakken. Dan volgt het enige boeiende deel van de film, al zitten er wel wat hilarische fouten in. Let eens op de spelfout in de waarschuwing boven het raam in de trein bij station Amsterdam, maar ook op de totaal niet lijkende stand-in voor President Hollande. Het is een amateuristisch prutswerkje geworden en zeker het dieptepunt in Eastwoods carrière... als regisseur dan!

Sinds ik hem in mijn WK-pool van 2010 stopte omdat hij als talent zo weinig kostte en vervolgens toernooitopscoorder werd is Thomas Müller een persoonlijke held van me. Blijkt hij ook nog eens een held op de Thalys te zijn - dat waren voor mij echt prachtige beelden, een toerist in een Bayern-shirt die een terrorist uitschakelt.

Ik kan Eastwood wel waarderen. Als kunstenaar kiest hij heel duidelijk een kant en wil hij zijn verhaal, ideeën of gedachten kwijt en dat behoort elke kunstenaar te doen, ongeacht of je het ermee eens bent. Hij wil helden vereren en dat is zijn goed recht. Vooral omdat hij ze niet blind adoreert in deze film en ook niet het Amerikaanse patriottisme. Zelfs weet hij naar zichzelf en dat beeld over hem te knipogen als in de film een Duitser uitlegt dat de Amerikanen niet alles hebben gedaan (over de zelfmoord van Hitler met de Russen aan de voordeur).

Wel een film met twee kanten. Goed idee, matige uitwerking. Vooral de eerste drie kwartier zijn vreselijk stroperig en nauwelijks interessant met vreselijk slechte kindacteurs. Eens de mannen volwassen zijn en op reis door Europa gaan wordt de film leuker, een stuk leuker zelfs. Vooral dat reizen is enorm herkenbaar, gewoon lekker lol maken, mensen ontmoeten, bier drinken, feesten. Wat een gezeik ook over hetgeen de mannen doen in die scènes, zo doen we toch allemaal? Anders lijkt het me dat je een vrij troosteloos leven hebt. De mannen krijgen ook geen al te moeilijke rollen waardoor deze amateurs zich eigenlijk prima redden in de film. De scène waarvoor je dan kijkt wordt aardig in beeld gebracht zonder veel opschmuck, violenmuziek en Amerikaans vlagvertoon. Nee, dit is best vrij subtiele heldenverering. Maar zonde van die eerste drie kwartier. 2,5*.

Sommige mensen die hier klagen dat de drie mannen maar een ontiegelijk saai leven hebben en ze daar naar moeten kijken. Nogal overdreven. Alsof jullie leven zo ontzettend spannend is...

Teleurstellend van de eerste tot de laatste minuut. Het uitgangspunt is nog best aardig, maar hoe maak je daar een film van die 90 minuten boeit? Niet dus. Het verhaal beklijft niet, de 'helden' kunnen niet acteren en grapjes komen niet uit de verf. Alleen de scene in de trein onttrekt zich aan de malaise, maar kan de film in de verste verte niet redden. Zwak.

Over ons leven beslist dan ook niemand een film te maken ...

Wat een ontzettend saaie en vervelende film, ik ben er klaar mee.

Leuk om een keer een lovende recensie hier van te lezen.

.Het is een redelijke film zelfs met de voorgeschiedenis van de mannen (al is ie wat lang) en de stedentrips hadden mischien wel wat uitgebreider gekund.Ik vind dat ze nog steeds helden zijn met hun daad.

Clint moet stoppen met films maken want dit kan echt niet !

Zeer matige film van Clint Eastwood.

Al jaren lang ben ik fan van Clint, als acteur en als regisseur. Maar deze verfilming valt me erg tegen. Nu is het uitgangspunt best interessant: 3 jeugdvrienden die een aanslag voorkomen tijdens een backpackvakantie. Met een duidelijk extra verhaal erbij doorheen geweven (over vriendschap, onzekerheden overwinnen en verwachtingen overstijgen zoals in het geval van Spencer) had dit best een goede film kunnen worden. Maar helaas...

Het lijkt alsof Eastwood niet weet wat hij wil: een biografische vertelling? Gezien de beelden van de totaal niet boeiende jeugdjaren lijkt het daar namelijk op. Kritiek op het onderwijssysteem, waardoor ogenschijnlijke nietsnutten buiten de boot dreigen te vallen, maar toch helden kunnen zijn? Daarvoor volgt het verhaal te weinig één persoon, en is zijn de gebeurtenissen te wisselend. Is het een leger-film, waarin we de harde training moeten voelen en kunnen zien he goed de soldaten getraind zijn? Daarvoor is het te weinig aan bod. Of gaat het hier om mensen van verschillende afkomst, die toevallig samen moeten werken om terreur tegen te gaan? Gezien de uiteindelijke toespraak in Frankrijk neigt het daar ook naar. Maar de vierde geëerde man op het podium wordt en de gehele film niet genoemd.

Genoeg uitgangspunten voor een interessante film zou je denken. Toch gebeurt dit niet, omdat er geen duidelijke keus wordt gemaakt. Al deze thema's worden kort aangeraakt, en het verhaal slaat vervolgens weer een andere richting in. Hierdoor ontstaat een warrig collage-achtig verhaal zonder duidelijke verhaallijn, waar ook nog eens flash-forwards van de terreurdaad tussen door geflitst worden.

Het verschrikkelijk saaie middendeel (de rondreis door Europa) voegt weinig toe. Ik had een half uur lang het gevoel een vakantievideo te bekijken. Deze vrolijke luchtige beelden staan in schril contrast met het onheil dat zal volgen. Slechts één scene tijdens de roadtrip wordt er iets van diepgang geveinsd, waarin vooruitgeblikt wordt op de naderende gebeurtenissen.
Wat mij betreft had Eastwood dit verschil tussen een leuke vakantie en het terroristische geweld extremer mogen weergeven: een backpack-movie, waarin het geweld plots losbreekt (onverwachts a la From Dusk Till Dawn) en de hele sfeer 180 graden kantelt.

Want als de daadwerkelijke actie uiteindelijk losbreekt, is deze kort, heftig, maar erg realistisch. Helaas is er door de flash-forwards al veel kracht weggehaald en komt deze scene minder uit de verf dan mogelijk was.

Het gevecht was het korte hoogtepunt, vandaar een ster extra.

2*

Nee ons leven is natuurlijk absoluut niet spannend. Maar dit is nu juist de reden dat ons leven ook NIET verfilmd wordt natuurlijk.

His Inner Eric Rohmer!! ahahahaha. De Speld had het niet beter kunnen doen.

Man dit was echt erg.
Het is al erg genoeg dat het vreselijk slecht gespeeld en gescript is en dan ook nog eens irritant, maar het Christelijke sausje er over maakt het écht onuitstaanbaar.

Z'n zwanenzang?
Voor een film die zo slecht gerecenseerd en beoordeeld wordt draait hij toch nog best wel lang in de bios.

Zeg nooit nooit

“I don't know, ma'am. I just didn't want my family finding out that I died hiding under a table.”

Matig. Clint Eastwood wil ontzettend graag een accuraat beeld neerzetten van deze drie helden, maar hij vergeet om ook een interessante en spannende film af te leveren. Want de treinscènes duren maar 10 minuten, en de rest van de tijd is the 15:17 to Paris vooral een saaie bedoening. Het leven van Stone, Skarlatos en Sadler is niet bijster interessant, en de keuze van Eastwood om de drie zichzelf te laten spelen pakt desastreus uit. Dat is vooral Eastwood aan te rekenen. The 15:17 to Paris is een ode aan drie helden, maar als film is het totaal mislukt.

Er is veel gezegd over deze film maar deze 3 helden hebben wel hun vakantie filmpjes wereldwijd in de bioscoop gekregen oh dat was dan ook gelijk het hoogte en diepte punt van de film,kortom waardeloze film. Gebeurt niet vaak dat ik in slaap val maar nu is het ook echt gebeurd.

Ik vond dit destijds best een heftig incident. Dit had echt vreselijk kunnen aflopen, en daar kwam bij dat ik slechts een week later zelf met de Thalys naar Parijs moest. Was dus op zich wel benieuwd naar een verfilming hiervan.

Nou ja, dit verfilmen als film van 90 minuten was niet het beste idee, want alles voorafgaande aan het incident is echt hemeltergend slecht. Ik was van tevoren wat sceptisch over de prestaties van die gasten zelf die immers geen acteur zijn, maar dat was echt nog het minste probleem van alles. Er is gewoon te weinig stof om hier een speelfilm van te maken.

Het beginstuk met die ventjes was tenenkrommend, en dat stukje sightseeing Europa moet wel het meest nutteloze stukje film zijn dat ik ooit heb gezien.

Ik had het eerste uur net zo goed kunnen overslaan, en de film had dat zelf ook beter kunnen doen. Had er dan een soort van reconstructie van gemaakt, soort korte docu over de gebeurtenis zelf. Dan had je ook die echte gasten kunnen gebruiken. Het gebeuren zelf is uiteindelijk best oke gedaan, er is niet echt ingehouden qua gore enzo, maar de rest ging echt nergens over.

1,5*

Heb de film gezien op het vliegtuig, toch niks beters te doen. Verder zou ik zeggen, blijf ver weg van deze absolute nonsense film...

Oei oei wat was dit pijnlijk. Wist eerlijk gezegd niets van dit project en ik kwam er vorige week in het vliegtuig terug vanuit Havana pas achter dat Eastwood een nieuwe film had gemaakt.

Wat een complete ramp. In de eerste plaats een veel te grote gok om de echte helden ook te casten voor deze film. Acteerwerk is bedroevelijk en vergelijkbaar met The Room. Script en dialoog zijn van een niveau waar je bek van open valt in negatieve zin. Vooral de scènes in Europa zijn lachwekkend. He kijk het Colosseum. Ja daar werden mensen voor de leeuwen gegooid. Goh wat erg. Ja echt heel erg. En zo zijn er meer van dit soort dialogen.

Eastwood probeerde volgens mij een soort Greengrass werkje te leveren afgezien van het gedeelte met de kinderen, maar dat verreist toch andere skills. Tuurlijk de man is een Hollywood legende, zelfs nog na deze film. Maar man wat was dit slecht. Pijnlijk slecht.

0,5

Ze hadden er beter een docu van kunnen maken ipv van deze film.
Het meest belangrijke gedeelte is aan het einde van de film en voor de rest reizen ze door Europa en gebeurd er vrij weinig.

Clint heeft veel krediet bij mij maar het valt niet te ontkennen dat deze absoluut tot zijn mindere regieklussen behoort. Waarschijnlijk raakt iemand op leeftijd, 88 is ie inmiddels, toch zijn scherpte kwijt want het eerste woord wat bij me opkwam na het zien van dit drama was: gemakzucht. De valkuilen die je vooraf kon voorspellen weet hij niet te omzeilen, en dat is een tegenvaller want deze man heeft in het verleden toch aangetoond intelligente cinema te kunnen aanleveren. The 15:17 to Paris, gebaseerd op ware feiten en een boek hierover wat ook niet veel goeds zal zijn, focust zich te veel op het volstrekt oninteressante leven van de drie helden, die eigenlijk voor de gebeurtenissen in die trein, nauwelijks iets hebben meegemaakt wat een film ook maar enigszins rechtvaardigt. Dus kijk je een uur en een kwartier met verbijstering na het scherm en vraag je vooral af wat hier nou precies de bedoeling van is. Het resterende kwartier van deze gevoelsmatig ellelange film, is dan besteed aan de aanslag zelf, en ook die beelden weten uiteindelijk nauwelijks de middelmaat te ontstijgen. Nog niet eens het voorspelbaar knullig acteerwerk van de hoofdrolspelers(GTST niveau), maar meer nog het stompzinnige script en de onwil van de regie om hier iets meer uit te halen dan er wellicht inzit(waar was Spielberg toen we hem nodig hadden?, die had er ongetwijfeld wat heerlijke bombastische romantiek tegen aan gegooid), zijn de grootste boosdoeners bij deze mislukking. Geen puur slechte film, maar wel erg middelmatig en voor een Eastwood ver onder de maat.

Nou ik ga deze maar overslaan.

Een wat teleurstellend drama. Het verhaal is bekend en Eastwood probeert er een mooi eerbetoon aan de drie helden van te maken. Helaas slaagt hij daar niet in. Hij neemt uitgebreid de tijd om de voorgeschiedenis van de helden te laten zien. Op zich niet verkeerd, maar doordat de helden zelf het acteerwerk verrichten komt alles erg knullig over. De helden zijn op zijn zacht gezegd niet in de wieg gelegd om te acteren. De uiteindelijke aanslag is best spannend, maar ook hier weinig emotie door het slechte acteren. Geen geslaagd eerbetoon, maar wel heel veel respect voor de helden! 2,0

De opbouw duurt gewoonweg veel te lang en het acteerwerk oogt zwak... Geen aanrader

Zo slecht als het cijfer hier op MM deze film geeft is gewoon te laag de film is traag maar daarom nog niet slecht.

Helemaal niet zo slecht als beweerd wordt. Eigenlijk best spannend ook al weet je wat er is gebeurt. Leuke beelden van Europa. Een prima wegkijker waarbij je je niet verveeld.

Redelijke film over drie vrienden die een trip door Europa maken en een aanslag op een trein verijdelen. Zeker voor Clint Eastwood een nogal onevenwichtige film. Het hele levensverhaal van de twee jongens is niet bijster interessant. De aanslag op de trein is dan ook het beste (en te korte) gedeelte van de film. Het feit dat de drie helden zichzelf portretteren, geeft het geheel toch net wat extra mee (ook al zijn het duidelijk geen acteurs).

Wat een overdreven negatieve reacties over deze film , ik vond hem nog best aardig te doen
Ok het is geen meesterwerk ok de 3 kunnen niet erg goed acteren maar dit gezegd hebbende wetend dat het geen prof acteurs zijn vind ik het des te knapper wat eastwood er nog uit heeft weten te halen.

En dit is een waargebeurd verhaal he , als hun leven zo saai was waarom zou je het dan overdreven opblazen om het spectaculairder te maken , nee ik vond het prima gedaan zo .
Hun leven was verder niet echt byzonder dus hoef je niet in een film te liegen alsof dat wel zo was .
Vind het wel dapper van eastwood om voor de echte mannen te kiezen en niet voor acteurs .

De film is lang niet slecht, maar ben van regisseur Clint Eastwood beter gewoon.
Ik was ook een beetje verbaasd over de opzet van de film, het is eigenlijk een vertelling van het leven van de drie mannen, en zeer weinig over de aanslag zelf.
Had er dus wat meer van verwacht, maar zoals reeds gezegd, slecht is het ook niet.

De treinscene was genoeg geweest, maar dan had deze film slechts 10 minuten geduurd. De rest van de film is (wat mij betreft) overbodig Amerikaans patriotisme.